Język postępowania: polski(Dz.U.UE C z dnia 10 maja 2021 r.)
Strony
Strona skarżąca: Fakro sp. z o.o. (Przedstawiciele: A. Radkowiak-Macuda, Z. Kiedacz, radcy prawni)
Pozostali uczestnicy postępowania: Komisja Europejska, Rzeczpospolita Polska
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
W ramach pierwszego zarzutu, który dzieli się na dwie zasadnicze części, wnoszący odwołanie twierdzi, że Sąd naruszył art. 105 ust. 1 TFUE w związku z art. 102 TFUE poprzez przyjęcie, że:
W ramach drugiego zarzutu, który dzieli się na dwie części, wnoszący odwołanie twierdzi, że Sąd naruszył prawo w postaci zasady dobrej administracji (art. 41 Karty praw podstawowych (dalej: KPP)) w zw. z zasadą prawa do skutecznej ochrony sądowej, prawa do skutecznego środka prawnego przed sądem (art. 47 KPP) w zw. z art. 102 TFUE poprzez jego błędną wykładnię w ramach której przyjął że:
W ramach trzeciego zarzutu, wnoszący odwołanie twierdzi, że Sąd naruszył prawo w postaci pełnej skuteczności (effet utile) art. 102 TFUE w zw. z art. 17 ust. 1 TUE w zw. z art. 105 TUE w zw. z zasadą dobrej administracji w zw. z prawem do skutecznej ochrony sądowej poprzez przyjęcie, że Komisja nie była wyłącznie właściwa do prowadzenia postępowania, Komisja nie była zobowiązana do analizowania sytuacji Fakro pod kątem efektywnej możliwości dochodzenia przez niego praw objętych Skargą do Komisji, zaś Fakro celem dochodzenia swoich praw było zobowiązane do podejmowania równolegle do postępowania prowadzonego przed Komisją działań prawnych przed krajowymi organami konkurencji oraz na drodze sądowej na terytoriach państw członkowskich, gdzie dochodziło do skarżonych naruszeń.
W ramach czwartego zarzutu, wnoszący odwołanie twierdzi, że Sąd naruszył art. 296 TFUE poprzez jego błędną wykładnie i przyjęcie, że Komisja nie naruszyła obowiązku należytego uzasadnienia w zakresie marek walczących i rabatów inwestycyjnych.