PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(2),
po konsultacji z Komitetem Regionów,
stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu(3), w świetle wspólnego tekstu zatwierdzonego przez komitet pojednawczy dnia 20 grudnia 2000 r.,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Artykuł 2 Traktatu stanowi, że jednym z zadań Wspólnoty jest popieranie w całej Wspólnocie stałego wzrostu oraz, że rezolucja z dnia 1 lutego 1993 r.(4) podkreśla znaczenie takiego stałego wzrostu.
(2) Program "W kierunku zrównoważonego rozwoju", przedstawiony przez Komisję i zatwierdzony w odniesieniu do jego ogólnych rozwiązań uchwałą z dnia 1 lutego 1993 r., podkreśla rolę i obowiązki organizacji, zarówno w umacnianiu gospodarki, jak i ochronie środowiska w całej Wspólnocie.
(3) Program "W kierunku zrównoważonego rozwoju" wzywa do rozszerzenia zakresu instrumentów w dziedzinie ochrony środowiska naturalnego oraz do wykorzystywania mechanizmów rynkowych w celu zobowiązania organizacji do przyjęcia w tej dziedzinie podejścia aktywnego wykraczającego poza zapewnienie zgodności ze wszystkimi odpowiednimi wymaganiami regulacyjnymi odnoszących się do środowiska.
(4) Komisja powinna popierać spójne podejście do aktów prawnych opracowywanych na poziomie wspólnotowym w dziedzinie ochrony środowiska naturalnego.
(5) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1836/93 z dnia 29 czerwca 1993 r. dopuszczające dobrowolny udział spółek sektora przemysłowego w systemie ekozarządzania i audytu we Wspólnocie(5) wykazało swoją skuteczność we wspieraniu doskonalenia efektów działalności środowiskowej przemysłu.
(6) Doświadczenie zdobyte podczas wdrażania rozporządzenia (EWG) nr 1836/93 powinno zostać wykorzystane do zwiększania zdolności systemu ekozarządzania i audytu we Wspólnocie (EMAS) w celu doskonalenia całościowych efektów działalności środowiskowej organizacji.
(7) EMAS powinien być udostępniony wszystkim organizacjom mającym wpływ na środowisko, dostarczając im środków do kierowania tymi wpływami i doskonalenia całościowych efektów ich działalności środowiskowej.
(8) Zgodnie z zasadami pomocniczości i proporcjonalności, o których mowa w art. 5 Traktatu, skuteczność EMAS we wnoszeniu wkładu w doskonalenie efektów działalności środowiskowej organizacji europejskich może być lepiej osiągnięta na poziomie wspólnotowym. Niniejsze rozporządzenie ogranicza się do zapewnienia jednakowego wdrażania EMAS w całej Wspólnocie poprzez określenie wspólnych zasad, procedur i zasadniczych wymogów dotyczących EMAS, podczas gdy środki, które mogą być odpowiednio wykonane na poziomie krajowym, są pozostawione państwom członkowskim.
(9) Organizacje powinny być zachęcane do dobrowolnego uczestnictwa w EMAS, które może im przynieść dodatkowe korzyści w postaci mechanizmów kontrolnych, redukcji kosztów i poprawy wizerunku publicznego.
(10) Ważne jest, aby małe i średnie przedsiębiorstwa uczestniczyły w EMAS, a ich udział powinien być wspierany przez ułatwienie dostępu do informacji, do istniejących funduszy wsparcia i do instytucji publicznych oraz poprzez ustanowienie lub wspieranie działań w zakresie pomocy technicznej.
(11) Informacje dostarczane przez państwa członkowskie powinny być wykorzystane przez Komisję do oceny zapotrzebowania na opracowanie szczególnych środków, mających na celu zwiększenie udziału w EMAS organizacji, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw.
(12) Przejrzystość i wiarygodność organizacji wdrażających systemy zarządzania środowiskowego są większe, jeżeli ich system zarządzania, program audytu oraz deklaracja środowiskowa są poddawane badaniu w celu weryfikacji, czy spełniają odpowiednie wymagania niniejszego rozporządzenia, oraz jeżeli deklaracja środowiskowa i jego późniejsze aktualizacje są zatwierdzone przez akredytowanych weryfikatorów środowiskowych.
(13) Dlatego też konieczne jest zapewnienie i stałe podnoszenie kwalifikacji weryfikatorów środowiskowych poprzez zapewnienie niezależnego i neutralnego systemu akredytacji, szkolenia i właściwego nadzoru ich działalności w celu zagwarantowania pełnej wiarygodności EMAS. W tym celu należy ustanowić ścisłą współpracę między krajowymi instytucjami akredytującymi.
(14) Należy zachęcać organizacje do opracowywania i powszechnego udostępniania okresowych deklaracji środowiskowych dostarczających społeczeństwu i innym zainteresowanym stronom informacji o ich działaniach w dziedzinie środowiska.
(15) Państwa członkowskie mogłyby tworzyć mechanizmy zachęcające organizacje do uczestnictwa w EMAS.
(16) Komisja powinna zapewnić krajom kandydującym pomoc techniczną w tworzeniu struktur niezbędnych do stosowania EMAS.
(17) Dodatkowo, do ogólnych wymagań systemu zarządzania środowiskowego, EMAS kładzie szczególny nacisk na następujące elementy: zgodność z prawem, doskonalenie efektów działalności środowiskowej, a także na zewnętrzną komunikację i zaangażowanie pracowników.
(18) Komisja powinna dostosować załączniki do niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem załącznika V, uznać europejskie i międzynarodowe normy dotyczące zagadnień środowiskowych mające znaczenie dla EMAS oraz ustanowić wytyczne we współpracy z zainteresowanymi stronami EMAS w celu zapewnienia konsekwentnego wdrażania wymagań EMAS we wszystkich państwach członkowskich. Opracowując wytyczne, Komisja powinna wziąć pod uwagę wspólnotową politykę w dziedzinie środowiska naturalnego oraz, w szczególności prawodawstwo wspólnotowe, jak również zobowiązania międzynarodowe w stosownych przypadkach.
(19) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia należy przyjąć zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(6).
(20) Niniejsze rozporządzenie powinno zostać poddane przeglądowi, w stosownych przypadkach, w świetle doświadczenia uzyskanego po pewnym okresie jego funkcjonowania.
(21) Instytucje europejskie powinny dołożyć starań w celu przyjęcia zasad ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.
(22) Niniejsze rozporządzenie przejmuje i zastępuje rozporządzenie (EWG) nr 1836/93, które powinno zatem zostać uchylone,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Brukseli, dnia 19 marca 2001 r.
Parlament Europejski |
W imieniu Rady |
N. FONTAINE |
A. LINDH |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 400 z 22.12.1998, s. 7 oraz Dz.U. C 212 E z 25.7.2000, s. 1.
(2) Dz.U. C 209 z 22.7.1999, s. 43.
(3)Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 15 kwietnia 1999 r. (Dz.U. C 219 z 30.7.1999, s. 385), potwierdzona w dniu 6 maja 1999 r. (Dz.U. C 279 z 1.10.1999, s. 253), wspólne stanowisko Rady z dnia 28 lutego 2000 r. (Dz.U. C 128 z 8.5.2000, s. 1), decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 6 lipca 2000 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 lutego 2001 r. i decyzja Rady z dnia 12 lutego 2001 r.
(4)Rezolucja Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich, zebranych w ramach Rady 1 lutego 1993 r. w sprawie polityki i działań Wspólnoty w zakresie środowiska naturalnego oraz zrównoważonego rozwoju (Dz.U. C 138 z 17.5.1993, s. 1).
(5) Dz.U. L 168 z 10.7.1993, s. 1.
(6) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.
(7) Dz.U. L 107 z 30.4.1996, s. 4.
ZAŁĄCZNIKI