(77/98/EWG)(Dz.U.UE L z dnia 31 stycznia 1977 r.)
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(1),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(2),
a także mając na uwadze, co następuje:
przy okazji rozszerzenia Wspólnoty Dania, Irlandia i Zjednoczone Królestwo zostały upoważnione, na zasadzie odstępstwa od stosowania obowiązujących regulacji Wspólnoty, do utrzymania w pewnym zakresie przepisów krajowych odnoszących się do zagadnień weterynaryjnych;
szczególne uzgodnienia stosujące się do tych trzech Państw Członkowskich zostały włączone do przepisów art. 104 i 105 Aktu Przystąpienia(3); podobne przepisy, jako logiczne poszerzenie pierwotnych przepisów, zostały wprowadzone w aktach prawnych przyjętych później przez Radę; w tym celu zostały przyjęte art. 13 dyrektywy Rady EWG 72/461/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na wewnątrzwspólnotowy handel świeżym mięsem(4) i art. 33 dyrektywy Rady EWG 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przed przywozem z państw trzecich bydła, trzody chlewnej i świeżego mięsa(5), obie wymienione dyrektywy zostały ostatnio zmienione dyrektywą 75/379/EWG(6);
artykuł 106 Aktu Przystąpienia oraz inne wyżej wymienione przepisy przewidują, że Komisja, najpóźniej do dnia 1 lipca 1976 r., powinna przedłożyć Radzie sprawozdanie oraz, w razie konieczności, odpowiednie wnioski mające na celu rozwiązanie problemu powstałego w związku z tymi odstępstwami;
przyjęte rozwiązania nie mogą zagrażać już osiągniętym standardom zdrowotnym oraz muszą zapewniać, w możliwie jak największym zakresie, swobodny przepływ zwierząt i mięsa;
w przypadku handlu świeżą wołowiną i cielęciną istnieje bezsprzecznie mniejsze ryzyko przenoszenia chorób niż w handlu żywymi zwierzętami; ponadto zasady regulujące handel mięsem, określone w obowiązujących dyrektywach są takie, że dalsze szczególne gwarancje nie są konieczne;
w przypadku żywych zwierząt należy stopniowo wprowadzać system wspólny dla wszystkich Państw Członkowskich, uwzględniający różnice między poszczególnymi gatunkami zwierząt stosownie do występowania ryzyka i potrzebę rozszerzania dotychczasowego handlu na bazie istniejących wzorców; powinny zostać wprowadzone właściwe zmiany do dyrektywy Rady 64/432/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną(7), ostatnio zmienionej dyrektywą 75/379/EWG;
przywóz z państw trzecich do niektórych Państw Członkowskich musi podlegać co najmniej równie rygorystycznym regulacjom jak obecnie stosowane w tych Państwach Członkowskich;
regulacje Wspólnoty dotyczące, w szczególności, pryszczycy i pomoru świń, powinny dawać możliwość znalezienia wspólnych i kompleksowych rozwiązań wszystkich tych problemów;
uzasadnione jest uwzględnienie okresu przejściowego dla Irlandii i Zjednoczonego Królestwa w odniesieniu do Irlandii Północnej, na mocy którego te państwa będą miały możliwość wprowadzenia w życie koniecznych zmian wynikających z wprowadzenia w życie regulacji Wspólnoty;
w świetle nabytych doświadczeń właściwym wydaje się rozszerzenie zakresu korzystania z szybkich i skutecznych procedur wprowadzania zmian technicznych w niektórych przepisach lub ustanawiania przepisów wykonawczych,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 21 grudnia 1976 r.
|
W imieniu Rady |
|
A.P.L.M.M. van der STEE |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 6 z 10.1.1977, str. 141.
(2) Opinia wydana dnia 27 października 1976 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(3) Dz.U. L 73 z 27.3.1972, str. 14.
(4) Dz.U. L 302 z 31.12.1972, str. 24.
(5) Dz.U. L 302 z 31.12.1972, str. 28.
(6) Dz.U. L 172 z 3.7.1975, str. 17.
(7) Dz.U. L 121 z 29.7.1964, str. 1977/64.