a także mając na uwadze, co następuje:(1) Art. 174 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stanowi, że w celu wzmocnienia swej spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej Unia zmierza do zmniejszenia dysproporcji w poziomach rozwoju różnych regionów oraz zacofania regionów najmniej uprzywilejowanych lub wysp oraz że szczególną uwagę należy zwrócić na obszary wiejskie, obszary podlegające przemianom przemysłowym i regiony, które cierpią na skutek poważnych i trwałych niekorzystnych warunków przyrodniczych lub demograficznych. Regiony te w szczególności czerpią korzyści z polityki spójności. Art. 175 TFUE wymaga, aby Unia wspierała osiąganie tych celów przez działania, które podejmuje za pośrednictwem Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej - Sekcji Orientacji, Europejskiego Funduszu Społecznego, Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Banku Inwestycyjnego oraz innych instrumentów. Art. 322 TFUE stanowi podstawę prawną do przyjęcia zasad finansowych określających warunki uchwalania i wykonywania budżetu oraz przedstawiania i kontrolowania sprawozdań finansowych, jak również zasad, które organizują kontrolę odpowiedzialności podmiotów finansowych.
[Popr. 2]
(1a) Dla przyszłości Unii Europejskiej i jej obywateli ważne jest, by polityka spójności pozostała główną polityką inwestycyjną Unii, a jej finansowanie w latach 2021-2027 zostało utrzymane co najmniej na poziomie z okresu programowania 2014-2020. Nowe finansowanie dla innych obszarów działalności lub programów Unii nie powinno odbywać się kosztem Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego Plus lub Funduszu Spójności. [Popr. 3]
(2) Aby zwiększyć w dalszym stopniu koordynację i harmonizację wprowadzania w życie funduszy unijnych wdrażanych w ramach zarządzania dzielonego, a mianowicie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR), Europejskiego Funduszu Społecznego Plus (EFS+), Funduszu Spójności, środków finansowanych w ramach zarządzania dzielonego z Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego (EFMR), Funduszu Azylu i Migracji (FAM), Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (FBW) i Funduszu Zintegrowanego Zarządzania Granicami (IZGW), należy w odniesieniu do wszystkich tych funduszy ("fundusze") ustanowić przepisy finansowe w oparciu o art. 322 TFUE, jasno określając zakres stosowania poszczególnych przepisów. Należy ponadto ustanowić wspólne przepisy na podstawie art. 177 TFUE obejmujące szczególne przepisy dotyczące danej polityki w odniesieniu do EFRR, EFS+, Funduszu Spójności oraz EFMR, EFMR oraz - w szczególnym zakresie - Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW). [Popr. 430].
(3) Ze względu na specyfikę poszczególnych funduszy przepisy szczegółowe mające zastosowanie do każdego z nich oraz do celu "Europejska współpraca terytorialna" (Interreg) w ramach EFRR należy określić w odrębnych rozporządzeniach ("rozporządzenia dotyczące poszczególnych funduszy") w celu uzupełnienia przepisów niniejszego rozporządzenia.
(4) Regiony najbardziej oddalone oraz północne regiony słabo zaludnione powinny korzystać ze szczególnych środków oraz dodatkowego finansowania zgodnie z art. 349 TFUE oraz art. 2 Protokołu nr 6 do Aktu przystąpienia z 1994 r., aby uwzględnić ich szczególnie niekorzystną sytuację ze względu na ich położenie geograficzne. [Popr. 5]
(5) Przy wdrażaniu funduszy należy przestrzegać zasad horyzontalnych, o których mowa w art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) oraz w art. 10 TFUE, w tym zasad pomocniczości i proporcjonalności określonych w art. 5 TUFE, z uwzględnieniem Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Państwa członkowskie powinny również przestrzegać zobowiązań wynikających z Konwencji o prawach dziecka i Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych oraz zapewnić dostępność zgodnie z art. 9 tej konwencji oraz przepisami prawa Unii harmonizującymi wymogi w zakresie dostępności towarów i usług. W tym kontekście fundusze powinny być wdrażane w sposób promujący deinstytucjonalizację i opiekę świadczoną na poziomie społeczności lokalnych. Państwa członkowskie i Komisja powinny dążyć do wyeliminowania nierówności i promowania równości kobiet i mężczyzn, oraz do uwzględniania perspektywy płci, a także do zwalczania dyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną. Fundusze nie powinny wspierać żadnych działań przyczyniających się do jakichkolwiek form segregacji, wykluczenia lub wspierać infrastruktury, która jest niedostępna dla osób z niepełnosprawnością. Cele funduszy powinny być osiągane w zgodnie z założeniami koncepcyjnymi dotyczącymi zrównoważonego rozwoju oraz unijnym wspieraniem celu zachowania, ochrony i poprawy jakości środowiska naturalnego, zgodnie z art. 11 i art. 191 ust. 1 TFUE, z uwzględnieniem zasady "zanieczyszczający płaci" i zobowiązań uzgodnionych na mocy porozumienia paryskiego. W celu ochrony integralności rynku wewnętrznego operacje, których beneficjentami są przedsiębiorstwa, powinny być zgodne z unijnymi zasadami pomocy państwa, określonymi w art. 107 i art. 108 TFUE. Ubóstwo jest jednym z największych wyzwań stojących przed UE. Fundusze powinny zatem przyczyniać się do eliminacji ubóstwa. Powinny również przyczyniać się do wywiązania się ze zobowiązania Unii i jej państw członkowskich do osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych. [Popr. 6]
(6) Do niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają horyzontalne przepisy finansowe przyjęte przez Parlament Europejski i Radę na podstawie art. 322 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Przepisy te, ustanowione rozporządzeniem finansowym, określają w szczególności procedurę ustanawiania i wykonania budżetu w drodze dotacji, zamówień, nagród i wykonania pośredniego oraz przewidują kontrole wykonywania obowiązków przez podmioty upoważnione do działań finansowych. Przepisy przyjęte na podstawie art. 322 TFUE dotyczą również ochrony budżetu Unii w przypadku uogólnionych braków w zakresie praworządności w państwach członkowskich, jako że poszanowanie praworządności jest niezbędnym warunkiem wstępnym należytego zarządzania finansami i skutecznego unijnego finansowania.
(7) W przypadku gdy Komisji wyznaczono termin na podjęcie jakiegokolwiek działania wobec państw członkowskich, powinna ona uwzględnić wszelkie niezbędne informacje i dokumenty w sposób terminowy i skuteczny. W przypadku gdy informacje przekazywane przez państwa członkowskie są niekompletne lub nie spełniają wymogów niniejszego rozporządzenia lub rozporządzeń dotyczących poszczególnych funduszy, co uniemożliwia Komisji podjęcie działań w pełni opartych na merytorycznej ocenie, należy zawiesić bieg wyznaczonego terminu do momentu, kiedy państwa członkowskie zastosują się do wymogów regulacyjnych.
(8) Aby przyczynić się do realizacji unijnych priorytetów należy skoncentrować wsparcie z funduszy na ograniczonej liczbie celów polityki zgodnie z właściwymi dla poszczególnych funduszy zadaniami i ich celami określonymi w Traktatach. Cele polityki w odniesieniu do FAM, FBW i IZGW należy określić w odpowiednich rozporządzeniach dotyczących poszczególnych funduszy.
(9) Odzwierciedlając znaczenie przeciwdziałania zmianie klimatu zgodnie ze zobowiązaniami Unii na rzecz realizacji porozumienia paryskiego i celów zrównoważonego rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych, fundusze przyczynią się do uwzględnienia działań w dziedzinie klimatu i do osiągnięcia celu ogólnego, w ramach którego wydatki na realizację celów klimatycznych w budżecie UE mają sięgnąć 25 %30 %. Mechanizmy uodporniania na klimat powinny stanowić integralną część procesu programowania i wdrażania. [Popr. 7].
(9a) Biorąc pod uwagę wpływ przepływów migracyjnych z państw trzecich, polityka spójności powinna przyczyniać się do procesów integracyjnych, w szczególności poprzez zapewnianie wsparcia infrastrukturalnego dla miast oraz władz lokalnych i regionalnych z pierwszej linii, które są bardziej zaangażowane we wdrażanie polityki integracyjnej. [Popr. 8]
(10) Część budżetu Unii przeznaczona na finansowanie funduszy powinna być wykonywana przez Komisję w ramach zarządzania dzielonego z państwami członkowskimi w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) [nr nowego rozporządzenia finansowego] 5 ("rozporządzenie finansowe"). W związku z tym, wdrażając fundusze w ramach zarządzania dzielonego, Komisja i państwa członkowskie powinny przestrzegać zasad określonych w rozporządzeniu finansowym, takich jak należyte zarządzanie finansami, przejrzystość oraz niedyskryminacja. Państwa członkowskie powinny być odpowiedzialne za przygotowanie i wdrażanie tych programów. Powinno się to odbywać na odpowiednim szczeblu terytorialnym, zgodnie z instytucjonalnymi, prawnymi i finansowymi ramami danego państwa członkowskiego i przez wyznaczone przez nie w tym celu podmioty. Państwa członkowskie powinny powstrzymywać się od wprowadzania dodatkowych zasad, które komplikują korzystanie z funduszy przez beneficjentów. [Popr. 9]
(11) Kluczowym elementem wprowadzania w życie funduszy jest zasada partnerstwa, której podstawę stanowi podejście oparte na wielopoziomowym systemie rządzenia oraz zaangażowanie władz regionalnych, lokalnych i innych władz publicznych, społeczeństwa obywatelskiego oraz partnerów społecznych. Aby zapewnić ciągłość organizacji partnerstwa, nadal powinno mieć zastosowanie rozporządzenie delegowane Komisja powinna być uprawniona do zmieniania i dostosowywania rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 240/2014 6 . [Popr. 10]
(12) Na poziomie Unii europejski semestr na rzecz koordynacji polityki gospodarczej zapewnia ramy dla określania krajowych priorytetów w zakresie reform oraz monitorowania ich realizacji. W celu wspierania tych priorytetów państwa-członkowskie opracowują krajowe wieloletnie strategie inwestycyjne.-Strategie te powinny być przedstawiane wraz z rocznymi krajowymi programami reform jako sposób na określenie i koordynowanie priorytetowych projektów inwestycyjnych, które mają być wspierane ze środków krajowych i unijnych. Mają również pomóc w wykorzystywaniu unijnego finansowania w spójny sposób oraz maksymalizowaniu wartości dodanej wsparcia finansowego otrzymywanego za pośrednictwem funduszy, Europejskiego Instrumentu Stabilizacji Inwestycji oraz InvestEU [Popr. 11]
(13) Państwa członkowskie powinny określić sposób, w jakiuwzględniać stosowne zalecenia dla poszczególnych krajów przyjęte zgodnie z art. 121 ust. 2 TFUE i stosowne zalecenia Rady przyjęte zgodnie z art. 148 ust. 4 TFUE ("zalecenia dla poszczególnych krajów") uwzględniane są w pracach nad dokumentami programowymi w zakresie, w jakim są spójne z celami programu. W okresie programowania 2021-2027 ("okres programowania") państwa członkowskie powinny regularnie przedstawiać komitetowi monitorującemu i Komisji postępy we wdrażaniu programów służących realizacji zaleceń dla poszczególnych krajów, a także Europejskiego filaru praw socjalnych. W trakcie przeglądu śródokresowego państwa członkowskie powinny między innymi rozważyć ewentualną konieczność zmiany programu w celu uwzględnienia odpowiednich zaleceń dla poszczególnych krajów przyjętych lub zmienionych od początku okresu programowania. [Popr. 12]
(14) Państwa członkowskie powinny uwzględnić treść swoich projektów planów krajowych w zakresie energii i klimatu, które to projekty państwa członkowskie mają opracować w myśl rozporządzenia w sprawie zarządzania unią energetyczną 7 , a także wynik procesu prowadzącego do wydania zaleceń Unii dotyczących tych planów w odniesieniu do ich programów, w tym podczas przeglądu śródokresowego, i potrzeb finansowych związanych z inwestycjami w technologie niskoemisyjne. [Popr. 13]
(15) Przygotowane przez państwa członkowskie umowy partnerstwa powinny stanowić strategiczny dokument, na podstawie którego Komisja i dane państwo członkowskie negocjują kształt programu. W celu zmniejszenia obciążeń administracyjnych nie powinna zachodzić konieczność zmiany umowy partnerstwa w okresie programowania. Aby ułatwić programowanie i uniknąć pokrywania się treści dokumentów programowych, można uwzględnić umowy możliwe powinno być uwzględnienie umów partnerstwa jako części programu. [Popr. 14]
(16) Każde państwo członkowskie powinno mogłoby mieć swobodę wnoszenia wkładu do InvestEU w celu zapewnienia gwarancji budżetowych na potrzeby realizowanych w danym państwie inwestycji, po spełnieniu pewnych warunków określonych w art. 10 niniejszego rozporządzenia. [Popr. 15]
(17) Aby zagwarantować spełnienie wymogów niezbędnych do integracyjnego, niedyskryminacyjnego, skutecznego i efektywnego wykorzystania unijnego wsparcia z funduszy, należy określić ograniczoną liczbę warunków podstawowych, a także zwięzły i wyczerpujący zbiór obiektywnych kryteriów służących do ich oceny. Każdy warunek podstawowy powinien być powiązany z celem szczegółowym i mieć automatycznie zastosowanie, gdy dany cel wybiera się do objęcia wsparciem. Jeśli wspomniane warunki nie zostaną spełnione, nie należy wydatków dotyczących operacji powiązanych z danym celem szczegółowym nie należy uwzględniać we wnioskach o płatność. W celu utrzymania korzystnych ram inwestycyjnych konieczne jest regularne monitorowanie, czy warunki podstawowe są nadal spełnione. Ważne jest również zapewnienie, aby operacje wybrane do objęcia wsparciem były wdrażane spójnie z obowiązującymi strategiami oraz dokumentami dotyczącymi planowania, na podstawie których określono spełnione warunki podstawowe, co ma służyć zagwarantowaniu, że wszystkie współfinansowane operacje są zgodne z ramami polityki UE. [Popr. 16]
(18) Na potrzeby każdego programu państwa członkowskie powinny ustanowić ramy wykonania obejmujące wszystkie wskaźniki, cele pośrednie i cele końcowe, konieczne do monitorowania i oceny wyników programu i informowania na ich temat. Powinno to umożliwić ukierunkowanie wyboru projektów i oceny na wyniki. [Popr. 17]
(19) Państwa członkowskie powinny dokonać przeglądu śródokresowego wszystkich programów wspieranych ze środków EFRR, EFS+ i Funduszu Spójności. Przegląd ten powinien być okazją do kompleksowej korekty programów w oparciu o osiągane wyniki, a także okazją do uwzględnienia nowych wyzwań i stosownych zaleceń dla poszczególnych krajów wydanych w 2024 r., a także postępów w ramach krajowych planów w zakresie energii i klimatu oraz Europejskiego filaru praw socjalnych. Należy również wziąć pod uwagę wyzwania demograficzne. Jednocześnie w 2024 r. Komisja - wraz z wprowadzeniem dostosowań technicznych na 2025 r. - powinna dokonać przeglądu łącznych kwot środków przydzielonych poszczególnym państwom członkowskim w ramach celu "Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu" objętego polityką spójności na lata 2025, 2026 i 2027, stosując metodę alokacji określoną w odnośnym akcie podstawowym. Wyniki obu tych przeglądów powinny prowadzić do zmiany programu w postaci modyfikacji przydzielonych środków na lata 2025, 2026 i 2027. [Popr. 18]
(20) Należy w dalszym stopniu dopracować mechanizmy zapewniające powiązanie unijnej polityki finansowania z zarządzaniem gospodarczym w Unii, dzięki którym Komisja będzie mogła przedstawić Radzie wniosek w sprawie zawieszenia całości lub części zobowiązań w odniesieniu do jednego programu państwa członkowskiego lub większej liczby takich programów, w przypadku gdy dane państwo członkowskie nie podejmie skutecznych działań w ramach procesu zarządzania gospodarczego. Aby zapewnić jednolite wdrażanie i w świetle zasadniczego znaczenia skutków finansowych przyjmowanych środków, należy powierzyć Radzie-działającej na podstawie wniosku Komisji uprawnienia wykonawcze. Aby ułatwić przyjmowanie decyzji, które są wymagane w celu zapewnienia skutecznych działań w kontekście procesu zarządzania gospodarczego, należy stosować głosowanie odwróconą kwalifikowaną większością głosów. [Popr. 425rev, 444rev, 448 i 469]
(20a) Państwa członkowskie mogłyby w uzasadnionych przypadkach wystąpić z wnioskiem o elastyczność w obowiązujących ramach paktu stabilności i wzrostu w odniesieniu do publicznych lub równoważnych wydatków strukturalnych, popartym przez administrację publiczną w drodze współfinansowania inwestycji uruchomionych w ramach europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych. Określając korektę budżetową w ramach części zapobiegawczej lub naprawczej paktu stabilności i wzrostu, Komisja powinna dokładnie ocenić odnośny wniosek. [Popr. 20]
(21) Należy określić wspólne wymogi w odniesieniu do treści programów, biorąc pod uwagę specyfikę poszczególnych funduszy. Wspomniane wspólne wymogi można uzupełnić przepisami dotyczącymi poszczególnych funduszy. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [XXX] 8 ("rozporządzenie w sprawie EWT") powinno określać przepisy szczegółowe dotyczące treści programów objętych celem "Europejska współpraca terytorialna" (Interreg).
(22) Aby zapewnić elastyczność we wdrażaniu programów i zmniejszyć obciążenie administracyjne, należy zezwolić na ograniczone przesunięcia środków finansowych pomiędzy poszczególnymi priorytetami tego samego programu bez konieczności przyjmowania przez Komisję decyzji zmieniającej program. Zmienione tabele finansowe należy przedłożyć Komisji w celu zapewnienia aktualnych informacji na temat środków przydzielonych poszczególnym priorytetom.
(22a) Duże projekty stanowią znaczną część wydatków Unii i często mają znaczenie strategiczne w odniesieniu do realizacji unijnej strategii na rzecz inteligentnego, zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu. W związku z tym zasadne jest, aby operacje powyżej pewnych progów nadal podlegały specjalnym procedurom zatwierdzania na podstawie niniejszego rozporządzenia. Próg powinien zostać ustanowiony w odniesieniu do całkowitych kwalifikowalnych kosztów po uwzględnieniu oczekiwanych dochodów. W tym celu oraz dla zachowania jasności należy określić treść wniosku dotyczącego dużego projektu. Wniosek powinien zawierać informacje niezbędne do zapewnienia, że wkład finansowy z funduszy polityki spójności nie powoduje znacznego ubytku liczby miejsc pracy w istniejących ośrodkach na terytorium Unii. Państwo członkowskie powinno przedstawić wszystkie wymagane informacje, a Komisja powinna ocenić duży projekt w celu ustalenia, czy wnioskowany wkład finansowy jest uzasadniony. [Popr. 21]
(23) Aby ugruntować podejście oparte na zintegrowanym rozwoju terytorialnym, inwestycje w formie narzędzi terytorialnych takich jak zintegrowane inwestycje terytorialne, rozwój lokalny kierowany przez społeczność (w EFRROW określany mianem "LEADER") oraz inne narzędzia terytorialne objęte celem polityki "Europa bliżej obywateli" wspierające inicjatywy opracowane przez państwa członkowskie jako inwestycje zaplanowane do wsparcia z EFRR powinny opierać się na strategiach rozwoju lokalnego lub terytorialnego. To samo powinno mieć zastosowanie do powiązanych inicjatyw, takich jak inteligentne wsie. Do celów zintegrowanych inwestycji terytorialnych i narzędzi terytorialnych opracowanych przez państwa członkowskie należy określić minimalne wymogi w odniesieniu do treści strategii terytorialnych. Za opracowanie i zatwierdzenie takich strategii terytorialnych powinny być odpowiedzialne odpowiednie organy lub instytucje. Aby zapewnić zaangażowanie właściwych organów lub instytucji we wdrażanie strategii terytorialnych, takie organy i instytucje powinny być odpowiedzialne za wybór operacji, które mają otrzymać wsparcie, lub też uczestniczyć w tym procesie. [Popr. 22]
(24) Aby lepiej zmobilizować potencjał na szczeblu lokalnym, konieczne jest wzmocnienie i ułatwienie rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność. Powinien on uwzględniać lokalne potrzeby i potencjał, a także istotne charakterystyczne cechy społecznokulturowe; powinien również zapewnić zmiany strukturalne, budować potencjał społeczności i administracji oraz stymulować innowacje. Należy wzmocnić bliską współpracę oraz zintegrowane wykorzystanie funduszy ukierunkowane na realizację strategii rozwoju lokalnego. Odpowiedzialność za opracowanie i realizację strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność powinna co do zasady spoczywać na lokalnych grupach działania reprezentujących interesy społeczności. Aby ułatwić skoordynowane wsparcie z poszczególnych funduszy na rzecz strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność oraz ułatwić ich wdrażanie, należy wspierać podejście zakładające wykorzystanie funduszu głównego. [Popr. 23]
(25) Aby zmniejszyć obciążenia administracyjne, pomocy technicznej z inicjatywy państwa członkowskiego należy udzielać przy zastosowaniu stawki ryczałtowej w oparciu o dotychczasowe postępy we wdrażaniu programu. Takiej pomocy technicznej mogą towarzyszyć ukierunkowane środki na rzecz budowania zdolności administracyjnej, np. ocena zestawu umiejętności zasobów ludzkich, wykorzystujące niepowiązane z kosztami metody zwrotu. Działania oraz rezultaty, jak również odnośne płatności unijne mogą zostać uzgodnione w planie działania i prowadzić do płatności za rezultaty w terenie. [Popr. 24]
(26) Należy przy tej okazji wyjaśnić, że w przypadku gdy państwo członkowskie proponuje Komisji, by dany priorytet programu lub jego część był wspierany za pośrednictwem systemu finansowania niepowiązanego z kosztami, uzgodnione działania, rezultaty oraz warunki powinny być związane z konkretnymi inwestycjami realizowanymi w ramach programów objętych zarządzaniem dzielonym w danym państwie członkowskim lub regionie.
(27) W celu zbadania wyników programów państwo członkowskie powinno utworzyć komitety monitorujące, w których skład weszliby również przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego i partnerów społecznych. W przypadku EFRR, ESF+ oraz Funduszu Spójności roczne sprawozdanie z wdrażania powinien zastąpić roczny ustrukturyzo- wany dialog merytoryczny oparty na najnowszych danych i informacjach dotyczących wdrażania programu przekazanych przez państwa członkowskie. [Popr. 25]
(28) Zgodnie z pkt 22 i 23 Porozumienia międzyinstytucjonalnego na rzecz lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. 9 zachodzi potrzeba oceny funduszy w oparciu o informacje zgromadzone w kontekście konkretnych wymogów dotyczących monitorowania, przy czym należy unikać nadmiernej regulacji i obciążeń administracyjnych, zwłaszcza względem państw członkowskich. Wymogi te mogą, w stosownych przypadkach, obejmować mierzalne wskaźniki jako podstawę oceny oddziaływania funduszy w terenie. W miarę możliwości wskaźniki należy opracowywać z uwzględnieniem kwestii płci. [Popr. 26]
(29) Aby zapewnić kompleksowe i aktualne informacje o realizacji programów, należy wprowadzić wymóg skutecznego i terminowego elektronicznego przekazywania danych ilościowych. [Popr. 27]
(30) Aby wspierać przygotowanie odnośnych programów i działań w ramach kolejnego okresu programowania, Komisja powinna dokonać śródokresowej oceny funduszy. Pod koniec okresu programowania Komisja powinna przeprowadzić oceny retrospektywne funduszy, które to oceny powinny się koncentrować na skutkach funduszy. Wyniki tych ocen podaje się do wiadomości publicznej. [Popr. 28]
(31) Instytucje programu, beneficjenci oraz zainteresowane podmioty w państwach członkowskich powinny rozpowszechniać wiedzę na temat osiągnięć uzyskanych dzięki unijnemu finansowaniu oraz informować o nich społeczeństwo. Działania związane z przejrzystością, komunikacją i eksponowaniem mają podstawowe znaczenie dla zapewnienia widoczności działań Unii w terenie i powinny opierać się na prawdziwych, dokładnych i aktualnych informacjach. Aby wymogi te można było egzekwować, instytucje programu oraz Komisja powinny być w stanie podejmować działania naprawcze w przypadku braku zgodności.
(32) Instytucje zarządzające powinny publikować uporządkowane informacje na temat wybranych operacji i beneficjentów na stronie internetowej programu, w ramach którego dane operacje są wspierane, uwzględniając przy tym wymogi dotyczące ochrony danych osobowych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 10 .
(33) Mając na uwadze uproszczenie wykorzystania funduszy oraz ograniczenie ryzyka błędu, należy określić zarówno formy przekazywania unijnego wkładu państwom członkowskim, jak i formy wsparcia udzielanego przez państwa członkowskie na rzecz beneficjentów.
(34) Co się tyczy dotacji przekazywanych beneficjentom, państwa członkowskie powinny w coraz większym stopniu korzystać z uproszczonych form kosztów. Próg w odniesieniu do obowiązkowego stosowania uproszonych form kosztów powinien być powiązany z całkowitym kosztem danej operacji, aby zapewnić identyczne traktowanie wszystkich operacji poniżej tego progu, niezależnie od tego, czy otrzymywane wsparcie ma charakter publiczny czy prywatny. W przypadku gdy państwo członkowskie zamierza zaproponować zastosowanie uproszczonych form kosztów, może skonsultować się z komitetem monitorującym. [Popr. 29]
(35) Aby umożliwić natychmiastowe stosowanie stawek ryczałtowych, wszelkie takie stawki ustanowione przez państwa członkowskie w okresie 2014-2020 na podstawie rzetelnej, sprawiedliwej i weryfikowalnej metody obliczeń powinny być nadal stosowane w odniesieniu do podobnych operacji wspieranych na podstawie niniejszego rozporządzenia bez konieczności stosowania nowej metody.
(36) Aby zoptymalizować wykorzystanie funduszy wspierających inwestycje w ochronę środowiska, należy zapewnić synergie z Programem działań na rzecz środowiska i klimatu (LIFE), w szczególności za pomocą strategicznych projektów zintegrowanych realizowanych w ramach tego programu oraz strategicznych projektów przyrodniczych, a także z projektami finansowanymi w ramach programu "Horyzont Europa" i innych programów unijnych. [Popr. 30].
(37) Aby zagwarantować pewność prawa, należy określić okres kwalifikowalności w odniesieniu do wydatków lub kosztów związanych z operacjami wspieranymi z funduszy na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz ograniczyć wsparcie dla zakończonych operacji. Należy również wyjaśnić, od kiedy wydatki stają się kwalifikowalne i mogą otrzymać wsparcie z funduszy w przypadku przyjęcia nowych programów lub zmian w programach, w tym przewidzieć możliwość wyjątkowego przedłużenia okresu kwalifikowalności od początku klęski żywiołowej, jeśli istnieje pilna potrzeba uruchomienia środków w reakcji na taką katastrofę.
(38) W celu zapewnienia inkluzywności, skuteczności, sprawiedliwości i trwałego oddziaływania funduszy powinny istnieć przepisy gwarantujące niedyskryminacyjny charakter i trwałość inwestycji w infrastrukturę oraz inwestycji produkcyjnych, pozwalające unikać wykorzystania tych funduszy do osiągania nienależnych korzyści. Instytucje zarządzające powinny zwrócić szczególną uwagę na to, by przy wyborze operacji nie wspierać przeniesienia oraz by nie traktować jako nieprawidłowości kwot, które zostały nienależnie wypłacone na rzecz operacji niespełniających wymogu trwałości. [Popr. 31]
(39) W celu poprawy komplementarności i uproszczenia wdrażania powinna istnieć możliwość połączenia wsparcia z Funduszu Spójności i z EFRR ze wsparciem z EFS+ we wspólnych programach w ramach celu "Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu".
(40) Aby zoptymalizować wartość dodaną wniesioną przez inwestycje finansowane w całości lub w części z budżetu Unii, należy dążyć do synergii, w szczególności między funduszami a instrumentami objętymi zarządzaniem bezpośrednim, z uwzględnieniem Narzędzia Realizacji Reform. Ta koordynacja polityki powinna wspierać łatwe w użyciu mechanizmy i wielopoziomowe sprawowanie rządów. Wspomniane synergie należy osiągać za pomocą kluczowych mechanizmów, takich jak uznanie stawek ryczałtowych w odniesieniu do kosztów kwalifikowalnych ze strony programu "Horyzont Europa" na rzecz podobnych operacji, a także możliwość łączenia finansowania z różnych instrumentów unijnych na rzecz jednej operacji, o ile unika się podwójnego finansowania. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem ustanawiać zasady dotyczące finansowania uzupełniającego z funduszy. [Popr. 32]
(41) Instrumenty finansowe nie powinny być wykorzystywane do wspierania działalności refinansowania, takiej jak zastępowanie istniejących umów pożyczek lub innych form finansowania inwestycji, które zostały już fizycznie ukończone lub w pełni wdrożone w momencie przyjęcia decyzji inwestycyjnej, lecz powinny wspierać wszelkiego rodzaju nowe inwestycje zgodne z odnośnymi celami polityki.
(42) Podjęcie decyzji o finansowaniu środków wspierających przez instrumenty finansowe powinno zostać oparte na analizie ex ante. Niniejsze rozporządzenie powinno określać minimalne obowiązkowe elementy ocen ex ante oraz umożliwiać państwom członkowskim korzystanie z ocen ex ante przeprowadzonych w odniesieniu do okresu 20142020 i w razie potrzeby uaktualnionych, aby uniknąć obciążeń administracyjnych i opóźnień w ustanawianiu instrumentów finansowych.
(42a) Instytucje zarządzające powinny mieć możliwość wdrażania instrumentów finansowych przez bezpośrednie przyznanie zamówienia grupie EBI, krajowym bankom prorozwojowym i międzynarodowym instytucjom finansowym. [Popr. 33]
(43) Abu ułatwić wrażanie niektórych rodzajów instrumentów finansowych w przypadkach, w których planowane jest wykorzystanie dodatkowej dotacji, przewidziano możliwość stosowania zasad dotyczących instrumentów finansowych w odniesieniu do takiego połączenia w ramach pojedynczej operacji wspieranej z instrumentu finansowego. Należy ustanowić szczegółowe warunki zapobiegające podwójnemu finansowaniu w takich przypadkach.
(44) W pełnym poszanowaniu mających zastosowanie zasad pomocy państwa oraz udzielania zamówień publicznych, wyjaśnionych już na potrzeby okresu programowania 2014-2020, instytucje zarządzające powinny móc zdecydować, jakie są najbardziej odpowiednie formy wdrażania instrumentów finansowych dedykowane specyficznym potrzebom wspieranych regionów. W tym kontekście Komisja, we współpracy z Europejskim Trybunałem Obrachunkowym, powinna dawać wytyczne audytorom, instytucjom zarządzającym i beneficjentom na potrzeby oceny zgodności z pomocą państwa i opracowywania programów pomocy państwa. [Popr. 34]
(45) Zgodnie z zasadą zarządzania dzielonego i regulującymi je przepisami państwa członkowskie i Komisja powinny być odpowiedzialne za zarządzanie programami i za ich kontrolę oraz gwarantować zgodne z prawem i prawidłowe wykorzystanie funduszy. Jako że państwo członkowskie powinny ponosić główną odpowiedzialność za takie zarządzanie i kontrole oraz zapewnić, by operacje wspierane z funduszy były zgodne z obowiązującym przepisami, należy określić ich obowiązki w tym zakresie. Należy również określić uprawnienia i obowiązki Komisji w tym kontekście.
(45a) W celu zwiększenia rozliczalności i przejrzystości Komisja powinna zapewnić system rozpatrywania skarg dostępny dla wszystkich obywateli i zainteresowanych stron na każdym etapie przygotowywania i wdrażania programów, łącznie z monitorowaniem i oceną. [Popr. 35]
(46) Aby przyspieszyć rozpoczęcie realizacji programów, tam, gdzie to możliwe należy umożliwić utrzymanie ustaleń dotyczących wdrażania, w tym administracyjnych i w zakresie systemów informatycznych, przyjętych w poprzednim okresem programowania. O ile nie zachodzi konieczność wykorzystania nowej technologii, należy korzystać z systemów komputerowych wprowadzonych na potrzeby poprzedniego okresu programowania i odpowiednio dostosowanych. [Popr. 36]
(47) Aby usprawnić wykonywanie obowiązków związanych z zarządzaniem programem, należy utrzymać połączenie zadań w zakresie rachunkowości z zadaniami instytucji zarządzającej w odniesieniu do programów wspieranych w ramach FAM, FBW oraz IZGW oraz przewidzieć taką możliwość w przypadku pozostałych funduszy.
(48) Jako że instytucja zarządzająca ponosi główną odpowiedzialność za skuteczne i efektywne wdrażanie funduszy, a zatem wykonuje znaczną liczbę zadań, należy szczegółowo określić jej obowiązki odnoszące się do wyboru projektów, zarządzania programem oraz wspierania komitetu monitorującego. Wybrane operacje powinny być zgodne z zasadami horyzontalnymi.
(48a) W celu wsparcia skutecznego wykorzystywania funduszy wsparcie EBI powinno być dostępne dla wszystkich państw członkowskich na ich wniosek. Mogłoby to obejmować budowanie zdolności, wspieranie identyfikacji projektów, ich przygotowywania i wdrażania, jak również doradztwo w zakresie instrumentów finansowych i platform inwestycyjnych. [Popr. 37]
(49) W celu zoptymalizowania synergii między funduszami i instrumentami zarządzanymi bezpośrednio należy ułatwić udzielanie wsparcia na potrzeby operacji, które już otrzymały pieczęć doskonałości.
(50) W celu zapewnienia odpowiedniej równowagi pomiędzy skutecznym i efektywnym wdrażaniem funduszy a związanymi z tym kosztami i obciążeniami administracyjnymi, częstotliwość, wymiar i zakres kontroli zarządczych powinny opierać się na ocenie ryzyka, uwzględniającej czynniki takie jak rodzaj wdrażanych operacji, stopień złożoności oraz ich liczbę, beneficjenci, jak również poziom ryzyka stwierdzonego w toku poprzednich " kontroli zarządczych i audytów. Środki zarządzania i kontroli w odniesieniu do funduszy powinny być proporcjonalne do poziomu ryzyka dla budżetu Unii. [Popr. 38]
(51) Instytucja audytowa powinna przeprowadzać audyty i dopilnować, by opinie z audytu przedstawiane Komisji były wiarygodne. Opinia z audytu powinna zapewniać Komisji odpowiedni poziom pewności w odniesieniu do trzech kwestii, mianowicie legalności i prawidłowości deklarowanych wydatków, skutecznego funkcjonowania systemów zarządzania i kontroli, a także kompletności, rzetelności i prawdziwości sprawozdań finansowych.
(52) Zmniejszenie liczby kontroli i wymogów w zakresie audytu powinno być możliwe w przypadkach, gdy istnieje pewność, że program funkcjonuje skutecznie przez co najmniej dwa lata z rzędu, ponieważ dowodzi to, że fundusze są wdrażane w skuteczny i wydajny sposób w dłuższym okresie.
(53) Aby ograniczyć obciążenia administracyjne dla beneficjentów oraz koszty administracyjne, w odniesieniu do funduszy należy określić konkretne stosowanie zasady pojedynczego audytu.
(54) Aby poprawić zarządzanie finansami, należy przewidzieć uproszczony system płatności zaliczkowych. System płatności zaliczkowych powinien zagwarantować, że dane państwo członkowskie posiada środki do zapewnienia wsparcia na rzecz beneficjentów od początku realizacji programu.
(55) Aby ograniczyć obciążenie administracyjne państw członkowskich oraz Komisji, należy ustanowić obowiązkowy harmonogram kwartalnych wniosków o płatność. Należy utrzymać zasadę, zgodnie z którą 10 % kwoty wypłacanej przez Komisję podlega zatrzymaniu do momentu wypłacenia salda rocznego, kiedy to Komisja będzie mogła stwierdzić, że sprawozdanie finansowe jest kompletne, rzetelne i prawdziwe.
(56) W celu ograniczenia obciążeń administracyjnych należy uprościć procedury corocznego zatwierdzenia zestawień wydatków dzięki ustanowieniu prostszych zasad wypłacania i odzyskiwania środków, w przypadku gdy nie ma różnicy zdań między Komisją a danym państwem członkowskim.
(57) W celu ochrony interesów finansowych i budżetu Unii należy wprowadzić i wdrożyć proporcjonalne środki na szczeblu państw członkowskich i Komisji. Komisja powinna mieć możliwość wstrzymania biegu terminów płatności, zawieszenia płatności okresowych i stosowania korekt finansowych, jeżeli spełnione są odpowiednie warunki. Komisja powinna przestrzegać zasady proporcjonalności i uwzględniać charakter, wagę i częstotliwość występowania nieprawidłowości oraz ich skutki finansowe dla budżetu Unii.
(58) Państwa członkowskie powinny ponadto zapobiegać nieprawidłowościom, w tym nadużyciom finansowym, jakich dopuszczają się beneficjenci, a także skutecznie je wykrywać i zwalczać. Co więcej, zgodnie z rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 883/2013 11 i rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2988/95 12 i nr 2185/96 13 Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) może prowadzić dochodzenia administracyjne, w tym kontrole na miejscu i inspekcje, w celu ustalenia, czy miały miejsce nadużycie finansowe, korupcja lub jakiekolwiek inne nielegalne działanie, naruszające interesy finansowe Unii. Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/1939 14 Prokuratura Europejska może prowadzić dochodzenia i ścigać nadużycia finansowe i inne przestępstwa naruszające interesy finansowe Unii, jak przewidziano w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1371 15 w sprawie zwalczania za pośrednictwem prawa karnego nadużyć na szkodę interesów finansowych Unii. Państwa członkowskie powinny wprowadzić niezbędne środki w celu zagwarantowania, że każda osoba lub podmiot, które otrzymują środki finansowe Unii, w pełni współpracują w celu ochrony interesów finansowych Unii, przyznają konieczne prawa i dostęp Komisji, Europejskiemu Urzędowi ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF), Prokuraturze Europejskiej (EPPO) i Europejskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu (ETO) oraz zapewniają, aby wszelkie osoby trzecie uczestniczące w wykonaniu środków finansowych Unii przyznały tym organom równoważne prawa. Państwa członkowskie powinny przekazywać Komisji szczegółowe sprawozdanie o wykrytych nieprawidłowościach, w tym nadużyciach finansowych, oraz o działaniach następczych, a także o działaniach podjętych w następstwie dochodzeń prowadzonych przez OLAF. Państwa członkowskie, które nie uczestniczą we wzmocnionej współpracy w zakresie Prokuratury Europejskiej, powinny informować Komisję o decyzjach podjętych przez krajowe organy ścigania w odniesieniu do przypadków nieprawidłowości mających wpływ na budżet Unii. [Popr. 39]
(59) W celu zachęcenia do dyscypliny finansowej należy określić rozwiązania dotyczące umarzania zobowiązań budżetowych na poziomie programu.
(60) Cel "Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu" powinien wspierać wszystkie regiony, tak aby promować zapisane w TFUE cele dotyczące spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej. Aby zapewnić zrównoważone i stopniowe wsparcie oraz odzwierciedlić poziom rozwoju gospodarczego i społecznego, środki z EFRR i EFS + w ramach tego celu należy przydzielić na podstawie klucza do ustalania wkładu, opierającego się w głównej mierze na PKB na mieszkańca. Państwa członkowskie, których dochód narodowy brutto (DNB) na mieszkańca wynosi mniej niż 90 % średniej Unii, powinny korzystać z Funduszu Spójności w ramach celu "Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu".
(61) Należy ustalić obiektywne kryteria wyznaczania regionów i obszarów kwalifikujących się do wsparcia z funduszy. W tym celu identyfikację regionów i obszarów na poziomie Unii należy oprzeć na wspólnym systemie klasyfikacji regionów ustanowionym rozporządzeniem (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady 16 , zmienionym ostatnio rozporządzeniem Komisji (UE) nr 868/20142016/2066 17 . [Popr. 40]
(62) W celu stworzenia odpowiednich ram finansowych na potrzeby EFRR, EFS, EFMR oraz Funduszu Spójności Komisja powinna ustanowić roczny podział dostępnych środków przydzielanych poszczególnym państwom członkowskim w ramach celu "Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu" wraz z wykazem kwalifikujących się regionów, jak również środków przydzielonych w ramach celu "Europejska współpraca terytorialna". Biorąc pod uwagę niepewność prognoz oraz fakt, że przydziały krajowe państw członkowskich powinny być ustalone na podstawie danych statystycznych i prognoz dostępnych w 2018 r., Komisja powinna dokonać przeglądu łącznych alokacji wszystkich państw członkowskich w 2024 r. w oparciu o najbardziej aktualne dostępne wówczas dane statystyczne, a w przypadku gdy wystąpi łączna rozbieżność wynosząca ponad ±5 %, dostosować te alokacje na lata 2025-2027 w celu zapewnienia, by wyniki przeglądu śródokresowego i dostosowania technicznego były na bieżąco odzwierciedlane w zmianach do programu. [Popr. 41]
(63) Projekty dotyczące transeuropejskich sieci transportowych zgodnie z rozporządzeniem (UE) [nowe rozporządzenie w sprawie instrumentu "Łącząc Europę"] 18 powinny nadal być finansowane z Funduszu Spójności w ramach zarówno zarządzania dzielonego, jak i - w przypadku instrumentu "Łącząc Europę" - zarządzania bezpośredniego. W tym celu należy przekazać kwotę 10 000 000 000 4 000 000 0°O EUR z Funduszu Spójności na rzecz instrument "Łącząc Europę", uwzględniając udane podejście zastosowane w okresie programowania 2014-2020. [Popr. 42]
(64) Pewną ilość środków z EFRR, EFS+ i Funduszu Spójności należy przeznaczyć na cel "Europejska inicjatywa miejska", który Komisja powinna wdrażać w drodze zarządzania bezpośredniego lub pośredniego. W przyszłości należy przeprowadzić dalsze rozważania na temat wsparcia specjalnego dla regionów i społeczności znajdujących się w niekorzystnej sytuacji. [Popr. 43]
(65) W celu zapewnienia odpowiednich alokacji na poszczególne kategorie regionów co do zasady nie powinno być możliwe przesuwanie łącznych środków przydzielonych państwom członkowskim w odniesieniu do regionów słabiej rozwiniętych, regionów w okresie przejściowym i regionów lepiej rozwiniętych między poszczególnymi kategoriami. Niemniej jednak, aby państwa członkowskie mogły stawić czoła szczególnym wyzwaniom, powinny mieć możliwość zwrócenia się o przesunięcie środków ze swojej alokacji dla regionów lepiej rozwiniętych lub regionów w okresie przejściowym na rzecz regionów słabiej rozwiniętych; powinny przy tym uzasadnić swój wybór. Aby zapewnić wystarczające zasoby finansowe regionom słabiej rozwiniętym, należy ustalić pułap w odniesieniu do przesunięć środków na rzecz regionów lepiej rozwiniętych lub regionów w okresie przejściowym. Przesunięcia środków między celami nie powinny być możliwe.
(65a) Aby stawić czoła wyzwaniom, z jakimi zmagają się regiony o średnich dochodach, zgodnie z siódmym sprawozdaniem w sprawie spójności 19 (niski wzrost gospodarczy w porównaniu z lepiej, a także słabiej rozwiniętymi regionami; z problemem tym borykają się zwłaszcza regiony, których PKB na mieszkańca waha się od 90 do 100 % średniego PKB UE-27), regiony w okresie przejściowym powinny otrzymać odpowiednie wsparcie i powinny być definiowane jako regiony, których PKB na mieszkańca waha się od 75 do 100 % średniego PKB UE-27. [Popr. 44]
(66) W kontekście wyjątkowych i szczególnych okoliczności na wyspie Irlandii, mając na względzie współpracę Północ-Południe na podstawie porozumienia wielkopiątkowego, należy kontynuować nowy program transgraniczny PEACE PLUS oraz oprzeć go na doświadczeniach poprzednich programów, Peace i Interreg, między hrabstwami granicznymi Irlandii i Irlandii Północnej. Z uwagi na jego znaczenie praktyczne program ten należy wspierać za pomocą szczególnego przydziału zasobów, co umożliwi dalsze wspieranie działań na rzecz pokoju i pojednania, oraz dopilnować, aby została mu przyporządkowana odpowiednia część środków przydzielonych Irlandii w ramach celu "Europejska współpraca terytorialna" (Interreg).
(66a) W kontekście wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii kilka regionów i państw członkowskich będzie bardziej narażonych na konsekwencje tego wystąpienia niż inne regiony ze względu na ich położenie geograficzne, charakter lub zakres ich powiązań handlowych. Dlatego też ważne jest, aby określić praktyczne rozwiązania dla wsparcia również w ramach polityki spójności, aby sprostać wyzwaniom, przed jakimi staną zainteresowane regiony i państwa członkowskie po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z UE. Ponadto konieczna będzie stała współpraca obejmująca wymianę informacji i dobrych praktyk na poziomie najbardziej dotkniętych lokalnych i regionalnych władz oraz państw członkowskich. [Popr. 45]
(67) Konieczne jest ustanowienie maksymalnych stóp współfinansowania w obszarze polityki spójności według kategorii regionów w celu zapewnienia przestrzegania zasady współfinansowania przez odpowiedni poziom zarówno publicznego, jak i prywatnego wsparcia krajowego. Stopy te powinny odzwierciedlać stopień rozwoju ekonomicznego regionów pod względem PKB na mieszkańca w stosunku do średniej UE-27, przy jednoczesnym zapewnieniu nie mniej korzystnego traktowania ze względu na zmiany w ich kategoryzacji. [Popr. 46]
(68) W celu uzupełnienia i zmiany niektórych, innych niż istotne, elementów niniejszego rozporządzenia Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do zmiany niektórych elementów zawartych w załącznikach do niniejszego rozporządzenia, takich jak wymiary i kody kategorii interwencji, wzory umów partnerstwa i wzory formularzy na potrzeby programów, wzory formularzy do przekazywania danych, zasady wykorzystania symbolu Unii, elementy umów o finansowaniu i dokumentów strategicznych, ścieżki audytu, systemy elektronicznej wymiany danych, wzory opisu systemu zarządzania i kontroli, deklaracji zarządczej, opinii z audytu, rocznego sprawozdania z kontroli, strategii audytu, wniosków o płatność, sprawozdań finansowych, jak również wzory formularzy na potrzeby określenia poziomu korekt finansowych.
(69) Komisji należy ponadto przekazać uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do zmiany europejskiego kodeksu postępowania w spawie partnerstwa, aby dostosować kodeks do niniejszego rozporządzenia, ustanawiania kryteriów określania nieprawidłowości podlegających obowiązkowi zgłoszenia, w odniesieniu do określania kosztów jednostkowych, płatności ryczałtowych, stawek ryczałtowych i finansowania niepowiązanego z kosztami mających zastosowanie do wszystkich państw członkowskich, a także w odniesieniu do opracowania standardowych gotowych metod doboru próby. [Popr. 47]
(70) Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne, przejrzyste konsultacje ze wszystkimi zainteresowanymi stronami, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach Parlamentu Europejskiego i Rady w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych. [Popr. 48]
(71) W celu zapewnienia jednolitych warunków przyjmowania umów partnerstwa, przyjmowania i zmiany programów, a także stosowania korekt finansowych uprawnienia wykonawcze należy powierzyć Komisji. Uprawnienia wykonawcze dotyczące formatu, który należy stosować do celów zgłaszania nieprawidłowości, zapisywanych i przechowywanych danych elektronicznych oraz wzoru końcowego sprawozdania z realizacji celów powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 20 . Mimo że akty te mają charakter ogólny, należy stosować procedurę doradczą, z uwagi na to, że określają one wyłącznie aspekty techniczne, formularze i wzory. Uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do podziału alokacji finansowych w ramach EFRR, EFS+ i Funduszu Spójności powinny być przyjmowane bez procedury komitetowej, ponieważ odzwierciedlają jedynie stosowanie z góry określonych metod obliczeniowych.
(72) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 21 i wszelkie akty prawne mające zastosowanie do okresu programowania 2014-2020 powinny mieć nadal zastosowanie w odniesieniu do programów i operacji wspieranych z funduszy w ramach okresu programowania 2014-2020. Ponieważ okres stosowania rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 ma rozciągać się na okres programowania objęty niniejszym rozporządzeniem, a także w celu zapewnienia ciągłości realizacji niektórych operacji zatwierdzonych wspomnianym rozporządzeniem, należy ustanowić przepisy dotyczące etapów. Poszczególne etap operacji wdrażanej w kilku etapach, który służy temu samemu celowi ogólnemu, powinien być realizowany zgodnie z zasadami odpowiednich okresów programowania, w ramach którego otrzymuje finansowanie.
(73) Cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie wzmocnienie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej oraz ustanowienie wspólnych przepisów finansowych w odniesieniu do części budżetu Unii wykonywanej w ramach zarządzania dzielonego, nie mogą być osiągnięte w wystarczającym stopniu przez państwa członkowskie z uwagi na stopień dysproporcji w poziomach rozwoju poszczególnych regionów, opóźnienia-regionów-najmniej uprzywilejowanych specyficzne wyzwania stojące przed regionami najmniej uprzywilejowanymi oraz ograniczone zasoby finansowe państw członkowskich i regionów, z jednej strony, oraz z uwagi na konieczność spójnego wdrażania ram obejmujących kilka unijnych funduszy w ramach zarządzania dzielonego, z drugiej strony. Ponieważ cele te mogą zostać lepiej osiągnięte na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 TUE. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów. [Popr. 49]
(74) Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
1 Dz.U. C 62 z 15.2.2019, s. 83.
2 Dz.U. C 86 z 7.3.2019, s. 41.
3 Dz.U. C 17 z 14.1.2019, s. 1.
4 Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 27 marca 2019 r.
5 Dz.U. L [...] z [...], s. [...].
6 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 240/2014 z dnia 7 stycznia 2014 r. w sprawie europejskiego kodeksu postępowania w zakresie partnerstwa w ramach europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych (Dz.U. L 74 z 14.3.2014, s. 1).
7 [Rozporządzenie w sprawie zarządzania unią energetyczną, zmieniające dyrektywę 94/22/WE, dyrektywę 98/70/WE, dyrektywę 2009/31/WE, rozporządzenie (WE) nr 663/2009, rozporządzenie (WE) nr 715/2009, dyrektywę 2009/73/WE, dyrektywę Rady 2009/119/WE, dyrektywę 2010/31/UE, dyrektywę 2012/27/UE, dyrektywę 2013/30/UE i dyrektywę Rady (UE) 2015/652 oraz uchylające rozporządzenie (UE) nr 525/2013 (COM(2016)0759/2 - 2016/0375 (COD)].
8 Rozporządzenie (UE) [...] w sprawie przepisów szczegółowych dotyczących celu "Europejska współpraca terytorialna" (Interreg) wspieranego w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz instrumentów finansowania zewnętrznego (Dz. U. L [...] z [_], s. [_]).
9 Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 13.
10 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).
11 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999 (Dz.U. L 248 z 18.9.2013, s. 1).
12 Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 312 z 23.12.1995, s. 1).
13 Rozporządzenie Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2).
14 Rozporządzenie Rady (UE) 2017/1939 z dnia 12 października 2017 r. wdrażające wzmocnioną współpracę w zakresie ustanowienia Prokuratury Europejskiej (Dz.U. L 283 z 31.10.2017, s. 1).
15 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1371 z dnia 5 lipca 2017 r. w sprawie zwalczania za pośrednictwem prawa karnego nadużyć na szkodę interesów finansowych Unii (Dz.U. L 198 z 28.7.2017, s. 29).
16 Rozporządzenie (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie ustalenia wspólnej klasyfikacji Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NUTS) (Dz.U. L 154 z 21.6.2003, s. 1).
17 Rozporządzenie Komisji (UE) nr 868/2014 z dnia 8 sierpnia 2014 r. zmieniające załączniki do rozporządzenia (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustalenia wspólnej klasyfikacji Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NUTS) (Dz.U. L 241 z 13.8.2014, 322, 29.11.2016, s. 1).
18 Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] z dnia [...] w sprawie [instrumentu "Łącząc Europę"] (Dz.U. L [...] z [...], s. [...]).
19 Siódme sprawozdanie Komisji w sprawie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej pt. "Mój region, moja Europa, nasza przyszłość: siódme sprawozdanie w sprawie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej" (COM (2017)0583 z dnia 9 października 2017 r.).
20 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).
21 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 320).
22 Dz.U. L [.] z [.], s. [.].
23 Dz.U. L [.] z [.], s. [.].
24 Dz.U. L [.] z [.], s. [.].
25 Dz.U. L [.] z [.], s. [.].
26 Dz.U. L [.] z [.], s. [.].
27 Dz.U. L [.] z [.], s. [.].
28 Dz.U. L [.] z [.], s. [.].
29 Dz.U. L 352 z 24.12.2013, s. 1.
30 Dz.U. L 352 z 24.12.2013, s. 9.
31 Dz.U. L 190 z 28.6.2014, s. 45.
32 Rozporządzenie Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.U. L 187 z 26.6.2014, s. 1).
33 Rozporządzenie (WE) nr 1082/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie europejskiego ugrupowania współpracy terytorialnej (EUWT) (Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 19).
34 [Rozporządzenie (UE) [...] w sprawie [...] (Dz.U. L [...] z [...], s. [...])].
35 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 240/2014 z dnia 7 stycznia 2014 r. w sprawie europejskiego kodeksu postępowania w zakresie partnerstwa w ramach europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych (Dz.U. L 74 z 14.3.2014, s. 1).
36 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1176/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania (Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 25).
37 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1176/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania (Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 25).
38 Rozporządzenie Rady (WE) nr 332/2002 z dnia 18 lutego 2002 r. ustanawiające instrument średnioterminowej pomocy finansowej dla bilansów płatniczych państw członkowskich (Dz.U. L 53 z 23.2.2002).
39 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 472/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru gospodarczego i budżetowego nad państwami członkowskimi należącymi do strefy euro dotkniętymi lub zagrożonymi poważnymi trudnościami w odniesieniu do ich stabilności finansowej (Dz.U. L 140 z 27.5.2013, s. 1).
40 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1467/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu (Dz.U. L 209 z 2.8.1997, s. 6).
41 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/218 z dnia 6 lutego 2017 r. w sprawie unijnego rejestru floty rybackiej (Dz.U. L 34 z 9.2.2017, s. 9).
42 Dyrektywa 2003/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (Dz.U. L 345 z 31.12.2003, s. 90).
43 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 65).
44 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, uchylająca dyrektywę 2004/17/WE (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 243).
45 Dyrektywa 2011/92/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz.U. L 26 z 28.1.2012, s. 1).
46 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/52/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. zmieniająca dyrektywę 2011/92/UE w sprawie oceny wpływu wywieranego przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz.U. L 124 z 25.4.2014, s. 1).
47 Rozporządzenie Rady (WE) nr 332/2002 z dnia 18 lutego 2002 r. ustanawiające instrument średnioterminowej pomocy finansowej dla bilansów płatniczych państw członkowskich (Dz.U. L 53 z 23.2.2002, s. 1).
48 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 472/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru gospodarczego i budżetowego nad państwami członkowskimi należącymi do strefy euro dotkniętymi lub zagrożonymi poważnymi trudnościami w odniesieniu do ich stabilności finansowej (Dz.U. L 140 z 27.5.2013, s. 1).
49 Z wyjątkiem celu szczegółowego określonego w art. 4 ust. 1 lit. c) ppkt (vtixi) rozporządzenia EFS+.
50 Przed przeglądem śródokresowym w 2025 r. w przypadku EFRR, EFS + oraz Funduszu Spójności, podział na lata tylko w przedziale 2021 2025.
51 Przed przeglądem śródokresowym w 2025 r. w przypadku EFRR, EFS + oraz Funduszu Spójności, podział na lata tylko w przedziale
52 Przed przeglądem śródokresowym w 2025 r. w przypadku EFRR, EFS + oraz Funduszu Spójności, środki finansowe na lata tylko w przedziale 2021 2025.
53 Objaśnienie właściwości pól:
54 Dz.U. 2012/C 271/04 z 8.9.2012
55 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 1999/93/WE z dnia 13 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnotowych ram w zakresie
56 Dyrektywa 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 2002 r. dotycząca przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej (Dz.U. L 201 z 31.7.2002, s. 37).
57 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/136/WE z dnia 25 listopada 2009 r. zmieniająca dyrektywę 2002/22/WE w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników, dyrektywę 2002/58/WE dotyczącą przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów (Dz.U. L 337 z 18.12.2009, s. 11).
58 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 95/46/WE z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31).
59 Decyzja Komisji C(2006) 3602 z dnia 16 sierpnia 2006 r. dotycząca bezpieczeństwa systemów informacyjnych wykorzystywanych przez Komisję Europejską.
60 Dyrektywa 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 2002 r. dotycząca przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej (dyrektywa o prywatności i łączności elektronicznej) (Dz.U. L 201 z 31.7.2002, s. 37).
61 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/136/WE z dnia 25 listopada 2009 r. zmieniająca dyrektywę 2002/22/WE w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników, dyrektywę 2002/58/WE dotyczącą przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów (Dz.U. L 337 z 18.12.2009, s. 11).
62 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 1995/46/WE z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31).
63 Uwzględnienie zadań w zakresie rachunkowości w odniesieniu do funduszy FAMI, FBW i IZGW, ponieważ zgodnie z art. 66 ust. 3 wchodzą one w zakres odpowiedzialności instytucji zarządzającej
64 Uwzględnienie zadań w zakresie rachunkowości w odniesieniu do funduszy FAMI, FBW i IZGW, ponieważ zgodnie z art. 66 ust. 3 wchodzą one w zakres odpowiedzialności instytucji zarządzającej
65 W tym do celów programów Interreg nieujętych w rocznej próbie do celów audytów operacji, która ma być sporządzana przez Komisję zgodnie z art. 48 rozporządzenia w sprawie EWT.
66 Z wyjątkiem programów Interreg nieujętych w rocznej próbie do celów audytów operacji, która ma być sporządzana przez Komisję zgodnie z art. 48 rozporządzenia w sprawie EWT, gdzie wydatki w sprawozdaniu finansowym, w odniesieniu do których wnioskowano o zwrot, nie mogły zostać sprawdzone w przedmiotowym roku obrachunkowym.
67 Taka sama uwaga jak w przypadku poprzedniego przypisu.
68 Wspomniane wyjątkowe przypadki powinny być związane z nieprzewidywalnymi czynnikami zewnętrznymi niezależnymi od instytucji audytowej.
69 Losowy, systemowy, anormalny
70 Na przykład: kwalifikowalność, udzielanie zamówień publicznych, pomoc państwa
71 Poziom błędu warstwy należy ujawnić, w przypadku gdy zastosowano stratyfikację obejmującą subpopulacje o podobnych cechach, takich jak operacje składające się z wkładów finansowych przekazywanych z programu do instrumentów finansowych, innych elementów o dużej wartości, funduszy (w przypadku programów opartych na wielu funduszach).
72 Należy wskazać programy objęte wspólnym systemem zarządzania i kontroli, w przypadku gdy dla kilku programów przygotowano jedną strategię audytu