Skarga wniesiona w dniu 7 czerwca 2012 r. - Komisja Europejska przeciwko Węgrom(Sprawa C-286/12)
(2012/C 217/31)
Język postępowania: węgierski
(Dz.U.UE C z dnia 21 lipca 2012 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Enegren i K. Talabér-Ritz pełnomocnicy)
Strona pozwana: Republika Węgierska
Żądania strony skarżącej
Zarzuty i główne argumenty
Zgodnie z węgierskim uregulowaniem dotyczącym obligatoryjnego wieku maksymalnego sędziów, prokuratorów i notariuszy, stosunek służbowy osób wykonujących te zawody ustaje z chwilą osiągnięcia określonego wieku - obecnie 62 lat - podczas gdy wcześniej mogli wykonywać swoje obowiązki do ukończenia 70 lat. Zgodnie ze spornym uregulowaniem stosunek służbowy sędziów i prokuratorów, którzy osiągnęli nowy wiek maksymalny przed dniem 1 stycznia 2012 r., ustanie z dniem 30 czerwca 2012 r., a stosunek służbowy sędziów i prokuratorów, którzy osiągną nowy wiek maksymalny między dniem 1 stycznia 2012 r. a 31 grudnia 2012 r., ustanie z dniem 31 grudnia 2012 r. W przypadku notariuszy obniżenie obligatoryjnego wieku maksymalnego z 70 do 62 lat wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2014 r.
Komisja na poparcie skargi przytacza następujące zarzuty i argumenty:
Po pierwsze uważa, że sporne uregulowanie krajowe wprowadza odmienne traktowanie ze względu na wiek w rozumieniu art. 2 dyrektywy, ponieważ sędziów, prokuratorów i notariuszy, którzy osiągnęli nowy obligatoryjny wiek maksymalny, traktuje w sposób mniej korzystny niż wszystkie pozostałe osoby aktywne zawodowo, które osiągnęły nie osiągnęły takiego wieku.
Uregulowanie, które wprowadza odmienne traktowanie ze względu na wiek, powinno - by mogło pozostać poza zakresem zakazu dyskryminacji - spełniać wymogi ustanowione w art. 6 dyrektywy. Na podstawie tego przepisu z jednej strony uregulowanie takie powinno być obiektywnie uzasadnione zgodnym z prawem celem, a z drugiej strony środki do osiągnięcia tego celu powinny być właściwe i konieczne (zasada proporcjonalności).
W tej kwestii Komisja podnosi, że ani sporne uregulowanie nie określa wyraźnie zgodnego z prawem celu, ani nie można takiego celu wywnioskować z kontekstu. Sytuacja taka sama w sobie stanowi naruszenie dyrektywy, gdyż jest to okoliczność utrudniająca kontrolę sądową zgodności z prawem i proporcjonalności uregulowania krajowego. Jeżeli chodzi o zgodność z prawem celów wskazywanych w toku postępowania w sprawie uchybienia, Komisja twierdzi, że jedynie cele z zakresu polityki społecznej można uznać za cele mogące uzasadnić odstępstwo od zakazu dyskryminacji ze względu na wiek.
Wreszcie w opinii Komisji sporne uregulowanie krajowe nie jest właściwe ani konieczne do osiągnięcia wskazanych jako zgodne z prawem celów, ponieważ: i) okres przejściowy wynoszący najwyżej rok i sześć miesięcy jest nadzwyczaj krótki, jeżeli wziąć pod uwagę drastyczne obniżenie obligatoryjnego wieku maksymalnego z 70 do 62 lat w przypadku stosunku służbowego oraz ii) okres przejściowy nie jest spójny z punktu widzenia powszechnej reformy systemu emerytalnego, która podnosi powszechny wiek emerytalny z 62 do 65 lat przez okres ośmiu lat zawarty między rokiem 2014 a 2022, co spowoduje - już po upływie dwóch lat - ponowne podwyższenie obligatoryjnego wieku maksymalnego dla stosunku służbowego. W konsekwencji Komisja uważa, że sporne uregulowanie krajowe w sposób nieproporcjonalny narusza uzasadnione interesy sędziów, prokuratorów i notariuszy, których obejmuje, a nadto wykracza poza to, co jest konieczne dla osiągnięcia zamierzonego celu.
______(1) Dz.U. L 303, s. 16, zwanej dalej "dyrektywą"
