Sytuacja w Saharze Zachodniej.

Sytuacja w Saharze Zachodniej

P7_TA(2010)0443

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie sytuacji w Zachodniej Saharze

(2012/C 99 E/16)

(Dz.U.UE C z dnia 3 kwietnia 2012 r.)

Parlament Europejski,

– uwzględniając odpowiednie rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ dotyczące Sahary Zachodniej,

– uwzględniając rezolucję 1920(2010) Rady Bezpieczeństwa ONZ, która przedłużyła mandat misji ONZ na rzecz referendum w Saharze Zachodniej (MINURSO),

– uwzględniając najnowsze sprawozdania sekretarza generalnego ONZ dla Rady Bezpieczeństwa w sprawie sytuacji dotyczącej Sahary Zachodniej z 14 kwietnia 2008 r., 13 kwietnia 2009 r. i z 6 kwietnia 2010 r.,

– uwzględniając Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych ratyfikowany przez Maroko w dniu 3 maja 1979 r.,

– uwzględniając układ eurośródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie między Unią Europejską i państwami członkowskimi z jednej strony, a Królestwem Maroko z drugiej, w szczególności art. 2 tego układu,

– mając na uwadze oświadczenie UE z dnia 7 grudnia 2009 r. sprawie 8. sesji Rady Stowarzyszenia UE-Maroko oraz wspólne oświadczenie wydane na pierwszym szczycie UE-Maroko w dniu 7 marca 2010 r.,

– uwzględniając w szczególności wnioski wyciągnięte z wizyt delegacji ad hoc Parlamentu w Saharze Zachodniej we wrześniu 2006 r. i styczniu 2009 r., które wezwały do rozszerzenia mandatu misji ONZ na rzecz referendum w Saharze Zachodniej (MINURSO), pod warunkiem wyrażenia zgody przez wszystkie zainteresowane strony, tak aby udzielić jej uprawnień w zakresie monitorowania poszanowania praw człowieka w Saharze Zachodniej, i które wezwały Komisję, aby również, lub gdzie to stosowne, monitorowała sytuacje w zakresie praw człowieka w Zachodniej Saharze za pośrednictwem swego przedstawicielstwa w Rabacie i regularnie wysyłała tam misje,

– uwzględniając wcześniejsze rezolucje w sprawie Sahary Zachodniej, a w szczególności rezolucję z dnia 27 października 2005 r.⁽¹⁾,

– uwzględniając oświadczenie wysokiej przedstawiciel UE Catherine Ashton w sprawie Sahary Zachodniej z dnia 10 listopada 2010 r.,

– uwzględniając oświadczenia Rady i Komisji z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie sytuacji w Zachodniej Saharze,

– uwzględniając art. 110 ust. 4 Regulaminu,

A. mając na uwadze kilka tysięcy obywateli Sahrawi, który opuścili swe miasta i rozbili namioty na peryferiach El Aaiun, zakładając obóz Gdaim Izyk na znak pokojowego protestu przeciwko swej sytuacji społecznej, politycznej i gospodarczej oraz warunków życia,

B. mając na uwadze, że zdaniem obserwatorów ONZ po kilku tygodniach ich liczba osiągnęła 15 000 osób, i mając na uwadze przywrócenie dialogu z władzami,

C. mając na uwadze, że w niedzielę 24 października 2010 r. zamordowano czternastoletniego Saharawi Nayema ElGarhiego, a pozostałe pięć osób zostało zranione przez wojsko marokańskie podczas próby przedostania się do obozu na peryferiach El Aaiun,

D. mając na uwadze, że w dniu 8 listopada 2010 r. podczas akcji marokańskich sił bezpieczeństwa mającej na celu rozbicie obozu demonstrantów w Gadaym Izik śmierć poniosła wciąż nieznana liczba osób, w tym oficerowie policji i sił bezpieczeństwa, mając na uwadze, że napłynęły również informacje o znacznej liczbie rannych osób cywilnych, ponieważ do likwidacji obozu siły bezpieczeństwa użyły gazu łzawiącego i pałek,

E. mając na uwadze, że do zamieszek tych doszło w tym samym dniu, gdy w Nowym Jorku otwierano 3. rundę nieformalnych rozmów na temat statusu Sahary Zachodniej z udziałem Maroka, Frontu Polisario i krajów-obserwatorów, Algierii i Mauretanii,

F. mając na uwadze, że członkom parlamentów krajowych i regionalnych z UE oraz posłom do Parlamentu Europejskiego nie udało się dostać do El Aaiun ani do obozu Gdaim Izyk, a niektórzy zostali nawet wydaleni z El Aaiunu,

G. mając na uwadze okrutną śmierć obywatela Hiszpanii Babi Hamdaya Buyemy w okolicznościach, które wciąż nie zostały ustalone,

H. mając na uwadze, że po ponad 30 latach proces dekolonizacji w Saharze Zachodniej jeszcze się nie skończył,

I. mając na uwadze, że UE pozostaje zatroskana konfliktem w Saharze Zachodniej oraz regionalnymi konsekwencjami i implikacjami tej sytuacji, w tym w zakresie praw człowieka w Saharze Zachodniej, i w pełni wspiera sekretarza generalnego ONZ oraz jego osobistego wysłannika w wysiłkach zmierzających do osiągnięcia sprawiedliwego, trwałego i wzajemnie akceptowanego rozwiązania politycznego, które pozwoli narodowi Sahary Zachodniej stanowić o sobie, jak przewidziano to w rezolucjach ONZ,

J. mając na uwadze, że kilka sprawozdań wykazało, iż zasoby naturalne Sahary Zachodniej są eksploatowane, zaś ludność lokalna nie czerpie z tego żadnych korzyści,

1. wyraża swe wielkie zaniepokojenie znacznym pogorszeniem się sytuacji w Saharze Zachodniej i zdecydowanie potępia gwałtowne zamieszki, do jakich doszło podczas usuwania obozu Gdaim Izyk oraz w mieście Laâyoune;

2. wzywa wszystkie strony do zachowania spokoju i powstrzymania się od dalszej przemocy;

3. ubolewa nad ofiarami śmiertelnymi i wyraża swą solidarność z rodzinami zmarłych, rannych i zaginionych;

4. odnotowuje powołanie przez marokański parlament komisji śledczej w celu przeprowadzenia dochodzenia w sprawie przebiegu wypadków, które doprowadziły do interwencji władz marokańskich, uważa jednak, że ONZ byłby najwłaściwszym organem do przeprowadzenia niezależnego międzynarodowego dochodzenia z myślą o wyjaśnieniu okoliczności wypadków, śmierci i zaginięć;

5. ubolewa nad atakami wymierzonymi w wolność prasy i informacji, jakich doświadczyło wielu europejskich dziennikarzy, i zwraca się do Królestwa Maroka o udzielenie prasie, niezależnym obserwatorom i organizacjom humanitarnym wolnego dostępu do Sahary Zachodniej i swobody poruszania się po niej; ubolewa nad wprowadzeniem przez władze marokańskie zakazu wjazdu do Sahary Zachodniej dla parlamentarzystów, dziennikarzy, mediów i niezależnych obserwatorów;

6. podkreśla konieczność wezwania organów ONZ do zaproponowania ustanowienia mechanizmu monitorowania praw człowieka w Saharze Zachodniej;

7. z zadowoleniem przyjmuje wznowienie nieformalnych posiedzeń Maroka z Frontem Polisario pod auspicjami specjalnego wysłannika sekretarza generalnego ONZ, nawet w tak napiętej sytuacji, i wzywa podmioty regionalne do odegrania konstruktywnej roli;

8. przypomina swe poparcie dla wznowienia nieformalnych rozmów między stronami konfliktu w dążeniu do osiągnięcia sprawiedliwego, trwałego i wzajemnie akceptowanego politycznego rozwiązania zgodnie z odpowiednimi rezolucjach Rady Bezpieczeństwa ONZ;

9. wzywa Komisję, aby dopilnowała przeznaczenia niezbędnej pomocy humanitarnej o zwiększonych środkach dla uchodźców z ludu Sahrawi, których liczba waha się między 90 a 165 tysiącami, a którzy mieszkają w regionie Tindouf, w celu zaspokojenia ich podstawowych potrzeb w zakresie żywności, wody, mieszkania i opieki lekarskiej oraz poprawy ich warunków życia;

10. wyraża swe zaniepokojenie aresztowaniami i zarzutami naruszania praw człowieka obrońców ludu Sahrawi na obszarze Sahary Zachodniej; apeluje o to, by obrońców praw człowieka przetrzymywanych w więzieniach na obszarze Sahary Zachodniej traktowano zgodnie z międzynarodowymi normami i o przeprowadzenie ich szybkiego i sprawiedliwego procesu;

11. wzywa UE do zaapelowania do Królestwa Maroka, by przestrzegało prawa międzynarodowego odnośnie do wykorzystywania naturalnych zasobów Sahary Zachodniej;

12. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz Wysokiemu Przedstawicielowi Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, Sekretarzowi Generalnemu ONZ, Sekretarzowi generalnemu Unii Afrykańskiej, delegacji PE ds. stosunków z krajami Maghrebu, a także Prezydium Zgromadzenia Parlamentarnego Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego, parlamentowi i rządowi Maroka i Algierii, Frontowi Polisario, a także parlamentom i rządom Algierii i Mauretanii.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 272 E z 9.11.2006, s. 582.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2012.99E.87
• Rodzaj: Rezolucja
• Tytuł: Sytuacja w Saharze Zachodniej.
• Data aktu: 25/11/2010
• Data ogłoszenia: 03/04/2012