KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 377/2014 z dnia 3 kwietnia 2014 r. ustanawiające program Copernicus i uchylające rozporządzenie (UE) nr 911/2010 1 , w szczególności jego art. 9 ust. 8 lit. b),
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Program Copernicus, który ustanowiono rozporządzeniem (UE) nr 377/2014, jest cywilnym, ukierunkowanym na użytkowników programem, opierającym się na istniejących krajowych i europejskich zdolnościach, którego nadrzędnym celem operacyjnym jest dostarczanie dokładnych i wiarygodnych informacji z dziedziny środowiska i bezpieczeństwa, dostosowanych do potrzeb użytkowników i stanowiących podstawę innych obszarów polityki Unii, a w szczególności w odniesieniu do rynku wewnętrznego, transportu, środowiska, energii, bezpieczeństwa i ochrony ludności, współpracy z państwami trzecimi i pomocy humanitarnej.
(2) Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 377/2014 program Copernicus składa się z trzech komponentów, wśród których jest komponent kosmiczny, zapewniający trwałe obserwacje prowadzone z przestrzeni kosmicznej na potrzeby następujących obszarów usług: monitorowanie atmosfery, monitorowanie środowiska morskiego, monitorowanie obszarów lądowych, zmiana klimatu, zarządzanie kryzysowe i bezpieczeństwo. Na Komisji spoczywa ogólna odpowiedzialność za program Copernicus i koordynację jego poszczególnych komponentów.
(3) Specyfikacje techniczne dotyczące komponentu kosmicznego jako element zarządzania programem Copernicus są niezbędne do wyznaczenia podstawy realizacji i zmian komponentu kosmicznego.
(4) Specyfikacje techniczne dotyczące komponentu kosmicznego programu Copernicus powinny uwzględniać takie zagadnienia jak: wypełnianie i prowadzenie misji dedykowanych, przyjmowanie, przetwarzanie, archiwizacja i rozpowszechnianie danych, dostarczanie, archiwizacja i rozpowszechnianie danych z misji wspomagających, uzupełniających dane z misji dedykowanych, oraz procedury zapewniające rozwój systemu.
(5) Rozwój komponentu kosmicznego programu Copernicus rozpoczęto w ramach komponentu Globalnego monitoringu środowiska i bezpieczeństwa (GMES) dotyczącego przestrzeni kosmicznej, który obejmuje finansowanie ze środków Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) i Komisji. Specyfikacje techniczne dotyczące komponentu kosmicznego programu Copernicus powinny obejmować cały komponent kosmiczny ze szczególnym naciskiem na działania finansowane zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 377/2014.
(6) Komponent kosmiczny programu Copernicus jako całość jest finansowany za pomocą różnych umów. Należą do nich umowy zawarte w ramach programu ESA dotyczącego komponentu kosmicznego GMES, umowa w sprawie programu Copernicus oraz umowy Jason-CS i Jason-3 fakultatywnego programu Europejskiej Organizacji Eksploatacji Satelitów Meteorologicznych (EUMETSAT). Działania finansowane w ramach programu ESA dotyczącego komponentu kosmicznego GMES obejmują rozwój jednostek A oraz B satelity Sentinel-1,-2 i -3, satelity Sentinel-5p, jednostek A oraz B satelity Sentinel-4 i jednostek A satelity Sentinel-5 oraz Sentinel-6. Sentinel-6 jest współfinansowany przez EUMETSAT w ramach fakultatywnego programu Jason-CS EUMETSAT.
(7) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ds. programu Copernicus, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
1 Dz.U. L 122 z 24.4.2014, s. 44.
2 Dyrektywa 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2007 r. ustanawiająca infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE) (Dz.U. L 108 z 25.4.2007, s. 1).
3 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1205/2008 z dnia 3 grudnia 2008 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie metadanych (Dz.U. L 326 z 4.12.2008, s. 12).
4 Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1089/2010 z dnia 23 listopada 2010 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie interoperacyjności zbiorów i usług danych przestrzennych (Dz.U. L 323 z 8.12.2010, s. 11).
5 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 976/2009 z dnia 19 października 2009 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie usług sieciowych (Dz.U. L 274 z 20.10.2009, s. 9).
6 "Sentinel-5 Precursor" (Sentinel-5p) stanowi wspólną inicjatywę ESA i Królestwa Niderlandów.
7 Jason-3 jest wynikiem długotrwałej współpracy pomiędzy EUMETSAT, NOAA, CNES i NASA. Misja dotycząca precyzyjnych pomiarów altimetrycznych poziomu oceanów zapewnia ciągłość funkcjonowania satelitów Jason-2 i Sentinel-6 i trwa od 2016 r., przy czym jej czas trwania przewidziano na 5 lat.
8 Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 541/2014/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiająca ramy wsparcia obserwacji i śledzenia obiektów kosmicznych (Dz.U. L 158 z 27.5.2014, s. 227).