a także mając na uwadze, co następuje:(1) Dyrektywą (UE) 2017/1852 wprowadzono mechanizm skutecznego rozstrzygania sporów podatkowych między państwami członkowskimi dotyczący interpretacji i stosowania umów i konwencji, które przewidują wyeliminowanie podwójnego opodatkowania dochodów i, w stosownych przypadkach, kapitału.
(2) Dyrektywa (UE) 2017/1852 stanowi, że jeżeli procedura wzajemnego porozumiewania, która jest przewidziana jako pierwszy krok do rozstrzygnięcia sporów, nie doprowadzi w określonym terminie do porozumienia między właściwymi organami zainteresowanych państw członkowskich, spór może zostać przekazany do rozstrzygnięcia przez komisję doradczą lub komisję ds. pozasądowego rozstrzygania sporów.
(3) Dyrektywa (UE) 2017/1852 stanowi, że właściwe organy każdego państwa członkowskiego uczestniczącego w sporze podpisują regulamin funkcjonowania komisji doradczej lub komisji ds. pozasądowego rozstrzygania sporów ("regulamin funkcjonowania") oraz przekazują go zainteresowanym osobom, których dotyczy spór.
(4) Dyrektywa (UE) 2017/1852 stanowi, że Komisja ustanawia standardowe zasady funkcjonowania, które mają być stosowane, jeśli regulamin funkcjonowania nie został przekazany zainteresowanym osobom, których dotyczy spór, w przewidzianym terminie lub jeśli regulamin ten jest niekompletny. Należy zatem ustanowić standardowy regulamin funkcjonowania w celu zapewnienia ciągłości i skuteczności procedury rozstrzygania sporów. W związku z tym w standardowym regulaminie funkcjonowania należy stworzyć kompleksowe ramy proceduralne, tak żeby procedura rozstrzygania sporów funkcjonowała bez przeszkód i żeby prawa zainteresowanych osób, których dotyczy spór, były zagwarantowane, zgodnie z dyrektywą (UE) 2017/1852. Szczególnie ważne byłoby określenie podstawy prawnej sporu, zakresu uprawnień, jak również szczegółów dotyczących organizacji i funkcjonowania komisji doradczej lub komisji ds. pozasądowego rozstrzygania sporów, a także podziału kosztów. W celu zapewnienia niezależności komisji doradczej lub komisji ds. pozasądowego rozstrzygania sporów konieczne byłoby również kompleksowe ujawnianie wszelkich konfliktów interesów.
(5) Dyrektywa (UE) 2017/1852 stanowi, że właściwe organy mogą wyrazić zgodę na opublikowanie ostatecznej decyzji w całości, z zastrzeżeniem zgody zainteresowanej(-ych) osoby (osób), której(-ych) dotyczy spór. Dyrektywa (UE) 2017/1852 stanowi również, że w przypadku gdy właściwy organ lub zainteresowana(-e) osoba(-y), której(-ych) dotyczy spór, nie wyrażają zgody na publikację w całości ostatecznej decyzji, właściwe organy publikują streszczenie ostatecznej decyzji.
(6) W celu zagwarantowania spójnego przekazywania informacji dotyczących publikacji ostatecznej decyzji, należy ustanowić standardowy formularz. W celu zapewnienia przejrzystości w odniesieniu do ostatecznej decyzji oraz ochrony tajemnicy handlowej zainteresowanej(-ych) osoby (osób), której(-ych) dotyczy wniosek, standardowy formularz powinien uwarunkowywać publikację ostatecznej decyzji w sprawie porozumienia od zgody w właściwych organów oraz zainteresowanej(-ych) osoby (osób), której(-ych) dotyczy spór. W przypadku gdy jedna ze stron nie zgadza się na publikację, przepisy powinny przewidywać wydanie streszczenia ostatecznej decyzji i określać elementy, które powinny być w nim uwzględnione. Należy również przyznać zainteresowanej osobie, której dotyczy spór, prawo do zwrócenia się do właściwych organów z wnioskiem o niepublikowanie informacji dotyczących tajemnicy handlowej.
(7) Aby zagwarantować pewność prawa i prawidłowe funkcjonowanie systemu, niniejsze rozporządzenie powinno zacząć obowiązywać po upływie terminu transpozycji określonego w art. 22 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy (UE) 2017/1852.
(8) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ds. rozstrzygania sporów,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: