Język postępowania: niemiecki(2021/C 368/14)
(Dz.U.UE C z dnia 13 września 2021 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Kraj związkowy Nadrenii-Palatynatu (przedstawiciele: R. van der Hout, advocaat, C. Wagner, Rechtsanwalt)
Druga strona postępowania: Deutsche Lufthansa AG, Komisja Europejska, Republika Federalna Niemiec
Żądania wnoszącego odwołanie
- uchylenie wyroku Sądu (dziewiąta izba) z dnia 19 maja 2021 r. w sprawie T-218/18 Deutsche Lufthansa/Komisja i prawomocne oddalenie skargi;
- obciążenie Deutsche Lufthansa AG kosztami postępowania w pierwszej instancji i w postępowaniu odwoławczym.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania podniesiono pięć zarzutów:
- Zarzut pierwszy: Sąd naruszył prawo, ponieważ założył, że spółce Deutsche Lufthansa AG (zwanej dalej "DLH") przysługiwała legitymacja czynna na podstawie art. 263 ust. 4 TFUE. Sąd błędnie założył, że DLH była stroną w rozumieniu art. 1 lit. h) i art. 24 rozporządzenia (UE) 2015/1589 1 i w swojej skardze podnosiła naruszenie swoich praw proceduralnych. Ponadto Sąd nie uzasadnił w wystarczającym stopniu swojego rozstrzygnięcia dotyczącego legitymacji czynnej w odniesieniu do istotnych aspektów.
- Zarzut drugi: Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie dotyczące obszaru napływu klientów wyłącznie na tekście zaskarżonej decyzji, bez uwzględnienia właściwego kontekstu i istotnych dokumentów zawartych w aktach postępowania administracyjnego.
- Zarzut trzeci: Sąd naruszył prawo, ponieważ jego wyrok opiera się na tym, że Komisja przy ocenie obszaru napływu klientów nie uwzględniła obsługiwanych kierunków i innych szczegółowych informacji. Zważywszy, że DLH nie podnosiła tego w swojej skardze, Sąd nie powinien był uwzględnić skargi z tego powodu.
- Zarzut czwarty: Sąd naruszył prawo, ponieważ przyjął, że w odniesieniu do obszaru napływu klientów Komisja nie rozwiała wszystkich wątpliwości co do zgodności ze wspólnym rynkiem. W ten sposób Sąd nie uwzględnił okoliczności, że po pierwsze, Komisja wydaje decyzję o zakończeniu wstępnego postępowania wyjaśniającego na podstawie informacji, którymi dysponuje w momencie jej wydania, oraz po drugie, że Komisja nie miała żadnych powodów do powzięcia wątpliwości przy badaniu zgodności z kryteriami zawartymi w wytycznych dotyczących pomocy w sektorze lotnictwa.
- Zarzut piąty: Sąd naruszył art. 264 ust. 2 TFUE, ponieważ stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji bez wskazania w jakikolwiek sposób skutków tej decyzji, jakie dalej powinny obowiązywać. Dodatkowo nie dochował on obowiązku uzasadnienia, ponieważ rozstrzygnięcie dotyczące skutków w czasie nie zostało uzasadnione.
