(Tekst mający znaczenie dla EOG)(Dz.U.UE L z dnia 10 września 1998 r.)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2377/90 z dnia 26 czerwca 1990 r. ustanawiające wspólnotową procedurę określania maksymalnych limitów pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego(1), ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1570/98(2), w szczególności jego art. 6 i 8,
a także mając na uwadze, co następuje:
zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2377/90, maksymalne limity pozostałości muszą być ustanawiane sukcesywnie dla wszystkich farmakologicznie czynnych substancji, stosowanych we Wspólnocie w weterynaryjnych produktach leczniczych przeznaczonych do podawania zwierzętom służącym do produkcji żywności;
maksymalne limity pozostałości powinny zostać określone wyłącznie po analizie, przeprowadzanej w ramach Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych, wszelkich istotnych informacji dotyczących bezpieczeństwa tych pozostałości dla konsumentów środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz wpływu tych pozostałości na przebieg procesów przetwórstwa przemysłowego środków spożywczych;
przy ustanawianiu maksymalnych limitów pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego należy określić gatunki zwierząt mogących wykazywać obecność pozostałości; limity tych pozostałości w tkankach mięsnych uzyskiwanych ze zwierząt leczonych (tkanka docelowa) oraz charakter pozostałości właściwej do kontroli limitu pozostałości (pozostałość znacznikowa);
zgodnie z przepisami odpowiedniego prawodawstwa wspólnotowego, maksymalny limit pozostałości do celów kontroli powinien być zazwyczaj ustanawiany dla tkanek docelowych wątroby lub nerek; niemniej jednak, ponieważ wątroba i nerki są często usuwane z tusz będących przedmiotem handlu międzynarodowego, należy także ustanowić maksymalne limity pozostałości dla tkanki mięśniowej i tłuszczowej;
należy ustanowić maksymalne limity pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych przeznaczonych dla niosek, zwierząt mlecznych lub pszczół miodnych w odniesieniu do jaj, mleka i miodu;
do załącznika I do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 należy dodać toltrazuril i amitraz;
do załącznika II do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 należy dodać clazuril, distearynian glinu, zasadowy octan glinu, fosforan glinu, tristearynian glinu, chlorek amonu, węglan kobaltu, dichlorek kobaltu, glukonian kobaltu, tlenek kobaltu, siarczan kobaltu, tritlenek kobaltu, siarczan żelazowy, terebinthinae laricina, kokoalkilodimetylobetainę, diprofilinę, heksetydynę, 15 hydroksystearynian glikolu polietylenowego, 7-glicerylokakaowy glikol polietylenowy, stearyniany glikolu polietylenowego z 8-40 jednostkami oksyetylenowymi, pretkamid (krotetamid, kropropamid), wodzian terpinu, balsamum peruvianum, produkty utleniania terebinthinae oleum, ricini oleum i terebinthinae aetheroleum rectificatum oraz dichlorek żelaza;
w celu uwzględnienia przepisów niniejszego rozporządzenia, przed jego wejściem w życie należy przewidzieć 60-dniowy okres, aby umożliwić Państwom Członkowskim przyjęcie wszelkich dostosowań, które mogą okazać się niezbędne w związku z dopuszczeniem do obrotu określonych weterynaryjnych produktów leczniczych, przyznanym zgodnie z dyrektywą Rady 81/851/EWG(3), ostatnio zmienioną dyrektywą 93/40/EWG(4);
środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 9 września 1998 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Martin BANGEMANN |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 1.
(2) Dz.U. L 205 z 22.7.1998, str. 10.
(3) Dz.U. L 317 z 6.11.1981, str. 1.
(4) Dz.U. L 214 z 24.8.1993, str. 31.
