a także mając na uwadze, co następuje:(1) W rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 1062/2014 2 ustanowiono wykaz istniejących substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie na potrzeby ich ewentualnego zatwierdzenia do stosowania w produktach biobójczych. Wykaz ten obejmuje karbendazym.
(2) Karbendazym oceniono pod kątem stosowania w produktach biobójczych należących do grupy produktowej 7 (środki do konserwacji błon) i grupy produktowej 10 (środki konserwacji w dziedzinie murarstwa), opisanych w załączniku V do dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 3 i odpowiadających grupom produktowym 7 i 10, opisanym w załączniku V do rozporządzenia (UE) nr 528/2012.
(3) W dniu 2 sierpnia 2013 r. właściwy organ oceniający w Niemczech przedłożył Komisji sprawozdania z oceny wraz z wnioskami.
(4) Zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1062/2014 w dniu 10 grudnia 2019 r. Komitet ds. Produktów Biobójczych przyjął opinie Europejskiej Agencji Chemikaliów 4 ("Agencji"), uwzględniając wnioski właściwego organu oceniającego.
(5) W myśl art. 90 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 substancje, w przypadku których państwa członkowskie zakończyły ocenę do dnia 1 września 2013 r., powinny być oceniane przy uwzględnieniu warunków określonych w dyrektywie 98/8/WE.
(6) Na podstawie tych opinii Agencji można oczekiwać, że produkty biobójcze należące do grup produktowych 7 i 10, zawierające karbendazym, spełniają wymagania ustanowione w art. 5 dyrektywy 98/8/WE, o ile przestrzegane są określone specyfikacje i warunki dotyczące ich stosowania.
(7) Należy zatem zatwierdzić karbendazym do stosowania w produktach biobójczych należących do grup produktowych 7 i 10, z zastrzeżeniem przestrzegania określonych specyfikacji i warunków.
(8) Zgodnie z opiniami Agencji karbendazym spełnia kryteria klasyfikacji jako substancja mutagenna kategorii 1B oraz działająca szkodliwie na rozrodczość kategorii 1B zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 5 .
(9) Ponieważ karbendazym należy zatwierdzić na warunkach określonych w dyrektywie 98/8/WE, biorąc pod uwagę te właściwości, okres zatwierdzenia powinien być znacznie krótszy niż 10 lat zgodnie z najnowszą praktyką ustaloną na podstawie tej dyrektywy. Ponadto ponieważ karbendazym korzysta z okresu przejściowego przewidzianego w art. 89 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 od dnia 14 maja 2000 r. i podlega wzajemnej weryfikacji od dnia 2 sierpnia 2013 r., oraz w celu jak najszybszego zbadania na poziomie Unii w kontekście ewentualnego odnowienia zatwierdzenia, czy w odniesieniu do karbendazymu mogą zostać spełnione warunki określone w art. 5 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 528/2012, okres zatwierdzenia powinien wynosić trzy lata.
(10) Ponadto zgodnie z pkt 10 załącznika VI do rozporządzenia (UE) nr 528/2012 właściwe organy państw członkowskich powinny ocenić, czy na ich terytoriach mogą zostać spełnione warunki określone w art. 5 ust. 2 tego rozporządzenia, i zdecydować, czy można zatwierdzić produkt biobójczy zawierający karbendazym.
(11) Z opinii Agencji wynika również, że karbendazym spełnia kryteria pozwalające uznać tę substancję za substancję trwałą i toksyczną zgodnie z załącznikiem XIII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady 6 .
(12) Do celów art. 23 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 karbendazym spełnia warunki określone w art. 10 ust. 1 lit. a) oraz d) tego rozporządzenia, a zatem należy go uznać za substancję kwalifikującą się do zastąpienia. Właściwe organy państw członkowskich powinny zatem przeprowadzić ocenę porównawczą w ramach oceny wniosku o pozwolenie lub przedłużenie ważności pozwolenia na produkt biobójczy zawierający karbendazym.
(13) Z opinii Agencji wynika również, że stosowanie na zewnątrz farb i tynków poddanych działaniu karbendazymu lub go zawierających stanowi - w okresie ich eksploatacji - niedopuszczalne ryzyko dla wód powierzchniowych i osadów. Nie znaleziono żadnego odpowiedniego środka zmniejszającego ryzyko, aby uniknąć uwalniania karbenda- zymu do kanalizacji podczas okresu eksploatacji takich wyrobów w przypadku stosowania ich na zewnątrz. W związku z tym, oprócz zaleceń zawartych w opiniach Agencji, Komisja uważa za stosowne, aby nie zezwalać na stosowanie produktów biobójczych zawierających karbendazym w farbach i tynkach przeznaczonych do stosowania na zewnątrz. Ponadto farby i tynki poddane działaniu karbendazymu lub go zawierające nie mogą być wprowadzane do obrotu w celu ich stosowania na zewnątrz. Ponadto farby i tynki poddane działaniu karbendazymu lub go zawierające powinny być opatrzone etykietą wskazującą, że nie mogą być stosowane na zewnątrz.
(14) Ponieważ zgodnie z ustaleniami Agencji karbendazym spełnia kryteria klasyfikacji jako substancja mutagenna kategorii 1B, substancja działająca szkodliwie na rozrodczość kategorii 1B oraz jako substancja działająca uczulająco na skórę kategorii 1 zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008, wprowadzane do obrotu wyroby poddane działaniu karbendazymu lub go zawierające powinny zostać odpowiednio oznakowane.
(15) Niniejsze rozporządzenie nie wpływa na stosowanie prawa Unii w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, w szczególności na dyrektywy Rady 89/391/EWG 7 i 98/24/WE 8 oraz dyrektywę 2004/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 9 .
(16) Należy przewidzieć odpowiednią ilość czasu, zanim substancja czynna zostanie zatwierdzona, aby umożliwić zainteresowanym stronom przygotowanie się do spełnienia nowych wymagań.
(17) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
1 Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1.
2 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1062/2014 z dnia 4 sierpnia 2014 r. w sprawie programu pracy, którego celem jest systematyczne badanie wszystkich istniejących substancji czynnych zawartych w produktach biobójczych, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 (Dz.U. L 294 z 10.10.2014, s. 1).
3 Dyrektywa 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotycząca wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (Dz.U. L 123 z 24.4.1998, s. 1).
4 Opinia Komitetu ds. Produktów Biobójczych w sprawie wniosku o zatwierdzenie substancji czynnej karbendazym, grupa produktowa: 7, ECHA/BPC/234/2019, przyjęta w dniu 10 grudnia 2019 r.; opinia Komitetu ds. Produktów Biobójczych w sprawie wniosku o zatwierdzenie substancji czynnej karbendazym, grupa produktowa: 10, ECHA/BPC/235/2019, przyjęta w dniu 10 grudnia 2019 r.
5Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1).
6 Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1).
7 Dyrektywa Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (Dz.U. L 183 z 29.6.1989, s. 1).
8 Dyrektywa Rady 98/24/WE z dnia 7 kwietnia 1998 r. w sprawie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników przed ryzykiem związanym ze środkami chemicznymi w miejscu pracy (czternasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz.U. L 131 z 5.5.1998, s. 11).
9 Dyrektywa 2004/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie ochrony pracowników przed zagrożeniem dotyczącym narażenia na działanie czynników rakotwórczych lub mutagenów podczas pracy (szósta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG) (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 50).