DECYZJA RADY (UE) 2020/48
z dnia 21 stycznia 2020 r.
zmieniająca decyzję (UE) 2019/274 w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 50,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) W dniu 11 stycznia 2019 r. Rada przyjęła decyzję (UE) 2019/274 1 dotyczącą podpisania umowy o wystąpieniu.
(2) Decyzją (UE) 2019/476 2 Rada Europejska, w porozumieniu ze Zjednoczonym Królestwem, początkowo przedłużyła okres przewidziany w art. 50 ust. 3 TUE do dnia 12 kwietnia 2019 r. Okres ten został ponownie przedłużony do dnia 31 października 2019 r. decyzją Rady Europejskiej (UE) 2019/584 3 , podjętą w porozumieniu ze Zjednoczonym Królestwem, a następnie do dnia 31 stycznia 2020 r. decyzją Rady Europejskiej (UE) 2019/1810 4 , podjętą w porozumieniu ze Zjednoczonym Królestwem.
(3) Art. 185 akapit trzeci umowy o wystąpieniu, w dostosowanej wersji 5 , stanowi, że Unia może, sporządzając pisemne powiadomienie o zakończeniu niezbędnych procedur wewnętrznych, w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego, które powołało się na podstawowe zasady swojego prawa krajowego, oświadczyć, że w okresie przejściowym oprócz podstaw odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania, o których mowa w decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW 6 , wykonujące nakaz organy sądowe takiego państwa członkowskiego mogą odmówić wydawania Zjednoczonemu Królestwu swoich obywateli na podstawie europejskiego nakazu aresztowania. Zgodnie z art. 4 decyzji (UE) 2019/274 państwa członkowskie, które zamierzają skorzystać z możliwości przewidzianej w art. 185 akapit trzeci umowy o wystąpieniu, powinny poinformować o takim zamiarze Komisję i Sekretariat Generalny Rady przed dniem 15 lutego 2019 r.
(4) Z uwagi na szereg przedłużeń okresu, o którym mowa w art. 50 ust. 3 TUE, należy zmienić decyzję (UE) 2019/274, aby ustalić nowy termin, w którym państwa członkowskie, które zamierzają skorzystać z możliwości przewidzianej w art. 185 akapit trzeci, powinny poinformować o takim zamiarze Komisję i Sekretariat Generalny Rady. Przy tej okazji należy dostosować odesłanie do odpowiedniego ustępu art. 185 umowy o wystąpieniu.
(5) Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję (UE) 2019/274.
(6) Zgodnie z art. 50 ust. 4 TUE Zjednoczone Królestwo nie bierze udziału w obradach Rady dotyczących niniejszej decyzji ani w jej przyjęciu,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
