a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzenie (UE) nr 1380/2013 ma na celu stopniowe wyeliminowanie odrzutów we wszystkich rodzajach połowów w Unii poprzez wprowadzenie obowiązku wyładunku w odniesieniu do połowów gatunków podlegających limitom połowowym.
(2) W art. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 przewidziano przyjęcie planów wieloletnich zawierających środki ochronne w odniesieniu do połowów niektórych stad na danym obszarze geograficznym.
(3) Takie plany wieloletnie zawierają szczegóły realizacji obowiązku wyładunku i mogą upoważniać Komisję do dokładniejszego określenia tych szczegółów na podstawie wspólnych rekomendacji opracowanych przez państwa członkowskie.
(4) W dniu 19 marca 2019 r. Parlament Europejski i Rada przyjęły rozporządzenie (UE) 2019/472 ustanawiające wieloletni plan gospodarowania stadami poławianymi w wodach zachodnich oraz połowami eksploatującymi te stada. Art. 13 tego rozporządzenia uprawnia Komisję do przyjmowania aktów delegowanych uzupełniających to rozporządzenie poprzez określenie szczegółów obowiązku wyładunku w odniesieniu do wszystkich stad gatunków w wodach zachodnich, do których ma zastosowanie obowiązek wyładunku na podstawie art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, jak przewidziano w art. 15 ust. 5 lit. a)-e) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, na podstawie wspólnych rekomendacji opracowanych przez państwa członkowskie.
(5) Belgia, Hiszpania, Francja, Niderlandy i Portugalia mają bezpośredni interes w zarządzaniu rybołówstwem w wodach południowozachodnich. Na mocy rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/2374 3 Komisja ustanowiła plan w zakresie odrzutów w odniesieniu do niektórych połowów gatunków dennych w wodach południowozachodnich, który został uchylony i zastąpiony rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2018/2033 4 , w następstwie wspólnej rekomendacji przedłożonej przez Belgię, Hiszpanię, Francję, Niderlandy i Portugalię w 2018 r.
(6) W dniu 31 maja 2019 r. Belgia, Hiszpania, Francja, Niderlandy i Portugalia po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Wód Południowo-Zachodnich oraz Komitetem Doradczym ds. Zasobów Pelagicznych przedłożyły Komisji nową wspólną rekomendację; wspólna rekomendacja została zmieniona w dniu 9 sierpnia 2019 r. Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) 5 zweryfikował opinie naukowe otrzymane od właściwych podmiotów naukowych. Przedmiotowe środki zostały przedstawione przez Komisję w celu przeprowadzenia pisemnych konsultacji z grupą ekspertów złożoną z przedstawicieli 28 państw członkowskich i Parlamentu Europejskiego w charakterze obserwatora.
(7) Rozporządzenie delegowane (UE) 2018/2033 zawierało wyłączenie z obowiązku wyładunku w odniesieniu do homarca złowionego włokami dennymi w podobszarach 8 i 9 Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) oraz w odniesieniu do morlesza bogara złowionego tradycyjnym narzędziem połowowym "voracera" w rejonie ICES 9a, ponieważ istniejące dane naukowe wykazują możliwe wysokie wskaźniki przeżywalności, przy uwzględnieniu cech narzędzi połowowych ukierunkowanych na te gatunki, praktyki połowowe i ekosystem. W swojej ocenie 6 STECF stwierdził, że ostatnie doświadczenia i badania przeprowadzone w latach 2016-2018 wykazują wskaźniki przeżywalności homarca w zakresie obserwowanym w poprzednich ocenach. Państwa członkowskie przedstawiły potwierdzające wskaźniki przeżywalności odrzutów morlesza bogara STECF, który stwierdził 7 , że to wyłączenie jest należycie uzasadnione. W związku z tym, biorąc pod uwagę fakt, że okoliczności nie uległy zmianie, należy utrzymać te wyłączenia z uwagi na przeżywalność w wodach południowozachodnich dla gatunków dennych w planie w zakresie odrzutów na okres 2020-2021.
(8) W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2018/2033 przyznano wyłączenie z uwagi na przeżywalność w odniesieniu do rajowatych złowionych przy użyciu wszelkich narzędzi połowowych w podobszarach ICES 8 i 9, w oczekiwaniu na przedstawienie szczegółowych dowodów naukowych dotyczących wskaźników przeżywalności w odniesieniu do wszystkich segmentów floty i kombinacji narzędzi, obszarów i gatunków. STECF uważa, że państwa członkowskie zgromadziły informacje na temat zdrowotności, które zawierają pewne wskazówki na temat przeżywalności 8 , ale że potrzebne są dalsze szczegółowe dane. Aby zgromadzić odpowiednie dane, trzeba kontynuować połowy. Można zatem przyznać wyłączenie, ale państwa członkowskie powinny być zobowiązane do przekazywania odpowiednich danych umożliwiających STECF pełną ocenę uzasadnienia, a Komisji przeprowadzenie przeglądu. Do dnia 1 maja każdego roku państwa członkowskie mające bezpośredni interes w zarządzaniu powinny przedłożyć: a) plan działania opracowany w celu zwiększenia przeżywalności oraz uzupełnienia stwierdzonych przez STECF braków w danych, na potrzeby dorocznej oceny naukowej przez STECF, oraz b) sprawozdania roczne w sprawie postępów i modyfikacji/dostosowań wprowadzonych w programach dotyczących przeżywalności.
(9) W odniesieniu do wskaźników przeżywalności rajowatych stwierdzono, że wskaźnik przeżywalności u rai dwuplamej (Leucoraja naevus) jest znacznie niższy niż w przypadku innych gatunków. Ponadto wiedza naukowa na temat modelu przetrwania tego gatunku wydaje się być stosunkowo niewielka. Państwa członkowskie przedstawiły dowody dotyczące zdrowotności i bezpośredniej przeżywalności odrzutów rai dwuplamej. STECF dokonał przeglądu tych dowodów i stwierdził 9 , że dane wskazują na zmienną zdrowotność rai dwuplamej, ale nie są reprezentatywne dla warunków rybołówstwa komercyjnego i nie wykluczają, że przeżywalność rai dwuplamej jest bliska zeru. W związku z tym wyłączenie to należy przyznać jedynie na 2 lata w przypadku rai dwuplamej poławianej przy użyciu drygawic w podobszarach ICES 8 i 9 oraz na okres 1 roku w przypadku rai dwuplamej poławianej przy użyciu włoków dennych w podobszarze ICES 8. Środki na rzecz poprawy przeżywalności powinny zostać opracowane w trybie pilnym i informacje na ich temat wraz z wynikami prowadzonych badań należy przekazać STECF do oceny jak najszybciej, ale nie później niż do dnia 1 maja 2020 r. w przypadku rai dwuplamej poławianej przy użyciu włoków w podobszarze ICES 8 i nie później niż do dnia 1 maja każdego roku w odniesieniu do rai dwuplamej poławianej przy użyciu drygawic w podobszarach ICES 8 i 9.
(10) Rozporządzenie delegowane (UE) 2018/2033 zawierało wyłączenia de minimis z obowiązku wyładunku na mocy art. 15 ust. 5 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 w odniesieniu do soli złowionych przy użyciu włoków rozprzowych i włoków dennych w rejonach ICES 8a i 8b, oraz w odniesieniu do soli złowionych za pomocą drygawic i sieci skrzelowych w rejonach ICES 8a i 8b. Dane przedstawione przez państwa członkowskie w odniesieniu do tych wyłączeń zostały zweryfikowane przez STECF 10 . STECF stwierdził, że wspólna rekomendacja zawiera uzasadnione argumenty dotyczące trudności w zakresie zwiększenia selektywności i nieproporcjonalnych kosztów postępowania z niezamierzonymi połowami. W związku z tym, biorąc pod uwagę fakt, że okoliczności nie uległy zmianie, należy utrzymać te wyłączenia de minimis w wodach południowozachodnich dla gatunków dennych w planie w zakresie odrzutów na okres 2020-2021.
(11) W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2018/2033 przewidziano tymczasowe wyłączenie de minimis z obowiązku wyładunku na podstawie art. 15 ust. 5 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 w odniesieniu do morszczuka złowionego przy użyciu włoków i niewodów w podobszarach ICES 8 i 9. Dowody przedstawione przez państwa członkowskie w związku z tym wyłączeniem w nowej wspólnej rekomendacji zostały zweryfikowane przez STECF, który stwierdził 11 , że w badaniach dotyczących selektywności nie znaleziono bardziej selektywnych urządzeń, które byłyby dostępne na tym etapie. STECF stwierdził, że dostępne informacje wskazują na znaczny wzrost kosztów postępowania z niezamierzonymi połowami. Państwa członkowskie przeprowadzają dodatkową analizę nieproporcjonalnych kosztów, w tym w odniesieniu do połowów morszczuka europejskiego. Aby zgromadzić odpowiednie dane, trzeba kontynuować połowy. Można zatem przyznać wyłączenie, ale państwa członkowskie powinny być zobowiązane do przekazywania odpowiednich danych umożliwiających STECF pełną ocenę uzasadnienia, a Komisji przeprowadzenie przeglądu. Zainteresowane państwa członkowskie powinny przeprowadzić dodatkowe próby i przekazać informacje do oceny przez STECF, jak najszybciej, ale nie później niż do dnia 1 maja każdego roku.
(12) W nowej wspólnej rekomendacji proponuje się przedłużenie wyłączenia z uwagi na przeżywalność w odniesieniu do morlesza bogara złowionego przy użyciu haków i lin w podobszarze ICES 8 oraz w rejonie ICES 9a, oprócz istniejącego wyłączenia dla tego gatunku w podobszarze ICES 10. Państwa członkowskie przedstawiły dane naukowe w celu wykazania wysokich wskaźników przeżywalności morlesza bogara w tym rodzaju połowów w podobszarze ICES 8 oraz w rejonie ICES 9a. Dodatkowe dowody dotyczące wskaźników przeżywalności w podobszarze ICES 8 i w rejonie ICES 9a zostały przedłożone STECF, który stwierdził 12 , że zastosowana metoda ma swoje ograniczenia, w szczególności w odniesieniu do krótkiego okresu monitorowania, co z dużym prawdopodobieństwem może doprowadzić do zawyżenia wskaźników przeżywalności. Potrzebne są dalsze badania w celu uzyskania solidnych danych szacunkowych na temat przeżywalności. Można zatem przyznać wyłączenie, ale państwa członkowskie powinny być zobowiązane do przekazywania odpowiednich danych umożliwiających STECF pełną ocenę uzasadnienia, a Komisji przeprowadzenie przeglądu. Do dnia 1 maja każdego roku państwa członkowskie mające bezpośredni interes w zarządzaniu powinny przedłożyć: a) sprawozdania roczne w sprawie postępów i modyfikacji/dostosowań wprowadzonych w programach dotyczących przeżywalności na potrzeby dorocznej oceny przez STECF.
(13) W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2018/2033 przewidziano wyłączenie de minimis w odniesieniu do beryksów złowionych przy użyciu haków i lin w podobszarze ICES 10. STECF dokonał przeglądu dowodów przedstawionych przez państwa członkowskie i stwierdził 13 , że zawierały one uzasadnione argumenty wykazujące, że trudno będzie uzyskać dalszą poprawę w zakresie selektywności lub będzie ona wiązać się z nieproporcjonalnymi kosztami postępowania z niezamierzonymi połowami. Biorąc pod uwagę, że okoliczności nie uległy zmianie, należy uwzględnić te wyłączenia de minimis w nowym planie w zakresie odrzutów na lata 2020-2021.
(14) Nowa wspólna rekomendacja zawiera wyłączenia de minimis w odniesieniu do:
