RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100a,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
we współpracy z Parlamentem Europejskim(2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
należy podejmować działania w celu stopniowej realizacji rynku wewnętrznego do dnia 31 grudnia 1992 r.;
niektóre Państwa Członkowskie mają już swoje nieobowiązkowe systemy etykiet dotyczących zużycia energii oraz udostępniania innych informacji dotyczących zużycia energii przez urządzenia gospodarstwa domowego; jedno z Państw Członkowskich zaproponowało formalnie wprowadzenie własnego systemu obowiązkowego etykietowania, inne Państwa Członkowskie rozważają wprowadzenie takiego etykietowania; istnienie kilku obowiązkowych krajowych systemów stworzyłoby bariery w handlu wewnątrzwspólnotowym;
artykuł 130r Traktatu wymaga ostrożnego i racjonalnego wykorzystywania zasobów naturalnych; racjonalne wykorzystanie energii jest jednym z podstawowych środków, za pomocą których cel ten może zostać zrealizowany, a zanieczyszczenie środowiska naturalnego ograniczone;
udostępnianie rzetelnych, stosownych i porównywalnych informacji dotyczących zużycia energii przez urządzenia gospodarstwa domowego może wpływać na wybór konsumentów na korzyść tych urządzeń, które zużywają mniej energii, zachęcając tym samym producentów do podejmowania kroków w zakresie ograniczania tego zużycia przez urządzenia przez nich produkowane; wpłynie to również pośrednio na wydajne korzystanie z tych urządzeń; przy braku tych informacji samo działanie sił rynkowych nie zdoła zachęcić do racjonalnego zużycia energii przez te urządzenia;
informacja odgrywa kluczową rolę w działaniu sił rynkowych; konieczne jest zatem wprowadzenie jednolitej etykiety dla wszystkich urządzeń tego samego typu, by dostarczyć potencjalnym nabywcom dodatkowych, zestandaryzowanych informacji dotyczących kosztów tych urządzeń w związku z energią i zużyciem innych zasobów oraz by podjąć kroki gwarantujące, że potencjalni nabywcy, którzy nie widzą tych urządzeń i nie mają tym samym możliwości zobaczenia etykiety, uzyskają również te informacje;
w tym celu zużycie energii oraz inne informacje dotyczące każdego typu urządzenia muszą być mierzone zgodnie ze zharmonizowanymi normami i metodami, a stosowanie tych norm i metod musi być nadzorowane w fazie oferowania do sprzedaży na rynku;
dyrektywa 79/530/EWG(4) miała na celu popieranie tych celów w przypadku urządzeń gospodarstwa domowego; jednakże uchwalona została tylko jedna dyrektywa wykonawcza dla kuchenek elektrycznych i niewiele Państw Członkowskich wprowadziło tę etykietę; konieczne staje się zatem teraz korzystanie ze zdobytych doświadczeń oraz wzmocnienie przepisów wspomnianej dyrektywy; dyrektywa 79/530/EWG musi zatem zostać zastąpiona, a dyrektywę 79/531/EWG(5) dotyczącą kuchenek elektrycznych należy skorygować, a następnie włączyć do istniejącego systemu;
całkowicie nieobowiązkowy system prowadziłby do tego, że tylko część urządzeń byłaby etykietowana lub uzupełniana o standardową informację o produkcie, co stanowiłoby ryzyko wprowadzenia w błąd niektórych konsumentów; obecny system musi zatem gwarantować, aby wszystkie urządzenia posiadały etykietę dotyczącą zużycia energii oraz standardową kartę produktu;
urządzenia gospodarstwa domowego wykorzystują różnorodne formy energii, wśród których największą rolę odgrywają energia elektryczna i gaz; niniejsza dyrektywa musi zatem obejmować urządzenia wykorzystujące dowolną formę energii;
dyrektywa Rady 86/594/EWG z dnia 1 grudnia 1986 r. w sprawie hałasu emitowanego przez urządzenia gospodarstwa domowego(6) przewiduje, w stosownych przypadkach, umieszczanie na etykietach odnoszących się do zużycia energii wskazania dotyczącego emisji hałasu; należy zatem uchwalić przepis dotyczący włączenia wszelkich innych informacji oraz etykiet objętych systemami wspólnotowymi;
w zakres dyrektywy włącza się tylko te typy urządzeń, których zagregowane zużycie energii jest znaczne i dla których istnieją odpowiednie możliwości zwiększenia wydajności,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 22 września 1992 r.
|
W imieniu Rady |
|
R. NEEDHAM |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 235 z 10.9.1991, str. 5.
(2) Dz.U. C 125 z 18.5.1992, str. 172 oraz Dz.U. C 241 z 21.9.1992
(3) Dz.U. C 49 z 24.2.1992, str. 32.
(4) Dz.U. L 145 z 13.6.1979, str. 1.
(5) Dz.U. L 145 z 13.6.1979, str. 7.
(6) Dz.U. L 344 z 6.12.1986, str. 24.
1 Art. 1 ust. 2 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1137/2008 z dnia 22 października 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.311.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 11 grudnia 2008 r.
2 Art. 2 ust. 2 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1137/2008 z dnia 22 października 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.311.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 11 grudnia 2008 r.
3 Art. 9 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1137/2008 z dnia 22 października 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.311.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 11 grudnia 2008 r.
4 Art. 10:- zmieniony przez art. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1882/2003 z dnia 29 września 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.284.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 20 listopada 2003 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1137/2008 z dnia 22 października 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.311.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 11 grudnia 2008 r.