PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 100a,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(1),
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 189b Traktatu(2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Dyrektywa Rady 89/392/EWG z dnia 14 czerwca 1989 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do maszyn(3) była często i zasadniczo zmieniana; wspomniana dyrektywa powinna zostać ujednolicona dla jasności oraz ze względów praktycznych.
(2) Rynek wewnętrzny stanowi obszar bez granic wewnętrznych, na którym zapewniony jest swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału.
(3) Sektor maszynowy jest ważną gałęzią przemysłu maszynowego i stanowi jeden z przemysłowych filarów gospodarki Wspólnoty.
(4) Koszty społeczne dużej liczby wypadków spowodowanych bezpośrednio przez użytkowanie maszyn można zmniejszyć przez projektowanie i wykonywanie maszyn bezpiecznych z założenia oraz przez właściwe ich instalowanie i konserwację.
(5) Państwa Członkowskie są odpowiedzialne za ochronę zdrowia i bezpieczeństwa ludzi na swoim terytorium oraz, w miarę potrzeb, za ochronę zwierząt domowych i towarów, w szczególności za ochronę pracowników, przede wszystkim w związku z zagrożeniami wynikającymi z użytkowania maszyn.
(6) W Państwach Członkowskich, systemy prawne dotyczące zapobiegania wypadkom są bardzo zróżnicowane; odpowiednie obowiązujące przepisy, często uzupełniane za pomocą faktycznie obowiązkowych specyfikacji technicznych i/lub nieobowiązkowych norm, niekoniecznie prowadzą do nierówności w poziomie ochrony bezpieczeństwa i zdrowia, jednakże niejednolitość tych przepisów powoduje powstawanie barier w wymianie handlowej we Wspólnocie; ponadto certyfikacja zgodności i krajowe systemy certyfikacji maszyn różnią się w znacznym stopniu.
(7) Istniejące przepisy krajowe dotyczące ochrony zdrowia i bezpieczeństwa, zapewniające ochronę przed zagrożeniami związanymi z użytkowaniem maszyn powinny zostać zbliżone w celu zagwarantowania swobodnego przepływu na rynku maszyn, bez obniżania istniejących w Państwach Członkowskich uzasadnionych poziomów ochrony; przepisy niniejszej dyrektywy dotyczące projektowania i wykonywania maszyn, stanowiące podstawę do stworzenia bezpieczniejszego środowiska pracy, zostaną uzupełnione przepisami szczególnymi dotyczącymi zapobiegania zagrożeniom, na które pracownicy mogą być narażeni podczas pracy, a także przepisami opartymi na organizacji bezpieczeństwa pracowników w środowisku pracy.
(8) W drodze odstępstwa od jednej z fundamentalnych zasad Wspólnoty, to znaczy od zasady swobodnego przepływu towarów, prawo wspólnotowe w swojej obecnej formie przewiduje, że przeszkody w przepływie na terytorium Wspólnoty, wynikające z różnic między ustawodawstwami krajowymi odnoszącymi się do obrotu produktami, muszą zostać zaakceptowane w takim stopniu, w jakim te przepisy można uznać za niezbędne do spełnienia nadrzędnych wymogów.
(9) Ustępy 65 i 68 Białej Księgi w sprawie wprowadzania rynku wewnętrznego, zatwierdzonej przez Radę Europejską w czerwcu 1985 r., przewidują nowe podejście do harmonizacji prawa; w związku z tym harmonizacja przepisów prawa w tym przypadku musi zostać ograniczona do tych wymogów, które są niezbędne do spełnienia nadrzędnych i zasadniczych wymogów w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa w dziedzinie maszyn; ze względu na ich zasadniczy charakter wymogi te muszą zastąpić odpowiednie przepisy prawa krajowego.
(10) Utrzymanie lub podniesienie poziomu bezpieczeństwa osiągniętego przez Państwa Członkowskie stanowi jeden z podstawowych celów niniejszej dyrektywy oraz zasad bezpieczeństwa określonych przez zasadnicze wymogi.
(11) Dziedzina stosowania niniejszej dyrektywy musi opierać się na ogólnej definicji pojęcia "maszyna", umożliwiającej techniczny rozwój produktów; rozwój złożonych instalacji oraz zagrożenia powodowane przez te instalacje są równoważne i dlatego ich wyraźne włączenie do dyrektywy jest uzasadnione.
(12) Niezbędne jest również zajęcie się urządzeniami zabezpieczającymi, które są wprowadzane na rynek oddzielnie, a których funkcje zabezpieczające deklarowane są przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela posiadającego siedzibę we Wspólnocie.
(13) Na targach, wystawach itp. powinna istnieć możliwość pokazania maszyn, które nie spełniają wymogów niniejszej dyrektywy; niemniej jednak strony zainteresowane powinny być właściwie poinformowane, że maszyny te nie spełniają wymogów i nie mogą być zakupione w prezentowanej postaci.
(14) W celu zapewnienia bezpieczeństwa maszyn konieczne jest przestrzeganie zasadniczych wymogów w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa; wymogi te muszą być stosowane z odpowiednią wnikliwością, z uwzględnieniem stanu techniki w momencie powstania maszyny oraz wymogów technicznych i gospodarczych.
(15) Oddanie do użytku maszyny w rozumieniu niniejszej dyrektywy może odnosić się wyłącznie do użytkowania tej maszyny zgodnego z założeniami jej producenta; nie wyklucza to możliwości ustanawiania warunków dotyczących użytkowania, pod warunkiem że nie pociągają one za sobą modyfikacji maszyny w sposób nieokreślony w niniejszej dyrektywie.
(16) Konieczne jest nie tylko zapewnienie swobodnego przepływu oraz oddawania do użytku maszyn posiadających oznakowanie "CE" i certyfikat zgodności WE, ale należy także zapewnić swobodny przepływ maszyn nieposiadających oznakowania "CE", które mają zostać wbudowane do innych maszyn lub złożone z innymi maszynami tak, że będą stanowić instalacje złożone.
(17) Niniejsza dyrektywa określa zatem jedynie zasadnicze wymogi w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa o powszechnym zastosowaniu, uzupełnione pewną liczbą bardziej szczegółowych wymogów dla niektórych kategorii maszyn; aby pomóc producentom w udowodnieniu zgodności z tymi wymogami zasadniczymi oraz aby zezwolić na kontrolowanie tej zgodności, pożądane jest posiadanie norm zharmonizowanych na poziomie europejskim w celu zapobieżenia powstawaniu zagrożeń spowodowanych konstrukcją i wykonaniem maszyn; normy te, zharmonizowane na poziomie europejskim, są opracowywane przez jednostki o charakterze przedsiębiorstw prywatnych i powinny utrzymać swój niewiążący status; Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN) i Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki (CENELEC) są jednostkami uznanymi za właściwe w zakresie przyjmowania norm zharmonizowanych zgodnie z ogólnymi wytycznymi w sprawie współpracy między Komisją i tymi jednostkami, podpisanymi dnia 13 listopada 1984 r.; w rozumieniu niniejszej dyrektywy norma zharmonizowana oznacza specyfikację techniczną (normę europejską lub dokument harmonizacyjny), przyjętą przez jedną z wymienionych jednostek lub obie te jednostki, na podstawie upoważnienia Komisji, przyznanego zgodnie z przepisami zawartymi w dyrektywie 83/189/EWG(4) oraz na podstawie ogólnych wytycznych określonych powyżej.
(18) Uważa się, że niezbędne jest ulepszenie ram legislacyjnych w celu zapewnienia skutecznego i odpowiedniego udziału pracodawców i pracowników w procesie normalizacji.
(19) Odpowiedzialność Państw Członkowskich na ich terytoriach za ochronę bezpieczeństwa i zdrowia oraz za inne aspekty podlegające zasadniczym wymogom powinna zostać uznana w klauzuli ochronnej, zapewniającej odpowiednie wspólnotowe procedury ochronne.
(20) Zgodnie z obecnie przyjętą praktyką w Państwach Członkowskich producenci pozostają odpowiedzialni za certyfikowanie zgodności wyprodukowanych przez siebie maszyn z odpowiednimi podstawowymi wymogami; zgodność z normami zharmonizowanymi pociąga za sobą domniemanie zgodności z zasadniczymi wymogami; w wyłącznej gestii producenta pozostaje, czy widzi potrzebę zbadania swoich wyrobów oraz wystawienia świadectwa przez stronę trzecią.
(21) W stosunku do niektórych typów maszyn o wyższym czynniku ryzyka pożądane jest stworzenie surowszej procedury certyfikacyjnej; przyjęcie procedury badania typu WE może skutkować wydaniem deklaracji WE przez producenta, bez spełnienia jakichkolwiek surowszych wymogów, takich jak gwarancja jakości, weryfikacja lub nadzorowanie WE.
(22) Istotne jest, aby producent lub jego upoważniony przedstawiciel posiadający siedzibę we Wspólnocie stworzyli techniczną dokumentację konstrukcyjną przed wystawieniem deklaracji zgodności WE; nie wymaga się jednak, aby dokumentacja ta była w całości i stale dostępna w sensie materialnym, choć powinna być dostępna na żądanie; dokumentacja ta nie musi zawierać dokładnych rysunków podzespołów wykorzystanych do produkcji maszyny, o ile informacje takie nie są niezbędne w celu stwierdzenia zgodności z zasadniczymi wymogami w zakresie bezpieczeństwa.
(23) Komisja w swoim komunikacie z dnia 15 czerwca 1989 r. w sprawie globalnego ujęcia badań i certyfikacji(5) zaproponowała opracowanie wspólnych reguł dotyczących oznakowania zgodności "CE" według jednego wzoru; w rezolucji z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie globalnego podejścia do oceny zgodności(6) Rada zatwierdziła jako wiodącą zasadę przyjęcie spójnego podejścia, takiego jak podejście zastosowane w przypadku wykorzystywania oznakowania "CE"; w związku z tym dwoma podstawowymi elementami, które powinny być stosowane, są zasadnicze wymogi i procedury oceny zgodności.
(24) Adresaci decyzji podjętych na podstawie niniejszej dyrektywy muszą być informowani o przyczynach podjęcia tych decyzji oraz o przysługujących im prawnych środkach odwoławczych.
(25) Niniejsza dyrektywa nie może naruszać obowiązków Państw Członkowskich dotyczących ostatecznych terminów transpozycji i zastosowania dyrektyw wymienionych w załączniku VIII część B,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Luksemburgu, dnia 22 czerwca 1998 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
J. M. GIL-ROBLES |
J. CUNNINGHAM |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 133 z 28.4.1997, str. 6.
(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 17 września 1997 r. (Dz.U. C 304 z 6.10.1997, str. 79), wspólne stanowisko Rady z dnia 24 marca 1998 r. (Dz.U. C 161 z 27.5.1998, str. 54) oraz decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 kwietnia 1998 r. (Dz.U. C 152 z 18.5.1998). Decyzja Rady z dnia 25 maja 1998 r.
(3) Dz.U. L 183 z 29.6.1989, str. 9. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 93/68/EWG (Dz.U. L 220 z 30.8.1993, str. 1).
(4) Dyrektywa Rady 83/189/EWG z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiająca procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i uregulowań technicznych (Dz.U. L 109 z 26.4.1983, str. 8). Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 96/139/WE (Dz.U. L 32 z 10.2.1996, str. 31).
(5) Dz.U. C 231 z 8.9.1989, str. 3 oraz Dz.U. C 267 z 19.10.1989, str. 3.
(6) Dz.U. C 10 z 16.1.1990, str. 1.
(7)Dyrektywa Rady 74/150/EWG z dnia 4 marca 1974 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do homologacji typu kołowych ciągników rolniczych lub leśnych (Dz.U. L 84 z 28.3.1974, str. 10). Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją 95/1/WE, Euratom, EWWiS (Dz.U. L z 1.1.1995, str. 1).
(8)Dyrektywa Rady 73/23/EWG z dnia 19 lutego 1973 w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do wyposażenia elektrycznego przewidzianego do stosowania w niektórych granicach napięcia (Dz.U. L 77 z 26.3.1973, str. 29). Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 93/68/EWG (Dz.U. L 220 z 30.8.1993, str. 1).
ZAŁĄCZNIKI