(2002/494/WSiSW)(Dz.U.UE L z dnia 26 czerwca 2002 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając tytuł VI Traktatu o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 30 i art. 34 ust. 2 lit. c),
uwzględniając inicjatywę Królestwa Niderlandów,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(1),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Międzynarodowe trybunały karne dla byłej Jugosławii i Rwandy od 1995 r. prowadziły śledztwa, procesy i wymierzały sprawiedliwość w sprawach o pogwałcenie prawa i konwencji wojennych, dotyczących ludobójstwa i zbrodni przeciw ludzkości.
(2) Statut Rzymski Międzynarodowego Trybunału Karnego z dnia 17 lipca 1998 r. stanowi, że najpoważniejsze zbrodnie, którymi zajmuje się międzynarodowa wspólnota jako całość, w szczególności ludobójstwo, zbrodnie przeciw ludzkości oraz zbrodnie wojenne, nie mogą być bezkarne i że należy zapewnić ich skuteczne ściganie przez podejmowanie odpowiednich środków na poziomie krajowym oraz wzmocnienie międzynarodowej współpracy.
(3) Statut Rzymski przypomina, że obowiązkiem każdego państwa jest wykorzystanie prawodawstwa karnego w stosunku do osób odpowiedzialnych za międzynarodowe zbrodnie tego rodzaju.
(4) Statut Rzymski podkreśla, że Międzynarodowy Trybunał Karny, ustanowiony zgodnie z tym statutem, stanowi uzupełnienie krajowych jurysdykcji karnych.
(5) Wszystkie Państwa Członkowskie Unii Europejskiej podpisały lub ratyfikowały Statut Rzymski.
(6) Ściganie, karanie oraz wymiana informacji na temat ludobójstwa, zbrodni przeciw ludzkości i zbrodni wojennych winny pozostać w gestii władz krajowych, z wyjątkiem sytuacji, których dotyczy prawo międzynarodowe.
(7) Państwa Członkowskie mają do czynienia z osobami, które brały udział w tego rodzaju zbrodniach i szukają schronienia w granicach Unii Europejskiej.
(8) Skuteczność ścigania i sądzenia takich zbrodni na szczeblu krajowym zależy w dużym stopniu od ścisłej współpracy między różnymi instytucjami uczestniczącymi w zwalczaniu tych zbrodni.
(9) Jest sprawą zasadniczą, by odpowiednie instytucje państw będących stronami Statutu Rzymskiego, włącznie z Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej, ściśle współpracowały w tej dziedzinie.
(10) Ścisła współpraca rozwinie się jeszcze bardziej, jeżeli Państwa Członkowskie wydadzą postanowienie o bezpośrednim komunikowaniu się między centralnymi wyspecjalizowanymi punktami kontaktowymi.
(11) Ścisła współpraca między takimi punktami kontaktowymi może zapewnić pełniejszy obraz osób popełniających takie zbrodnie, a także ma rozwiązać problem, w którym Państwie Członkowskim podlegają one ściganiu.
(12) Państwa Członkowskie we wspólnym stanowisku Rady 2001/443/WPZiB z dnia 11 czerwca 2001 r. w sprawie Międzynarodowego Trybunału Karnego(2) uznały, że zbrodnie podlegające jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Karnego są sprawą wszystkich Państw Członkowskich, które współpracują, aby zapobiegać takim zbrodniom i położyć kres bezkarności ich sprawców.
(13) Niniejsza decyzja nie ma wpływu na żadne konwencje, układy lub porozumienia między organami sądowymi dotyczące wzajemnej pomocy w sprawach karnych,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Luksemburgu, dnia 13 czerwca 2002 r.
|
W imieniu Rady |
|
M. RAJOY BREY |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 295 z 20.10.2001, str. 7.
(2) Opinia wydana dnia 9 kwietnia 2002 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).