PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 47 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(1),
uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego(2)
po konsultacji z Komitetem Regionów,
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Dyrektywa Rady 93/6/EWG z dnia 15 marca 1993 r. w sprawie adekwatności kapitałowej przedsiębiorstw inwestycyjnych i instytucji kredytowych(4) została kilka razy w istotny sposób zmieniona. W związku z nowymi zmianami w powyższej dyrektywie, w celu zachowania przejrzystości wskazane jest dokonanie przekształcenia jej tekstu.
(2) Jednym z celów dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych(5) jest umożliwienie firmom inwestycyjnym posiadającym zezwolenia przyznane przez właściwe organy ich Państw Członkowskich i nadzorowanym przez te organy, swobodnego zakładania filii i świadczenia usług w innych Państwach Członkowskich. W tym celu dyrektywa zapewnia koordynację przepisów w zakresie przyznawania zezwoleń firmom inwestycyjnym i prowadzenia przez nie działalności.
(3) Dyrektywa 2004/39/WE nie ustanawia jednak wspólnych zasad dotyczących wysokości funduszy własnych firm inwestycyjnych ani nawet nie ustala wymaganego poziomu kapitału założycielskiego takich firm; dyrektywa ta nie ustanawia także wspólnych ram monitorowania ryzyka, które firmy te ponoszą.
(4) Właściwym jest dokonanie jedynie zasadniczej harmonizacji w zakresie niezbędnym i dostatecznym, aby zapewnić wzajemne uznawanie zezwolenia i systemów nadzoru ostrożnościowego. Aby zrealizować zasadę wzajemnego uznawania w ramach wewnętrznego rynku finansowego, należy podjąć działania w celu przyjęcia wspólnej definicji funduszy własnych firm inwestycyjnych, ustalenia wymaganego poziomu ich kapitału założycielskiego oraz ustanowienia wspólnych ram dla monitorowania ryzyka obciążającego działalność tych firm.
(5) Ponieważ cele niniejszej dyrektywy, to jest ustanowienie wymogów adekwatności kapitałowej mających zastosowanie względem firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych, zasad dotyczących obliczania funduszy własnych oraz zasad ich nadzoru ostrożnościowego, nie mogą zostać w wystarczającym zakresie osiągnięte przez Państwa Członkowskie i w związku z tym, ze względu na rozmiar i skutki proponowanych działań możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(6) Właściwe jest zróżnicowanie wymaganego poziomu kapitału założycielskiego w zależności od zakresu działalności określonego w zezwoleniu przyznanym firmie inwestycyjnej.
(7) Należy zezwolić istniejącym firmom inwestycyjnym na kontynuowanie działalności pod określonymi warunkami, nawet wówczas gdy nie sprostają one wymogom w zakresie minimalnego poziomu kapitału założycielskiego dla nowo powstałych firm inwestycyjnych.
(8) Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość ustanowienia przepisów bardziej restrykcyjnych, aniżeli te przewidziane w niniejszej dyrektywie.
(9) Sprawne funkcjonowanie rynku wewnętrznego wymaga nie tylko odpowiednich przepisów prawnych, ale również ścisłej i regularnej współpracy właściwych organów Państw Członkowskich oraz większej zbieżności stosowanych przez nie praktyk w zakresie regulacji prawnych i procedur nadzoru.
(10) W komunikacie Komisji z 11 maja 1999 r. zatytułowanym "Wprowadzanie w życie ram dla rynków finansowych: plan działania" zostały określone różne cele, które powinny zostać osiągnięte dla pełnej realizacji rynku wewnętrznego usług finansowych. Celem określonym przez Radę Europejską obradującą w dniach 23. i 24. marca 2000 r. w Lizbonie jest wdrożenie planu działań do 2005 r. Ważnym elementem planu działań jest nowe sformułowanie postanowień odnoszących się do funduszy własnych.
(11) Ponieważ w zakresie działalności w ramach portfela handlowego firmy inwestycyjne są narażone na takie same rodzaje ryzyka co instytucje kredytowe, właściwym jest, by odpowiednie przepisy dyrektywy 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe(6) stosowały się również do firm inwestycyjnych.
(12) Fundusze własne zarówno firm inwestycyjnych, jak i instytucji kredytowych, (dalej zwanych wspólnie "instytucjami") mogą służyć do wyrównywania strat, których wartość przewyższa poziom zysków, zapewniając w ten sposób ciągłość działania instytucji oraz ochronę inwestorów. Fundusze własne służą właściwym organom również jako istotny miernik, w szczególności przy ocenie wypłacalności instytucji, a także do innych celów ostrożnościowych. Ponadto instytucje bezpośrednio konkurują ze sobą na rynku wewnętrznym. Należy zatem ustanowić wspólne podstawowe normy dotyczące funduszy własnych w celu wzmocnienia systemu finansowego Wspólnoty oraz zapobiegania zniekształceniu konkurencji.
(13) W związku z celami określonymi w motywie (12) właściwym jest, by definicja funduszy własnych określona w dyrektywie 2006/48/WE służyła jako podstawa oraz by przyjąć dodatkowe przepisy szczegółowe, które uwzględniają różny zakres wymogów kapitałowych związanych z ryzykiem rynkowym.
(14) W przypadku instytucji kredytowych dyrektywa 2000/12/WE wprowadziła już wspólne normy w zakresie nadzorowania i monitorowania różnych typów ryzyka.
(15) W tym kontekście przepisy w sprawie minimalnych wymogów kapitałowych należy rozpatrywać w połączeniu z innymi właściwymi instrumentami także służącymi harmonizacji podstawowych metod nadzoru instytucji.
(16) Niezbędne jest opracowanie wspólnych norm dotyczących ryzyka rynkowego wynikającego z działalności instytucji kredytowych oraz ustalenie równoległych ram nadzorowania ryzyka, które ponoszą instytucje, zwłaszcza ryzyka rynkowego, w szczególności ryzyka pozycji, ryzyka kontrahenta/ryzyka rozliczenia i ryzyka walutowego.
(17) Niezbędne jest uwzględnienie pojęcia "portfel handlowy", który obejmuje pozycje w papierach wartościowych i innych instrumentach finansowych przeznaczonych do obrotu, które są obciążone głównie ryzykiem rynkowym, jak również zaangażowania wynikające z określonych usług finansowych świadczonych na rzecz klientów.
(18) W celu zmniejszenia obciążenia administracyjnego instytucji prowadzących jedynie znikomą działalność w ramach portfela handlowego, w ujęciu zarówno względnym, jak i bezwzględnym, instytucje te powinny mieć możliwość stosowania przepisów dyrektywy 2006/48/WE zamiast obowiązku przestrzegania wymogów określonych w załącznikach I i II do niniejszej dyrektywy.
(19) Istotne jest, aby przy monitorowaniu ryzyka rozliczenia/ ryzyka dostawy uwzględnić istnienie systemów dających adekwatny poziom zabezpieczenia ograniczającego takie ryzyko.
(20) W każdym przypadku instytucje powinny przestrzegać przepisów niniejszej dyrektywy w zakresie pokrycia funduszami własnymi ryzyka walutowego obciążającego całokształt ich działalności. Należy ustalać niższe wymogi kapitałowe dla pozycji w walutach ściśle ze sobą skorelowanych, gdy korelacja taka została potwierdzona badaniami statystycznymi lub wynika z obowiązujących umów międzyrządowych.
(21) Wymogi kapitałowe dla podmiotów prowadzących handel towarami, w tym podmiotów wyłączonych obecnie spod wymogów dyrektywy 2004/39/WE zostaną, o ile to konieczne, poddane przeglądowi w związku z przeglądem wyżej wymienionych wyjątków zgodnie z art. 65 ust. 3 tej dyrektywy.
(22) Liberalizacja rynków gazowego i elektryczności jest znaczącym celem Wspólnoty, zarówno pod względem gospodarczym, jak i politycznym. Z tego względu wymogi kapitałowe oraz inne uregulowania dotyczące nadzoru, stosowane wobec podmiotów działających na tych rynkach, powinny być proporcjonalne, a ponadto nie mogą stanowić nieuzasadnionej przeszkody dla liberalizacji. Szczególnie podczas przeglądów, o których mowa w motywie (21), powinien zostać uwzględniony cel, jakim jest liberalizacja.
(23) Istnienie wewnętrznych systemów monitorowania i kontroli ryzyka stopy procentowej obciążającego całą działalność instytucji stanowi szczególnie istotny sposób ograniczania tego ryzyka do minimum. W związku z tym systemy takie powinny być nadzorowane przez właściwe organy.
(24) Dyrektywa 2006/48/WE nie ustanawia wspólnych zasad monitorowania i kontroli koncentracji zaangażowań w zakresie działalności, która zasadniczo obciążona jest ryzykiem rynkowym, stosowne jest zatem przyjęcie takich zasad.
(25) Ryzyko operacyjne stanowi istotne ryzyko dla instytucji wymagające pokrycia przy pomocy funduszy własnych. Istotne jest uwzględnienie różnorodność instytucji w UE, poprzez ustanowienie alternatywnych metod.
(26) Dyrektywa 2006/48/WE przyjmuje zasadę konsolidacji. Dyrektywa ta nie ustanawia wspólnych zasad konsolidacji w przypadku instytucji finansowych, których działalność zasadniczo obciążona jest ryzykiem rynkowym.
(27) Aby zapewnić odpowiedni poziom wypłacalności instytucji w ramach jednej grupy, ważne jest, by minimalne wymogi kapitałowe były stosowane na podstawie skonsolidowanej sytuacji finansowej tej grupy. W celu zapewnienia odpowiedniej alokacji funduszy własnych w ramach grupy oraz ich dostępności w razie potrzeby dla zabezpieczenia inwestycji, minimalne wymogi kapitałowe powinny stosować się do poszczególnych instytucji w ramach tej grupy, chyba że cel ten można skutecznie zrealizować w inny sposób.
(28) Dyrektywa 2006/48/WE nie ma zastosowania do grup, w skład których wchodzi jedna firma inwestycyjna lub więcej takich firm, lecz nie wchodzi żadna instytucja kredytowa. Należy zatem ustanowić wspólne ramy wprowadzenia nadzoru skonsolidowanego nad firmami inwestycyjnymi.
(29) Instytucje powinny zapewnić kapitał wewnętrzny adekwatny pod względem ilości, jakości i alokacji w stosunku do rodzajów ryzyka, na które są lub mogą być narażone. Dlatego też instytucje powinny ustanowić strategie i procedury służące ocenie i utrzymywaniu adekwatności ich kapitału wewnętrznego.
(30) Właściwe organy powinny oceniać adekwatność funduszy własnych instytucji, uwzględniając rodzaje ryzyka, na jakie instytucje te są narażone.
(31) W celu zapewnienia sprawnego działania rynku wewnętrznego w sektorze bankowym Komitet Europejskich Nadzorców Bankowych powinien przyczynić się do spójnego stosowania niniejszej dyrektywy i do ujednolicenia praktyk w zakresie nadzoru stosowanych we Wspólnocie oraz składać instytucjom Wspólnoty roczne sprawozdania dotyczące osiągniętego postępu.
(32) Istotnym warunkiem wzrostu skuteczności funkcjonowania rynku wewnętrznego jest zapewnienie dalszego zbliżenia praktyk w zakresie wdrażania i stosowania przepisów zharmonizowanego prawodawstwa Wspólnoty.
(33) Z tego samego powodu, a także po to, by zapobiec nadmiernemu obciążeniu instytucji wspólnotowych działających w kilku Państwach Członkowskich, wynikającemu z stałej odpowiedzialności właściwych organów poszczególnych Państw Członkowskich za udzielanie zezwoleń i nadzór, niezbędne jest znaczne wzmocnienie współpracy między właściwymi organami. W tym kontekście należy wzmocnić rolę inspektora odpowiedzialnego za nadzór skonsolidowany.
(34) Aby doprowadzić do wzrostu skuteczności funkcjonowania rynku wewnętrznego oraz aby zapewnić obywatelom Unii odpowiedni poziom przejrzystości, właściwe organy powinny ujawnić publicznie i w sposób umożliwiający miarodajne porównanie informacje na temat sposobów wdrażania wymogów niniejszej dyrektywy.
(35) Mając na uwadze wzmocnienie dyscypliny rynkowej oraz zachęcenie instytucji do ulepszenia ich strategii rynkowych, technik kontroli ryzyka oraz wewnętrznej organizacji zarządzania, należy nałożyć na te instytucje obowiązek podawania odpowiednich informacji do wiadomości publicznej.
(36) Środki niezbędne do wdrożenia niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(7).
(37) W swojej rezolucji z dnia 5 lutego 2002 r. w sprawie wdrożenia przepisów o usługach finansowych(8) Parlament wnioskował o przyznanie Parlamentowi i Radzie tej samej roli w nadzorowaniu sposobu wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji, co odzwierciedla uprawnienia legislacyjne Parlamentu zgodnie z art. 251 Traktatu. Przewodniczący Komisji poparł ten wniosek w oświadczeniu złożonym tego samego dnia w Parlamencie. Dnia 11 grudnia 2002 r. Komisja przedstawiła wniosek dotyczący zmian w decyzji 1999/468/WE, zmieniony wnioskiem z dnia 22 kwietnia 2004 r. Parlament uznaje, że niniejsza propozycja nie chroni jego uprawnień legislacyjnych. Zdaniem Parlamentu, Parlament i Rada powinny mieć możliwość oceny w ustalonym okresie uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji. W związku z tym stosowne jest ograniczenie okresu, w którym Komisja może przyjmować środki wykonawcze.
(38) Parlament powinien dysponować trzymiesięcznym okresem od pierwszego przekazania projektu zmian i środków wykonawczych w celu ich przeanalizowania i wydania opinii. Jednakże, w pilnych i odpowiednio uzasadnionych przypadkach powinna istnieć możliwość skrócenia tego okresu. W przypadku przyjęcia w tym okresie rezolucji przez Parlament, Komisja powinna powtórnie przeanalizować projekt zmian lub środków.
(39) W celu uniknięcia zakłóceń na rynkach oraz zapewnienia ciągłości na wszelkich poziomach funduszy własnych należy przyjąć szczegółowe rozwiązania przejściowe.
(40) Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej za ogólne zasady prawa wspólnotowego.
(41) Obowiązek transpozycji niniejszej dyrektywy do prawa krajowego powinien ograniczać się do tych przepisów, które stanowią zasadniczą zmianę w porównaniu do wcześniejszych dyrektyw. Obowiązek transpozycji przepisów, które nie zostały zmienione, wynika z wcześniejszych dyrektyw.
(42) Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań Państw Członkowskich dotyczących terminów transpozycji do prawa krajowego dyrektyw określonych w części B załącznika VIII,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Strasburgu 14 czerwca 2006.
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
Przewodniczący |
Przewodniczący H. |
J. BORRELL FONTELLES |
WINKLER |
______
(1) Dz.U. C 234 z 22.9.2005 r. str. 8.
(2) Dz.U. C 52 z 2.3.2005, str. 37.
(3) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 28 września 2005 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 7 czerwca 2006 r.
(4) Dz.U. L 141 z 11.6.1993, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2005/1/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 79 z 24.3.2005, str. 9).
(5) Dz.U L 145 z 30.4.2004, str. 1.
(6) Patrz: str. ... niniejszego Dziennika Urzędowego.
(7) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.
(8) Dz.U. C 284 E z 21.11.2002, str. 115.
(9) Dz.U. L 35 z 11.2.2003, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2005/1/WE.
(10) Dz.U. L 9 z 15.1.2003, str. 3.
(11) Dz.U. L 222 z 14.8.1978, str. 11. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2003/51/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. U. L 178 z 17.7.2003, str. 16).
(12) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12.
(13) Dz.U. L 3 z 7.1.2004, str. 36.
(14)Dyrektywa Rady 93/22/EWG z dnia 10 maja 1993 w sprawie usług inwestycyjnych w zakresie papierów wartościowych (Dz.U. L 141 z 11.6.1993, str. 27). Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2002/87/WE.
ZAŁĄCZNIKI
1 Art. 3 ust. 1 lit. t) dodana przez art. 2 pkt 1 dyrektywy nr 2010/76/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.329.3) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 grudnia 2010 r.
2 Art. 12 zmieniony przez art. 2 pkt 1 dyrektywy nr 2009/111/WE z dnia 16 września 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.302.97) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 7 grudnia 2009 r.
3 Art. 17 ust. 1 zmieniony przez art. 2 pkt 2 dyrektywy nr 2010/76/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.329.3) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 grudnia 2010 r.
4 Art. 18 ust. 1 lit. a) zmieniona przez art. 2 pkt 3 dyrektywy nr 2010/76/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.329.3) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 grudnia 2010 r.
5 Art. 18 ust. 5 dodany przez art. 10 pkt 1 dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
6 Art. 22 ust. 1 zmieniony przez art. 10 pkt 2 dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
7 Art. 28 ust. 1 zmieniony przez art. 2 pkt 2 lit. a) dyrektywy nr 2009/111/WE z dnia 16 września 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.302.97) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 7 grudnia 2009 r.
8 Art. 28 ust. 3 skreślony przez art. 2 pkt 2 lit. b) dyrektywy nr 2009/111/WE z dnia 16 września 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.302.97) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 7 grudnia 2009 r.
9 Art. 30 ust. 4 zmieniony przez art. 2 pkt 3 dyrektywy nr 2009/111/WE z dnia 16 września 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.302.97) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 7 grudnia 2009 r.
10 Art. 31 zmieniony przez art. 2 pkt 4 lit. c) dyrektywy nr 2009/111/WE z dnia 16 września 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.302.97) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 7 grudnia 2009 r.
11 Art. 31 lit. a) zmieniona przez art. 2 pkt 4 lit. a) dyrektywy nr 2009/111/WE z dnia 16 września 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.302.97) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 7 grudnia 2009 r.
12 Art. 31 lit. b) zmieniona przez art. 2 pkt 4 lit. a) dyrektywy nr 2009/111/WE z dnia 16 września 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.302.97) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 7 grudnia 2009 r.
13 Art. 31 lit. e) zmieniona przez art. 2 pkt 4 lit. b) dyrektywy nr 2009/111/WE z dnia 16 września 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.302.97) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 7 grudnia 2009 r.
14 Art. 32 ust. 1:- zmieniony przez art. 2 pkt 5 dyrektywy nr 2009/111/WE z dnia 16 września 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.302.97) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 7 grudnia 2009 r.
- zmieniony przez art. 10 pkt 3 dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
15 Art. 35 ust. 6 dodany przez art. 2 pkt 6 dyrektywy nr 2009/111/WE z dnia 16 września 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.302.97) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 7 grudnia 2009 r.
16 Art. 36 ust. 1 zmieniony przez art. 10 pkt 4 dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
17 Art. 38 ust. 1 zmieniony przez art. 10 pkt 5 dyrektywy nr 2010/78/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.331.120) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 stycznia 2011 r.
18 Art. 38 ust. 3 dodany przez art. 2 pkt 7 dyrektywy nr 2009/111/WE z dnia 16 września 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.302.97) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 7 grudnia 2009 r.
19 Tytuł sekcji 2 zmieniony przez art. 2 pkt 4 dyrektywy nr 2010/76/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.329.3) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 grudnia 2010 r.
20 Art. 41 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 2008/23/WE z dnia 11 marca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.76.54) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 marca 2008 r.
21 Art. 41 ust. 2 zmieniony przez art. 2 pkt 5 dyrektywy nr 2010/76/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.329.3) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 grudnia 2010 r.
22 Art. 42 ust. 2 uchylony przez art. 2 pkt 6 dyrektywy nr 2010/76/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.329.3) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 grudnia 2010 r.
23 Art. 42 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. b) dyrektywy nr 2008/23/WE z dnia 11 marca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.76.54) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 marca 2008 r.
24 Art. 42a dodany przez art. 2 pkt 7 dyrektywy nr 2010/76/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.329.3) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 grudnia 2010 r.
25 Art. 42b dodany przez art. 2 pkt 7 dyrektywy nr 2010/76/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.329.3) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 grudnia 2010 r.
26 Art. 42c dodany przez art. 2 pkt 7 dyrektywy nr 2010/76/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.329.3) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 grudnia 2010 r.
27 Art. 45 ust. 1 zmieniony przez art. 2 pkt 8 dyrektywy nr 2009/111/WE z dnia 16 września 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.302.97) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 7 grudnia 2009 r.
28 Art. 47:- zmieniony przez art. 2 pkt 9 dyrektywy nr 2009/111/WE z dnia 16 września 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.302.97) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 7 grudnia 2009 r.
- zmieniony przez art. 2 pkt 8 dyrektywy nr 2010/76/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.329.3) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 grudnia 2010 r.
29 Art. 48 ust. 1 zmieniony przez art. 2 pkt 10 dyrektywy nr 2009/111/WE z dnia 16 września 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.302.97) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 7 grudnia 2009 r.
30 Załącznik I:-zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy Komisji nr 2009/27/WE z dnia 7 kwietnia 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.94.97) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 28 kwietnia 2009 r.
- zmieniony przez art. 2 pkt 9 dyrektywy nr 2010/76/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.329.3) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 grudnia 2010 r.
31 Załącznik II:-zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy Komisji nr 2009/27/WE z dnia 7 kwietnia 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.94.97) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 28 kwietnia 2009 r.
- zmieniony przez art. 2 pkt 9 dyrektywy nr 2010/76/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.329.3) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 grudnia 2010 r.
32 Załącznik V zmieniony przez art. 2 pkt 9 dyrektywy nr 2010/76/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.329.3) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 grudnia 2010 r.
33 Załącznik VII:-zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy Komisji nr 2009/27/WE z dnia 7 kwietnia 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.94.97) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 28 kwietnia 2009 r.
- zmieniony przez art. 2 pkt 9 dyrektywy nr 2010/76/UE z dnia 24 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.329.3) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 grudnia 2010 r.