Język postępowania: węgierski(2019/C 139/20)
(Dz.U.UE C z dnia 15 kwietnia 2019 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: O. Beynet i K. Talabér-Ritz, pełnomocnicy) Strona pozwana: Węgry
Żądania strony skarżącej
Komisja wnosi do Trybunału o:
Zarzuty i główne argumenty
Artykuł 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 714/2009 i art. 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 715/2009 ustanawiają zasadę zorientowania taryf za korzystanie z sieci na koszty.
Jednakże obowiązujące na Węgrzech ustawa o energii elektrycznej i ustawa o gazie ziemnym nie zezwalają na to, by przy ustalaniu taryf za korzystanie z sieci krajowy organ regulacyjny brał pod uwagę wszystkie faktycznie ponoszone przez operatorów sieci koszty, takie jak podatek specjalny od sieci energetycznych i koszty związane z prowizjami za operacje bankowe.
Komisja uważa, że żadne obiektywne względy nie uzasadniają uniemożliwienia krajowemu organowi regulacyjnemu uwzględnienia wspominanych kosztów przy ustalaniu taryf za korzystanie z sieci.
Ponadto zgodnie z art. 37 ust. 17 dyrektywy 2009/72/WE i art. 41 ust. 17 dyrektywy 2009/73/WE państwa członkowskie powinny zapewnić ustanowienie na poziomie krajowym odpowiednich mechanizmów przewidujących, że strona, której dotyczy decyzja krajowego organu regulacyjnego, ma prawo do odwołania się do organu niezależnego od zaangażowanych stron oraz od jakiegokolwiek rządu.
W przekonaniu Komisji Węgry nie ustanowiły odpowiedniej procedury gwarantującej prawo do odwołania od decyzji krajowego organu regulacyjnego.
1 Dz.U. 2009, L 211, s. 15.
2 Dz.U. 2009, L 211, s. 36.
3 Dz.U. 2009, L 211, s. 55.
4 Dz.U. 2009, L 211, s. 94.