Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 16 września 2013 r. w sprawach połączonych T-373/10, T-374/10, T-382/10 i T-402/10 Villeroy & Boch Austria i in. przeciwko Komisji, wniesione w dniu 5 grudnia 2013 r. przez Villeroy & Boch(Sprawa C-644/13 P)
(2014/C 45/41)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 15 lutego 2014 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Villeroy & Boch (przedstawiciele: adwokat J. Philippe)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącej odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu odwołania wnosząca odwołanie podnosi cztery zarzuty.
W ramach zarzutu pierwszego wnosząca odwołanie zwraca uwagę na istnienie sprzeczności w dokonanej przez Sąd ocenie środków dowodowych dotyczących całości okoliczności faktycznych we Francji. W zaskarżonym wyroku Sąd dokonał bowiem oceny trzech dowodów w sposób odmienny, a nawet całkowicie przeciwny do tego, w jaki ocenił on te same dowody w równoległych sprawach połączonych T-379/10 i T-381/10 Sanitec, a także T-380/10 Wabco i Ideal Standard, w których skarżące zostały uwolnione od zarzutów dotyczących Francji. Według wnoszącej odwołanie owa fundamentalna sprzeczność, przejawiająca się sformułowaniem przeciwnych wniosków na podstawie tych samych dowodów, narusza zasadę równego traktowania, zasadę in dubio pro reo, a także zaburza logiczną i prawną spójność wyroku Sądu.
W ramach zarzutu drugiego wnosząca odwołanie utrzymuje, że Sąd naruszył prawo. Twierdzi ona, że Sąd sztucznie pogrupował odrębne pod względem prawnym i faktycznie niezależne działania, aby zakwalifikować je jako złożone i ciągłe naruszenie. Co więcej, Sąd nie wziął pod uwagę okoliczności, że nie istnieje jakikolwiek stosunek komplementarności pomiędzy działaniami, które ocenił on łącznie.
W zarzucie trzecim wnosząca odwołanie krytykuje szczegółowość kontroli przeprowadzonej przez Sąd, który poprzestał jej zdaniem na przeprowadzeniu ograniczonej kontroli, a tym samym nie wyczerpał w pełni swych kompetencji kontrolnych i nie skorzystał w pełni z uprawnienia do zmiany decyzji. Wnosząca odwołanie wywodzi na tej podstawie, że doszło do naruszenia prawa do sprawiedliwego procesu.
W zarzucie trzecim wnosząca odwołanie utrzymuje, że nałożona na nią sankcja jest nieproporcjonalna.