[Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Artykuły 63 i 65 TFUE - Swoboda przepływu kapitału - Podatek dochodowy od osób prawnych - Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w państwie członkowskim, w którym ma siedzibę spółka otrzymująca dywidendy - Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w państwie trzecim - Uregulowanie krajowe mające na celu unikanie podwójnego opodatkowania - Odmienne traktowanie - Ograniczenie - Uzasadnienie - Skuteczność kontroli skarbowych - Brak przewidzianego w umowie międzynarodowej obowiązku udzielania informacji podatkowych]Język postępowania: portugalski
(2022/C 398/11)
(Dz.U.UE C z dnia 17 października 2022 r.)
Sąd odsyłający
Supremo Tribunal Administrativo.
Strony w postępowaniu głównym
Wnoszący odwołanie: Pharol, SGPS, SA
Druga strona postępowania: Autoridade Tributária e Aduaneira
Sentencja
Artykuł y 63 i 65 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu służącemu uniknięciu podwójnego opodatkowania dywidend, zgodnie z którym spółka będąca rezydentem danego państwa członkowskiego może odliczyć od swojego podlegającego opodatkowaniu zysku dywidendy wypłacone jej przez inną spółkę będącą rezydentem, ale nie może odliczyć dywidend wypłaconych przez spółkę mającą siedzibę w państwie trzecim, w oparciu o uzasadnianie, że to ostatnie państwo nie jest związane z państwem członkowskim żadną umową międzynarodową zobowiązującą do udzielania informacji podatkowej, jeżeli odliczenie jest obwarowane wymogiem opodatkowania spółki wypłacającej dywidendy w tym państwie trzecim, a ze względu na brak przewidzianego w umowie międzynarodowej obowiązku tego państwa trzeciego do udzielania informacji podatkowych, niemożliwe staje się uzyskanie informacji od tego państwa trzeciego. Państwo członkowskie nie ma obowiązku stworzyć podatnikowi możliwości przedstawienia we własnym zakresie informacji wykazujących, że spełnione są warunki konieczne dla uzyskania owego prawa do odliczenia jeżeli, z powodu braku istnienia rzeczonego obowiązku przewidzianego w umowie międzynarodowej, owo państwo członkowskie nie może kontrolować prawdziwości tych informacji.