Gospodarka finansowa objętych planowaniem terenowym przedsiębiorstw gospodarki komunalnej i budownictwa komunalnego oraz ich zjednoczeń.

UCHWAŁA Nr 18

RADY MINISTRÓW

z dnia 23 stycznia 1976 r.

w sprawie gospodarki finansowej objętych planowaniem terenowym przedsiębiorstw gospodarki komunalnej i budownictwa komunalnego oraz ich zjednoczeń.

Na podstawie art. 9 i 25 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1960 r. Nr 18, poz. 111), art. 46 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. Nr 29, poz. 244) i art. 9 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. - Prawo bankowe (Dz. U. Nr 20, poz. 108) Rada Ministrów uchwala, co następuje:

Rozdział  1

Przepisy ogólne.

§  1.

1. Uchwała określa zasady gospodarki finansowej następujących państwowych przedsiębiorstw terenowych oraz ich zjednoczeń:

1) przedsiębiorstw:

a) gospodarki komunalnej,

b) wielobranżowych gospodarki komunalnej i mieszkaniowej,

zwanych dalej "przedsiębiorstwami gospodarki komunalnej",

2) przedsiębiorstw:

a) budownictwa komunalnego,

b) produkcji pomocniczej i usług oraz zaopatrzenia materiałowego na rzecz przedsiębiorstw budownictwa komunalnego,

c) geodezyjnych i geologiczno-wiertniczych,

zwanych dalej "przedsiębiorstwami budowlanymi",

3) zjednoczeń grupujących przedsiębiorstwa wymienione w pkt 1 i 2 lit. a) i b) oraz przedsiębiorstwa gospodarki mieszkaniowej.

2. Przepisy uchwały dotyczące zjednoczeń stosuje się odpowiednio do:

1) zjednoczeń biur projektów budownictwa objętych planowaniem terenowym,

2) terenowych organów administracji państwowej stopnia wojewódzkiego, którym są podporządkowane bezpośrednio przedsiębiorstwa wymienione w ust. 1 pkt 1 i pkt 2 lit. c).

3. Ilekroć w uchwale jest mowa o wojewodach, należy przez to rozumieć również prezydentów miast stopnia wojewódzkiego.

Rozdział  2

Gospodarka finansowa przedsiębiorstw.

§  2.

1. Produkcja oraz usługi wykonywane przez przedsiębiorstwa powinny zapewnić osiągnięcie rentowności.

2. Jeżeli w przedsiębiorstwie gospodarki komunalnej obowiązujące opłaty i stawki taryfowe nie pokrywają planowanych kosztów własnych świadczonych usług, zwiększonych o 2,7% stawki zysku, przedsiębiorstwo otrzymuje na wyrównanie różnicy dopłatę z budżetu właściwej rady narodowej lub stosownie do uchwały wojewódzkiej rady narodowej dopłatę taką otrzymuje zjednoczenie z budżetu wojewódzkiej rady narodowej dla zgrupowanych w nim przedsiębiorstw.

§  3.

1. Akumulacja finansowa przedsiębiorstwa stanowi różnicę między wartością sprzedaży wyrobów, robót i usług według cen realizacji a kosztem własnym tej sprzedaży, skorygowaną o wynik osiągnięty ze sprzedaży towarów i materiałów oraz o saldo strat i zysków nadzwyczajnych.

2. Wynik finansowy przedsiębiorstwa oznacza akumulację finansową przedsiębiorstwa zmniejszoną o podatek obrotowy, dodatnie różnice budżetowe, a zwiększoną o dotacje przedmiotowe, dopłaty budżetowe, ujemne różnice budżetowe oraz o inne dopłaty, jeżeli są przewidziane odrębnymi przepisami.

3. Zysk lub strata oznacza odpowiednio dodatni lub ujemny wynik finansowy przedsiębiorstwa.

§  4.

1. Przed rozliczeniem wynik finansowy przedsiębiorstwa podlega weryfikacji w celu wyeliminowania zysku niezależnego od działalności przedsiębiorstwa oraz zysku nieprawidłowego.

2. Za zysk niezależny od działalności przedsiębiorstwa uważa się zysk osiągnięty w wyniku zmian cen, taryf i opłat, stawek amortyzacyjnych, stawek ubezpieczeniowych, jeżeli decyzje w sprawie tych zmian ustalają, że jest to zysk niezależny od działalności przedsiębiorstwa, oraz zysk osiągnięty w wyniku zmian metodologicznych i organizacyjnych.

3. Za nieprawidłowy uważa się zysk osiągnięty przez przedsiębiorstwo w sposób naruszający interes społeczny lub obowiązujące przepisy, a w szczególności wskutek stosowania niewłaściwych cen i taryf, pogorszenia jakości produkcji w stosunku do obowiązujących norm lub standardów albo nieuzasadnionego obniżenia nakładów na bezpieczeństwo i higienę pracy.

4. Zyski określone w ust. 1 podlegają w 100% wpłacie do budżetu centralnego; dotyczy to również przedsiębiorstw, które nie dokonują wpłaty z zysku do budżetu (§ 7 ust. 3).

5. Jeżeli zysk nieprawidłowy został ujawniony przez organy kontroli zewnętrznej, bank lub terenowy organ administracji państwowej, to niezależnie od wpłat, o których mowa w ust. 4, przedsiębiorstwo przekazuje dodatkowo do budżetu centralnego kwotę odpowiadającą 50% tego zysku.

§ 5. Zysk przedsiębiorstwa po odprowadzeniu zysku niezależnego i nieprawidłowego zgodnie z § 4 podlega podziałowi na następujące cele:

1) oprocentowanie środków trwałych,

2) wpłatę z zysku do budżetu,

3) odpis na fundusz infrastruktury technicznej,

4) odpis na fundusz premiowy pracowników zatrudnionych na kierowniczych i samodzielnych stanowiskach pracy, dokonywany na zasadach określonych odrębnymi przepisami,

5) odpis na fundusz rezerwowy zjednoczenia,

6) odpis na fundusz inwestycyjny przedsiębiorstwa i finansowanie środków obrotowych.

§ 6. Jeżeli zysk przedsiębiorstwa nie wystarcza na pokrycie oprocentowania środków trwałych, brakująca kwota obciąża fundusz statutowy przedsiębiorstwa w części dotyczącej środków obrotowych. Niedobór powstały z tego tytułu może być sfinansowany z funduszu rezerwowego zjednoczenia.

§  7.

1. Przedsiębiorstwa gospodarki komunalnej przekazują wpłatę z zysku bezpośrednio do budżetu właściwej rady narodowej lub stosownie do uchwały wojewódzkiej rady narodowej za pośrednictwem zjednoczenia do budżetu wojewódzkiej rady narodowej, według następujących zasad:

1) przedsiębiorstwa osiągające rentowność ponad 3% do 4% dokonują wpłat w wysokości 10% zysku osiągniętego ponad 3% rentowności,

2) przedsiębiorstwa osiągające rentowność powyżej 4% dokonują wpłat w wysokości podanej w pkt 1 oraz jeżeli nie otrzymują dopłaty określonej w § 2 ust. 2 - w wysokości 70% zysku osiągniętego ponad 4% rentowności, z uwzględnieniem przepisu § 8, a jeżeli dopłatę taką otrzymują - w wysokości całej nadwyżki ponad 4% rentowności.

2. Przedsiębiorstwa geodezyjne i geologiczno-wiertnicze przekazują wpłatę z zysku do budżetu według zasad określonych w ust. 1.

3. Przedsiębiorstwa gospodarki komunalnej, geodezyjne i geologiczno-wiertnicze, których rentowność nie przekracza 3%, nie dokonują wpłat z zysku do budżetu.

4. Przedsiębiorstwa budowlane, z wyjątkiem przedsiębiorstw określonych w ust. 2, przekazują wpłatę z zysku stosownie do uchwały wojewódzkiej rady narodowej za pośrednictwem zjednoczenia do budżetu wojewódzkiej rady narodowej lub bezpośrednio do budżetu rady narodowej stopnia podstawowego - w wysokości narzutu ustalonego przez zjednoczenie w stosunku do funduszu płac obliczonego od sumy wszelkich należnych wynagrodzeń, z wyjątkiem nagród wypłacanych z zakładowego funduszu nagród oraz tej części funduszu efektów wdrożeniowych jednostek badawczych, która została przeznaczona na nagradzanie pracowników przedsiębiorstwa biorących udział we wdrażaniu wyników prac badawczych.

§ 8. Odpisy na fundusz infrastruktury technicznej dokonywane są w wysokości nadwyżki ponad 5% rentowności przedsiębiorstwa przez:

1) przedsiębiorstwa wodociągów i kanalizacji lub

2) wielobranżowe przedsiębiorstwa gospodarki komunalnej i mieszkaniowej, w skład których wchodzi zakład wodociągowo-kanalizacyjny.

§ 9. Odpisy z zysku na fundusz rezerwowy zjednoczenia dokonywane są według normy procentowej, ustalonej przez zjednoczenie, określonej w stosunku do zysku zmniejszonego o odpisy, o których mowa w § 5 pkt 1-4. Zjednoczenie ustalając normę procentową powinno uwzględniać kształtowanie się relacji zapasów podlegających finansowaniu funduszem statutowym w części dotyczącej środków obrotowych w stosunku do wartości sprzedaży w roku poprzednim oraz uwzględniać przepis § 10 pkt 1.

§ 10. Przedsiębiorstwo po dokonaniu odpisów, o których mowa w § 5 pkt 1-5, przeznacza pozostały zysk:

1) na odpisy na fundusz inwestycyjny zgodnie z normą ustaloną przez zjednoczenie w ramach normy określonej dla zjednoczenia przez wojewodę,

2) w pozostałej części na finansowanie środków obrotowych.

§  11.

1. Przedsiębiorstwa tworzą:

1) fundusz statutowy,

2) fundusz inwestycyjny.

2. Przedsiębiorstwa mogą tworzyć również inne fundusze na podstawie odrębnych przepisów.

§  12.

1. Fundusz statutowy przedsiębiorstwa odzwierciedla wartość netto środków trwałych oraz wartości niematerialne i prawne w wysokości nie obciążonej kredytem bankowym oraz wartość środków obrotowych nie sfinansowanych kredytem bankowym i innymi zobowiązaniami prawidłowymi.

2. W funduszu statutowym wyodrębnia się dwie części związane z:

1) finansowaniem środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

2) finansowaniem środków obrotowych.

3. Zwiększenie lub zmniejszenie funduszu statutowego następuje w wypadkach określonych przez Ministra Finansów.

4. Przedsiębiorstwo uzupełnia fundusz statutowy w części dotyczącej środków obrotowych odpisami z zysku, dotacją z funduszu rezerwowego zjednoczenia i dotacją z budżetu.

5. W przedsiębiorstwach nowo utworzonych fundusz statutowy stanowi równowartość otrzymanych nieodpłatnie środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, środków obrotowych oraz dotacji z budżetu przeznaczonej na nabycie lub wytworzenie tych środków.

6. W przedsiębiorstwach, w których są organizowane nowe zakłady, oddziały produkcyjne i usługowe, w szczególności związane z rozwojem usług dla ludności, jak również w przedsiębiorstwach budowlanych, w których następuje znaczne rozszerzenie zakresu robót budowlano-montażowych, zwiększenie funduszu statutowego może być dokonane z dotacji z budżetu.

7. Wojewoda może podjąć decyzję, że potrzeby, o których mowa w ust. 5 i 6, w zakresie środków obrotowych zostaną w całości lub części sfinansowane ze środków funduszu rezerwowego zjednoczenia.

§  13.

1. Fundusz inwestycyjny przedsiębiorstwa tworzy się:

1) z odpisów z zysku przedsiębiorstwa,

2) z części odpisów amortyzacyjnych pozostających w dyspozycji przedsiębiorstwa,

3) z opłat za przekroczenie kontyngentu wody przez odbiorców,

4) z opłat za straty wody spowodowane uszkodzeniami przewodów wodociągowych przez wykonawców robót ziemnych,

5) z innych wpływów określonych odrębnymi przepisami.

2. Fundusz inwestycyjny przedsiębiorstwa może być zasilany dotacjami z terenowego (branżowego) funduszu inwestycyjnego, niezbędnymi dla zrównoważenia planowanych wydatków funduszu z dochodami funduszu określonymi w ust. 1.

3. Przedsiębiorstwo przeznacza na fundusz inwestycyjny, o którym mowa w ust. 1, odpisy amortyzacyjne według normy ustalonej przez zjednoczenie w granicach normy zbiorczej, określonej dla zjednoczenia przez wojewodę. Równowartość pozostałej części odpisów amortyzacyjnych podlega przekazaniu na terenowy (branżowy) fundusz inwestycyjny.

4. Przepis ust. 3 nie dotyczy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych zakładowej działalności socjalnej.

5. Przedsiębiorstwo gospodarki komunalnej nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od budynków obejmujących lokale, za które pobiera się czynsze.

6. W toku realizacji planu rocznego przedsiębiorstwo może zaliczyć na fundusz inwestycyjny środki przeznaczone na sfinansowanie remontu, jeżeli wymiana środka trwałego jest bardziej opłacalna niż dokonanie remontu.

7. Przepis ust. 6 nie ma zastosowania do budynków mieszkalnych.

8. Zasady wykorzystania funduszu inwestycyjnego przedsiębiorstwa regulują przepisy o finansowaniu inwestycji w jednostkach gospodarki uspołecznionej.

9. Przedsiębiorstwa gospodarki komunalnej finansują również ze środków funduszu inwestycyjnego:

1) modernizację budynków mieszkalnych,

2) wykonanie elewacji w budynkach mieszkalnych,

3) usuwanie wad i usterek w nowym budownictwie mieszkaniowym, jeżeli konieczność tego rodzaju robót wystąpiła po upływie okresu gwarancyjnego i nie obciąża jednostek wykonawstwa inwestycyjnego,

4) budowę izb zastępczych niezbędnych na tymczasowe pomieszczenia dla najemców w związku z modernizacją i naprawami budynków mieszkalnych.

§  14.

1. Do środków obrotowych zalicza się zapasy i należności.

2. Zapasami są następujące składniki majątkowe:

1) materiały (materiały podstawowe, konstrukcje, elementy kooperacyjne, materiały pomocnicze, paliwo, części zapasowe maszyn i urządzeń, opakowania, odpady, przedmioty nietrwałe),

2) produkcja nie zakończona (produkcja podstawowa i pomocnicza w toku),

3) wyroby gotowe własnej produkcji oraz roboty i usługi własne wykonane, lecz jeszcze nie zafakturowane,

4) towary,

5) inwentarz żywy,

6) koszty przyszłych okresów.

3. Zapasy dzieli się na zapasy bieżące, sezonowe i rezerwy oraz zapasy nieprawidłowe.

§  15.

1. Przedsiębiorstwa powinny finansować zapasy bieżące w 50% funduszem statutowym i w 50% kredytem bankowym, z wyjątkiem przedsiębiorstw (baz) zaopatrzenia, które powinny finansować zapasy bieżące w 30% funduszem statutowym, a w pozostałej części kredytem bankowym.

2. Jeżeli sfinansowanie zapasów bieżących funduszem statutowym przekroczy 80%, a w przedsiębiorstwach (bazach) zaopatrzenia 50%, nadwyżka wynikająca z przekroczenia tego procentu podlega przekazaniu na fundusz rezerwowy zjednoczenia.

3. Jeżeli udział funduszu statutowego w finansowaniu zapasów bieżących spadnie poniżej 35%, a w przedsiębiorstwach (bazach) zaopatrzenia poniżej 20%, przedsiębiorstwo w porozumieniu z bankiem i zjednoczeniem obowiązane jest przedstawić do akceptacji właściwego terenowego organu administracji państwowej program poprawy sytuacji finansowej, określający środki zmierzające do usunięcia nieprawidłowości w gospodarce przedsiębiorstwa.

4. Jeżeli przedsiębiorstwo nie przedstawi w terminie ustalonym przez bank zaakceptowanego programu poprawy sytuacji finansowej lub jeżeli zastosowane w tym celu środki nie dały efektu, bank może odmówić dalszego kredytowania przedsiębiorstwa i zażądać spłaty udzielonych kredytów. O zamiarze odmowy dalszego kredytowania i zamiarze żądania spłaty udzielonych kredytów bank zawiadamia zjednoczenie i właściwy terenowy organ administracji państwowej.

5. Powstały w przedsiębiorstwie niedobór funduszu statutowego w części dotyczącej finansowania środków obrotowych w granicach określonych w ust. 3 może być pokryty:

1) z budżetu wojewódzkiej rady narodowej, jeżeli przedsiębiorstwo rozlicza się z tym budżetem z tytułu wpłat z zysku, dotacji i dopłat budżetowych za pośrednictwem zjednoczenia,

2) z budżetu właściwej rady narodowej - w pozostałych wypadkach.

6. Dla ustalenia udziału funduszu statutowego w finansowaniu zapasów (ust. 1-3) przyjmuje się przeciętny roczny stan zapasów bieżących wynikający z podzielenia przez pięć sumy wartości ich stanów na początek roku i na koniec każdego kwartału oraz wielkość funduszu statutowego według stanu na koniec roku przeznaczonego na finansowanie środków obrotowych.

§ 16. Zapasy sezonowe i rezerwy, roboty (prace) w toku przedsiębiorstw budowlanych i zakładów remontowych oraz jednostek badawczych i zapasy związane z działalnością przedsiębiorstwa jako generalnego dostawcy lub generalnego realizatora inwestycji są finansowane w całości kredytem bankowym. Ponadto kredytem bankowym a finansowane w całości zapasy nieprawidłowe.

§ 17. Należności z tytułu umów sprzedaży, dostawy i robót budowlanych są finansowane w całości kredytem bankowym.

§  18.

1. Na finansowanie środków obrotowych nie pokrytych funduszem statutowym bank udziela kredytów obrotowych.

2. Kredytobiorcą kredytów obrotowych jest przedsiębiorstwo. Za zgodą banku kredytobiorcą mogą być również zakłady przedsiębiorstw wielozakładowych i kombinatów.

3. Bank udzielając kredytów obrotowych zmniejsza ich wysokość o występujące zobowiązania prawidłowe.

4. Do zobowiązań prawidłowych zalicza się nie przeterminowane zobowiązania, w szczególności z tytułu:

1) płac,

2) ubezpieczeń społecznych i podatku od funduszu płac,

3) rozliczeń międzyokresowych biernych,

4) rozliczeń z tytułu umów sprzedaży, dostawy i robót budowlanych,

5) obciążeń na rzecz zjednoczenia lub budżetu,

6) przedpłat za najem lokali lub przedpłat za bilety okresowe komunikacji miejskiej - w przedsiębiorstwach gospodarki komunalnej.

Rozdział  3

Gospodarka finansowa zjednoczeń.

§  19.

1. Na łączny wynik finansowy zjednoczenia grupującego przedsiębiorstwa określone w § 1 ust. 1 pkt 2 lit. a) i b) składa się suma wyników finansowych przedsiębiorstw zgrupowanych w zjednoczeniu oraz innych jednostek działających na zasadach rozrachunku gospodarczego przy centrali zjednoczenia.

2. Łączny dodatni wynik finansowy zjednoczenia zmniejsza się o:

1) wpłaty do budżetu z tytułu oprocentowania środków trwałych (§ 5 pkt 1),

2) kwoty zysku pozostające w przedsiębiorstwach na ich własne potrzeby (§ 5 pkt 4 i 6).

3. Po dokonaniu zmniejszeń przewidzianych w ust. 2 zjednoczenie przeznacza zysk na:

1) wpłatę do budżetu wojewódzkiej rady narodowej w wysokości narzutu ustalonego dla zjednoczenia przez Ministra Finansów na wniosek wojewody w stosunku do funduszu płac obliczonego od sumy wszelkich należnych wynagrodzeń (z wyjątkiem nagród wypłacanych z zakładowego funduszu nagród, z funduszu nagród wdrożeniowych jednostek badawczych oraz z ich funduszu nagród tworzonego z zysku) we wszystkich przedsiębiorstwach zgrupowanych w zjednoczeniu; wpłata ta jest odpisem obowiązkowym; jeżeli osiągnięty dodatni wynik finansowy zjednoczenia nie wystarcza na jej pokrycie, brakującą kwotą zjednoczenie obciąża fundusz rezerwowy,

2) odpis na fundusz rezerwowy w pozostałej kwocie.

§ 20. Zjednoczenia grupujące przedsiębiorstwa gospodarki komunalnej, mieszkaniowej i budowlane rozliczające się na podstawie uchwały wojewódzkiej rady narodowej z tytułu wyników i należnej dopłaty z budżetem wojewódzkiej rady narodowej dokonują rozliczeń:

1) przedsiębiorstw gospodarki komunalnej - z tytułu:

a) wpłat z zysku do budżetu,

b) odpisów na fundusz infrastruktury technicznej,

c) dopłat budżetowych,

według poszczególnych przedsiębiorstw,

2) przedsiębiorstw gospodarki mieszkaniowej - z tytułu:

a) wpłat zysku do budżetu,

b) dotacji przedmiotowych,

łącznie w skali zjednoczenia,

3) przedsiębiorstw budowlanych - łącznie w skali zjednoczenia, w sposób określony w § 19.

§  21.

1. Wojewódzkie przedsiębiorstwa budownictwa komunalnego lub kombinaty budownictwa komunalnego stosują w zakresie rozliczeń wyników przepisy § 19.

2. Wojewódzkie przedsiębiorstwa gospodarki komunalnej i mieszkaniowej dokonują rozliczeń według zasad określonych w § 20 pkt 1 i 2.

§ 22. W razie zmian organizacyjnych lub metodologicznych oraz zmian cen, marż handlowych, taryf, płac, stawek amortyzacyjnych, stawek ubezpieczeniowych wojewoda w porozumieniu z Ministrem Finansów jest upoważniony do dokonywania zmian norm finansowych podziału zysku ustalonych dla zjednoczeń.

§  23.

1. Zjednoczenia tworzą:

1) fundusz statutowy centrali zjednoczenia,

2) fundusz rezerwowy,

3) fundusz przedsięwzięć gospodarczych,

4) fundusz branży w zjednoczeniach wiodących,

5) fundusz na pokrycie kosztów utrzymania centrali i zjednoczenia,

6) inne fundusze - na podstawie odrębnych przepisów.

2. Funduszami, o których mowa w ust. 1 pkt 2-6, dysponuje dyrektor zjednoczenia.

§ 24. Do funduszu statutowego centrali zjednoczenia stosuje się odpowiednio przepisy § 12.

§  25.

1. Fundusz rezerwowy tworzy się z części zysku przedsiębiorstw (§ 9).

2. Na fundusz rezerwowy przekazuje się także:

1) środki pozostałe po likwidacji własnej działalności gospodarczej zjednoczenia,

2) część nadwyżek funduszów własnych w obrocie przedsiębiorstw (§ 15 ust. 2),

3) część funduszu rezerwowego przedsiębiorstw gospodarki mieszkaniowej,

4) pozostałość funduszu przedsięwzięć gospodarczych po zaprzestaniu lub zakończeniu określonego przedsięwzięcia gospodarczego (§ 26 ust. 3),

5) inne środki określone odrębnymi przepisami.

3. Jeżeli planowany zysk zjednoczenia i środki funduszu rezerwowego nie wystarczają na finansowanie planowanego przyrostu zapasów przedsiębiorstw i centrali, zjednoczenie może w uzasadnionych wypadkach otrzymać dotację budżetową na fundusz rezerwowy w celu uzupełnienia tych środków.

4. Fundusz rezerwowy w pierwszej kolejności przeznacza się na:

1) pokrycie należnych wpłat z zysku do budżetu w wypadkach określonych w § 19 ust. 3 pkt 1,

2) udzielanie przedsiębiorstwom gospodarki mieszkaniowej zgrupowanym w zjednoczeniu dotacji na uzupełnienie dochodów własnych działalności podstawowej przeznaczanych na finansowanie w ciągu roku ponadplanowych kosztów tej działalności,

3) pokrycie strat wynikłych ze świadczenia usług dla ludności w związku z organizacją nowych zakładów usługowych oraz wprowadzeniem nowych rodzajów usług.

Przeznaczenie środków na cele określone w pkt 2 i 3 może nastąpić w porozumieniu z terenowym organem administracji państwowej miasta (miasta i gminy), na którego obszarze wykonuje działalność przedsiębiorstwo gospodarki komunalnej lub przedsiębiorstwo gospodarki mieszkaniowej.

5. Pozostałe środki funduszu rezerwowego mogą być przeznaczone na:

1) udzielenie przedsiębiorstwom dotacji na finansowanie środków obrotowych, jeżeli ich fundusze statutowe dotyczące środków obrotowych nie pokrywają 50%, a w przedsiębiorstwach (bazach) zaopatrzenia 30% - wartości zapasów bieżących, w szczególności na pokrycie niedoborów funduszów własnych w obrocie powstałych na skutek poniesionych strat niezależnych od działalności przedsiębiorstw lub innych nieprzewidzianych przyczyn powodujących w ciągu roku zmniejszenie funduszów statutowych dotyczących środków obrotowych, jak również w razie powstania dodatkowych potrzeb przedsiębiorstw wynikłych z wykonania zleconych przez zjednoczenie, a nie przewidzianych w planach zadań produkcyjno-usługowych; dotacje te mogą być udzielane zaliczkowo w ciągu roku,

2) zasilenie funduszów inwestycyjnych (z wyłączeniem inwestycji socjalnych i mieszkaniowych) w razie braku własnych środków w trakcie realizacji planowanych inwestycji,

3) zasilenie funduszów niezbędnych do prowadzenia przez zjednoczenie działalności gospodarczej,

4) pokrycie zobowiązań wynikających z udzielenia przez zjednoczenie poręczenia spłaty kredytów obrotowych zaciągniętych w bankach przez przedsiębiorstwa zgrupowane w zjednoczeniu,

5) inne cele określone przez Ministra Finansów.

6. Zjednoczenie może ponadto udzielić zgrupowanym przedsiębiorstwom pożyczki ze środków funduszu rezerwowego na cele i do wysokości określonych w ust. 5 pkt 1.

§  26.

1. Fundusz przedsięwzięć gospodarczych tworzy się:

1) z ustalonych przez dyrektora zjednoczenia wpłat przedsiębiorstw zgrupowanych w zjednoczeniu obciążających ich koszty,

2) z wpływów za odpłatnie świadczone w ramach przedsięwzięć gospodarczych dostawy, roboty i usługi,

3) ze środków przekazywanych z funduszu rezerwowego zjednoczenia.

2. Fundusz przedsięwzięć gospodarczych jest przeznaczony na finansowanie nieinwestycyjnych wydatków związanych z prowadzeniem wspólnych przedsięwzięć gospodarczych mających na celu ułatwienie wykonania zadań przez przedsiębiorstwa i inne jednostki organizacyjne zgrupowane w zjednoczeniu.

3. Wspólne przedsięwzięcia gospodarcze są realizowane na podstawie planów zatwierdzonych przez dyrektora zjednoczenia. Zatrudnienie oraz fundusz płac wchodzący w skład kosztów przedsięwzięć gospodarczych realizowanych za pośrednictwem własnych jednostek organizacyjnych centrali zjednoczenia mogą być planowane jedynie w ramach wielkości ustalonych dla centrali zjednoczenia. W razie zaprzestania lub zakończenia określonego przedsięwzięcia gospodarczego pozostałość funduszu podlega przekazaniu na fundusz rezerwowy zjednoczenia.

§ 27. Fundusz branży tworzy się z wpłat uczestników porozumienia branżowego, obciążających ich koszty własne lub fundusze na określony rodzaj działalności. Wysokość tych wpłat ustala komisja branżowa. Fundusz branży służy na finansowanie wydatków nieinwestycyjnych związanych z:

1) wspólnymi przedsięwzięciami gospodarczymi mającymi na celu realizację porozumienia branżowego,

2) kosztami utrzymania sekretariatu porozumienia branżowego oraz wspólnego szkolenia kadr.

Podstawą gospodarowania funduszem branży jest plan uchwalony przez komisję branżową. Zatrudnienie i fundusz płac stałego sekretariatu porozumienia branżowego powinny być uwzględnione w ramach zatrudnienia i funduszu płac ustalonych dla centrali zjednoczenia uznanego za wiodące w branży i nie mogą być wykorzystane na inne cele.

§  28.

1. Fundusz na pokrycie kosztów utrzymania centrali zjednoczenia tworzy się z wpłat obciążających koszty własne przedsiębiorstw zgrupowanych w zjednoczeniu. Wysokość tych wpłat w formie norm kwotowych określa dyrektor zjednoczenia na podstawie wytycznych ustalonych przez wojewodę.

2. Środki funduszu przeznacza się na pokrywanie osobowych i rzeczowych (z wyjątkiem wydatków inwestycyjnych) kosztów centrali zjednoczenia, łącznie z odpisem na fundusz premiowy pracowników zatrudnionych na kierowniczych i samodzielnych stanowiskach pracy w centrali zjednoczenia, tworzonym na podstawie odrębnych przepisów.

3. Zjednoczenie ustala plan gospodarowania funduszem na podstawie:

1) norm, o których mowa w ust. 1,

2) wytycznych wojewody dotyczących liczby zatrudnionych oraz funduszu płac poszczególnych zjednoczeń, ustalonych przez wojewodę na podstawie narodowego planu społeczno-gospodarczego i określających globalną kwotę funduszu płac oraz liczbę zatrudnionych dla wszystkich zjednoczeń terenowych w województwie; podziału środków między poszczególne zjednoczenia dokonuje wojewoda.

4. Zmiany w planie funduszu powodujące zwiększenie ogólnej jego kwoty albo liczby planowanego zatrudnienia pracowników lub kwot funduszu płac mogą następować jedynie za zgodą wojewody w ramach ogólnych kwot ustalonych w tym zakresie dla województwa.

5. Nie wykorzystane w danym roku środki funduszu przechodzą na rok następny.

§  29.

1. Wojewódzkie przedsiębiorstwa gospodarki komunalnej i mieszkaniowej, wojewódzkie przedsiębiorstwa budownictwa komunalnego lub kombinaty budownictwa komunalnego działające na terenie województw, w których nie zostały utworzone zjednoczenia, tworzą fundusz rezerwowy.

2. Przepis § 25 stosuje się odpowiednio do przedsiębiorstw i kombinatów, o których mowa w ust. 1.

Rozdział  4

Przepisy końcowe.

§ 30. Koszty remontów środków trwałych obciążają koszty bieżące właściwej działalności przedsiębiorstwa. Koszty remontów mogą być rozliczane w czasie, jeżeli zaliczanie ich do kosztów jednego okresu mogłoby spowodować zniekształcenie wyniku przedsiębiorstwa.

§ 31. Przedsiębiorstwa gospodarki komunalnej stosują odpowiednio przepisy o gospodarce finansowej zarządów budynków mieszkalnych, dotyczące:

1) wieloletnich norm kosztów utrzymania budynków,

2) przeznaczania oszczędności pochodzących z obniżenia planowanych kosztów utrzymania budynków osiągniętych wskutek wykonania prac należących do obowiązku przedsiębiorstwa przez mieszkańców budynków w formie czynu społecznego,

3) rozliczeń z tytułu administracji zleconej budynków.

§ 32. Zasady stosowania dotacji przedmiotowych, oprocentowania środków trwałych i finansowania inwestycji regulują odrębne przepisy.

§ 33. Jeżeli zjednoczeniu podlegają zakłady na pełnym wewnętrznym rozrachunku gospodarczym, do tych zakładów stosuje się przepisy uchwały dotyczące przedsiębiorstw.

§ 34. Nadwyżki zysku ponad 5% rentowności przedsiębiorstw, o których mowa w § 5 pkt 3 i § 8, podlegają odprowadzeniu za 1976 r. na terenowy (branżowy) fundusz inwestycyjny, a począwszy od 1 stycznia 1977 r. na fundusz infrastruktury technicznej.

§ 35. Do czasu rozciągnięcia przepisów uchwały nr 95 Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 1973 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych (Monitor Polski Nr 25, poz. 151 i Nr 39, poz. 236) na przedsiębiorstwa zaliczone w klasyfikacji gospodarki narodowej do działu "Gospodarka mieszkaniowa i komunalna" przedsiębiorstwa gospodarki komunalnej stosują przepisy uchwały nr 534 Rady Ministrów z dnia 13 grudnia 1961 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych (Monitor Polski z 1966 r. Nr 65, poz. 312, z 1967 r. Nr 60, poz. 284 i z 1971 r. Nr 29, poz. 184), z tym że:

1) dokonują odpisów amortyzacyjnych według stawek na wymianę określonych w tej uchwale,

2) przeznaczają na fundusz inwestycyjny dochody z likwidacji produkcyjnych środków trwałych; z funduszu inwestycyjnego pokrywane są w tym okresie również koszty związane z likwidacją tych środków.

§ 36. Upoważnia się Ministra Finansów do:

1) wydania szczegółowych przepisów w sprawie gospodarki finansowej zjednoczeń objętych uchwałą oraz zasad i trybu rozliczeń zjednoczeń z budżetem,

2) określenia w porozumieniu z Ministrem Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska szczegółowych zasad i trybu przyznawania oraz rozliczania dopłat dla przedsiębiorstw gospodarki komunalnej,

3) określenia zasad jednorazowego rozliczenia funduszu statutowego przedsiębiorstw i zjednoczeń w związku ze zmianą zasad finansowania środków obrotowych w dniu wejścia w życie uchwały,

4) dostosowania z własnej inicjatywy lub na wniosek Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska przepisów uchwały do swoistych warunków działalności niektórych przedsiębiorstw lub zjednoczeń,

5) rozciągnięcia przepisów uchwały na wniosek właściwego ministra na niektóre nie objęte uchwałą przedsiębiorstwa i zjednoczenia terenowe.

§ 37. W uchwale nr 54 Rady Ministrów z dnia 9 marca 1973 r. w sprawie gospodarki finansowej zarządów budynków mieszkalnych (Monitor Polski Nr 14, poz. 86) wprowadza się następujące zmiany:

1) w § 11 skreśla się ust. 3,

2) § 14 otrzymuje brzmienie:

"§ 14. Do funduszu statutowego oraz finansowania zapasów i należności stosuje się przepisy uchwały nr 18 Rady Ministrów z dnia 23 stycznia 1976 r. w sprawie gospodarki finansowej objętych planowaniem terenowym przedsiębiorstw gospodarki komunalnej i budownictwa komunalnego oraz ich zjednoczeń (Monitor Polski Nr 7, poz. 33)."

§ 38. Traci moc uchwała nr 53 Rady Ministrów z dnia 9 marca 1973 r. w sprawie gospodarki finansowej objętych planowaniem terenowym państwowych przedsiębiorstw przemysłowych, budowlanych i gospodarki komunalnej oraz ich zjednoczeń (Monitor Polski z 1973 r. Nr 14, poz. 85 i z 1974 r. Nr 31, poz. 186).

§ 39. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do rozliczeń za okres od dnia 1 stycznia 1976 r.

• Identyfikator: M.P.1976.7.33
• Rodzaj: Uchwała
• Tytuł: Gospodarka finansowa objętych planowaniem terenowym przedsiębiorstw gospodarki komunalnej i budownictwa komunalnego oraz ich zjednoczeń.
• Data aktu: 23/01/1976
• Data ogłoszenia: 28/02/1976
• Data wejścia w życie: 28/02/1976