PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 137 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(1),
uwzględniając opinię Komitetu Regionów(2),
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Walka z ubóstwem i wykluczeniem społecznym jest jednym z głównych zobowiązań Unii Europejskiej i jej państw członkowskich.
(2) Traktat amsterdamski z 1997 r. dodał nowe przepisy w zakresie walki z wykluczeniem społecznym do istniejących obszarów działań objętych przepisami polityki społecznej Traktatu WE, zwłaszcza art. 136 i 137, i dostarczył nowych ram prawnych i podstawy dla nowego zaangażowania politycznego w tej dziedzinie.
(3) Rada Europejska obradująca w Lizbonie w dniach 23 i 24 marca 2000 r. uznała, że zakres ubóstwa i wykluczenia społecznego jest nie do zaakceptowania. W związku z tym tworzenie Unii Europejskiej, która bardziej sprzyja integracji, zostało uznane za podstawowy element osiągnięcia celu strategicznego Unii na kolejne dziesięciolecie, a dotyczącego wzrostu gospodarczego, tworzenia lepszych i liczniejszych miejsc pracy oraz większej spójności społecznej.
(4) Rada Europejska obradująca w Lizbonie zwróciła się do państw członkowskich i Komisji o podjęcie działań, które w "zdecydowany sposób przyczyniłyby się do wyeliminowania problemu ubóstwa do 2010 r.". Na posiedzeniu w Lizbonie Rada Europejska wyraziła zgodę na przyjęcie otwartej metody koordynacji w tej dziedzinie.
(5) Od samego początku otwarta metoda koordynacji na rzecz ochrony socjalnej i integracji społecznej stała się ważnym narzędziem wspierającym polityczne zaangażowanie w tej kwestii i wzmacniającym zdolność UE do wspierania państw członkowskich w ich dążeniu do większej spójności społecznej w Europie.
(6) Otwarta metoda koordynacji przyczynia się do wzrostu wzajemnego zrozumienia i zwiększa świadomość wieloaspektowego charakteru wykluczenia i ubóstwa. Otwarta metoda koordynacji stwarza warunki do wywierania większego wpływu na poziomie obywateli i coraz bardziej uwidacznia obywatelom przywiązanie Unii Europejskiej do wartości społecznych.
(7) Pomimo tych osiągnięć znaczna część mieszkańców wciąż cierpi na skutek niedostatku lub ograniczonego i nierównego dostępu do usług lub jest wykluczona ze społeczeństwa. Wspólne sprawozdanie w sprawie ochrony socjalnej i integracji społecznej z 2008 r. podkreśla, że 78 mln osób w Unii Europejskiej zagrożonych jest ubóstwem, z czego 19 mln to dzieci. Różnica między kobietami i mężczyznami wynosi około dwa punkty procentowe.
(8) Ponadto nierówności pod względem zamożności i skrajne ubóstwo są przedmiotem coraz większej troski w Unii.
(9) W interesie spójności społecznej i gospodarczej istnieje potrzeba udzielania wsparcia regionom o niekorzystnych warunkach gospodarowania, obszarom charakteryzującym się stałymi niekorzystnymi warunkami strukturalnymi, regionom najbardziej oddalonym, niektórym terytoriom wyspiarskim i wyspiarskim państwom członkowskim oraz obszarom dotkniętym zanikiem procesu industrializacji lub procesami restrukturyzacyjnymi.
(10) Wykluczenie społeczne zagraża pomyślności obywateli, ograniczając ich możliwość wyrażania poglądów i aktywnego udziału w życiu społecznym. W Europejskim Roku Walki z Ubóstwem i Wykluczeniem Społecznym (zwanym dalej "Europejskim Rokiem") kwestii tej należy nadać odpowiednią widoczność.
(11) W rezolucji z dnia 15 listopada 2007 r. w sprawie oceny realiów społecznych Parlament Europejski podkreślił, że wzmocnienie spójności społecznej oraz wyeliminowanie problemu ubóstwa i wykluczenia społecznego musi stać się politycznym priorytetem Unii Europejskiej.
(12) Walkę z ubóstwem i wykluczeniem społecznym prowadzi się zarówno w Unii Europejskiej, jak i poza jej granicami, zgodnie z milenijnymi celami rozwoju ONZ, do których osiągnięcia zobowiązała się Unia Europejska i jej państwa członkowskie.
(13) Problem ubóstwa i wykluczenia społecznego ma szerokie, różnorodne i wieloaspektowe formy. Jest on związany z wieloma czynnikami, takimi jak dochody i poziom życia, możliwości kształcenia się i odpowiedniego zatrudnienia, skuteczne systemy opieki socjalnej, warunki mieszkaniowe, dostęp do dobrych jakościowo usług zdrowotnych i innych usług oraz aktywne obywatelstwo. Należy zatem zaangażować zainteresowane strony we wszystkich odnośnych obszarach polityki.
(14) W konsekwencji zapobieganie ubóstwu i walka z tym zjawiskiem wymaga wielowymiarowych strategii politycznych na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym, które powinny utrzymywać równowagę pomiędzy politycznymi strategiami gospodarczymi i społecznymi oraz bardziej szczegółowo ukierunkowanymi strategiami na rzecz grup lub osób w szczególnie trudnej sytuacji. Europejski Rok może zatem wspierać tworzenie takich wielowymiarowych strategii politycznych oraz dalsze opracowywanie odpowiednich wskaźników.
(15) Agenda społeczna 2005-2010, która uzupełnia i wspomaga strategię lizbońską, odgrywa kluczową rolę w propagowaniu społecznego wymiaru wzrostu gospodarczego i aktywnego udziału obywateli w życiu społeczeństwa oraz na rynku pracy. Jednym z priorytetów agendy społecznej jest propagowanie równych możliwości dla wszystkich jako czynnika solidarności społecznej i międzypokoleniowej oraz elementu tworzącego społeczeństwo nieznające ubóstwa i bardziej zintegrowane.
(16) W krajowych programach działań na rzecz integracji społecznej wiele państw członkowskich podkreśla wysokie zagrożenie ubóstwem lub wykluczeniem społecznym szczególnych grup, w tym dzieci, osób wcześnie kończących naukę, rodziców samotnie wychowujących dzieci, dużych rodzin, rodzin mających jednego żywiciela, ludzi młodych, zwłaszcza młodych kobiet, osób starszych, migrantów i mniejszości etnicznych, osób niepełnosprawnych i ich opiekunów, bezdomnych, bezrobotnych, a zwłaszcza osób długoterminowo bezrobotnych, więźniów, kobiet i dzieci będących ofiarami przemocy oraz narkomanów. Polityka krajowa i środki wsparcia skierowane do najbardziej wrażliwych grup mogłyby odgrywać znaczącą rolę w zwalczaniu ubóstwa i wykluczenia społecznego.
(17) Odpowiednie zatrudnienie może w znacznej mierze zmniejszyć zagrożenie biedą w przypadku pojedynczych osób. Jednakże zatrudnienie samo w sobie nie jest zawsze wystarczającym warunkiem do wyjścia z ubóstwa, a odsetek osób zagrożonych ubóstwem jest wciąż stosunkowo wysoki, nawet wśród osób pracujących. Ubóstwo osób posiadających pracę związane jest z niską płacą, różnicami w zarobkach mężczyzn i kobiet, niskimi kwalifikacjami, ograniczonymi możliwościami szkolenia zawodowego oraz łączeniem pracy zawodowej z obowiązkami rodzinnymi i niestabilnym zatrudnieniem oraz warunkami pracy, lecz również z trudną sytuacją gospodarstwa domowego. Aby jednostki mogły wyjść z ubóstwa, niezbędne jest zatrudnienie wysokiej jakości oraz wsparcie społeczne i gospodarcze.
(18) Brak podstawowych umiejętności i kwalifikacji dostosowanych do zmiennych potrzeb rynku pracy jest również podstawową przeszkodą dla integracji w społeczeństwie. Rośnie niebezpieczeństwo powstawania nowych podziałów w społeczeństwie, na tych, którzy mają dostęp do uczenia się przez całe życie celem podnoszenia swojej zdolności do zatrudnienia i zdolności dostosowawczych oraz ułatwiania swego rozwoju osobistego i aktywnej postawy obywatelskiej, oraz na tych, którzy pozostają wykluczeni i są w różny sposób dyskryminowani. Osobom posiadającym niewystarczające zdolności jest trudniej wejść na rynek pracy i znaleźć zatrudnienie o wysokiej jakości, większe jest ryzyko pozostawania przez dłuższy okres czasu bez pracy, a jeśli pracują - bardziej prawdopodobne jest, że ich praca będzie nisko-płatna.
(19) Umiejętność posługiwania się technologiami informacyjno-komunikacyjnymi i dostęp do nich jest coraz częściej warunkiem wstępnym integracji. Deklaracja ministrów zatwierdzona w Rydze dnia 11 czerwca 2006 r. wzywa do tworzenia społeczeństwa informacyjnego dla wszystkich.
(20) Aby działania wspólnotowe w walce z ubóstwem i wykluczeniem społecznym były skuteczne, niezbędne jest poparcie szerokich kręgów społeczeństwa oraz wsparcie polityczne. Ponadto skuteczne wdrażanie prawodawstwa UE w zakresie równych szans i niedyskryminacji również wspiera cele Europejskiego Roku. Europejski Rok powinien zatem spełniać rolę katalizatora w podnoszeniu świadomości, nadawaniu rozmachu oraz w wymianie najlepszych praktyk między państwami członkowskimi, władzami lokalnymi i regionalnymi oraz organizacjami międzynarodowymi zaangażowanymi w walkę z ubóstwem. Powinien on przyczynić się do skoncentrowania uwagi politycznej i zmobilizowania wszystkich zainteresowanych do dalszego rozwoju i wzmocnienia otwartej metody koordynacji na rzecz ochrony socjalnej i integracji społecznej, jak również do promowania dalszych działań i inicjatyw w tej dziedzinie na poziomie wspólnotowym i krajowym we współpracy z osobami dotkniętymi ubóstwem i ich przedstawicielami.
(21) Europejski Rok powinien pobudzić politykę aktywnej integracji społecznej jako sposobu zapobiegania ubóstwu i wykluczeniu społecznemu oraz wesprzeć propagowanie najlepszych praktyk w tym zakresie w ramach otwartej metody koordynacji.
(22) Różny poziom dokonanych postępów na poziomie krajowym, różnorodne uwarunkowania społeczno-gospodarcze i kulturowe każdego kraju oraz różne sposoby odczuwania wskazują na potrzebę podejmowania przeważającej części działań Europejskiego Roku w sposób zdecentralizowany na poziomie krajowym, poprzez system pośredniego scentralizowanego zarządzania, zgodnie z procedurami określonymi w art. 54 ust. 2 lit. c) rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(4) i w rozporządzeniu Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(5).
(23) Jednakże określanie priorytetów politycznych na poziomie krajowym powinno być monitorowane przez Komisję, tak aby zapewnić ich zgodność z celami strategicznymi uzgodnionymi dla Europejskiego Roku oraz, w końcu, ze wspólnymi celami określonymi dla otwartej metody koordynacji.
(24) Skuteczna koordynacja wszystkich partnerów na poziomie wspólnotowym, krajowym, regionalnym i lokalnym stanowi zasadniczy warunek wstępny zapewnienia skuteczności Europejskiego Roku. Partnerzy lokalni i regionalni mają do odegrania szczególną rolę we wspieraniu interesów osób żyjących w ubóstwie i w warunkach wykluczenia społecznego.
(25) Uczestnictwo w Europejskim Roku powinno być otwarte dla państw członkowskich, państw Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) będących członkami Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG), zgodnie z postanowieniami tego porozumienia, dla państw kandydujących korzystających ze strategii przedakcesyjnej i państw z regionu Bałkanów Zachodnich, na warunkach określonych w odpowiednich umowach z tymi państwami, oraz dla państw objętych europejską polityką sąsiedztwa (EPS), zgodnie z postanowieniami strategii z maja 2004 r. oraz krajowych planów działania.
(26) Europejski Rok może przyczynić się do poprawy koordynacji pomiędzy istniejącymi programami i inicjatywami na poziomie wspólnotowym dotyczącymi walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym, w tym otwartej metody koordynacji na rzecz ochrony socjalnej i integracji społecznej.
(27) Powinno zapewnić się spójność i komplementarność z innymi działaniami Wspólnoty, w szczególności z działaniami w ramach programu PROGRESS, funduszy strukturalnych, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFFROW), z działaniami mającymi na celu zwalczanie dyskryminacji oraz propagowanie równości płci i praw podstawowych, z działaniami w dziedzinie kształcenia i szkolenia, kultury i dialogu międzykulturowego, młodzieży obywatelstwa, imigracji i azylu oraz badań naukowych.
(28) Europejski Rok powinien stanowić kontynuację najlepszych praktyk Europejskiego Roku Równych Szans dla Wszystkich (2007) i Europejskiego Roku Dialogu Międzykulturowego (2008).
(29) Niniejsza decyzja ustanawia pulę środków finansowych na cały czas trwania programu, która ma stanowić główny punkt odniesienia dla władzy budżetowej w rozumieniu pkt 37 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami(6).
(30) Środki niezbędne do wykonania niniejszej decyzji powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(7).
(31) Ponieważ cele niniejszej decyzji, między innymi ze względu na potrzebę wielostronnego partnerstwa, ponadnarodowej wymiany informacji i upowszechniania najlepszych wzorców w całej Wspólnocie, nie mogą być w sposób wystarczający osiągnięte na poziomie państw członkowskich, a ze względu na skalę działania mogą być lepiej osiągnięte na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości, określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów,
STANOWIĄ, CO NASTĘPUJE:
Sporządzono w Strasburgu, dnia 22 października 2008 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
H.-G. PÖTTERING |
J.-P. JOUYET |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 224 z 30.8.2008, s. 106.
(2) Opinia z dnia 18 czerwca 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(3) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 17 czerwca 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 2 października 2008 r.
(4) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.
(5) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 1.
(6) Dz.U. C 139 z 14.6.2006, s. 1.
(7) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.
(8) Dz.U. L 312 z 23.12.1995, s. 1.
(9) Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2.
(10) Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 1.