Język postępowania: niemiecki(2015/C 016/27)
(Dz.U.UE C z dnia 19 stycznia 2015 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: W. Mölls, J. Hottiaux i T. Maxian Rusche, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec
Żądania strony skarżącej
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi następujące argumenty:
Niemcy dopuszczają, aby koncern Deutsche Bahn dzięki porozumieniom o podziale zysku mógł wykorzystywać dochody zarządcy infrastruktury kolejowej w formie opłat za infrastrukturę i funduszy publicznych na inne cele niż zarządzanie infrastrukturą. Środki te mogą być mianowicie wykorzystywane na cele usług przewozowych. Jest to niezgodne z art. 6 ust. 1 i art. 31 ust. 1 dyrektywy 2012/34/UE.
Ponadto rachunkowość zarządców infrastruktury nie pozwala na monitorowanie zakazu przenoszenia funduszy publicznych na usługi przewozowe. Niemcy dopuszczają to, co jest sprzeczne z art. 6 ust. 4 dyrektywy 2012/34/UE.
Wreszcie Niemcy nie zapewniają oddzielnego wykazania środków publicznych na świadczenie publicznych przewozów pasażerskich w odpowiednich zestawieniach rachunkowych. Jest to sprzeczne z art. 6 ust. 3 dyrektywy 2012/34/UE oraz z art. 6 ust. 1 w związku z pkt 5 załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1370/2007.
1 Dyrektywa 2012/34/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie utworzenia jednolitego europejskiego obszaru kolejowego, Dz.U. L 343, s. 32.
2 Rozporządzenie (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70, Dz.U. L 315, s. 1.