(2021/C 58/14)(Dz.U.UE C z dnia 18 lutego 2021 r.)
W dniu 21 października 2020 r. do kancelarii Trybunału EFTA wpłynął wniosek z dnia 16 października 2020 r., w którym Borgarting Lagmannsrett (sąd apelacyjny Borgarting) zwraca się o wydanie opinii doradczej w ramach postępowania karnego przeciwko P w odniesieniu do następujących kwestii:
Pytanie 1
Czy w art. 3 i 7 lit. a) Porozumienia EOG w związku z rozporządzeniem 883/2004, w szczególności art. 4, 5 i 7 w związku z rozdziałem 6, wyklucza się system krajowy, w ramach którego:
Pytanie 2
Niezależnie od odpowiedzi na pytanie pierwsze: czy opisany w nim system stanowi ograniczenie w świetle dotyczących swobodnego przepływu przepisów porozumienia EOG, w tym art. 28, 29 i 36?
W przypadku odpowiedzi twierdzącej: czy takie ograniczenie można uzasadnić następującymi przesłankami:
Pytanie 3
W zakresie, w jakim wymaga tego odpowiedź na pytania pierwsze i drugie, równorzędne pytania zadaje się w odniesieniu do dyrektywy 2004/38, w tym jej art. 4, 6 i 7.
Pytanie 4
Oskarżonemu zarzucono przedstawienie organowi administracyjnemu NAV nieprawdziwych informacji dotyczących pobytów w innym państwie EOG, a tym samym doprowadzenie NAV do wypłaty świadczeń dla bezrobotnych, do otrzymywania których oskarżony nie był uprawniony, ponieważ w Ustawie o powszechnym ubezpieczeniu jako warunek uzyskiwania takich świadczeń określa się pobyt (opphold) w Norwegii. Czy - zważywszy na transpozycję rozporządzenia 883/2004 (zob. pytanie pierwsze) przez Norwegię - stosowanie przepisów kodeksu karnego dotyczących oszustw i składania nieprawdziwych oświadczeń w sprawach takich jak przedmiotowa jest zgodne z podstawowymi zasadami prawa EOG, takimi jak zasada jasności i zasada pewności prawa?
Pytanie 5
Czy w świetle konkretnego przypadku, takiego jak przedmiotowy, oraz transpozycji przez Norwegię rozporządzenia 883/2004 (zob. pytanie pierwsze), sankcja prawna jest zgodna z zasadą proporcjonalności?