(2020/C 282/28)(Dz.U.UE C z dnia 26 sierpnia 2020 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 121 ust. 2 i art. 148 ust. 4,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1466/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych 1 , w szczególności jego art. 9 ust. 2,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1176/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania 2 , w szczególności jego art. 6 ust. 1,
uwzględniając zalecenie Komisji Europejskiej,
uwzględniając rezolucje Parlamentu Europejskiego,
uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej,
uwzględniając opinię Komitetu ds. Zatrudnienia,
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Finansowego,
uwzględniając opinię Komitetu Ochrony Socjalnej,
uwzględniając opinię Komitetu Polityki Gospodarczej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W dniu 17 grudnia 2019 r. Komisja przyjęła roczną strategię zrównoważonego wzrostu gospodarczego, rozpoczynając tym samym europejski semestr na rzecz koordynacji polityki gospodarczej w 2020 r. Uwzględniła ona w należytym stopniu Europejski filar praw socjalnych proklamowany przez Parlament Europejski, Radę i Komisję w dniu 17 listopada 2017 r. W dniu 17 grudnia 2019 r. na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1176/2011 Komisja przyjęła również sprawozdanie przedkładane w ramach mechanizmu ostrzegania, w którym nie wskazała Zjednoczonego Królestwa jako jednego z państw członkowskich, w przypadku których przeprowadzona zostanie szczegółowa ocena sytuacji.
(2) Po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z Unii w dniu 31 stycznia 2020 r. i wejściu w życie Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej 3 (umowy o wystąpieniu) rozpoczął się dla tego państwa okres przejściowy, który potrwa do dnia 31 grudnia 2020 r. Okres ten może zostać przedłużony o rok lub dwa lata jedną decyzją podjętą przed dniem 1 lipca 2020 r. przez Unię i Zjednoczone Królestwo we wspólnym komitecie przewidzianym w umowie o wystąpieniu. W tym okresie prawo Unii - w tym prawo związane z europejskim semestrem - nadal ma zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i na jego terytorium.
(3) Sprawozdanie krajowe 2020 dotyczące Zjednoczonego Królestwa zostało opublikowane w dniu 26 lutego 2020 r. Zawiera ono ocenę postępów Zjednoczonego Królestwa w realizacji zaleceń dla tego kraju przyjętych przez Radę w dniu 9 lipca 2019 r. 4 (zwanych dalej "zaleceniami z 2019 r."), działań następczych podjętych w związku z zaleceniami z poprzednich lat, a także postępów Zjednoczonego Królestwa w realizacji jego krajowych celów w ramach strategii "Europa 2020".
(4) W dniu 11 marca 2020 r. Światowa Organizacja Zdrowia oficjalnie uznała epidemię COVID-19 za globalną pandemię. Stanowi ona poważne zagrożenie w zakresie zdrowia publicznego dla obywateli, społeczeństw i gospodarek. Znacznie obciąża krajowe systemy ochrony zdrowia, zakłóca globalne łańcuchy dostaw, powoduje wahania na rynkach finansowych, wywołuje wstrząsy popytu konsumpcyjnego oraz negatywne efekty w różnych sektorach. Stwarza zagrożenie dla zatrudnienia i dochodów obywateli oraz dla działalności przedsiębiorstw. Spowodowała silny wstrząs gospodarczy, który już teraz wywołuje w Unii poważne konsekwencje. W dniu 13 marca 2020 r. Komisja przyjęła komunikat wzywający do skoordynowanej reakcji gospodarczej na kryzys, obejmującej wszystkie podmioty na poziomie krajowym i unijnym.
(5) Kilka państw członkowskich ogłosiło stan nadzwyczajny lub wprowadziło środki nadzwyczajne. Wszelkie tego typu środki powinny być ściśle proporcjonalne, konieczne, ograniczone w czasie i zgodne ze standardami europejskimi i międzynarodowymi. Powinny one podlegać nadzorowi demokratycznemu i niezależnej kontroli sądowej.
(6) W dniu 20 marca 2020 r. Komisja przyjęła komunikat w sprawie uruchomienia ogólnej klauzuli korekcyjnej w ramach paktu stabilności i wzrostu. Ogólna klauzula korekcyjna, określona w art. 5 ust. 1, art. 6 ust. 3, art. 9 ust. 1 i art. 10 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1466/97 oraz w art. 3 ust. 5 i art. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1467/97 5 , ułatwia koordynację polityk budżetowych w czasie poważnego pogorszenia koniunktury gospodarczej. W swoim komunikacie z dnia 20 marca 2020 r. Komisja uznała, że w świetle spodziewanego poważnego pogorszenia koniunktury gospodarczej w związku z pandemią COVID-19 spełnione zostały warunki uruchomienia tej ogólnej klauzuli korekcyjnej, oraz zwróciła się do Rady o zatwierdzenie tego stwierdzenia. W dniu 23 marca 2020 r. ministrowie finansów państw członkowskich zgodzili się z oceną Komisji. Uzgodnili, że poważne pogorszenie koniunktury gospodarczej wymaga zdecydowanej, ambitnej i skoordynowanej reakcji. Uruchomienie ogólnej klauzuli korekcyjnej pozwala na czasowe odstępstwo od ścieżki dostosowawczej prowadzącej do średniookresowego celu budżetowego, pod warunkiem że nie zagraża to stabilności fiskalnej w średnim terminie. W przypadku części naprawczej Rada może również zdecydować, na podstawie zalecenia Komisji, o przyjęciu zmienionego kursu polityki fiskalnej. Ogólna klauzula korekcyjna nie zawiesza procedur paktu stabilności i wzrostu. Pozwala ona państwom członkowskim na odstąpienie od wymogów budżetowych, które miałyby zastosowanie w normalnych warunkach, a jednocześnie umożliwia Komisji i Radzie wprowadzenie koniecznych środków koordynacji polityki w ramach paktu stabilności i wzrostu.
(7) Potrzebne są stałe działania, aby ograniczać i kontrolować rozprzestrzenianie się pandemii COVID-19, wzmocnić odporność krajowych systemów ochrony zdrowia, złagodzić skutki społecznoekonomiczne pandemii za pomocą środków wspierających przedsiębiorstwa i gospodarstwa domowe oraz zapewnić odpowiednie warunki bezpieczeństwa i higieny w miejscu pracy z myślą o wznowieniu działalności gospodarczej. Unia powinna w pełni wykorzystywać różne dostępne jej narzędzia, aby wspierać wysiłki państw członkowskich w tych obszarach. Jednocześnie państwa członkowskie i Unia powinny wspólnie przygotowywać środki konieczne do przywrócenia normalnego funkcjonowania naszych społeczeństw i gospodarek oraz zrównoważonego wzrostu gospodarczego, uwzględniając między innymi transformację ekologiczną i cyfrową oraz wyciągając wnioski z kryzysu.
(8) Kryzys związany z COVID-19 uwypuklił elastyczność, jaką zapewnia rynek wewnętrzny, umożliwiając dostosowanie się do nadzwyczajnych sytuacji. Aby jednak zapewnić szybkie i sprawne przejście do etapu odbudowy gospodarki oraz przywrócenia swobodnego przepływu towarów, usług i pracowników, należy znieść środki wyjątkowe utrudniające normalne funkcjonowanie rynku wewnętrznego, gdy tylko przestaną one być konieczne. Obecny kryzys pokazał, że sektor ochrony zdrowia musi dysponować planami gotowości na wypadek sytuacji kryzysowej. Kluczowymi elementami koniecznymi do opracowania szerzej zakrojonych planów gotowości na wypadek sytuacji kryzysowej są między innymi ulepszone strategie zakupów, zdywersyfikowane łańcuchy dostaw oraz rezerwy strategiczne podstawowych produktów i materiałów.
(9) Społeczno-ekonomiczne skutki pandemii COVID-19 najprawdopodobniej będą rozkładać się nierównomiernie w poszczególnych regionach Zjednoczonego Królestwa ze względu na różne modele specjalizacji. Stwarza to znaczne ryzyko dalszego pogłębienia się dysproporcji regionalnych w Zjednoczonym Królestwie. Obecna sytuacja wymaga ukierunkowanych działań politycznych.
(10) W dniu 30 kwietnia 2020 r. Zjednoczone Królestwo przedłożyło swój krajowy program reform na 2020 r., a w dniu 7 maja 2020 r. - program konwergencji na 2020 r. W celu uwzględnienia powiązań między tymi dwoma programami poddano je jednoczesnej ocenie.
(11) Zjednoczone Królestwo jest obecnie objęte funkcją zapobiegawczą paktu stabilności i wzrostu i podlega regule dotyczącej zadłużenia. W dniu 13 lipca 2018 r. Rada zaleciła Zjednoczonemu Królestwu zapewnienie, by nominalna stopa wzrostu publicznych wydatków pierwotnych netto 6 nie przekroczyła 1,6 % w roku 2019-2020, co odpowiadałoby rocznej korekcie strukturalnej wynoszącej 0,6 % produktu krajowego brutto (PKB). Ocena ogólna Komisji potwierdza ryzyko znacznego odchylenia od zalecanej ścieżki dostosowawczej prowadzącej do średniookresowego celu budżetowego w roku 2019-2020 oraz w latach 2018-2019 i 2019-2020 w ujęciu łącznym. Dane dotyczące wyniku budżetu za rok 2019-2020 będą dostępne jesienią 2020 r.
(12) W programie konwergencji na rok 2019-2020 rząd planuje pogorszenie salda nominalnego z deficytu na poziomie 2,2 % PKB w roku 2019-2020 do deficytu w wysokości 2,5 % PKB w roku 2020-2021. Przewiduje się wzrost deficytu do 3,1 % PKB w roku 2021-2022, a następnie jego spadek do poziomu 2,4 % PKB w okresie do lat 2024- 2025. W programie konwergencji na rok 2019-2020 przyjmuje się, że relacja długu sektora instytucji rządowych i samorządowych do PKB, po szacowanym spadku w roku 2019-2020 do 83,2 % PKB, obniży się w roku 2020- 2021 do 82,9 %. Scenariusz makroekonomiczny stanowiący podstawę tych prognoz budżetowych już nie wydaje się jednak realistyczny, ponieważ nie uwzględnia się w nim skutków ekonomicznych pandemii COVID-19. W prognozach zawartych w programie nie uwzględniono też środków zapowiedzianych przez Zjednoczone Królestwo w odpowiedzi na pandemię COVID-19. Na perspektywy makroekonomiczne i fiskalne wpływa duża niepewność spowodowana pandemią COVID-19.
(13) W odpowiedzi na pandemię COVID-19 Zjednoczone Królestwo wprowadziło w odpowiednim czasie środki budżetowe mające na celu zwiększenie możliwości systemu ochrony zdrowia, powstrzymanie pandemii oraz zapewnienie pomocy tym osobom i sektorom, które zostały szczególnie dotknięte jej skutkami. Środki te nie zostały uwzględnione w prognozach zawartych w programie konwergencji, ale zostały wzięte pod uwagę w prognozie Komisji z wiosny 2020 r. Środki budżetowe mają wartość ok. 5,5 % PKB i obejmują wsparcie dla pracowników, osób samoza- trudnionych oraz przedsiębiorstw, a także działania o charakterze socjalnym. Ponadto Zjednoczone Królestwo zapowiedziało środki, które wprawdzie nie mają bezpośredniego wpływu na budżet, ale przyczynią się do wsparcia płynności przedsiębiorstw. Środki te obejmują gwarancje kredytowe o wartości ok. 16 % PKB. Pełne wdrożenie środków nadzwyczajnych i wspierających środków fiskalnych, a następnie przeorientowanie polityk fiskalnych na osiągnięcie ostrożnej sytuacji fiskalnej w średnim terminie, kiedy pozwolą na to warunki ekonomiczne, przyczyni się do zachowania stabilności fiskalnej w średnim terminie.
(14) Według prognozy Komisji z wiosny 2020 r. przy założeniu niezmiennego kursu polityki saldo sektora instytucji rządowych i samorządowych Zjednoczonego Królestwa w roku 2020-2021 wyniesie -10,7 % PKB, a w roku 2021- 2022 osiągnie -6,2 % PKB. Prognozuje się, że wskaźnik zadłużenia sektora instytucji rządowych i samorządowych osiągnie w roku 2020-2021 poziom 102,5 % PKB, a w 2022 r. -100,2 % PKB. W scenariuszu makroekonomicznym stanowiącym podstawę programu konwergencji nie uwzględniono wpływu pandemii COVID-19, w związku z czym zawarte w nim prognozy dotyczące długu i deficytu różnią się znacząco od prognoz Komisji.
(15) W dniu 20 maja 2020 r. Komisja opublikowała sprawozdanie sporządzone zgodnie z art. 126 ust. 3 Traktatu w związku z prognozowanym przekroczeniem przez Zjednoczone Królestwo w roku 2020-21 progu deficytu wynoszącego 3 % PKB. Ogólnie rzecz biorąc, analiza wskazuje, że kryterium deficytu określone w Traktacie i rozporządzeniu (WE) nr 1467/1997 nie było spełnione.
(16) Trwający kryzys związany z COVID-19 stworzył wyzwania w zakresie polityki gospodarczej i społecznej na skalę niespotykaną w ostatnich dziesięcioleciach. Przewiduje się, że stopa bezrobocia wzrośnie o prawie 3 punkty procentowe z poziomu 3,8 % w 2019 r. do 6,7 % w 2020 r., po czym w 2021 r. nastąpi nieznaczna poprawa do 6 %. Aby złagodzić negatywne skutki wstrząsu, rząd Zjednoczonego Królestwa wprowadził środki nadzwyczajne. Koszt bezpośredniego wsparcia fiskalnego będzie zależał od popytu, ale może wynieść ok. 110 mld GBP (5,5 % PKB); wsparcie to będzie uzupełnione gwarancjami kredytowymi o wartości 330 mld GBP (16 % PKB), jakie mają zostać udzielone na kredyty bankowe. Wprowadzono mechanizmy zmniejszonego wymiaru czasu pracy w celu ochrony zatrudnienia, a także środki mające zapewnić wsparcie osobom samozatrudnionym. Tymczasowo zmodyfikowano zakres i zasady kwalifikowalności, aby ułatwić dostęp do zaliczek w ramach programu Universal Credit, a okres podstawowego uprawnienia do świadczeń w ramach tego programu wydłużono tymczasowo do dwunastu miesięcy. Władze lokalne mają także otrzymać dodatkowe jednorazowe środki na wsparcie osób i gospodarstw domowych znajdujących się w trudnej sytuacji ekonomicznej. Rząd ogłosił również trzymiesięczne moratorium na spłatę kredytów hipotecznych dla właścicieli domów i mieszkań, którzy z powodu pandemii COVID-19 znaleźli się w trudnej sytuacji.
(17) W celu wsparcia sytuacji finansowej przedsiębiorstw Bank Anglii dwukrotnie obniżył stopę dyskontową, zmniejszając ją łącznie z 0,75 % do 0,1 %, obniżył do 0 % wskaźnik bufora antycyklicznego w Zjednoczonym Królestwie, który według wcześniejszych założeń miał do grudnia 2020 r. zmierzać w kierunku 2 %, zwiększył skalę programu skupu obligacji do 645 mld GBP oraz, w uzupełnieniu rządowych gwarancji kredytowych, zwiększył wsparcie na kredytowanie gospodarki przez banki komercyjne. Rząd zaoferował przedsiębiorstwom w niektórych sektorach roczne zawieszenie płatności podatku od nieruchomości, odroczenie płatności podatku od wartości dodanej (VAT) oraz dotacje gotówkowe dla mniejszych przedsiębiorstw. Pomoc na utrzymanie płynności finansowej udostępniono również w formie gwarancji i dotacji łączonych w ramach programu Coronavirus Business Interruption Loan dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) poniżej określonego progu obrotów, korzystając przy tym z różnorodnych produktów z zakresu finansowania przedsiębiorstw, takich jak odnawialne instrumenty kredytowe i inne produkty, w tym pożyczki terminowe. Ponadto wprowadzono ogólny system w celu zapewnienia płynności MŚP, a także większych przedsiębiorstw, który mógłby również obejmować wsparcie inwestycji - system ten jest dostępny we wszystkich sektorach działalności. Przy opracowywaniu i wdrażaniu tych środków należy wziąć pod uwagę odporność sektora bankowego.
(18) Pandemia COVID-19 ukazała słabości w przygotowaniu oraz zdolnościach reagowania systemu ochrony zdrowia w Zjednoczonym Królestwie na wystąpienie takiego rodzaju epidemii, zwłaszcza jeżeli chodzi o obiekty, personel i zaopatrzenie. To sprawiło, że w całym Zjednoczonym Królestwie rozmieszczono awaryjnie tymczasowe szpitale polowe dla pacjentów z COVID-19. Przemysł wytwórczy kraju wezwano do modyfikacji linii produkcyjnych i pilnego przestawienia się na produkcję dodatkowego sprzętu medycznego, takiego jak respiratory, aby zaspokoić oczekiwane zapotrzebowanie. Kryzys związany z COVID-19 jeszcze bardziej unaocznił istniejące niedobory personelu służby zdrowia. Zarządzanie podobnymi kryzysami w przyszłości wymaga inwestycji w system ochrony zdrowia w całym Zjednoczonym Królestwie, w tym skutecznych i odpowiednio finansowanych środków w zakresie zdrowia publicznego. Inwestycje te powinny służyć zapewnieniu niezbędnego sprzętu oraz niezbędnych obiektów i pracowników z odpowiednimi umiejętnościami, a także ogólnej zdolności świadczenia wszystkich oczekiwanych regularnych usług opieki zdrowotnej obok zapewnienia opieki nad pacjentami z COVID-19 lub podobnymi chorobami zakaźnymi.
(19) Obecny kryzys prawdopodobnie będzie miał większy wpływ na osoby znajdujące się w najtrudniejszej sytuacji i doprowadzi do pogłębienia ubóstwa. Pomimo rekordowo niskiej stopy bezrobocia zagrożenie ubóstwem lub wykluczeniem społecznym wzrastało jeszcze przed kryzysem. Wskaźniki ubóstwa pracujących i ubóstwa dzieci są również na wysokim poziomie. Cięcia i reformy systemu socjalnego mogą osłabić silny efekt ograniczania ubóstwa, jaki ma system ulg podatkowych i świadczeń Zjednoczonego Królestwa. Istnieją możliwości zwiększenia wsparcia dla osób znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji, w tym dzieci żyjących w ubóstwie, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że kryzys prawdopodobnie jeszcze bardziej zwiększy nierówności dochodowe.
(20) Istotnym wyzwaniem dla Zjednoczonego Królestwa pozostaje poprawa wydajności pracy. Wydajność na godzinę w Zjednoczonym Królestwie jest znacznie niższa niż w większości innych rozwiniętych gospodarek i jest zaledwie nieco wyższa niż przed kryzysem finansowym. Wzrost PKB wynikał głównie ze wzrostu zatrudnienia, a w ostatnich latach praktycznie nie odnotowano wzrostu wydajności. Pomimo kurczących się zasobów pracy wydajność pracy w Zjednoczonym Królestwie od początku 2018 r. zasadniczo utrzymuje się na stałym poziomie. Tempo wzrostu płac realnych również pozostało niskie. Wiele części Zjednoczonego Królestwa jest stosunkowo ubogich, a poziom inwestycji w umiejętności i infrastrukturę jest stosunkowo niski. Ograniczone możliwości rozwoju zawodowego w przypadku osób wykonujących nisko płatną pracę mają negatywny wpływ zarówno na wydajność, jak i na ubóstwo. Sytuacja ta ma się utrzymać, a z powodu kryzysu związanego z COVID-19 może nawet ulec pogorszeniu. Obecna pandemia stwarza także istotne wyzwania dla systemu kształcenia i szkolenia w Zjednoczonym Królestwie, w szczególności w odniesieniu do nauczania na odległość i zróżnicowanego dostępu do usystematyzowanego nauczania. Istnieją zatem możliwości zwiększenia wydajności poprzez rozwiązanie powszechnie występujących problemów, takich jak niski poziom inwestycji w sprzęt, infrastrukturę oraz badania naukowe i rozwój, a także niedobór kwalifikacji, zwłaszcza umiejętności podstawowych i technicznych. Zjednoczone Królestwo dąży do zwiększenia inwestycji w badania naukowe i innowacje oraz poprawę wykorzystania istniejących technologii w całej gospodarce.
(21) Aby wspomóc odbudowę gospodarki, ważne będzie przyspieszenie realizacji gotowych projektów w zakresie inwestycji publicznych i promowanie inwestycji prywatnych, w tym w drodze odpowiednich reform. W Zjednoczonym Królestwie stale utrzymuje się niedobór nieruchomości mieszkaniowych. Pojawiają się ograniczenia mocy produkcyjnych, zaś budownictwo mieszkaniowe pozostaje poniżej poziomu wymaganego do zaspokojenia szacowanego popytu. Ilość i lokalizacja gruntów dostępnych na potrzeby nowych nieruchomości mieszkalnych jest ograniczona ścisłymi regulacjami rynku gruntów, w szczególności wokół dużych miast. Sektor budownictwa pozostaje kluczowy dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, a także dla osiągnięcia przyszłych celów w zakresie efektywności energetycznej i klimatu, chociaż ograniczenie ilości energii wykorzystywanej do ogrzewania lokali mieszkalnych jest utrudnione ze względu na wiek zasobów mieszkaniowych oraz ich powolne zastępowanie. Po dziesięcioleciach niedoinwestowania z funduszy publicznych rząd zaczął zajmować się problemem deficytu infrastruktury. Odnotowano obiecujące postępy w zakresie inwestycji w odnawialne źródła energii, a w sektorze energetycznym znacznie ograniczono emisje. Jednak transformacja w kierunku neutralności klimatycznej nadal napotyka wyzwania w całej gospodarce. Wykorzystanie sieci drogowej, kolejowej i lotniczej w Zjednoczonym Królestwie zbliża się do granic przepustowości, co przyczynia się do zatorów komunikacyjnych i zanieczyszczenia powietrza. Zjednoczone Królestwo ma ambicję, by stać się liderem w dziedzinie pojazdów bezemisyjnych, ale większość sieci kolejowej nie jest jeszcze zelektryfikowana. Zasięg sieci w pełni światłowodowych w Zjednoczonym Królestwie jest wprawdzie nadal skromny, ale konkurencja między sieciami na tym rynku jest coraz silniejsza, ponieważ rząd znacznie zwiększa wsparcie publiczne na rozwój sieci światłowodowych. Takie inwestycje w infrastrukturę cyfrową muszą jednak iść w parze z podnoszeniem umiejętności cyfrowych, ponieważ w Zjednoczonym Królestwie istnieje strukturalny deficyt specjalistycznych umiejętności informatycznych.
(22) Podczas gdy zalecenia dla Zjednoczonego Królestwa zawarte w niniejszym zaleceniu (zwane dalej "zaleceniami z 2020 r.") koncentrują się na łagodzeniu społecznoekonomicznych skutków pandemii i ułatwianiu odbudowy gospodarki, zalecenia z 2019 r. obejmowały również reformy, które są niezbędne do zaradzenia średnio- i długoterminowym wyzwaniom strukturalnym. Zalecenia z 2019 r. pozostają aktualne i będą nadal monitorowane w ramach europejskiego semestru do końca okresu przejściowego.
(23) Europejski semestr zapewnia ramy stałej koordynacji polityki gospodarczej i polityki zatrudnienia w Unii, co może przyczynić się do osiągnięcia gospodarki zrównoważonej. W swoich krajowych programach reform na 2020 r. państwa członkowskie podsumowały postępy w realizacji określonych przez Organizację Narodów Zjednoczonych celów zrównoważonego rozwoju. Poprzez pełną realizację poniższych zaleceń z 2020 r. Zjednoczone Królestwo przyczyni się do postępów w realizacji celów zrównoważonego rozwoju.
(24) W ramach europejskiego semestru 2020 Komisja przeprowadziła wszechstronną analizę polityki gospodarczej Zjednoczonego Królestwa, a następnie opublikowała ją w sprawozdaniu krajowym 2020. Komisja oceniła również program konwergencji na 2020 r. i krajowy program reform na 2020 r. oraz działania następcze podjęte w odpowiedzi na zalecenia skierowane do Zjednoczonego Królestwa w poprzednich latach. Wzięła pod uwagę nie tylko ich znaczenie dla stabilnej polityki fiskalnej i społeczno-gospodarczej w Zjednoczonym Królestwie, ale także ich zgodność z unijnymi przepisami i wytycznymi, ze względu na konieczność wzmocnienia ogólnego zarządzania gospodarczego w Unii.
(25) W świetle tej oceny Rada przeanalizowała program konwergencji na 2020 r., a jej opinia 7 znajduje odzwierciedlenie w szczególności w zaleceniu 1 poniżej,
NINIEJSZYM ZALECA Zjednoczonemu Królestwu w latach 2020 i 2021:
Sporządzono w Brukseli dnia 20 lipca 2020 r.
|
W imieniu Rady |
|
J. KLOECKNER |
|
Przewodnicząca |
