[Odesłanie prejudycjalne - Pilny tryb prejudycjalny - Współpraca policyjna i wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych - Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW - Europejski nakaz aresztowania - Artykuł 4a ust. 1 - Procedura przekazywania osób między państwami członkowskimi - Przesłanki wykonania - Podstawy fakultatywnej odmowy wykonania - Wyjątki - Obligatoryjne wykonanie - Kara orzeczona zaocznie - Ucieczka osoby ściganej - Dyrektywa (UE) 2016/343 - Artykuły 8 i 9 - Prawo do obecności na rozprawie - Wymogi w wypadku skazania w trybie zaocznym - Weryfikacja przy przekazywaniu skazanego]Język postępowania: niemiecki
(2021/C 62/11)
(Dz.U.UE C z dnia 22 lutego 2021 r.)
Sąd odsyłający
Hanseatisches Oberlandesgericht Hamburg
Strony w postępowaniu głównym
TR
Przy udziale: Generalstaatsanwaltschaft Hamburg
Sentencja
Artykuł 4a decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi, zmienionej decyzją ramową Rady 2009/299/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji gdy dana osoba uniemożliwiła jej osobiste wezwanie i nie stawiła się na rozprawie, ponieważ zbiegła do państwa członkowskiego wykonującego nakaz, organ sądowy wykonujący nakaz nie może odmówić wykonania europejskiego nakazu aresztowania wydanego w celu wykonania kary pozbawienia wolności bądź środka zabezpieczającego polegającego na pozbawieniu wolności wyłącznie na tej podstawie, że organ ten nie dysponuje zapewnieniem, iż w przypadku przekazania do państwa członkowskiego wydającego nakaz będzie przestrzegane prawo do wznowienia postępowania określone w art. 8 i 9 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/343 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie wzmocnienia niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie w postępowaniu karnym.
