AKT KOŃCOWY KONFERENCJI MIĘDZYNARODOWEJ ORAZ DECYZJA KONFERENCJI KARTY ENERGETYCZNEJI. W dniach między 17 grudnia 1994 roku a 18 grudnia 1997 roku odbyła się Tymczasowa Konferencja Karty Energetycznej w celu uzgodnienia zmian postanowień dotyczących handlu Traktatu Karty Energetycznej. Konferencja mająca na celu przyjęcie zmian odbyła się w Brukseli w dniach 23 i 24 kwietnia 1998 roku. W konferencji uczestniczyli przedstawiciele Republiki Albanii, Republiki Armenii, Australii, Republiki Austrii, Republiki Azerbejdżanu, Królestwa Belgii, Republiki Białorusi, Bośni i Hercegowiny, Republiki Bułgarii, Republiki Chorwacji, Republiki Cypryjskiej, Republiki Czeskiej, Królestwa Danii, Republiki Estońskiej, Wspólnot Europejskich, Republiki Finlandii, Republiki Francuskiej, Republiki Gruzji, Republiki Federalnej Niemiec, Republiki Greckiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Islandii, Irlandii, Republiki Włoskiej, Japonii, Republiki Kazachstanu, Republiki Kirgiskiej, Republiki Łotewskiej, Księstwa Liechtensteinu, Republiki Litewskiej, Wielkiego Księstwa Luksemburga, Republiki Malty, Republiki Mołdawii, Królestwa Niderlandów, Królestwa Norwegii, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Portugalskiej, Rumunii, Federacji Rosyjskiej, Republiki Słowackiej, Republiki Słowenii, Królestwa Hiszpanii, Królestwa Szwecji, Konfederacji Szwajcarskiej, Republiki Tadżykistanu, Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii, Republiki Turcji, Turkmenistanu, Ukrainy, Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Republiki Uzbekistanu (zwani dalej "przedstawicielami"), jak również zaproszeni obserwatorzy z niektórych krajów i organizacji międzynarodowych.
II. Konferencja Karty Energetycznej, która została ostatecznie ustanowiona przy wejściu w życie z dniem 16 kwietnia 1998 roku Traktatu Karty Energetycznej z 1994 roku, odbyła się również w dniach 23 i 24 kwietnia 1998 roku w celu rozważenia przyjęcia zmian postanowień dotyczących handlu Karty Energetycznej, zgodnie z postanowieniami Traktatu Karty Energetycznej.
ZMIANA POSTANOWIEŃ DOTYCZĄCYCH HANDLU TRAKTATU KARTY ENERGETYCZNEJ
III. Tekst zmiany postanowień dotyczących handlu Traktatu Karty Energetycznej (zwanej dalej "zmianą"), określony w załączniku I oraz decyzje przyjęte w odniesieniu do tej zmiany, określone w załączniku II zostały przyjęte zgodnie z procedurami międzynarodowej konferencji zwołanej w tym celu oraz na mocy Traktatu Karty Energetycznej zgodnie z procedurą przewidzianą w Traktacie.
POROZUMIENIA
IV. W odniesieniu do zmiany, przyjęto następujące porozumienia:
1. Porozumienie odnoszące się do artykułu 29 ustęp 2 litera a) oraz załącznika W:
Bez względu na wyszczególnienia w artykule XXIV ustęp 6 GATT (Układ Ogólny w Sprawie Taryf Celnych i Handlu) z 1994 roku w części A punkt 1 litera a) i) załącznika W, każdy z sygnatariuszy, których dotyczy wzrost należności celnych lub innych opłat jakiegokolwiek rodzaju nałożonych na lub w związku z przywozem lub wywozem określonym w pierwszym zdaniu tego ustępu, jest uprawniony do zasięgnięcia konsultacji podczas Konferencji Karty.
2. Porozumienie odnoszące się do artykułu 29 ustęp 7:
W przypadku sygnatariusza, niebędącego członkiem WTO, który jest wymieniony w załączniku BR lub BRQ lub w obydwu z nich, każdą koncesję przyznaną formalnie podczas procesu jego przystąpienia do WTO, odnośnie do materiałów lub produktów energetycznych, wymienionych w załączniku EM II lub urządzeń związanych z energią wymienionych w załączniku EQ II, do celów niniejszego artykułu uważa się za zobowiązanie podjęte w ramach WTO.
3. Porozumienie odnoszące się do artykułu 29 ustęp 6 i 7 oraz artykułu 34 ustęp 3 litera o):
Konferencja Karty przeprowadza corocznie przegląd w odniesieniu do wszelkich możliwości przemieszczania materiałów oraz produktów energetycznych lub urządzeń związanych z energią, wymienionych w załącznikach od EM I lub EQ I do załączników EM II lub EQ II.
DEKLARACJE
V. W odniesieniu do zmiany przyjęto następujące deklaracje:
Wspólna deklaracja w sprawie praw własności intelektualnej dotyczących handlu
Sygnatariusze potwierdzają swoje zobowiązanie do zapewnienia skutecznej ochrony praw własności intelektualnej, zgodnie z najwyższymi standardami międzynarodowymi.
Do celów niniejszej deklaracji, do praw własności intelektualnej zalicza się w szczególności prawa autorskie i pokrewne (włączając w to programy komputerowe oraz bazy danych), znaki handlowe, oznaczenia geograficzne, patenty, wzory, topografie układów scalonych oraz nieujawnione informacje.
Wspólna deklaracja Federacji Rosyjskiej i Unii Europejskiej
Federacja Rosyjska podniosła kwestię handlu materiałami jądrowymi. Federacja Rosyjska i UE uzgodniły, że układ o partnerstwie i współpracy między Federacją Rosyjską, Unią Europejską i jej Państwami Członkowskimi, który wszedł w życie z dniem 1 grudnia 1997 roku, stanowi właściwe ramy postępowania w tej kwestii, co zostało potwierdzone w konkluzjach Rady Współpracy z dnia 27 stycznia 1998 roku.