Sprawa T-741/20: Skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2020 r. - Advansa Manufacturing i in. / Komisja.

Skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2020 r. - Advansa Manufacturing i in. / Komisja

(Sprawa T-741/20)

Język postępowania: angielski

(2021/C 79/42)

(Dz.U.UE C z dnia 8 marca 2021 r.)

Strony

Strona skarżąca: Advansa Manufacturing GmbH (Frankfurt nad Menem, Niemcy) i 14 innych podmiotów (przedstawiciele: D. Haverbeke, L. Ruessmann, i P. Sellar, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności załącznika I do komunikatu Komisji Wytyczne w sprawie niektórych środków pomocy państwa w kontekście systemu handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych po 2021 r. ¹ . w zakresie, w jakim instytucja ta błędnie wyłączyła w nim sektor wytwarzania włókien syntetycznych;

– stwierdzenia, zgodnie z art. 264 TFUE, że skutki wywierane przez załącznik I do zaskarżonego aktu są utrzymane w mocy do czasu przyjęcia przez pozwaną środków niezbędnych w celu zapewnienia zgodności z wyrokiem Sądu na podstawie art. 266 TFUE;

– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

1. Zarzut pierwszy został oparty na braku właściwości, którym jest dotknięty załącznik I do zaskarżonego aktu.

– Zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 TUE Unia działa wyłącznie w granicach kompetencji przyznanych jej przez państwa członkowskie. Wszelkie kompetencje nieprzyznane Unii w traktatach należą do państw członkowskich;

– to państwom członkowskim, a nie pozwanej przysługuje, zgodnie z art. 10a ust. 6 dyrektywy 2003/87/WE po zmianach ² , właściwość do przyjęcia zaskarżonego aktu.

2. Zarzut drugi został oparty na naruszeniu jednego z istotnych wymogów proceduralnych, którym jest dotknięty załącznik I do zaskarżonego aktu.

– Wymagane przez art. 296 TFUE uzasadnienie zaskarżonego aktu nie wynika w jasny i jednoznaczny z rozumowania, na którym oparła się pozwana przy obliczaniu intensywności emisji pośrednich w sektorze, w którym prowadzą działalność skarżące, a która to wielkość jest czynnikiem przesądzającym o objęciu załącznikiem I do zaskarżonego aktu;

– wskutek tego nieprzedstawienia uzasadnienia skarżące nie są w stanie powołać się na swe uprawnienia przed Sądem, który z kolei nie jest w stanie przeprowadzić kontroli.

3. Zarzut trzeci, dotyczący tego, że załącznik I do zaskarżonego aktu narusza zasadę pomocniczości.

– Zgodnie z art. 5 ust. 3 TFUE w dziedzinach, które nie należą do jej wyłącznej kompetencji, Unia podejmuje działania tylko wówczas i tylko w takim zakresie, w jakim cele zamierzonego działania nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie i jeśli ze względu na rozmiary lub skutki proponowanego działania możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii;

– Choć środki krajowe mające za podstawę art. 10a ust. 6 dyrektywy 2009/87 podlegają kontroli w dziedzinie pomocy państwa, pozwana naruszyła zasadę pomocniczości sporządzając ex ante wykaz ograniczający sektory i podsektory kwalifikujące się do objęcia rekompensatą z tytułu kosztów pośrednich emisji, ponieważ a) państwa członkowskie są lepiej umiejscowione do tego, aby dokonać oceny rzeczywistego ryzyka ucieczki emisji w odniesieniu do poszczególnych sektorów przemysłu ze względu na ponoszone przez nie w rzeczywistości znaczne koszty pośrednie; oraz b) pozwana przyjęła załącznik I nie dostarczając wystarczającego wyjaśnienia co do konieczności tego przyjęcia.

4. Zarzut czwarty, dotyczący tego, że załącznik I do zaskarżonego aktu narusza zasadę przejrzystości.

– procesowi, który doprowadził do przyjęcia zaskarżonego aktu, brakuje przejrzystości w jego istotnych aspektach, w szczególności zaś:

a) pozwana ani w zaskarżonym akcie ani w towarzyszącej mu ocenie wpływu nie ujawniła danych wykorzystanych do obliczania wielkości intensywności emisji pośrednich dotyczących sektorów skarżących;

b) pozwana nie dostarczyła wyjaśnień na poparcie swej oceny dotyczącej podsektorów mających największy potencjał elektryfikacji;

– w trakcie procedury przyjmowania zaskarżonego aktu pozwana odmówiła podania do wiadomości stron, których ten akt dotyczy, szczegółowych zasad, zgodnie z którymi była obliczana wielkość intensywności dotyczących ich emisji pośrednich oraz sposobu, w jaki jest obliczane kryterium elektryfikacji, uniemożliwiając im w ten sposób przeprowadzenie z pozwaną merytorycznej dyskusji w okresach przeznaczonych na konsultację;

– Pozwana uchybiła więc ciążącym na niej na mocy art. 15 TFUE i art. 11 TUE obowiązkom zapewnienia przejrzystości procesu przyjmowania załącznika I do zaskarżonego aktu.

5. Zarzut piąty, oparty na oczywistym błędzie w ocenie, którym jest dotknięty załącznik I do zaskarżonego aktu.

– W ramach uprawnień dyskrecjonalnych przysługujących pozwanej przy dokonywaniu złożonych ocen gospodarczych i społecznych winna ona być w stanie wykazać, że dokonała ona oceny wszystkich mających znaczenie czynników i okoliczności sytuacji, którą zaskarżony akt ma regulować. Skarżąca dopuściła się szeregu oczywistych błędów w ocenie wyłączając sektor skarżących z wykazu kwalifikujących się sektorów znajdującego się w załączniku I do zaskarżonego aktu, w szczególności ze względu na to, że:

a) nie wzięła pod uwagę istotnych i kompletnych danych odnoszących się zużycia energii elektrycznej przez sektor nawozów w celu ustalenia intensywności pośrednich emisji tego sektora, co doprowadziło do niedoszacowania tej intensywności i wyłączenia tego sektora z załącznika I;

b) nie wzięła pod uwagę i nie przeanalizowała wszystkich przedstawionych w skardze istotnych okoliczności faktycznych, ponieważ odrzuciła bez uzasadnienia dostarczone przez skarżące dowody;

c) w zakresie dotyczącym oceny jakościowej, dokonała nieprawidłowej oceny sektora na podstawie kryterium substytucyjności między paliwami a energią elektryczną i nie przedstawiając powodów, dla których podsektory tego sektora nie zostały włączone do załącznika I na podstawie tego kryterium.

6. Zarzut szósty został oparty na niewłaściwym zastosowaniu odpowiedniego kryterium oceny, którym został dotknięty załącznik I do zaskarżonego aktu.

– W art. 10a ust. 6 dyrektywy 2009/87 ustanowiony został wymóg przeprowadzenia oceny sektorów na podstawie kryterium związanego z oceną "rzeczywistego ryzyka" ucieczki emisji;

– pozwana zastosowała odmienne kryterium, a mianowicie kryterium "znacznego ryzyka". Efektem tego zastosowała ona też nieprawidłowe kryterium prawne.

7. Zarzut siódmy został na naruszeniu zasady proporcjonalności, którym jest dotknięty załącznik I do zaskarżonego aktu.

– Pozwana dopuściła się naruszenia zasady proporcjonalności ze względu na to, że:

a) nie usiłowała ona osiągnąć zgodnego z prawem celu polegającego na przekształceniu gospodarki w niskowęglową, charakteryzującą się wysoką opłacalnością w zakresie efektywności kosztów i umożliwiającą sektorom o dużej intensywności energetycznej na inwestycje w opłacalność energetyczną w miejsce przenoszenia ich produkcji do krajów trzecich;

b) nałożyła ona na wyłączone sektory nadmierny ciężar, podczas gdy mniej restrykcyjne rozwiązania (takie jak ustalenie maksymalnych poziomów pomocy czy też mechanizmów warunkowości) pozwoliłoby na osiągnięcie celów zaskarżonego aktu w co najmniej taki sam sposób; oraz

c) ujawniła ona istotne szczegóły swej oceny kwalifikujących się sektorów dopiero cztery dni przed publikacją zaskarżonego aktu w dniu 25 września 2020 r., czyli nieco ponad trzy miesiące przed końcem obowiązywania ówczesnych wytycznych w sprawie niektórych środków pomocy państwa w kontekście systemu handlu uprawnieniami do emisji (ETS). Efektem tego pozwana dopuściła się naruszenia art. 5 ust. 4 TUE.

1 Dz.U. 2020 C 317, s. 5.

2 Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. 2003, L 275, s. 322), po zmianach.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2021.79.32
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Sprawa T-741/20: Skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2020 r. - Advansa Manufacturing i in. / Komisja.
• Data aktu: 08/03/2021
• Data ogłoszenia: 08/03/2021