UKŁAD MONETARNYpomiędzy Unią Europejską a Księstwem Monako
(2012/C 310/01)
(Dz.U.UE C z dnia 13 października 2012 r.)
UNIA EUROPEJSKA, reprezentowana przez Republikę Francuską i Komisję Europejską,
oraz
KSIĘSTWO MONAKO,
mając na uwadze, co następuje:
(1) Na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 974/98 z dnia 3 maja 1998 r. w dniu 1 stycznia 1999 r. euro zastąpiło walutę każdego państwa członkowskiego uczestniczącego w trzecim etapie unii gospodarczej i walutowej, w tym Francji.
(2) Stosunki między Francją a Księstwem Monako w kwestiach walutowych i bankowych były uregulowane już przed wprowadzeniem euro na mocy dwustronnych umów, w szczególności na mocy zawartego w dniu 14 kwietnia 1945 r. porozumienia dotyczącego kontroli walutowej oraz układu o dobrosąsiedzkich stosunkach z dnia 18 maja 1963 r.
(3) Księstwo Monako zostało uprawnione do stosowania euro jako waluty urzędowej począwszy od dnia 1 stycznia 1999 r. na mocy decyzji Rady z dnia 31 grudnia 1998 r. 1 .
(4) W dniu 24 grudnia 2001 r. Unia Europejska, reprezentowana przez Republikę Francuską wraz z Komisją i Europejskim Bankiem Centralnym, zawarła układ monetarny z Księstwem Monako. Układ o dobrosąsiedzkich stosunkach, zawarty pomiędzy Republiką Francuską a Księstwem Monako, został w związku z tym odpowiednio zaktualizowany.
(5) Zgodnie z niniejszym układem monetarnym Księstwo Monako ma prawo nadal stosować euro jako walutę urzędową, a banknotom i monetom euro przyznawać status prawnego środka płatniczego. Przepisy Unii Europejskiej wymienione w załączniku do niniejszego układu stosuje się na terytorium Księstwa Monako na warunkach przewidzianych w niniejszym układzie.
(6) Księstwo Monako powinno zapewnić stosowanie na swoim terytorium przepisów UE dotyczących banknotów i monet denominowanych w euro; wspomniane banknoty i monety należy właściwie zabezpieczyć przed fałszowaniem; istotne jest, aby Księstwo Monako podjęło wszelkie środki niezbędne do walki z fałszowaniem pieniędzy i współpracowało w tej kwestii z Komisją, Europejskim Bankiem Centralnym, Francją i Europejskim Urzędem Policji (Europol).
(7) Niniejszy układ monetarny nie daje żadnych praw instytucjom kredytowym, ani, w stosownym przypadku, innym instytucjom finansowym prowadzącym działalność na terytorium Księstwa Monako, w zakresie swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług w Unii Europejskiej. Nie daje również żadnych praw instytucjom kredytowym, ani, w stosownym przypadku, innym instytucjom finansowym prowadzącym działalność na terytorium Unii Europejskiej w zakresie swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług w Księstwie Monako.
(8) Niniejszy układ monetarny nie zobowiązuje w żaden sposób EBC ani krajowych banków centralnych do włączenia instrumentów finansowych Księstwa Monako do wykazu(-ów) papierów wartościowych kwalifikujących się do operacji w ramach polityki pieniężnej prowadzonej przez Europejski System Banków Centralnych.
(9) Księstwo Monako posiada na swoim terytorium spółki zarządzające portfelem na rzecz osób trzecich lub przekazujące zlecenia, których świadczone usługi są regulowane wyłącznie prawem monakijskim, bez uszczerbku dla obowiązków wymienionych w art. 11 ust. 6. Spółki te nie mają dostępu do systemów płatności i rozrachunku papierów wartościowych.
(10) W poszanowaniu ciągłości więzów historycznych istniejących pomiędzy Francją a Księstwem Monako oraz zasad ustanowionych układem monetarnym z dnia 24 grudnia 2001 r. Unia Europejska i Księstwo Monako zobowiązują się współpracować w dobrej wierze w celu zapewnienia w całości skuteczności niniejszego układu.
(11) Należy powołać wspólny komitet, w którego skład wejdą przedstawiciele Księstwa Monako, Republiki Francuskiej, Komisji Europejskiej i EBC, którego zadaniem będzie analiza stosowania postanowień niniejszego układu, podejmowanie decyzji, na warunkach określonych w art. 3, w sprawie rocznego pułapu emisji monet, ocena adekwatności minimalnego odsetka monet wprowadzanych do obiegu zgodnie z wartością nominalną oraz podjętych przez Księstwo Monako środków mających na celu wdrożenie odpowiednich przepisów Unii Europejskiej.
(12) Organem właściwym do rozstrzygania sporów, które mogą powstać w związku z niewykonaniem obowiązku lub nieznajomością przepisów przewidzianych w niniejszym układzie, oraz co do których stwierdzono, że strony nie osiągnęły porozumienia, powinien być Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej,
UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:
Sporządzono w Brukseli dnia w trzech oryginalnych egzemplarzach w języku francuskim.
W imieniu Unii Europejskiej |
Olli REHN |
François BAROIN |
Wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej ds. spraw gospodarczych i walutowych |
Minister Gospodarki, Finansów i Przemysłu Republiki Francuskiej |
W imieniu Księstwa Monako |
Michel ROGER |
Minister Stanu |