a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzeniem (UE) 2018/1240 ustanowiono europejski system informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) jako system dla obywateli państw trzecich zwolnionych z obowiązku posiadania wizy przy przekraczaniu granic zewnętrznych. W rozporządzeniu określono warunki i procedury wydawania lub odmowy wydania zezwoleń na podróż.
(2) Jednostki krajowe ETIAS, przetwarzające ręcznie wnioski ETIAS, mogą zwrócić się do wnioskodawców o dostarczenie dodatkowych dokumentów lub informacji. W niniejszej decyzji należy określić warunki, na jakich wnioskodawcy mogą dostarczyć te dodatkowe dokumenty lub informacje przy użyciu specjalnego narzędzia.
(3) Funkcja zabezpieczonego konta powinna być dostępna za pośrednictwem specjalnej, ogólnodostępnej strony internetowej i aplikacji na urządzenia mobilne oraz za pośrednictwem zabezpieczonego linku.
(4) Funkcja zabezpieczonego konta powinna umożliwić potwierdzenie tożsamości wnioskodawcy i zapewnić bezpieczny dostęp do tego narzędzia. Należy zatem określić wymogi dotyczące uwierzytelniania, w tym przekazywania wnioskodawcy niepowtarzalnego kodu.
(5) Należy również określić procedurę przedkładania dodatkowych informacji lub dokumentów, a także wyniki wyświetlane przez funkcję zabezpieczonego konta.
(6) Wnioskodawcy powinni mieć możliwość przedłożenia dodatkowych informacji lub dokumentów w dowolnym momencie, przed upływem przewidzianego terminu zgodnie z art. 27 ust. 2 lub art. 44 ust. 3, licząc od otrzymania stosownego wezwania. Wnioskodawcy powinni móc zapisać wprowadzone informacje, a następnie wznowić ich edycję przed upływem tego terminu. Po upływie terminu wnioskodawcy nie powinni już mieć dostępu do funkcji zabezpieczonego konta.
(7) Należy określić kanały komunikacji funkcji zabezpieczonego konta z systemem centralnym ETIAS. Oprócz tego należy ustalić format komunikatów, normy i protokoły, jak również wymogi bezpieczeństwa.
(8) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczyła w przyjęciu rozporządzenia (UE) 2017/2226 i nie jest nim związana ani go nie stosuje. Jednak ze względu na to, że rozporządzenie (UE) 2018/1240 opiera się na dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania powiadomiła w dniu 21 grudnia 2018 r. o swojej decyzji w sprawie wdrożenia rozporządzenia (UE) 2018/1240 do swojego prawa krajowego.
(9) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE 2 ; Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związane ani jej nie stosuje.
(10) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE 3 ; Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana ani jej nie stosuje.
(11) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 4 , które to przepisy wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji 1999/437/WE 5 .
(12) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 6 , które to przepisy wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE 7 .
(13) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 8 , które to przepisy wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE 9 .
(14) W dniu 28 stycznia 2019 r. skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię w dniu 8 lutego 2019 r.,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
