(notyfikowana jako dokument nr C(2012) 4203)(Jedynie teksty w języku niderlandzkim, angielskim, francuskim, niemieckim, włoskim i hiszpańskim są autentyczne)
(2012/349/UE)
(Dz.U.UE L z dnia 3 lipca 2012 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając decyzję Rady 2009/470/WE z dnia 25 maja 2009 r. w sprawie wydatków w dziedzinie weterynarii(1), w szczególności jej art. 23,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Zgodnie z art. 75 rozporządzenia finansowego i art. 90 ust. 1 przepisów wykonawczych zaciągnięcie zobowiązań z budżetu Unii Europejskiej powinno być poprzedzone decyzją w sprawie finansowania, określającą istotne składniki działania powodujące wydatki oraz przyjętą przez instytucję lub organy, którym instytucja ta przekazała uprawnienia.
(2) Wirus Schmallenberg jest nowym zakaźnym czynnikiem chorobotwórczym przeżuwaczy należącym przypuszczalnie do grupy serologicznej Simbu rodziny Bunyaviridae, rodzaju Orthobunyavirus. Na temat tego nowego czynnika chorobotwórczego wiadomo bardzo niewiele, większość założeń jest ekstrapolowanych z dostępnych informacji naukowych dotyczących innych wirusów z grupy serologicznej Simbu.
(3) W Unii wyizolowano tylko niektóre wirusy z rodzaju Orthobunyavirus (wirus Tahyna z grupy serologicznej California), lecz nigdy z grupy serologicznej Simbu. Wirus Schmallenberg wykryto po raz pierwszy w listopadzie 2011 r. w Niemczech w próbkach pobranych latem i jesienią 2011 r. od chorych zwierząt. W grudniu 2011 r. zgłoszono wady wrodzone u nowo narodzonych jagniąt w Niderlandach, powiązane z obecnością wirusa. Następnie, do marca 2012 r., Belgia, Niemcy, Zjednoczone Królestwo, Francja, Luksemburg, Włochy i Hiszpania zgłosiły przypadki martwych urodzeń i wad wrodzonych. Obecność wirusa Schmallenberg potwierdzono testami techniką łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR).
(4) Ponieważ jest to pierwszy przypadek wyizolowania tego wirusa w Unii, nie istnieją zharmonizowane przepisy w zakresie kontroli wirusa Schmallenberg ani powiadamiania o nim.
(5) Nie są dostępne żadne skuteczne narzędzia diagnostyczne pozwalające na ocenę faktycznego rozprzestrzeniania się wirusa Schmallenberg i jego wpływu na zdrowie zwierząt.
(6) Kilku partnerów handlowych wprowadziło tymczasowe środki ochronne, w tym ograniczenia w handlu, i zwróciło się o dodatkowe gwarancje w odniesieniu do niektórych towarów w oczekiwaniu na dalszą wiedzę naukową przed wznowieniem handlu.
(7) W dniu 23 stycznia 2012 r. Rada ds. Rolnictwa zwróciła się do Komisji o podjęcie działań w odniesieniu do tej nowej choroby.
(8) Na posiedzeniu w dniu 14 lutego 2012 r. Komisja, w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi, określiła priorytety i obszary, dla których należy zebrać dodatkowe informacje przed rozważeniem opracowania przepisów weterynaryjnych dotyczących tego nowego zakażenia. Są to w szczególności: mechanizm powstawania choroby (patogeneza), epidemiologia ze szczególnym uwzględnieniem dróg zakażenia, żywicieli, roli wektorów i rezerwuarów, potwierdzenie możliwości występowania tego wirusa u ludzi oraz metody diagnozowania tej choroby w próbkach odzwierzęcych i ich walidacja.
(9) Belgia, Niemcy, Hiszpania, Francja, Włochy, Niderlandy oraz Zjednoczone Królestwo opracowały badania naukowe mające na celu zdobycie wiedzy na temat wirusa Schmallenberg w określonych powyżej obszarach i przedstawiły je Komisji w dniu 5 marca 2012 r., zwracając się o wsparcie finansowe UE.
(10) Niektóre badania naukowe zostały przedstawione przez kilka państw członkowskich w formie konsorcjum, w takich przypadkach i w celu zapewnienia jasności jednego z partnerów określono jako koordynatora konsorcjum odpowiedzialnego za kontakty z Komisją i przekazywanie sprawozdań technicznych.
(11) Na podstawie art. 22 decyzji 2009/470/WE Unia może podejmować działania techniczne i naukowe konieczne do opracowania unijnego prawodawstwa w dziedzinie weterynarii oraz do opracowania kształcenia lub szkoleń w dziedzinie weterynarii bądź też wspierać państwa członkowskie lub organizacje międzynarodowe w podejmowaniu takich działań.
(12) Należy przyznać wkład finansowy na badania na temat wirusa Schmallenberg realizowane przez Belgię, Niemcy, Hiszpanię, Francję, Włochy, Niderlandy i Zjednoczone Królestwo, ponieważ ich wyniki mogą dać nowe wyobrażenie na temat kwestii wymienionych powyżej.
(13) Komisja oceniła wszystkie wnioski i wybrała te odpowiadające uzgodnionym priorytetom. Biorąc pod uwagę zasoby niezbędne do opracowania badań i potrzebę ich jak najszybszego rozpoczęcia w celu uzyskania wyników, właściwe jest rozpoczęcie ich finansowania od dnia 1 kwietnia 2012 r.
(14) Na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej(2) środki weterynaryjne mają być finansowane w ramach Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji. Do celów kontroli finansowej stosuje się przepisy art. 9, 36 i 37 wspomnianego rozporządzenia.
(15) Wypłatę wkładu finansowego należy uzależnić od spełnienia dwóch warunków - rzeczywistej realizacji zaplanowanych badań i przedłożenia Komisji przez władze wszystkich wymaganych informacji.
(16) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
______(1) Dz.U. L 155 z 18.6.2009, s. 30.
(2) Dz.U. L 209 z 11.8.2005, s. 1.