a także mając na uwadze, co następuje:(1) Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 715/2009 konieczne jest ustanowienie kodeksu sieci dotyczącego zharmonizowanych struktur taryf przesyłowych dla gazu oraz określenie zasad ogólnounijnych, których celem jest integracja rynku, zwiększenie bezpieczeństwa dostaw i promowanie połączeń międzysystemowych między sieciami gazowymi.
(2) Ważnym krokiem w osiągnięciu tych celów jest zwiększenie przejrzystości struktur taryf przesyłowych i procedur ich ustalania. W związku z tym konieczne jest określenie wymogów w zakresie publikowania informacji dotyczących ustalania przychodów operatorów systemów przesyłowych i określania różnych taryf przesyłowych i nieprzesyłowych. Wspomniane wymogi powinny umożliwić użytkownikom sieci lepsze zrozumienie taryf ustalonych dla usług przesyłowych i nieprzesyłowych oraz zrozumienie zmian wprowadzanych w tych taryfach, sposobu ich ustalania i możliwości ich zmiany. Ponadto użytkownicy sieci powinni być w stanie zrozumieć koszty będące podstawą kalkulacji taryf przesyłowych i w odpowiednim stopniu prognozować wysokość taryf przesyłowych. Celem wymogów przejrzystości przedstawionych w niniejszym rozporządzeniu jest dalsza harmonizacja zasady określonej w pkt 3.1.2 lit. a) załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 715/2009.
(3) Po wprowadzeniu koncepcji systemu wejścia-wyjścia rozporządzeniem (WE) nr 715/2009 koszty przesyłania przestały być bezpośrednio związane z jedną określoną trasą, ponieważ zdolność w punktach wejścia i wyjścia z systemu może być kontraktowana oddzielnie, a gaz można przesyłać na potrzeby użytkowników sieci z dowolnego punktu wejścia do dowolnego punktu wyjścia. Zgodnie z tymi zasadami operator systemu przesyłowego wybiera najbardziej efektywny sposób przepływu gazu przez system. W związku z tym, aby osiągnąć i zapewnić odpowiedni poziom odzwierciedlenia i przewidywalności kosztów w takim systemie, taryfy przesyłowe muszą się opierać na metodzie wyznaczania ceny referencyjnej z wykorzystaniem określonych czynników kosztotwórczych. Należy określić podstawowe zasady, aby zapewnić stosowanie spójnej i przejrzystej metody wyznaczania ceny referencyjnej. Należy także wprowadzić obowiązek konsultowania proponowanej metody wyznaczania ceny referencyjnej. Jeżeli zaproponowana metoda wyznaczania ceny referencyjnej różni się od metody wyznaczania ceny referencyjnej na podstawie odległości ważonej zdolnością, ta druga metoda powinna służyć jako alternatywa dla porównania z zaproponowaną metodą wyznaczania ceny referencyjnej.
(4) Aby uniknąć podwójnego naliczania opłat za przesyłanie gazu do i z instalacji magazynowych, w niniejszym rozporządzeniu należy określić minimalny rabat uwzględniający ogólny wpływ tej infrastruktury na zapewnienie elastyczności systemu i bezpieczeństwo dostaw. Instalacje magazynowe z bezpośrednim dostępem do systemów przesyłowych co najmniej dwóch operatorów systemów przesyłowych w bezpośrednio połączonych systemach wejścia-wyjścia lub instalacje z jednoczesnym dostępem do systemu przesyłowego i systemu dystrybucyjnego umożliwiają przesyłanie gazu między bezpośrednio połączonymi systemami. Zastosowanie rabatu w punktach wejścia z instalacji magazynowych lub punktach wyjścia do instalacji magazynowych, wykorzystywanych do przesyłania gazu między bezpośrednio połączonymi systemami, mogłoby być korzystniejsze dla wspomnianych użytkowników sieci w porównaniu z innymi użytkownikami sieci rezerwującymi produkty z zakresu zdolności bez rabatu w punktach połączeń międzysystemowych lub korzystającymi z instalacji magazynowych do przesyłania gazu w ramach tego samego systemu. Na mocy niniejszego rozporządzenia należy wprowadzić mechanizmy pozwalające uniknąć takiej dyskryminacji.
(5) W celu wsparcia bezpieczeństwa dostaw należy rozważyć przyznanie rabatu dla punktów wejścia z instalacji LNG oraz w punktach wejścia z i punktach wyjścia do infrastruktury zbudowanej w celu zakończenia izolacji systemów przesyłowych gazu państw członkowskich.
(6) Operatorzy systemów przesyłowych w określonych systemach wejścia-wyjścia przesyłają o wiele większe ilości gazu do innych systemów, niż zużywane jest w ich własnym systemie wejścia-wyjścia. W związku z tym metody wyznaczania ceny referencyjnej powinny obejmować zabezpieczenia niezbędne do ochrony dotychczasowych odbiorców przed zagrożeniami związanymi z dużymi przepływami gazu.
(7) Należy ustanowić zasady dotyczące uzgadniania przychodów w celu promowania stabilności taryf przesyłowych dla użytkowników sieci, wspierania stabilności finansowej i unikania szkodliwego wpływu na przychody i przepływy pieniężne operatorów systemów przesyłowych.
(8) Ponadto należy określić przepisy dotyczące zasad ustalania taryf dla zdolności przyrostowych, które są udostępniane na zasadach rynkowych, zgodnie z procesem opisanym w art. 26-30 rozporządzenia Komisji (UE) 2017/459 2 . Jeżeli udostępnienie zdolności przyrostowych prowadziłoby do takiego poziomu subsydiowania skrośnego, którego nie można uzasadnić, ponieważ dotychczasowi odbiorcy byliby narażeni w znacznym stopniu na ryzyko związane z wolumenem gazu, na mocy niniejszego rozporządzenia należy wprowadzić mechanizmy zmniejszające takie ryzyko.
(9) Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do nieobjętej zwolnieniem części głównych nowych infrastruktur, które zgodnie z art. 36 dyrektywy 2009/73/WE zostały zwolnione ze stosowania art. 41 ust. 6, 8 i 10 tej dyrektywy. W przypadkach gdy specyfika połączeń międzysystemowych została uznana na szczeblu europejskim poprzez przyznanie im zwolnienia zgodnie z art. 36 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE 3 lub w inny sposób, krajowe organy regulacyjne powinny posiadać uprawnienia do przyznawania odstępstw od wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu, które mogłyby zagrozić sprawnemu funkcjonowaniu takich połączeń międzysystemowych.
(10) Niniejsze rozporządzenie powinno pozostawać bez uszczerbku dla stosowania unijnych i krajowych reguł konkurencji, w szczególności zakazu umów ograniczających konkurencję (art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej) i nadużywania pozycji dominującej (art. 102 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej). Wprowadzone zharmonizowane struktury taryf przesyłowych powinny być skonstruowane w taki sposób, aby zapobiegały sytuacji, w której rynki dostaw nie mogłyby funkcjonować.
(11) Krajowe organy regulacyjne i operatorzy systemów przesyłowych powinni mieć na uwadze najlepsze praktyki i starania służące harmonizacji procedur na potrzeby wdrożenia niniejszego rozporządzenia. Działając zgodnie z art. 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 4 , Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki i krajowe organy regulacyjne powinny zapewnić wdrożenie przepisów dotyczących zharmonizowanych struktur taryf przesyłowych dla gazu w całej Unii w najbardziej efektywny sposób.
(12) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego zgodnie z art. 51 dyrektywy 2009/73/WE,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: