STRONY NINIEJSZEJ KONWENCJI,ŚWIADOME FAKTU, że zgodnie z właściwymi przepisami prawa międzynarodowego znajdującymi odzwierciedlenie w Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z 1982 roku wszystkie państwa mają obowiązek podejmowania wszelkich środków niezbędnych do ochrony i zarządzania żywymi zasobami morskimi, w tym także gatunkami daleko migrującymi; oraz współpracy z innymi państwami w ich podejmowaniu;
PRZYWOŁUJĄC suwerenne prawa państw nadbrzeżnych w celu poszukiwania i poławiania żywych zasobów morskich, ich ochrony i zarządzania nimi na obszarach znajdujących się pod krajową jurysdykcją, jak przewidziano w Konwencji o prawie morza, oraz prawo wszystkich państw do tego, aby ich obywatele podejmowali połowy na pełnym morzu zgodnie z Konwencją o prawie morza;
POTWIERDZAJĄC swoje zobowiązanie wynikające z Deklaracji z Rio w sprawie środowiska i rozwoju oraz Agendy 21, w szczególności rozdziału 17, przyjęte przez Konferencję Narodów Zjednoczonych w sprawie środowiska i rozwoju (1992) oraz wynikające z Deklaracji z Johanesburga i Planu Wdrożeniowego przyjętych na Światowym Szczycie Zrównoważonego Rozwoju (2002);
PODKREŚLAJĄC POTRZEBĘ wdrażania zasad i norm Kodeksu Odpowiedzialnego Rybołówstwa przyjętego na Konferencji Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) w 1995 r., w tym także Porozumienia o wspieraniu przestrzegania przez statki rybackie międzynarodowych środków ochrony i zarządzania na pełnym morzu (1993), które stanowi integralną część Kodeksu, jak również międzynarodowych planów działań przyjętych przez FAO w ramach Kodeksu Odpowiedzialnego Rybołówstwa;
UWZGLĘDNIAJĄC, że 50. Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych, na mocy rezolucji A/RES/50/24, przyjęło Porozumienie w sprawie wdrożenia postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 roku, odnoszące się do ochrony i zarządzania osiadłymi i daleko migrującymi zasobami rybnymi (zwane dalej "Porozumieniem ONZ o zasobach rybnych z 1995 r.");
UWZGLĘDNIAJĄC znaczenie połowów zasobów rybnych daleko migrujących jako źródła pożywienia, zatrudnienia oraz korzyści gospodarczych dla ludności Stron niniejszej Konwencji oraz fakt, iż środki ochrony i zarządzania muszą uwzględniać te potrzeby, jak również liczyć się z ich gospodarczym i społecznym wpływem;
BIORĄC POD UWAGĘ szczególne okoliczności i wymagania krajów rozwijających się regionu, w szczególności państw nadbrzeżnych, w celu osiągnięcia celu Konwencji;
UZNAJĄC istotne wysiłki oraz niezwykłe osiągnięcia Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego, jak również istotę jej prac w zakresie połowów tuńczyka na wschodnim Oceanie Spokojnym;
PRAGNĄC korzystać z doświadczeń uzyskanych z wdrożenia Konwencji z 1949 r.;
POTWIERDZAJĄC iż wielostronna współpraca stanowi najskuteczniejszy środek osiągania celów ochrony i zrównoważonego wykorzystania żywych zasobów morskich;
ZOBOWIĄZANE do zapewnienia długotrwałej ochrony i zrównoważonego wykorzystania zasobów rybnych objętych niniejszą Konwencją;
PRZEKONANE, iż wyżej wymienione cele oraz wzmocnienie Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego można najlepiej osiągnąć poprzez uaktualnienie postanowień Konwencji z 1949 r. pomiędzy Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Republiką Kostaryki na rzecz ustanowienia Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego;
UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:
NA DOWÓD CZEGO, niżej podpisani, należycie umocowani przez swoje odnośne rządy, podpisali niniejszą Konwencję.SPORZĄDZONO w Waszyngtonie, dnia 14 listopada 2003 roku w językach angielskim, hiszpańskim i francuskim, przy czym wszystkie trzy teksty są na równi autentyczne.
ZAŁĄCZNIKI