(2010/284/UE)(Dz.U.UE L z dnia 21 maja 2010 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 126 ust. 7, w związku z art. 126 ust. 13,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając uwagi przedstawione przez Republikę Czeską,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Zgodnie z art. 126 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej państwa członkowskie unikają nadmiernego deficytu budżetowego.
(2) Pakt stabilności i wzrostu opiera się na dążeniu do zapewnienia solidnych finansów państwa jako środka służącego umocnieniu warunków stabilności cen oraz silnego, trwałego wzrostu, sprzyjającego tworzeniu nowych miejsc pracy.
(3) Procedura nadmiernego deficytu określona w art. 126 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz wyjaśniona w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1467/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu 2 , które jest częścią paktu stabilności i wzrostu, przewiduje podjęcie decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu. Rezporządzenie (WE) nr 1467/97 ustanawia również przepisy w celu wykonania art. 104 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, który stał się art. 126 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Załączony do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Protokół w sprawie procedury nadmiernego deficytu zawiera dalsze postanowienia dotyczące wdrażania procedury nadmiernego deficytu. Szczegółowe zasady i definicje w zakresie stosowania postanowień tego Protokołu określono w rozporządzeniu Rady (WE) nr 479/2009 3 .
(4) Przeprowadzona w 2005 r. reforma paktu stabilności i wzrostu miała na celu wzmocnienie jego skuteczności i podstaw gospodarczych oraz ochronę stabilności finansów publicznych w perspektywie długoterminowej. W szczególności jej celem było, by na wszystkich etapach procedury nadmiernego deficytu w pełni uwzględniono kontekst gospodarczy i budżetowy. W związku z powyższym pakt stabilności i wzrostu zawiera ramy wspierające realizację polityki rządu mającej na celu szybkie przywrócenie dobrego stanu finansów publicznych z uwzględnieniem sytuacji gospodarczej.
(5) Artykuł 104 ust. 5 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, który stał się art. 126 ust. 5 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, nakłożył na Komisję obowiązek skierowania opinii do Rady w przypadku uznania przez Komisję, że w państwie członkowskim istniał nadmierny deficyt lub że taki deficyt mógł wystąpić. Uwzględniwszy swoje sprawozdanie opracowane zgodnie z art. 104 ust. 3 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, który stał się art. 126 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, oraz uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Finansowego wydaną zgodnie z art. 104 ust. 4 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, który stał się art. 126 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Komisja stwierdziła, że w Republice Czeskiej istnieje nadmierny deficyt. W związku z tym dnia 11 listopada 2009 r. 4 Komisja przedstawiła Radzie stosowną opinię w sprawie Republiki Czeskiej.
(6) Artykuł 126 ust. 6 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowi, że Rada po dokonaniu ogólnej oceny, a przed podjęciem decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu, zobowiązana jest rozważyć wszelkie uwagi zgłaszane przez dane państwo członkowskie. W przypadku Republiki Czeskiej ogólna ocena prowadzi do wniosków zawartych w niniejszej decyzji.
(7) Zgodnie z danymi przekazanymi przez władze Republiki Czeskiej w październiku 2009 r. planuje się, że deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych w 2009 r. wyniesie 6,6 % PKB, a zatem przekroczy wartość referencyjną ustaloną na poziomie 3 % PKB i nie osiągnie bliskiego jej poziomu. Na podstawie prognozy służb Komisji z jesieni 2009 r. planowane przekroczenie wartości referencyjnej może zostać uznane za przekroczenie mające charakter wyjątkowy w rozumieniu postanowień Traktatu i paktu stabilności i wzrostu. W szczególności wynika ono m.in. ze znacznego pogorszenia koniunktury gospodarczej w rozumieniu Traktatu oraz paktu stabilności i wzrostu. W prognozie służb Komisji z jesieni 2009 r. przewiduje się spadek realnego PKB o 4,8 % w 2009 r. w porównaniu z dodatnim wzrostem na poziomie 2,5 % PKB w 2008 r., co w dużej mierze odzwierciedla wpływ globalnego kryzysu gospodarczego. Podczas gdy deficyt nominalny zaczął rosnąć dopiero w 2008 r., pogorszenie salda strukturalnego rozpoczęło się już wcześniej, w okresie dobrej koniunktury gospodarczej. Ponadto nie można uznać, że planowane przekroczenie wartości referencyjnej ma charakter tymczasowy, gdyż zgodnie z prognozą służb Komisji z jesieni 2009 r. przewiduje się, że deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych osiągnie w 2010 r. poziom 5,5 % PKB i 5,7 % PKB w 2011 r., przy założeniu niezmiennego kursu polityki. W prognozie uwzględniono wpływ środków antykryzysowych, które będą jeszcze obowiązywały w roku 2010 r. (dwa środki odpowiadające łącznie ok. 0,7 % PKB mają charakter stały), a także pakiet konsolidacji budżetowej na rok 2010 przyjęty przez władze Republiki Czeskiej w październiku 2009 r. Przewidziane w Traktacie kryterium dotyczące deficytu nie jest spełnione.
(8) Zgodnie z danymi przekazanymi przez władze Republiki Czeskiej w październiku 2009 r. dług brutto sektora instytucji rządowych i samorządowych pozostaje nadal na poziomie znacznie poniżej wartości referencyjnej wynoszącej 60 % PKB, i planuje się, że jego wartość w 2009 r. wyniesie 35,5 % PKB. Zgodnie z prognozą służb Komisji z jesieni 2009 r. relacja długu do PKB ma szybko rosnąć, osiągając poziom 44 % PKB w 2011 r., przy założeniu niezmiennego kursu polityki.
(9) Zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1467/97 "istotne czynniki" mogą zostać uwzględnione w procesie podejmowania decyzji Rady w sprawie istnienia nadmiernego deficytu zgodnie z art. 126 ust. 6 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej wyłącznie wtedy, gdy spełniony jest podwójny warunek: deficyt zbliża się do wartości referencyjnej oraz przekroczenie przez niego tej wartości ma charakter tymczasowy. W przypadku Republiki Czeskiej ten podwójny warunek nie jest spełniony. Dlatego też istotne czynniki nie zostały uwzględnione w procesie podejmowania niniejszej decyzji,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
