a także mając na uwadze, co następuje:rynek wewnętrzny obejmuje obszar bez granic wewnętrznych, w obrębie którego zapewniony jest swobodny przepływ towarów, usług, osób i kapitału; należy podjąć działania konieczne dla jego funkcjonowania;
w rezolucji z 16 września 1986 r. 4 Rada określiła jako cel polityki energetycznej Wspólnoty i Państw Członkowskich ściślejszą integrację, uwolnienie od barier dla handlu wewnętrznego rynku energetycznego w celu poprawy bezpieczeństwa dostaw, redukcji kosztów i poprawy gospodarczej konkurencyjności;
Wspólnota, jeśli chodzi o zasoby węglowodorów jest w dużym stopniu jest uzależniona od przywozu wskazane jest zatem zachęcić do poszukiwań, wydobycia i produkcji surowców zlokalizowanych na obszarze Wspólnoty;
Państwa Członkowskie są suwerenne i mają suwerenne prawa do złóż węglowodorów na ich terytoriach;
Wspólnota jest sygnatariuszem Konwencji Narodów Zjednoczonych o Prawie Morza;
należy podjąć kroki w celu zapewnienia niedyskryminującego dostępu do prowadzenia i prowadzenia działalności związanej z poszukiwaniem, badaniem i produkcją węglowodorów w warunkach, które zachęcają do większego współzawodnictwa w tym sektorze, dając w ten sposób pierwszeństwo najlepszym systemom prowadzenia poszukiwań, badań i produkcji surowców w Państwach Członkowskich, wzmacniając integrację energetycznego rynku wewnętrznego;
w tym celu konieczne jest ustalenie wspólnych zasad dla zapewnienia, by procedury udzielania zezwoleń na poszukiwanie, badanie i produkcję węglowodorów były dostępne dla wszystkich podmiotów posiadających niezbędne możliwości; zezwolenia muszą być udzielane na podstawie obiektywnych, opublikowanych kryteriów; warunki, zgodnie z którymi zezwolenia są udzielane, muszą być w takim samym zakresie znane z wyprzedzeniem przez wszystkie podmioty biorące udział w tej procedurze;
Państwa Członkowskie muszą zachować możliwość ograniczenia dostępu do prowadzenia tej działalności ze względu na interes publiczny i obłożyć ją opłatami w formie wkładu finansowego lub wkładu w postaci węglowodorów; szczegółowe ustalenia dotyczące wspomnianego wkładu muszą być dokonane w taki sposób, aby nie stanowiły przeszkody dla zarządzania podmiotami; te możliwości muszą być wykorzystywane w sposób niedyskryminujący; z wyjątkiem obowiązków związanych z wykorzystaniem tych możliwości, należy podjąć działania, aby uniknąć narzucania podmiotom warunków i obowiązków, które nie są uzasadnione potrzebą wykonywania wspomnianej działaności we właściwy sposób; działalność podmiotów musi być monitorowana tylko w stopniu koniecznym do zapewnienia ich podporządkowania się tym obowiązkowym i warunkom;
zasięg obszarów objętych zezwoleniem i okres ważności tego zezwolenia muszą być ograniczone, aby nie dopuścić do zarezerwowania dla pojedynczego podmiotu wyłącznego prawa do obszaru, na którym badania, eksploatacja i produkcja mogą być prowadzone przez kilka podmiotów w sposób bardziej wydajny;
podmioty Państw Członkowskich powinny być w państwach trzecich traktowane w sposób porównywalny do tego, jak są traktowane podmioty państw trzecich we Wspólnocie z racji niniejszej dyrektywy; istnieje konieczność ustalenia procedury w tym celu;
niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie do zezwoleń udzielanych po terminie, od którego Państwa Członkowskie muszą wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy;
dyrektywa Rady 90/531/EWG z dnia 17 września 1990 r. w sprawie procedur udzielania zamówień przez podmioty działajace w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji 5 i dyrektywa Rady 93/38/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. koordynująca procedury udzielania zamówień publicznych przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji 6 mają zastosowanie do podmiotów w sektorze energetyki co do otrzymywania dostaw, robót i usług; zastosowanie alternatywnych uzgodnień, o których mowa w art. 3 dyrektywy 90/531/EWG podlega w szczególności warunkowi, że w Państwach Członkowskich wymagających stosowania się do tych uzgodnień, udzielanie zezwoleń odbywa się w sposób przejrzysty i bez dyskryminacji; Państwo Członkowskie spełnia ten warunek od momentu gdy oraz tak długo jak stosuje się do wymogów niniejszej dyrektywy; w rezultacie konieczna jest zmiana dyrektywy 90/531/EWG;
artykuł 36 dyrektywy 90/531/EWG przewiduje przegląd w ciągu czterech lat w świetle wydarzeń dotyczących w szczególności postępu w otwieraniu rynku i poziomu konkurencji, obszaru zastosowania niniejszej dyrektywy. Przegląd obszaru zastosowania uwzględnia badanie i wydobywanie węglowodorów;
Dania jest w szczególnej sytuacji w związku z faktem, że jest zobowiązana do rozpoczęcia negocjacji nad możliwością kontynuacji działalności po wygaśnięciu koncesji, wydanej dnia 8 lipca 1962 r., dotyczącej obszarów, które Dania opuści dnia 8 lipca 2012 r. i że w ten sposób będzie w zgodzie z derogacją dotyczącą tych obszarów,
PRZYJĘŁA NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
1 Dz.U. C 139 z 2.6.1992, str. 12.
2 Dz.U. C 19 z 25.1.1993, str. 128.
3 Opinia Parlamentu Europejskiego z 18 listopada 1992 r. (Dz.U. C 337 z 21.12.1992, str. 145). Wspólne stanowisko Rady z 22 grudnia 1993 r. (Dz.U. C 101 z 9.4.1994, str. 14) i decyzja Parlamentu Europejskiego z 9 marca 1994 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
4 Dz.U. C z 25.9.1986, str. 1.
5 Dz.U. L 297 z 29.10.1990, str. 1.
6 Dz.U. L 199 z 9.8.1993, str. 84.
7 Art. 8 ust. 2 skreślony przez art. 46 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2018/1999 z dnia 11 grudnia 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.328.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 24 grudnia 2018 r.
8 Art. 9 skreślony przez art. 46 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2018/1999 z dnia 11 grudnia 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.328.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 24 grudnia 2018 r.