(2014/C 262/03)(Dz.U.UE C z dnia 12 sierpnia 2014 r.)
grafika
Strona narodowa nowej obiegowej monety okolicznościowej o nominale 2 euro wyemitowanej przez Republikę Grecką
Obiegowe monety euro mają status prawnego środka płatniczego w całej strefie euro. W celu poinformowania ogółu społeczeństwa, a także podmiotów obracających monetami w ramach swojej działalności Komisja ogłasza opis wszystkich nowych wzorów monet euro 1 . Zgodnie z konkluzjami Rady z dnia 10 lutego 2009 r. 2 państwom członkowskim strefy euro oraz państwom, które zawarły układ monetarny z Unią Europejską przewidujący emisję monet euro, przysługuje prawo do emisji okolicznościowych obiegowych monet euro, przy czym emisja ta musi spełniać określone warunki, a w szczególności monety muszą mieć nominał 2 euro. Monety okolicznościowe mają parametry techniczne zwykłych obiegowych monet o nominale 2 euro, lecz na ich stronie narodowej znajduje się wzór okolicznościowy mający istotne symboliczne znaczenie dla danego państwa lub całej Europy.
Państwo emitujące: Republika Grecka
Upamiętniane wydarzenie: 150. rocznica połączenia Wysp Jońskich z Grecją (1864-2014)
Opis motywu: Na wewnętrznej części monety widnieje siedmioramienna gwiazda, w której znajduje się napis w języku greckim: "150 LAT OD ZJEDNOCZENIA WYSP JOŃSKICH (EPTÁNISA) Z GRECJĄ 1864-2014", nazwa państwa emitującego "REPUBLIKA GRECKA" oraz znak Greckiej Mennicy Państwowej. Pomiędzy ramionami gwiazdy znajdują się symbole Wysp Jońskich. Cały motyw otoczony jest dekoracyjnym stylizowanym rysunkiem fal.
Na zewnętrznym otoku monety umieszczonych jest dwanaście gwiazd flagi europejskiej.
Planowany nakład: do 750 000
Data emisji: jesień 2014 r.
1 Zob. Dz.U. C 373 z 28.12.2001, s. 1, zawierający odniesienie do wszystkich stron narodowych monet, które zostały wyemitowane w 2002 r.
2 Zob. konkluzje Rady ds. Gospodarczych i Finansowych z dnia 10 lutego 2009 r. i zalecenie Komisji z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych wytycznych dotyczących narodowych stron i emisji monet euro przeznaczonych do obiegu (Dz.U. L 9 z 14.1.2009, s. 52).