RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 329 ust. 1,
uwzględniając wnioski złożone przez Królestwo Belgii, Republikę Bułgarii, Republikę Czeską, Republikę Federalną Niemec, Republikę Grecką, Królestwo Hiszpanii, Republikę Francuską, Republikę Chorwacji, Republikę Włoską, Republikę Cypryjską, Wielkie Księstwo Luksemburga, Maltę, Królestwo Niderlandów, Republikę Austrii, Republikę Portugalską, Republikę Słowenii, Republikę Finlandii i Królestwo Szwecji,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego 1 ,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Unia postawiła sobie za cel utrzymanie i rozwój przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, w której zapewniony jest swobodny przepływ osób. W celu stopniowego tworzenia takiej przestrzeni Unia ma przyjąć środki odnoszące się do współpracy sądowej w sprawach cywilnych mających skutki transgraniczne.
(2) Zgodnie z art. 81 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) środki te mają obejmować wspieranie zgodności norm mających zastosowanie w państwach członkowskich w przypadku kolizji przepisów, w tym również środki dotyczące prawa rodzinnego mające skutki transgraniczne.
(3) W dniu 16 marca 2011 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący rozporządzenia Rady w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń w zakresie małżeńskich ustrojów majątkowych oraz wniosek dotyczący rozporządzenia Rady w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych w zakresie skutków majątkowych zarejestrowanych związków partnerskich.
(4) Na posiedzeniu w dniu 3 grudnia 2015 r. Rada stwierdziła, że Unia jako całość nie zdoła osiągnąć porozumienia w sprawie przyjęcia wspomnianych rozporządzeń w rozsądnym terminie.
(5) W tych okolicznościach z wnioskiem do Komisji zwróciły się kolejno Malta, Chorwacja i Belgia w pismach odpowiednio z dnia 14 grudnia 2015 r., 15 grudnia 2015 r. i 17 grudnia 2015 r. oraz Niemcy, Grecja, Hiszpania, Francja, Włochy, Luksemburg, Portugalia, Słowenia i Szwecja w pismach z dnia 18 grudnia 2015 r., w których to pismach państwa te zgłosiły chęć ustanowienia wzmocnionej współpracy między sobą w dziedzinie jurysdykcji, prawa właściwego oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w zakresie małżeńskich ustrojów majątkowych i skutków majątkowych zarejestrowanych związków partnerskich oraz stwierdziły, że Komisja powinna przedłożyć Radzie wniosek w tym celu. Republika Czeska, Niderlandy, Bułgaria, Austria i Finlandia zwróciły się do Komisji z takimi samymi wnioskami odpowiednio w pismach z dnia 28 stycznia 2016 r., 2 lutego 2016 r., 9 lutego 2016 r., 16 lutego 2016 r. i 26 lutego 2016 r. W piśmie do Komisji z dnia 18 marca 2016 r. Cypr wyraził chęć uczestniczenia w ustanowieniu wzmocnionej współpracy; podczas prac Rady Cypr potwierdził tę chęć uczestniczenia. O taką wzmocnioną współpracę wnioskowało łącznie 18 państw członkowskich.
(6) Wzmocniona współpraca powinna zapewnić jasne i kompleksowe ramy prawne w dziedzinie ustrojów majątkowych par międzynarodowych, obejmujące zarówno małżeńskie ustroje majątkowe, jak i skutki majątkowe zarejestrowanych związków partnerskich w uczestniczących państwach członkowskich, zapewnić obywatelom odpowiednie rozwiązania w odniesieniu do pewności prawa, przewidywalności i elastyczności oraz ułatwić przepływ orzeczeń i dokumentów urzędowych między uczestniczącymi państwami członkowskimi.
(7) Zgodnie z wnioskami państw członkowskich w sprawie ustanowienia wzmocnionej współpracy, wzmocnioną współpracę powinny wdrażać dwa materialne akty wykonawcze: jeden dotyczący małżeńskich ustrojów majątkowych, drugi - skutków majątkowych zarejestrowanych związków partnerskich. Aby objąć pełen zakres wzmocnionej współpracy w dziedzinie ustrojów majątkowych par międzynarodowych oraz zapewnić obywatelom niedyskryminację, wspomniane wyżej dwa materialne akty wykonawcze należy przyjąć równocześnie.
(8) Warunki określone w art. 20 Traktatu o Unii Europejskiej (TEU) i w art. 326-329 TFUE są spełnione.
(9) Dziedzina wzmocnionej współpracy, a mianowicie jurysdykcja, prawo właściwe oraz uznawanie i wykonywanie orzeczeń w zakresie ustrojów majątkowych par międzynarodowych, obejmująca zarówno małżeńskie ustroje majątkowe, jak i skutki majątkowe zarejestrowanych związków partnerskich, jest określona w art. 81 ust. 2 lit. a) i c) oraz art. 81 ust. 3 TFUE jako jeden z obszarów objętych Traktatami. Nie jest to obszar wyłącznych kompetencji Unii.
(10) Wymóg dotyczący podjęcia decyzji w ostateczności, określony w art. 20 ust. 2 TUE, jest spełniony, gdyż Rada stwierdziła w dniu 3 grudnia 2015 r., że cele wyznaczone w objętych wnioskami rozporządzeniach nie mogą zostać osiągnięte przez Unię jako całość w rozsądnym terminie.
(11) Wzmocniona współpraca w dziedzinie jurysdykcji, prawa właściwego oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w zakresie ustrojów majątkowych par międzynarodowych, obejmująca zarówno małżeńskie ustroje majątkowe, jak i skutki majątkowe zarejestrowanych związków partnerskich, ma na celu rozwinięcie współpracy sądowej w sprawach cywilnych mających skutki transgraniczne, w myśl zasady wzajemnego uznawania orzeczeń, a także zapewnienie zgodności przepisów kolizyjnych obowiązujących w państwach członkowskich. Tym samym sprzyja ona osiągnięciu celów Unii, chroni jej interesy oraz wzmacnia proces jej integracji zgodnie z wymogami art. 20 ust. 1 TUE.
(12) Wzmocniona współpraca w dziedzinie jurysdykcji, prawa właściwego oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w zakresie ustrojów majątkowych par międzynarodowych, obejmująca zarówno małżeńskie ustroje majątkowe, jak i skutki majątkowe zarejestrowanych związków partnerskich, jest zgodna z Traktatami i prawem Unii oraz nie narusza zasad rynku wewnętrznego ani spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej. Nie stanowi ona bariery handlowej ani nie powoduje dyskryminacji w handlu między państwami członkowskimi, a także nie zakłóca konkurencji między nimi.
(13) W szczególności wzmocniona współpraca w dziedzinie jurysdykcji, prawa właściwego oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w zakresie ustrojów majątkowych par międzynarodowych, obejmująca zarówno małżeńskie ustroje majątkowe, jak i skutki majątkowe zarejestrowanych związków partnerskich, jest zgodna z prawem Unii w zakresie współpracy sądowej w sprawach cywilnych, gdyż wzmocniona współpraca nie wpływa na dorobek prawny Unii w tej dziedzinie.
(14) Wzmocniona współpraca w dziedzinie jurysdykcji, prawa właściwego oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w zakresie ustrojów majątkowych par międzynarodowych, obejmująca zarówno małżeńskie ustroje majątkowe, jak i skutki majątkowe zarejestrowanych związków partnerskich, nie narusza kompetencji, praw i obowiązków tych państw członkowskich, które w niej nie uczestniczą. Wspólne przepisy dotyczące jurysdykcji, wspólne przepisy kolizyjne oraz dotyczące uznawania i wykonywania orzeczeń w uczestniczących państwach członkowskich nie wpływają na przepisy nieuczestniczących państw członkowskich. Sądy w nieuczestniczących państwach członkowskich będą w dalszym ciągu stosować obowiązujące przepisy krajowe w celu ustalenia jurysdykcji i prawa właściwego oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w zakresie ustrojów majątkowych par międzynarodowych, obejmujących zarówno małżeńskie ustroje majątkowe, jak i skutki majątkowe zarejestrowanych związków partnerskich.
(15) Niniejsza decyzja nie narusza zasad zapisanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności tych określonych w jej art. 9 i 21.
(16) Wzmocniona współpraca w dziedzinie jurysdykcji, prawa właściwego oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w zakresie ustrojów majątkowych par międzynarodowych, obejmująca zarówno małżeńskie ustroje majątkowe, jak i skutki majątkowe zarejestrowanych związków partnerskich, pozostaje otwarta, w każdym czasie, dla wszystkich państw członkowskich, zgodnie z art. 328 TFUE,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
