Skarga wniesiona w dniu 24 kwietnia 2009 r. - Würth i Fasteners (Shenyang) przeciwko Radzie(Sprawa T-162/09)
(2009/C 167/28)
(Dz.U.UE C z dnia 18 lipca 2009 r.)
Język postępowania: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: Adolf Würth GmbH & Co. KG (Künzelsau, Niemcy) oraz Arnold Fasteners (Shenyang) Co. Ltd (Shenyang, Chiny) (przedstawiciele: M. Karl i M. Mayer, Rechtsanwälte)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 91/2009 z dnia 26 stycznia 2009 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej; albo też, posiłkowo
– stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 91/2009 z dnia 26 stycznia 2009 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej w zakresie, w jakim dotyczy ono każdej ze skarżących spółek indywidualnie; oraz
– obciążenie Rady kosztami zastępstwa procesowego niezbędnymi w związku z niniejszą skargą, jak również innymi kosztami oraz wydatkami.
Zarzuty i główne argumenty
Rada, działając na wniosek Komisji, w dniu 26 stycznia 2009 przyjęła - działając na podstawie tzw. podstawowego rozporządzenia antydumpingowego(1) - rozporządzenie (WE) nr 91/2009 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej(2).
Skarżące spółki twierdzą, iż cła antydumpingowe wprowadzone na mocy tego rozporządzenia dotyczą ich i żądają (w tym zakresie) stwierdzenia nieważności wskazanego rozporządzenia.
Na poparcie swej skargi skarżące spółki powołują się, w ramach zarzutu pierwszego, na rzekome naruszenie przepisów postępowania antydumpingowego.
W ramach zarzutów od drugiego do szóstego skarżące spółki zarzucają naruszenie przepisów prawa wspólnotowego wyższej rangi:
– Komisja nie zbadała w sposób dokładny i bezstronny ogółu istotnych elementów stanu faktycznego oraz zgromadziła materiał dowodowy w sposób niewystarczający i niepełny, co doprowadziło do naruszenia obowiązku uzasadnienia wynikającego z art. 253 WE;
– wartość normalna, na której oparte jest rozporządzenie nr 91/2009 została określona w sposób obarczony błędem prawnym z naruszeniem art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia nr 384/96;
– wartości progowe, od których dopuszczalne jest zastosowanie postępowania antydumpingowego zgodnie z art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia nr 384/96 nie zostały osiągnięte;
– pojęcie "produktu podobnego" w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia nr 384/96 zostało zbytnio rozszerzone w zaskarżonym rozporządzeniu, ponieważ sporne towary wyprodukowane w Chińskiej Republice Ludowej oraz towary wyprodukowane we Wspólnocie nie są porównywalne ani zamienne;
– przemysł wspólnotowy nie poniósł szkody, której istnienie - zgodnie z art. 1 ust. 1 oraz art. 3 rozporządzenia nr 384/96 - jest niezbędne dla nałożenia cła antydumpingowego.
Wreszcie w ramach zarzutu siódmego skarżące spółki powołują się na nadużycie władzy przez organy wspólnotowe w toku badania przesłanek szkody, związku przyczynowego oraz interesu wspólnotowego.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. 1996 L 56, s. 1), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2117/2005 (Dz.U. L 340, s. 17).
(2) Rozporządzenie (WE) nr 91/2009 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. L 29, s. 1).
