RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 93,
uwzględniając wniosek Komisji (1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Przepisy stosowane obecnie względem podatku VAT pobieranego od usług radiowych i telewizyjnych oraz od usług świadczonych drogą elektroniczną na mocy art. 9 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: jednolita podstawa wymiaru podatku (4), są niedostosowane do opodatkowania takich usług świadczonych we Wspólnocie, jak również do zapobiegania zniekształceniom konkurencji w tej dziedzinie.
(2) W interesie poprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego, takie zakłócenia powinny być usunięte i powinny być wprowadzone nowe ujednolicone zasady dla tego typu działalności. Należy podjąć działanie w celu zapewnienia w szczególności, że takie usługi wykonane odpłatnie i skonsumowane przez klientów posiadających siedzibę na terytorium Wspólnoty, podlegają opodatkowaniu we Wspólnocie, a nie podlegają opodatkowaniu, jeżeli są skonsumowane poza granicami Wspólnoty.
(3) W tym celu usługi radiowe i telewizyjne oraz usługi świadczone drogą elektroniczną z państw trzecich dla osób posiadających siedzibę we Wspólnocie lub ze Wspólnoty dla odbiorców posiadających siedzibę w państwach trzecich powinny podlegać opodatkowaniu zgodnie z miejscem siedziby odbiorcy usług.
(4) W celu zdefiniowania usług świadczonych drogą elektroniczną przykłady takich usług powinny zostać włączone do Załącznika do niniejszej dyrektywy.
(5) Aby ułatwić wypełnianie zobowiązań fiskalnych podmiotom gospodarczym świadczącym usługi drogą elektroniczną, które nie posiadają siedziby ani nie stosuje się do nich wymogu identyfikacji do celów podatkowych we Wspólnocie, należy ustanowić specjalny system. W zastosowaniu tego systemu każdy podmiot gospodarczy świadczący takie usługi środkami elektronicznymi osobom niepodlegającym opodatkowaniu na terytorium Wspólnoty może, jeżeli nie jest inaczej zidentyfikowany do celów podatkowych we Wspólnocie, ubiegać się o identyfikację podatkową w jednym z Państw Członkowskich.
(6) Podmiot gospodarczy nieposiadający siedziby, który chciałby skorzystać ze specjalnego systemu, powinien spełniać wymagania ustanowione tam oraz w jakichkolwiek innych odpowiednich przepisach istniejących w Państwie Członkowskim, w którym usługi są konsumowane.
(7) Państwo Członkowskie nadające identyfikację podatkową, musi być zdolne w pewnych warunkach do wyłączenia ze specjalnego systemu podmiotu gospodarczego nieposiadającego siedziby.
(8) W przypadku gdy podmiot gospodarczy nieposiadający siedziby ubiega się o specjalny system, każdy zapłacony przez niego podatek od wartości dodanej odnoszący się do towarów i usług wykorzystanych przez niego do celów jego działalności podlegającej opodatkowaniu i objętej specjalnym systemem, powinien zostać zwrócony przez Państwo Członkowskie, w którym zapłacono podatek od wartości dodanej, zgodnie z uzgodnieniami trzynastej dyrektywy Rady 86/560/EWG z dnia 17 listopada 1986 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do podatków obrotowych - warunki zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium Wspólnoty(5). Nie powinny być stosowane opcjonalne ograniczenia dotyczące zwrotu określone w art. 2 ust. 2 i 3 oraz art. 4 ust. 2 tej dyrektywy.
(9) Z zastrzeżeniem warunków przez nie ustanowionych Państwa Członkowskie powinny zezwolić, aby niektóre deklaracje podatkowe były sporządzane za pomocą środków elektronicznych, jak również mogą żądać wykorzystywania tych środków.
(10) Należy trwale przyjąć przepisy dotyczące wprowadzenia elektronicznych deklaracji podatkowych i oświadczeń. Należy przyjąć obowiązywanie wszystkich innych przepisów przez tymczasowy okres trzech lat, który to okres może zostać ze względów praktycznych przedłużony, ale powinien być w każdym razie, na bazie doświadczeń, poddany przeglądowi w ciągu trzech lat począwszy od dnia 1 lipca 2003 r.
(11) W związku z powyższym dyrektywa 77/388/EWG powinna zostać odpowiednio zmieniona,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 7 maja 2002 r.
|
W imieniu Rady |
|
R. DE RATO Y FIGAREDO |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 337 E z 28.11.2000, str. 65.
(2) Dz.U. C 232 z 17.8.2001, str. 202.
(3) Dz.U. C 116 z 20.4.2001, str. 59.
(4) Dz.U. L 145 z 13.6.1977, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Rady 2001/115/WE (Dz.U. L 15 z 17.1.2002, str. 24).
(5) Dz.U. L 326 z 21.11.1986, str. 40.