Skarga wniesiona w dniu 7 kwietnia 2011 r. - Niemcy przeciwko Komisji(Sprawa T-205/11)
(2011/C 186/52)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 25 czerwca 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: T. Henze i J. Möller, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 26 stycznia 2011, C(2011) 275 wersja ostateczna, wydanej w postępowaniu Środki pomocy państwa C 7/2010 - ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych (Körperschaftsteuergesetz) i możliwość przenoszenia strat (Sanierungsklausel);
– ewentualnie: stwierdzenie częściowej nieważności decyzji Komisji z dnia 26 stycznia 2011, C(2011) 275 wersja ostateczna, wydanej w postępowaniu Środki pomocy państwa C 7/2010 - dotyczące ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Körperschaftsteuergesetz) i klauzuli przewidującej możliwość przenoszenia strat (Sanierungsklausel) w zakresie, w jakim w art. 2 decyzji Komisja postanowiła, że przyznane pojedyncze środki pomocy są w całości niezgodne ze wspólnym rynkiem i że należy zażądać ich zwrotu w pełnej wysokości, w przypadku gdy kwota pomocy przekracza 500.000 EUR;
– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.
– W uzasadnieniu żądania głównego
1) Zarzut dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE - brak selektywnego charakteru środka na skutek okoliczności, iż klauzula przewidująca możliwość przenoszenia strat nie stanowi wyjątku od miarodajnego systemu referencji
Klauzula przewidująca możliwość przenoszenia strat, zawarta w § 8c ust. 1a niemieckiej Körperschaftsteuergesetz (ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwanej dalej "KStG") ustanawiająca możliwość przenoszenia na przyszłe lata podatkowe strat przedsiębiorstwa, które zostało przejęte przez inne przedsiębiorstwo w celu restrukturyzacji, nie ma selektywnego charakteru. W jej przypadku nie chodzi o środek pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, ponieważ nie został stwierdzony żaden wyjątek od miarodajnego systemu referencji.
2) Zarzut dotyczący naruszenia art. 107 TFUE - oczywisty błąd w ocenie ogólnego charakteru środka
Dokonując oceny kwestii, czy klauzula przewidująca możliwość przenoszenia strat, zawarta w § 8c ust. 1a KStG stanowi środek o charakterze ogólnym Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie stosując niedostosowaną metodę oceny i nie dokonując oceny, czy klauzula ta, w globalnym ujęciu ekonomicznym, opiera się na elementach horyzontalnych, tak że ma ona zastosowanie do wszystkich przedsiębiorstw na terytorium Republiki Federalnej Niemiec i konsekwencji może zostać zakwalifikowana jako środek o charakterze ogólnym.
3) Zarzut dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE - brak selektywnego charakteru środka na skutek błędnego zrozumienia uzasadnienia uregulowania charakterem i wewnętrzną strukturą systemu podatkowego
Klauzula przewidująca możliwość przenoszenia strat, zawarta w § 8c ust. 1a KStG, nie ma selektywnego charakteru i w związku z tym nie stanowi uregulowania przyznającego środki pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, ponieważ jest ona uzasadniona charakterem i wewnętrzną strukturą systemu podatkowego.
– W uzasadnieniu żądania ewentualnego
– Naruszenie art. 107 ust. 3 TFUE w związku z Tymczasowymi wspólnotowymi ramami prawnymi w zakresie pomocy państwa ułatwiającymi dostęp do finansowania w dobie kryzysu finansowego i gospodarczego
Komisja błędnie zastosowała art. 107 ust. 3 TFUE w związku z komunikatem Komisji Tymczasowe wspólnotowe ramy prawne w zakresie pomocy państwa ułatwiające dostęp do finansowania w dobie kryzysu finansowego i gospodarczego, uznając w art. 2 swojej decyzji wymienioną kwotę 500.000 EUR za próg, powyżej którego pomoc wymaga zwrotu w całości, a nie za dopuszczalną kwotę pomocy, której przekroczenie prowadzi do powstania obowiązku zwrotu nadwyżki.
