uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniającą dyrektywę Rady 96/61/WE 1 , w szczególności jej art. 15 akapit trzeci i art. 30f ust. 1,
(1) W następstwie zmiany dyrektywy 2003/87/WE dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/959 2 konieczna jest zmiana rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/2067 3 , aby uwzględnić w nim przepisy mające zastosowanie do weryfikacji osiągania wartości pośrednich i celów określonych w art. 10b ust. 4 dyrektywy 2003/87/WE. Aby zapewnić ustrukturyzowany sposób raportowania osiągniętych wartości pośrednich i celów oraz ułatwić ich weryfikację, w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2019/1842 4 zawarto wymogi proceduralne dotyczące przedkładania sprawozdania dotyczącego neutralności klimatycznej oraz jego treści. Konieczne jest zapewnienie zharmonizowanych przepisów dotyczących weryfikacji takiego sprawozdania.
(2) Aby ocenić, czy osiągnięto wartości pośrednie i cele, weryfikator powinien ocenić kompletność sprawozdania dotyczącego neutralności klimatycznej i jego zgodność z wymogami wymienionymi w załączniku II do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/1842, a także sprawdzić możliwości usprawnienia procesu monitorowania i raportowania oraz dokładność danych w sprawozdaniu dotyczącym neutralności klimatycznej. Weryfikator powinien przyjąć plan neutralności klimatycznej za punkt wyjścia i ocenić zgodność prowadzącego instalację z tym planem, w szczególności w odniesieniu do wartości pośrednich, celów, środków i inwestycji. Aby właściwy organ mógł zdecydować, czy uprawnienia do emisji należy zmniejszyć zgodnie z art. 22b ust. 1 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/331 5 , sprawozdanie z weryfikacji powinno zawierać wystarczające informacje na temat wszelkich niespójności, których nie można było usunąć przed wydaniem tego sprawozdania, w tym wszelkich niezgodności planu neutralności klimatycznej z wymogami określonymi w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2023/2441 6 zidentyfikowanych przez weryfikatora.
(3) Aby zapewnić dostosowanie do zharmonizowanych przepisów i norm dotyczących weryfikacji danych o emisji gazów cieplarnianych i przydziałach, definicje zawarte w art. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2067, obowiązki określone w art. 4 oraz stosowanie wymogów określonych w rozdziałach II i III tego rozporządzenia wykonawczego należy rozszerzyć tak, aby obejmowały weryfikację sprawozdań dotyczących neutralności klimatycznej, chyba że weryfikacja ta wymaga innych dostosowanych do potrzeb przepisów. Podobnie wymogi dotyczące akredytacji weryfikatorów określone w rozdziale V tego rozporządzenia wykonawczego oraz wymogi dotyczące współpracy i wymiany informacji między krajowymi jednostkami akredytującymi a właściwymi organami określone w rozdziale VI tego rozporządzenia wykonawczego powinny mieć zastosowanie do weryfikacji sprawozdań dotyczących neutralności klimatycznej.
(4) Istotne jest, aby weryfikator uzyskał informacje pozwalające na zdobycie wystarczającej pewności, że sprawozdanie dotyczące neutralności klimatycznej nie zawiera istotnych nieprawidłowości i osiągnięto wartości pośrednie i cele. Aby zapewnić zharmonizowane podejście, należy ustanowić przepisy dotyczące rodzaju informacji, które mają być wymieniane między prowadzącym instalację a weryfikatorem, oraz czynników, które należy uwzględnić w analizie strategicznej i analizie ryzyka do celów planowania weryfikacji.
(5) Aby ocenić osiągnięcie wartości pośrednich i celów określonych w planie neutralności klimatycznej zgodnie z art. 10b ust. 4 dyrektywy 2003/87/WE, weryfikator powinien sprawdzić dane wykorzystane do wykazania, że osiągnięto te wartości pośrednie i cele. Aby zapewnić harmonizację przeprowadzanej przez weryfikatora oceny sprawozdań dotyczących neutralności klimatycznej we wszystkich instalacjach, należy ustanowić przepisy dotyczące kontroli przeprowadzanych w odniesieniu do dowodów przedstawianych przez prowadzącego instalację i planu neutralności klimatycznej oraz w odniesieniu do luk w danych wykorzystanych do wykazania, że osiągnięto wartości pośrednie lub cele.
(6) Do celów planowania weryfikacji sprawozdań dotyczących neutralności klimatycznej oraz oceny dotyczącej tego, czy nieprawidłowość, niezgodność lub nieprzestrzeganie przepisów są istotne, należy ustalić poziom istotności. Aby zastosować aspekt ilościowy i zmniejszyć obciążenie administracyjne, należy określić jeden jednolity poziom istotności dla wszystkich prowadzących instalacje, niezależnie od ich wielkości i emisji. Rodzaj danych, do których należy stosować poziom istotności, zależy od rodzaju celu ilościowego określonego w planie neutralności klimatycznej i aby zagwarantować pewność prawa, należy go określić w przepisach. Ponadto weryfikator powinien wziąć pod uwagę charakter, wielkość i szczególne okoliczności wszelkich nieprawidłowości, niezgodności lub nieprzestrzegania przepisów.
(7) Zgodnie z art. 10a ust. 1 akapit piąty i art. 10b ust. 4 dyrektywy 2003/87/WE sprawozdanie dotyczące neutralności klimatycznej można zweryfikować jako zadowalające tylko wtedy, gdy sprawozdanie to jest wolne od istotnych nieprawidłowości, a wartości pośrednie i cele określone w planie na rzecz neutralności klimatycznej osiągnięto w odniesieniu do odpowiedniego okresu pięcioletniego. Aby ułatwić prowadzenie ustrukturyzowanej sprawozdawczości przez weryfikatora, należy określić zasady dotyczące sytuacji, w których sprawozdanie dotyczące neutralności klimatycznej nie może zostać zweryfikowane jako zadowalające.
(8) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/2066 7 zmieniono rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2024/2493 8 w celu uwzględnienia przepisów dotyczących monitorowania i sprawozdawczości w zakresie zerowania współczynnika emisji i nieobejmowania współczynnikiem zero paliw z biomasy, paliw odnawialnych pochodzenia niebiologicznego, pochodzących z recyklingu paliw węglowych i syntetycznych paliw niskoemisyjnych. W związku z tym należy dostosować obowiązujące przepisy dotyczące roli weryfikatora w ocenie stosowalności kryteriów zrównoważonego rozwoju i ograniczania emisji gazów cieplarnianych ustanowionych dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 9 oraz dowodów spełnienia tych kryteriów. W ramach dokonywanej przez weryfikatora oceny prawidłowego stosowania metodyki monitorowania weryfikator powinien sprawdzić dowody prowadzącego instalację, operatora statku powietrznego lub podmiotu objętego
regulacją pod kątem tego, czy mają zastosowanie odpowiednie kryteria zrównoważonego rozwoju i kryteria ograniczenia emisji gazów cieplarnianych określone w art. 29 ust. 2-7 i 10 oraz art. 29a dyrektywy (UE) 2018/2001 w odniesieniu do paliw z biomasy, paliw odnawialnych pochodzenia niebiologicznego i pochodzących z recyklingu paliw węglowych oraz czy kryteria te zostały spełnione. Podobne kontrole powinny mieć zastosowanie przy ocenie zgodności z kryteriami ograniczenia emisji gazów cieplarnianych określonymi w art. 2 ust. 13 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1788 10 w odniesieniu do syntetycznych paliw niskoemisyjnych. Jeżeli weryfikator stwierdzi niezgodność z mającymi zastosowanie kryteriami zrównoważonego rozwoju i ograniczania emisji gazów cieplarnianych, której nie można skorygować przed przekazaniem sprawozdania z weryfikacji, należy to zgłosić w sprawozdaniu.
(9) Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2018/2066 zmieniono rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2024/2493 w celu uregulowania przypisywania paliw alternatywnych lub kwalifikujących się paliw lotniczych i związanych z nimi emisji do konkretnych lotów. W odniesieniu do sytuacji, gdy paliw tych nie można fizycznie przypisać do konkretnego lotu, wprowadzono szczegółowe przepisy dotyczące proporcjonalnego przypisywania tych paliw do lotów rozpoczynających się w odnośnych portach lotniczych oraz harmonogramu dostarczania paliw do systemu tankowania. W celu zagwarantowania pewności prawa i integralności środowiskowej należy określić rolę weryfikatora w sprawdzaniu, czy spełniono odpowiednie wymogi określone w art. 53a-54c rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066.
(10) Aby zapewnić prawidłowe proporcjonalne przypisywanie alternatywnych paliw lotniczych i kwalifikujących się paliw lotniczych do lotów oraz poinformować o tym właściwy organ, weryfikator powinien przeprowadzać kontrole kompletności i dokładności zgłoszonej ilości niemieszanego alternatywnego paliwa lotniczego o współczynniku zero oraz ilości niemieszanego kwalifikującego się paliwa lotniczego w podziale na kategorie paliwa zgodnie z art. 3c ust. 6 dyrektywy 2003/87/WE. Wszelkie zaobserwowane niespójności weryfikator powinien zgłaszać w sprawozdaniu z weryfikacji.
(11) Zgodnie z rozszerzonym zakresem załącznika I do dyrektywy 2003/87/WE rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2024/2493 wprowadzono nowe przepisy dotyczące monitorowania i raportowania CO2 przenoszonego do instalacji lub infrastruktury transportowej CO2 w celu długoterminowego geologicznego składowania, jak określono w art. 49 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066. Aby zapewnić wykrycie niespójności w odejmowaniu ilości przenoszonego CO2, konieczne jest określenie kontroli, które weryfikator powinien przeprowadzać podczas oceny prawidłowego stosowania metodyki monitorowania i odpowiedniego odejmowania CO2 przenoszonego zgodnie z art. 49 tego rozporządzenia wykonawczego.
(12) W celu zapewnienia, aby CO2 trwale związany chemicznie w produkcie wymienionym w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2024/2620 11 został prawidłowo odjęty od całkowitych emisji z instalacji, konieczne jest określenie kontroli, które mają być przeprowadzane przez weryfikatora w odniesieniu do ilości CO2 trwale związanego chemicznie w tych produktach oraz odejmowania tego CO2.
(13) W następstwie zmian w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/958 12 w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2018/2066 ustanowiono przepisy dotyczące monitorowania i raportowania w odniesieniu do skutków innych niż CO2 emisji lotniczych powodowanych przez operatorów statków powietrznych. W wyniku tych zmian do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2067 należy włączyć zharmonizowane przepisy dotyczące weryfikacji skutków innych niż CO2 emisji lotniczych oraz akredytacji weryfikatorów przeprowadzających taką weryfikację.
(14) Weryfikacja raportu operatora statku powietrznego dotyczącego skutków innych niż CO2 emisji lotniczych powinna przebiegać w taki sam sposób jak weryfikacja raportów operatora statku powietrznego na temat wielkości emisji CO2. W tym celu definicje zawarte w art. 3, obowiązek określony w art. 4 oraz stosowanie wymogów określonych w rozdziałach II i III rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2067 należy rozszerzyć tak, by obejmowały weryfikację skutków innych niż CO2 emisji lotniczych, chyba że szczególne cechy tej weryfikacji wymagają innych dostosowanych przepisów. Podobnie wymogi dotyczące akredytacji weryfikatorów określone w rozdziale V rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2067 oraz wymogi dotyczące współpracy i wymiany informacji między krajowymi jednostkami akredytującymi a właściwymi organami określone w rozdziale VI tego rozporządzenia wykonawczego powinny mieć zastosowanie do weryfikacji skutków innych niż CO2 emisji lotniczych.
(15) Zgodnie z art. 14 ust. 5 dyrektywy 2003/87/WE przy weryfikacji skutków innych niż CO2 emisji lotniczych należy stosować automatyzację w jak najszerszym zakresie. W przypadku gdy raporty dotyczące skutków innych niż CO2 emisji lotniczych są bez udziału operatora statku powietrznego i bez zmieniania przez niego danych wejściowych automatycznie uzupełniane z opracowanego przez Komisję systemu śledzenia skutków innych niż CO2 emisji lotniczych ("NEATS") lub z zatwierdzonego przez Komisję narzędzia informatycznego strony trzeciej, raporty dotyczące skutków innych niż CO2 emisji lotniczych należy uznać za zweryfikowane. W przypadkach tych raport został poddany zautomatyzowanej weryfikacji przez system lub narzędzie. Aby zapewnić zgodność z raportowaniem w zakresie emisji CO2 i osiągnąć jak największą dokładność danych, w ramach weryfikacji raportu operatora statku powietrznego na temat wielkości emisji należy przeprowadzić kontrolę spójności informacji o locie zawartych w raporcie na temat wielkości emisji z informacjami o locie w NEATS lub w narzędziu informatycznym strony trzeciej, przy jednoczesnym uwzględnieniu zakresu lotów objętych dyrektywą 2003/87/WE. Aby zminimalizować obciążenia administracyjne, takie kontrole spójności nie powinny być wymagane w przypadku małych podmiotów uczestniczących w systemie. Wszelkie niespójności w informacjach o locie weryfikator powinien zgłaszać w sprawozdaniu z weryfikacji.
(16) W przypadku gdy operator statku powietrznego wykorzystuje własne dane, które wprowadza do NEATS lub narzędzia strony trzeciej zatwierdzonego przez Komisję, lub stosuje własne metody obliczeniowe, dla zapewnienia integralności środowiskowej i zwiększenia zaufania społeczeństwa do dokładności danych konieczne jest, aby raport dotyczący skutków innych niż CO2 emisji lotniczych został zweryfikowany przez kompetentnego i niezależnego weryfikatora.
(17) Aby weryfikatorzy mogli przeprowadzić weryfikację raportu dotyczącego skutków innych niż CO2 emisji lotniczych oraz ocenić aspekty techniczne monitorowania i raportowania w zakresie skutków innych niż CO2 emisji lotniczych, należy określić szczegółowe kryteria kompetencji. Powinno to umożliwić jednostkom akredytującym ocenę kompetencji i wyników weryfikatora pod kątem tych szczegółowych kryteriów podczas akredytowania weryfikatorów i nadzoru nad nimi.
(18) Aby zwiększyć zaufanie społeczeństwa do jakości i solidności weryfikacji, a jednocześnie ułatwić akredytację i uniknąć obciążeń administracyjnych, do celów weryfikacji raportu dotyczącego skutków innych niż CO2 emisji lotniczych należy utworzyć rozszerzenie obecnego zakresu akredytacji 12 dla lotnictwa. Weryfikatorzy przeprowadzający weryfikację raportu na temat wielkości emisji powinni być akredytowani zgodnie z zakresem akredytacji 12a, natomiast weryfikatorzy weryfikujący raporty dotyczące skutków innych niż CO2 emisji lotniczych powinni być akredytowani w rozszerzonym zakresie akredytacji 12b. W celu zmniejszenia obciążeń administracyjnych należy wprowadzić wyłączenie dla tych sytuacji, w których weryfikacja raportów dotyczących skutków innych niż CO2 emisji lotniczych jest stosunkowo prosta ze względu na rodzaj danych wprowadzanych przez operatora statku powietrznego, takich jak informacje o locie, dane dotyczące trajektorii lotu lub dane dotyczące właściwości statku powietrznego. W takich przypadkach wystarczająca powinna być akredytacja zgodnie z zakresem 12a.
(19) Aby nie wpływać na ważne akredytacje weryfikatorów weryfikujących raporty na temat wielkości emisji CO2, weryfikatorzy, którzy są akredytowani zgodnie z zakresem akredytacji 12 do czasu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, powinni mieć możliwość weryfikacji raportów operatora statku powietrznego na temat wielkości emisji oraz raportów dotyczących skutków innych niż CO2 emisji lotniczych, w przypadku gdy operator statku powietrznego zmienia w NEATS lub w narzędziu strony trzeciej zatwierdzonym przez Komisję jedynie informacje o locie, dane dotyczące trajektorii lotu lub właściwości statku powietrznego.
(20) Weryfikator musi mieć dostęp do systemów informatycznych wykorzystywanych przez operatorów statków powietrznych do monitorowania i raportowania skutków innych niż CO2 emisji lotniczych. Należy ustanowić zharmonizowane przepisy dotyczące rodzaju informacji, systemów lub narzędzi, które mają być wymieniane między operatorem a weryfikatorem, oraz czynników, które należy uwzględnić w analizie strategicznej i analizie ryzyka na potrzeby planowania weryfikacji.
(21) W ramach weryfikacji danych weryfikatorzy powinni przeprowadzać szczegółowe kontrole spójności danych, które są wykorzystywane przez operatorów statków powietrznych przy sporządzaniu raportów dotyczących skutków innych niż CO2 emisji lotniczych. Rodzaj kontroli powinien zależeć od konkretnych danych wejściowych. Potrzebne są zharmonizowane przepisy określające te kontrole i sposób postępowania w przypadku luk w danych dotyczących skutków innych niż CO2 emisji lotniczych.
(22) Aby dostosować się do weryfikacji emisji CO2 i uwzględnić fakt, że dane dotyczące skutków innych niż CO2 emisji lotniczych są w dużym stopniu przetwarzane i rejestrowane w systemach zautomatyzowanych, do weryfikacji raportów dotyczących skutków innych niż CO2 emisji lotniczych należy stosować definicję obiektu przyjętą w weryfikacji emisji CO2 oraz przepisy dotyczące wizyt w obiektach, które weryfikator ma przeprowadzać. Na podobnych warunkach powinny być dozwolone wirtualne wizyty w obiektach. Stosowanie tych warunków oraz działania weryfikatorów podczas takich wizyt w obiektach powinny być monitorowane w ramach corocznego nadzoru nad weryfikatorami przez krajowe jednostki akredytujące.
(23) Aby zagwarantować pewność prawa i uniknąć obciążeń administracyjnych, odpowiednie jest przyjęcie dla wszystkich operatorów statków powietrznych jednolitego poziomu istotności do celów planowania weryfikacji raportów dotyczących skutków innych niż CO2 emisji lotniczych i wspierania dokonywanej w ramach tej weryfikacji oceny przez weryfikatora, czy nieprawidłowość, niezgodność lub nieprzestrzeganie przepisów mają istotny wpływ.
(24) W celu zapewnienia, aby indywidualne lub połączone z innymi nieprawidłowości, niezgodności lub przypadki nieprzestrzegania rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066 mieszczące się poniżej mającego zastosowanie poziomu istotności nie były ignorowane, kwestie te należy również uznać za istotne, jeżeli jest to uzasadnione charakterem, skalą i szczególnymi okolicznościami danej kwestii.
(25) Aby zmniejszyć obciążenie administracyjne podmiotów objętych regulacją, których sytuacja w kontekście monitorowania jest prosta i w przypadku których ryzyko jest niskie, należy w odniesieniu do nich wprowadzić pewne uproszczenia przy weryfikacji raportów podmiotu objętego regulacją. Uproszczenia te powinny mieć zastosowanie wyłącznie na ściśle określonych warunkach, aby zapewnić jakość weryfikacji i zachować integralność środowiskową.
(26) Aby ograniczyć ryzyko narażenia bezstronności weryfikatora, zasady dotyczące bezstronności i niezależności weryfikatora i jego personelu prowadzącego działania weryfikacyjne należy rozszerzyć na weryfikację raportów dotyczących skutków innych niż CO2 emisji lotniczych.
(27) Na podstawie art. 14 ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE przepisy dotyczące monitorowania i raportowania emisji z paliw z biomasy, paliw odnawialnych pochodzenia niebiologicznego, pochodzących z recyklingu paliw węglowych i syntetycznych paliw niskoemisyjnych określone w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2018/2066 mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2024 r. W związku z tym przepisy dotyczące weryfikacji emisji związanych z tymi paliwami powinny mieć zastosowanie do weryfikacji raportów na temat wielkości emisji dotyczących okresu sprawozdawczego 2024,
(28) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Zmian Klimatu,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Brukseli dnia 18 czerwca 2025 r.
W piątek, 19 grudnia 2025 roku, Senat przyjął bez poprawek uchwalone na początku grudnia przez Sejm bardzo istotne zmiany w przepisach dla pracodawców obowiązanych do tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Odnoszą się one do tych podmiotów, w których nie działają organizacje związkowe. Ustawa trafi teraz na biurko prezydenta.
19.12.2025Nowe okresy wliczane do okresu zatrudnienia mogą wpłynąć na wymiar urlopów wypoczynkowych osób, które jeszcze nie mają prawa do 26 dni urlopu rocznie. Pracownicy nie nabywają jednak prawa do rozliczenia urlopu za okres sprzed dnia objęcia pracodawcy obowiązkiem stosowania art. 302(1) Kodeksu pracy, wprowadzającego zaliczalność m.in. okresów prowadzenia działalności gospodarczej czy wykonywania zleceń do stażu pracy.
19.12.2025Wszyscy pracodawcy, także ci zatrudniający choćby jednego pracownika, będą musieli dokonać wartościowania stanowisk pracy i określić kryteria służące ustaleniu wynagrodzeń pracowników, poziomów wynagrodzeń i wzrostu wynagrodzeń. Jeszcze więcej obowiązków będą mieli średni i duzi pracodawcy, którzy będą musieli raportować lukę płacową. Zdaniem prawników, dla mikro, małych i średnich firm dostosowanie się do wymogów w zakresie wartościowania pracy czy ustalenia kryteriów poziomu i wzrostu wynagrodzeń wymagać będzie zewnętrznego wsparcia.
18.12.2025Minister finansów i gospodarki podpisał cztery rozporządzenia wykonawcze dotyczące funkcjonowania KSeF – potwierdził we wtorek resort finansów. Rozporządzenia określają m.in.: zasady korzystania z KSeF, w tym wzór zawiadomienia ZAW-FA, przypadki, w których nie ma obowiązku wystawiania faktur ustrukturyzowanych, a także zasady wystawiania faktur uproszczonych.
16.12.2025Od 1 stycznia 2026 r. zasadą będzie prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów przy użyciu programu komputerowego. Nie będzie już można dokumentować zakupów, np. środków czystości lub materiałów biurowych, za pomocą paragonów bez NIP nabywcy. Takie zmiany przewiduje nowe rozporządzenie w sprawie PKPiR.
15.12.2025Senat zgłosił w środę poprawki do reformy orzecznictwa lekarskiego w ZUS. Zaproponował, aby w sprawach szczególnie skomplikowanych możliwe było orzekanie w drugiej instancji przez grupę trzech lekarzy orzeczników. W pozostałych sprawach, zgodnie z ustawą, orzekać będzie jeden. Teraz ustawa wróci do Sejmu.
10.12.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2025.1192 |
| Rodzaj: | Rozporządzenie |
| Tytuł: | Rozporządzenie wykonawcze 2025/1192 zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) 2018/2067 w odniesieniu do niektórych aspektów dotyczących weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów |
| Data aktu: | 18/06/2025 |
| Data ogłoszenia: | 19/06/2025 |
| Data wejścia w życie: | 01/01/2025, 22/06/2025 |