Sprawy połączone C-116/16 i C-117/16: Skatteministeriet v. T Danmark, Y Denmark Aps (orzeczenie wstępne).

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 26 lutego 2019 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Østre Landsret - Dania) - Skatteministeriet/T Danmark (C-116/16), Y Denmark Aps (C-117/16)

(Sprawy połączone C-116/16 i C-117/16) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Zbliżanie ustawodawstw - Wspólny system opodatkowania stosowany w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich - Dyrektywa 90/435/EWG - Zwolnienie zysków wypłaconych przez spółki państwa członkowskiego na rzecz spółek innych państw członkowskich - Właściciel wypłaconych zysków - Nadużycie prawa - Spółka mająca siedzibę w jednym państwie członkowskim i wypłacająca dywidendy spółce powiązanej mającej siedzibę w innym państwie członkowskim, które to dywidendy są następnie przekazywane, w całości lub prawie w całości, poza terytorium Unii Europejskiej - Spółka zależna podlegająca obowiązkowi poboru podatku u źródła z tytułu zysków)

Język postępowania: duński

(2019/C 139/04)

(Dz.U.UE C z dnia 15 kwietnia 2019 r.)

Sąd odsyłający

Østre Landsret

Strony w postępowaniach głównych

Strona skarżąca: Skatteministeriet

Strony przeciwne: T Danmark (C-116/16), Y Denmark Aps (C-117/16)

Sentencja

1) Sprawy C-116/16 i C-117/16 zostają połączone do celów wydania wyroku.

2) Ogólną zasadę prawa Unii, zgodnie z którą podmioty prawa nie mogą powoływać się na przepisy prawa Unii w sposób noszący znamiona oszustwa lub nadużycia, należy interpretować w ten sposób, że w przypadku praktyk stanowiących oszustwo lub nadużycie władze i sądy krajowe powinny odmówić podatnikowi możliwości skorzystania z przewidzianego w art. 5 dyrektywy Rady 90/435/EWG z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich, zmienionej dyrektywą Rady 2003/123/WE z dnia 22 grudnia 2003 r., zwolnienia z podatku u źródła z tytułu zysków wypłaconych spółce dominującej przez jej spółkę zależną nawet w braku przepisów prawa krajowego lub postanowień umownych przewidujących taką odmowę.

3) Dowód istnienia praktyki stanowiącej nadużycie wymaga z jednej strony zaistnienia ogółu obiektywnych okoliczności, z których wynika, że pomimo formalnego poszanowania przesłanek przewidzianych w uregulowaniu Unii cel, jakiemu służy to uregulowanie, nie został osiągnięty, a z drugiej strony - wystąpienia subiektywnego elementu w postaci woli uzyskania korzyści wynikającej z uregulowania Unii poprzez sztuczne stworzenie warunków wymaganych dla jej uzyskania. Spełnienie się szeregu przesłanek może potwierdzać istnienie nadużycia prawa, pod warunkiem że przesłanki te są obiektywne i spójne. Takimi przesłankami mogą być, w szczególności, istnienie spółek pośredniczących niemających gospodarczego uzasadnienia oraz czysto formalny charakter struktury grupy spółek, konstrukcji finansowych i pożyczek.

4) W celu odmowy uznania danej spółki za właściciela dywidend lub wykazania istnienia nadużycia prawa organ krajowy nie jest zobowiązany do zidentyfikowania podmiotu lub podmiotów, których uważa za właścicieli tych dywidend.

5) W sytuacji, w której przewidziany w dyrektywie 90/435, zmienionej dyrektywą 2003/123, system zwolnienia z podatku u źródła z tytułu dywidend wypłacanych przez spółkę będącą rezydentem w państwie członkowskim spółce będącej rezydentem w innym państwie członkowskim nie ma zastosowania ze względu na stwierdzenie istnienia oszustwa lub nadużycia w rozumieniu art. 1 ust. 2 tej dyrektywy, nie można powołać się na zastosowanie swobód zagwarantowanych przez traktat FUE w celu zakwestionowania uregulowania pierwszego państwa członkowskiego dotyczącego opodatkowania tych dywidend.

1 Dz.U. C 270 z 25.7.2016.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2019.139.7
• Rodzaj: Wyrok
• Tytuł: Sprawy połączone C-116/16 i C-117/16: Skatteministeriet v. T Danmark, Y Denmark Aps (orzeczenie wstępne).
• Data aktu: 26/02/2019
• Data ogłoszenia: 15/04/2019