Dyrektywa 90/539/EWG w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy i przywóz z państw trzecich drobiu i jaj wylęgowych

DYREKTYWA RADY

z dnia 15 października 1990 r.

w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy i przywóz z państw trzecich drobiu i jaj wylęgowych

(90/539/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 31 października 1990 r.)

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Zmiana niniejszej dyrektywy, wprowadzona dyrektywą z dnia 15 lipca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.219.40) nie została naniesiona na tekst, gdyż data wejścia w życie tej zmiany jest taka sama jak data utraty mocy przez niniejszą dyrektywę.

..................................................

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

drób, rozumiany jako żywe zwierzęta oraz jaja wylęgowe będące produktem zwierzęcym, zostały wpisane do wykazu produktów w załączniku II Traktatu;

w celu zapewnienia racjonalnego rozwoju produkcji drobiu, a w konsekwencji wzrostu wydajności w tym sektorze, niektóre przepisy regulujące handel wewnątrzwspólnotowy drobiu i jaj wylęgowych muszą być ustanowione na poziomie wspólnotowym;

hodowla i chów drobiu jest częścią sektora rolnego; stanowi ona źródło dochodów dla części rolników;

różnice wśród Państw Członkowskich w zakresie przepisów dotyczących warunków zdrowotnych zwierząt powinny być wyeliminowane w celu stymulowania handlu wewnatrzwspólnotowego drobiem i jajami wylęgowymi, przyczyniając się tym się do wprowadzenia rynku wewnętrznego;

w celu stymulowania harmonijnego rozwoju handlu wewnatrzwspólnotowego, powinien być ustanowiony system wspólnotowy regulujący sprawy przywozu z państw trzecich;

przepisy niniejszej dyrektywy w zasadzie nie powinny dotyczyć specjalnych imprez handlowych takich jak wystawy, pokazy i konkursy;

niniejsza dyrektywa powinna uwzględniać handel przepiórkami, gołębiami, kaczkami, bażantami i kuropatwami chowanymi dla hodowli lub konsumpcji;

uwzględniając istotę nowoczesnej hodowli drobiu, najlepszym sposobem na harmonijny rozwój handlu wewnatrzwspólnotowego drobiem i jajami wylęgowymi jest monitorowanie zakładów użytkowych;

należy pozostawić właściwym władzom Państw Członkowskich zatwierdzanie zakładu, który spełnia warunki ustanowione w niniejszej dyrektywie oraz zapewnienie że te warunki są spełniane;

rozporządzenie Rady (EWG) nr 2782/75 z dnia 29 października 1975 r. w sprawie produkcji i wprowadzania do obrotu jaj wylęgowych i piskląt drobiu hodowlanego⁽⁴⁾, ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 3987/87⁽⁵⁾, przewiduje przyznanie osobnego numeru rejestracyjnego każdemu zakładowi użytkowemu i oznakowania jaj wylęgowych; rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1868/77⁽⁶⁾, ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 1351/87⁽⁷⁾, ustanawia szczegółowe zasady zastosowania wspomnianego rozporządzenia; ze względów praktycznych, do celów niniejszej dyrektywy, takie same kryteria powinny byćprzyjęte dla identyfikacji zakładów użytkowych jak i dla oznaczenia jaj wylęgowych;

drób i jaja wylęgowe, aby zostać przedmiotem handlu wewnatrzwspólnotowego, muszą spełniać niektóre warunki zdrowotne zwierząt dla uniknięcia szerzenia się chorób zakaźnych;

jednakże właściwe jest odroczenie ustanowienia zasad kontroli mających zastosowanie w zwalczaniu influenzy drobiu i rzekomego pomoru drobiu;

z tego samego powodu należy ustalić warunki transportu;

konieczne jest umożliwienie Komisji zatwierdzenia niektórych dodatkowych wymagań w świetle postępu jaki zrobiły Państwa Członkowskie w wytępieniu niektórych chorób drobiu, pod warunkiem, że te wymagania nie wykraczałyby w żadnym razie poza te już stosowane w danym Państwie Członkowskim; w tym kontekście mogłoby się okazać pożądane ustalenie statusu Państw Członkowskich lub ich regionów w odniesieniu do niektórych chorób jakie mogłyby zaatakować drób;

chociaż nieliczne wewnątrzwspólnotowe transakcje handlowe, ze względów praktycznych nie mogą podlegać warunkom Wspólnoty, to niektóre podstawowe zasady powinny być z nimi zgodne;

aby zapewnić, że postawione wymogi zostały spełnione, warunkiem powinno być wydanie przez urzędowego lekarza weterynarii świadectwa zdrowia, towarzyszącego drobiu lub jajom wylęgowym, aż do ich miejsca przeznaczenia;

w odniesieniu do organizacji i cyklu kontroli, które przeprowadzi Państwo Członkowskie miejsca przeznaczenia i środków ochronnych, które wprowadzi w życie, należy odnieść się do ogólnych zasad ustanowionych w dyrektywie Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych stosowanych w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w celu wprowadzenia rynku wewnętrznego⁽⁸⁾;

konieczne jest przeprowadzenie kontroli przez Komisję przy współpracy z właściwymi władzami Państw Członkowskich;

określenie przepisów wspólnotowych stosujących się do przywozu z państw trzecich wymaga sporządzenia wykazu tych państwa trzecich lub części tych państw trzecich, skąd drób i jaja wylęgowe mogą być przywożone;

przy wyborze tych krajów należy przyjąć kryteria natury ogólnej takie jak: stan zdrowia drobiu i innego żywego inwentarza, organizację i kompetencje służb weterynaryjnych oraz obowiązujące przepisy o ochronie zdrowia;

ponadto nie powinien być dopuszczony przywóz drobiu i jaj wylęgowych z krajów zainfekowanych zakaźnymi chorobami drobiu stanowiącymi ryzyko dla żywego inwentarza Wspólnoty, czy też z krajów, gdzie minął zbyt krótki okres od zniknięcia tych chorób;

ogólne warunki dotyczące przywozu z państw trzecich powinny być uzupełnione specjalnymi warunkami sporządzanymi w oparciu o sytuację zdrowotną w każdym z tych państw; dzięki technicznemu charakterowi i różnorodności kryteriów, od których zależą te specjalne warunki, powinna istnieć możliwość odwołania się, w celu ich zdefiniowania, do Stałego Komitetu Weterynaryjnego;

przedstawienie znormalizowanego formularza świadectwa przy dokonywaniu przywozu drobiu i jaj wylęgowych stanowi skuteczny środek sprawdzenia czy przepisy wspólnotowe są stosowane; przepisy takie mogą zawierać specjalne warunki, które będą się różnić w zależności od zainteresowanego państwa trzeciego; musi to być wzięte pod uwagę przy sporządzaniu znormalizowanego formularza świadectwa;

biegli lekarze weterynarii Komisji muszą być odpowiedzialni za sprawdzenie czy te przepisy są respektowane w państwach trzecich;

kontrole przeprowadzane przy realizacji przywozu muszą obejmować pochodzenie i stan zdrowia drobiu i jaj wylęgowych;

Państwa Członkowskie, w przypadku wwozu drobiu i jaj wylęgowych na terytorium Wspólnoty i w czasie ich przewozu do miejsca przeznaczenia, muszą mieć pozwolenie na podjęcie wszelkich środków, z ubojem i usunięciem włącznie, koniecznych do celów bezpieczeństwa publicznego i zdrowia zwierząt;

przepisy i ogólne zasady regulujące kontrole dotyczące drobiu i jaj wylęgowych zostaną ustalone później jako część środków podejmowanych w celu stworzenia rynku wewnętrznego;

każde Państwo Członkowskie musi mieć prawo wprowadzenia natychmiastowego zakazu przywozu z państwa trzeciego w przypadku jeśli taki przywóz mógłby być niebezpieczny dla zdrowia ludzi lub zwierząt; w takim przypadku należy bezzwłocznie zagwarantować koordynację działań Państw Członkowskich wobec takiego państwa trzeciego, bez uszczerbku dla ewentualnych poprawek do wykazu krajów upoważnionych do wywozu do Wspólnoty;

stały rozwój technik chowu drobiu oznacza, że należy wprowadzać okresowe zmiany w metodach kontroli chorób drobiu;

przepisy niniejszej dyrektywy powinny być skorygowane w związku z urzeczywistnieniem rynku wewnętrznego;

należy wprowadzić procedurę ustanawiającą bliską współpracę między Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Stałego Komitetu Weterynaryjnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ  I

Przepisy ogólne

Artykuł  1

1. Niniejsza dyrektywa ustanawia warunki zdrowotne zwierząt regulujące handel wewnątrzwspólnotowy i przywozu drobiu oraz jaj wylęgowych z państw trzecich.

2. Niniejszej dyrektywy nie stosuje się do drobiu przeznaczonego na wystawę, konkurs czy pokaz.

Artykuł  2

Do celów niniejszej dyrektywy "urzędowy lekarz weterynarii" i "państwo trzecie" oznaczają urzędowego lekarza weterynarii oraz państwo trzecie określone w dyrektywie 72/462/EWG.

Ponadto:

1) ¹ "drób" - oznacza ptactwo domowe: indyki, perliczki, kaczki, gęsi, przepiórki, gołębie, bażanty i kuropatwy i bezgrzebieniowce (Ratitae) chowane lub trzymane w zamknięciu w celu hodowli, produkcji mięsa lub jaj do konsumpcji lub w celu odnowienia stada;

2) "jaja wylęgowe" - oznaczają jaja do inkubacji składane przez drób opisany w 1;

3) ² "pisklęta jednodniowe" - oznacza każdy drób poniżej 72 godzin życia, jeszcze i nie karmiony; niemniej jednak, dopuszcza się karmienie kaczek piżmowych (Cairina moschata) lub ich krzyżówek;

4) "drób hodowlany" - oznacza drób do i powyżej 72 godzin życia, przeznaczony do produkowania jaj wylęgowych;

5) "drób użytkowy" - oznacza drób do i powyżej 72 godzin życia hodowany dla produkcji mięsa i/lub jaj do konsumpcji (lub dla odnowy stada);

6) "drób rzeźny" - oznacza drób kierowany bezpośrednio do rzeźni na ubój zaraz po dostawie, w każdym razie w ciągu 72 godzin;

7) ³ "stado" - oznacza cały drób w tym samym stanie zdrowia, chowany w tych samych pomieszczeniach lub w zagrodzie i stanowiący jednolitą jednostkę epidemiologiczną. W odniesieniu do drobiu chowanego w pomieszczeniach zamkniętych, terminem tym objęte są wszystkie ptaki znajdujące się w tej samej przestrzeni powietrznej;

8) "gospodarstwo" - oznacza obiekt, który może obejmować zakład - wykorzystywany w chowie lub przetrzymywaniu drobiu hodowlanego lub użytkowego;

9) "zakład" - oznacza obiekt lub ich część obiektu, zajmujące jedno miejsce i przeznaczone do następujących zadań:

a) zakład hodowli zarodowej: zakład, który produkuje jaja wylęgowe do produkcji drobiu hodowlanego;

b) zakład hodowlany; zakład, który produkuje jaja wylęgowe do produkcji drobiu użytkowego;

c) ⁴ zakład chowu:

i) zakład chodu drobiu hodowlanego, będący zakładem chowu drobiu hodowlanego przed osiągnięciem przez niego zdolności do rozmnażania;

lub

ii) zakład chodu drobiu użytkowego, będący zakładem chodu drobiu użytkowego znoszącego jaja, przed osiągnięciem przez niego etapu rozrodczego;

d) wylęgarnia: zakład mający na celu inkubację i wylęg jaj oraz dostarczenie piskląt jednodniowych;

10) "zatwierdzony lekarz weterynarii" - oznacza lekarza weterynarii delegowanego przez właściwe władze weterynaryjne, podległego im w zakresie kompetencji, do przeprowadzenia w poszczególnych gospodarstwach kontroli przewidzianych w niniejszej dyrektywie;

11) "zatwierdzone laboratorium" - oznacza laboratorium na terytorium Państwa Członkowskiego, zatwierdzone przez właściwe władze weterynaryjne i podległe im w zakresie kompetencji, do celów przeprowadzania badań diagnostycznych przewidzianych w niniejszej dyrektywie;

12) "kontrola zdrowia" oznacza wizytę urzędowego lekarza weterynarii lub zatwierdzonego lekarza weterynarii w celu przeprowadzenia kontroli stanu zdrowia drobiu w danym gospodarstwie;

13) "choroby podlegające obowiązkowi zgłoszenia" - choroby wymienione w załączniku V;

14) "miejsce ogniska choroby" (ognisko zakaźne) - oznacza miejsce określone w dyrektywie 82/894/EWG;

15) ⁵ (skreślony);

16) "stacja kwarantanny" oznacza obiekty, gdzie trzymany jest drób w całkowitej izolacji i z dala od bezpośredniego lub pośredniego kontaktu z innym drobiem, tak by umożliwić długotrwałą obserwację i badania w zakresie chorób wymienionych w załączniku V;

17) "ubój sanitarny" - oznacza zniszczenie w miejscu ogniska choroby, pod warunkiem podjęcia niezbędnych zabezpieczeń zdrowotnych z dezynfekcją włącznie, całego drobiu i produktów drobiowych zakażonych lub podejrzanych o zakażenie.

ROZDZIAŁ  II

Przepisy handlu wewnątrzwspólnotowego

Artykuł  3

1. Państwa Członkowskie przedłożą Komisji do dnia 1 lipca 1990 r. plan opisujący krajowe środków, jakie zamierzają wprowadzić w życie w celu zapewnienia zgodności z przepisami wymienionymi w załączniku II dla zatwierdzenia gospodarstw ukierunkowanych na handel drobiem i jajami wylęgowymi w ramach Wspólnoty.

2. Komisja zbada te plany. Zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 32, jeszcze przed oficjalnym zatwierdzeniem plany mogą zostać zatwierdzone lub przed zatwierdzeniem mogą zostać do nich wprowadzone poprawki i uzupełnienia.

3. Zgodnie z procedurą określoną w ust. 2 poprawki lub uzupełnienia do planu, który został już zatwierdzony zgodnie ze wspomnianym ustępem, mogą być:

– zatwierdzone na prośbę zainteresowanego Państwa Członkowskiego, w celu uwzględnienia zmian zachodzących w danym Państwie Członkowskim, lub

– wymagane, w celu uwzględnienia postępu w metodach zapobiegania i kontroli chorób.

Artykuł  4

Każde Państwo Członkowskie wyznaczy krajowe laboratorium referencyjne odpowiedzialne za koordynację metod diagnostycznych przewidzianych w niniejszej dyrektywie i za ich wykorzystanie przez zatwierdzone laboratoria znajdujące się na jego terytorium. Takie bazowe laboratoria wymienione są w załączniku I.

Artykuł  5 ⁶

W celu dopuszczenia do obrotu na terytorium Wspólnoty:

a) jaja wylęgowe, jednodniowe pisklęta, drób hodowlany i drób użytkowy powinien spełniać warunki ustanowione w art. 6, 12, 15 i 17 oraz odpowiednio te wymagania ustanowione na podstawie art. 13 i 14.

Ponadto:

– jaja wylęgowe muszą spełniać warunki ustanowione w art. 7,

– jednodniowe pisklęta muszą spełniać warunki ustanowione w art. 8,

– drób hodowlany oraz drób użytkowy muszą spełniać warunki ustanowione w art. 9;

b) drób przeznaczony do uboju musi spełniać warunki określone w art. 10,12, 15 i 17 oraz warunki ustanowione na mocy art. 13 i 14;

c) drób (w tym pisklęta jednodniowe) przeznaczony do odnowy stada musi spełniać warunki określone w art. 10a, 12, 15 i 17 oraz warunki ustanowione na mocy w art. 13 i 14;

d) ⁷ w odniesieniu do salmonelli, drób z przeznaczeniem do Finlandii i Szwecji musi spełniać warunki ustanowione w art. 9a, 9b i 10b.

Artykuł  6

Jaja wylęgowe, jednodniowe pisklęta, drób hodowlany i użytkowy pochodzi z:

1) zakładów spełniających następujące wymogi:

a) powinny być zatwierdzone i zaopatrzone przez właściwy organ w odróżniający je numer, zgodnie z przepisami podanymi w załączniku II rozdział I;

b) nie mogą być w czasie przesyłki przedmiotem jakichkolwiek ograniczeń zdrowotnych mających zastosowanie do drobiu;

c) ⁸ nie mogą znajdować się na obszarze, który zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym jest objęty środkami restrykcyjnymi ze względu na stan zdrowia zwierząt, w wyniku wystąpienia choroby, na którą podatny jest drób;

2) ⁹ Stada, które w chwili wysyłki nie wykazuje objawów klinicznych czy budzi podejrzenia co do występowania choroby zakaźnej dla drobiu.

Artykuł  7 ¹⁰

W momencie wysyłki jaja wylęgowe muszą:

1) pochodzić ze stad, które:

– przez ponad 6 tygodni były trzymane w jednym lub więcej zakładów Wspólnoty jak określono w art. 6 ust. 1 lit a),

– jeśli istnieje wymóg szczepień, szczepione były zgodnie z warunkami o szczepieniach w załączniku III,

– podlegały badaniu zdrowotnemu zwierząt przeprowadzonemu przez urzędowego lekarza weterynarii lub zatwierdzonego lekarza weterynarii w ciągu 72 godzin poprzedzających wysyłkę, a w trakcie badania nie wykazywały klinicznych objawów ani nie wzbudziły podejrzenia o chorobę,

– lub zostało poddane comiesięcznemu badaniu zdrowotnemu w trakcie wizyty urzędowego lekarza weterynarii lub zatwierdzonego lekarza weterynarii, przy czym ostatnia wizyta winna odbyć się w ciągu 31 dni do wysyłki. W przypadku wyboru niniejszej opcji, konieczne jest także zbadanie przez urzędowego lekarza weterynarii lub zatwierdzonego lekarza weterynarii zapisów dotyczących stanu zdrowia stada i ocena bieżącego stanu zdrowia na podstawie aktualnych informacji, udzielonych przez osobę odpowiadającą za stado, w ciągu 72 godzin poprzedzających wysyłkę. Jeżeli zapis lub inne informacje dają podstawę do podejrzeń o chorobę, konieczne jest przeprowadzenie badania stanu zdrowotnego zwierząt w stadzie przez urzędowego lekarza weterynarii lub zatwierdzonego lekarza weterynarii, mającego wykluczyć możliwość występowania zakaźnej choroby drobiu;

2) być oznaczone zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 1868/77;

3) być po zdezynfekowaniu zgodnie z instrukcjami urzędowego lekarza weterynarii.

Ponadto, jeśli do wystąpienia zakaźnej choroby drobiu, która może być przenoszona przez jaja, doszło w stadzie, z którego dostarczono jaj wylęgowych w okresie ich inkubacji, istnieje obowiązek powiadomienia o tym fakcie zainteresowanej wylęgarni oraz organu lub władz odpowiedzialnych za daną wylęgarnię albo stado pochodzenia.

Artykuł  8

Jednodniowe pisklęta:

a) wylęgają się z jaj wylęgowych spełniających wymogi art. 6 i 7;

b) ¹¹ spełniać warunki szczepienia z załącznika III, jeśli zostały zaszczepione;

c) w czasie przesyłki nie wzbudzają podejrzeń o chorobę zgodnie z załącznikiem II rozdział II B 2 lit. g) i h).

Artykuł  9

W czasie przesyłki, drób hodowlany i użytkowy:

a) jest trzymany od wylęgu lub przez ponad 6 tygodni w jednym lub więcej zakładzie Wspólnoty jak określono w art. 6 ust. 1 lit. a);

b) ¹² spełnić warunki szczepienia z załącznika II, jeśli zostały zaszczepione;

c) ¹³ musi być poddany badaniu zdrowotnemu przez urzędowego lekarza weterynarii lub zatwierdzonego lekarza weterynarii w ciągu 48 godzin poprzedzających przesyłkę, oraz w momencie badania, nie wykazywać objawów klinicznych czy wzbudzać podejrzenia o chorobę.

Artykuł  9a ¹⁴

1. W odniesieniu do salmonelli, Finlandia i Szwecja mogą nadesłać do Komisji program operacyjny dotyczący stad hodowlanych drobiu i stad jednodniowych kurczaków hodowanych z zamiarem włączenia do drobiu hodowlanego lub stad drobiu rozrodczego.

2. Komisja dokona przeglądu programów operacyjnych. Po przeprowadzeniu badania i jeśli jest to uzasadnione, Komisja, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 32, wyszczególni dodatkowe ogólne lub ograniczone gwarancje, które mogą być wymagane przy dostawach do Finlandii i Szwecji. Gwarancje te muszą być równoważne do wprowadzonych przez Finlandię i Szwecję odpowiednio na poziomie krajowym. Odpowiednie decyzje zostaną podjęte przed datą wejścia w życie Traktatu o Przystąpieniu.

Artykuł  9b ¹⁵

1. W odniesieniu do salmonelli i do czasu przyjęcia zasad wspólnotowych, Finlandia i Szwecja mogą przedłożyć Komisji program operacyjny dotyczący stad kur niosek (drób rozrodczy hodowany w celu produkcji jaj konsumpcyjnych).

2. Komisja dokona przeglądu programów operacyjnych. Po przeprowadzeniu badania i jeśli jest to uzasadnione, Komisja, zgodnie z procedurą ustanowiona w art. 32, wyszczególni dodatkowe ogólne lub ograniczone gwarancje, który mogą być wymagane przy dostawach do Finlandii i Szwecji. Gwarancje te muszą być równoważne do tych wprowadzonych przez Finlandię i Szwecję odpowiednio na poziomie narodowym. Dodatkowo gwarancje te powinny brać pod uwagę opinie Naukowego Komitetu Weterynaryjnego w odniesieniu do typów serologicznych salmonelli, włączonych do wykazu typów serologicznych atakujących drób. Odpowiednie decyzje zostaną podjęte przed datą wejścia w życie Traktatu o Przystąpieniu.

Artykuł  10

W czasie przesyłki, drób rzeźny pochodzi z gospodarstwa:

a) w którym był trzymany od wylęgu lub przez ponad 21 dni;

b) które nie jest przedmiotem ograniczeń zdrowotnych mających zastosowanie do drobiu;

c) ¹⁶ w którym badanie zdrowia stada, z którego ma pochodzić drób rzeźny, przeprowadzone przez urzędowego lub zatwierdzonego lekarza weterynarii w ciągu 5 dni poprzedzających przesyłkę, nie ujawni żadnych objawów klinicznych czy podejrzeń o chorobę w tymże stadzie;

d) ¹⁷ które nie znajduje się na obszarze, który zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym jest objęty środkami restrykcyjnymi ze względu na stan zdrowia zwierząt, w wyniku wystąpienia choroby, na którą podatny jest drób.

Artykuł  10a ¹⁸

1. W chwili przesyłki drób powyżej 72 godzin życia, przeznaczony do odnowy stada, musi pochodzić z gospodarstwa:

a) w którym przebywał od wylęgu lub przez okres ponad 21 dni, i w którym nie miał styczności ze świeżo przybyłym drobiem w ciągu dwóch tygodni poprzedzających przesyłkę;

b) które nie jest przedmiotem ograniczeń zdrowotnych, mającym zastosowanie do drobiu;

c) w którym badanie stanu zdrowia stada, z którego wybrana ma zostać partia do wysyłki, przeprowadzone przez urzędowego lekarza weterynarii lub zatwierdzonego lekarza weterynarii w ciągu 48 godzin poprzedzających wysyłkę nie ujawniło objawów klinicznych ani nie wzbudziło podejrzeń o występowaniu zakaźnej choroby drobiu;

d) które nie znajduje się na obszarze, który zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym jest objęty zakazem ze względu na stan zdrowia zwierząt, w wyniku wystąpienia choroby, na którą podatny jest drób.

2. Artykuł 6 i art. 9a nie mają zastosowania do drobiu określonego w ust. 1.

Artykuł  10b ¹⁹

1. W odniesieniu do salmonelli i z uwzględnieniem typów serologicznych nie wymienionych w załączniku II rozdział III sekcja A, dostawy drobiu do uboju w Finlandii i Szwecji poddane będą badaniom mikrobiologicznym, polegającym na pobraniu próbki w miejscu pochodzenia zgodnie z zasadami, które zostaną ustanowione przez Radę, działającą na podstawie propozycji Komisji złożonej przed datą wejścia w życie Traktatu o Przystąpieniu.

2. Zasięg próby, o której mowa w ust. 1 i przyjęte metody muszą być określone w świetle opinii Naukowego Komitetu Weterynaryjnego i programu operacyjnego, który Finlandia i Szwecja muszą przedłożyć Komisji.

3. Próba, o której mowa w ust. 1, nie będzie przeprowadzana w odniesieniu do drobiu z gospodarstw objętych programem uznanym za równoważne do tych, o których mowa w ust. 2, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 32.

Artykuł  11

1. Wymogi art. 5-10 i art. 15 nie stosuje się do wewnątrzwspólnotowego handlu drobiem i jajami wylęgowymi w odniesieniu do przesyłki zawierającej mniej niż 20 jednostek.

2. 20 Jednakże drób i jaja wylęgowe określone w ust. 1, w czasie przesyłki pochodzą ze stad, które:

– przebywały we Wspólnocie od wylęgu lub, przez co najmniej trzy miesiące,

– w czasie przesyłki nie wykazywały objawów klinicznych żadnej zakaźnej choroby drobiu,

– jeżeli zostały zaszczepione, spełniły warunki szczepień z załącznika III;

– nie są przedmiotem żadnych ograniczeń zdrowotnych mających zastosowanie do drobiu,

– nie znajdują się na obszarze, który zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym jest objęty środkami ograniczającymi ze względu na stan zdrowia zwierząt, w wyniku wystąpienia choroby, na którą podatny jest drób;

– wszystkie ptaki z danej przesyłki muszą mieć w miesiącu poprzedzającym wysyłkę wynik negatywny w teście serologicznym na przeciwciała Salmonellapullorum oraz Salmonella gallinarum, zgodnie z załącznikiem II rozdział III. W przypadku jaj wylęgowych lub piskląt jednodniowych, stado, z którego pochodzą musi zostać poddane w ciągu trzech miesięcy poprzedzających przesyłkę testowi serologicznemu na Salmonella pullorum oraz Salmonella gallinarum, na poziomie gwarantującym 95 % wiarygodności wykrycia infekcji z 5 % przewagą.

3. 21 Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do przesyłek zawierających ptactwo bezgrzebieniowe lub jaja wylęgowe ptactwa bezgrzebieniowego.

Artykuł  12

1. 22 W przypadku przesyłek drobiu i jaj wylęgowych z Państw Członkowskich lub regionów Państw Członkowskich, które szczepią drób określony w art. 1 przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu, do Państwa Członkowskiego lub regionu Państwa Członkowskiego, którego status został ustalony zgodnie z poniższym ust. 2, stosuje się następujące zasady:

a) jaja wylęgowe muszą pochodzić ze stad, które są:

– nieszczepione, lub

– szczepione z zastosowaniem szczepionki inaktywowanej, lub

– szczepione z zastosowaniem szczepionki żywej, pod warunkiem że szczepienie miało miejsce co najmniej 30 dni przed zebraniem jaj wylęgowych;

b) jednodniowe pisklęta (włączając pisklęta przeznaczone do odnowy stada) nie mogą być zaszczepione przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu, oraz muszą pochodzić z:

– jaj wylęgowych, które spełniają warunki lit. a), oraz

– wylęgarni, gdzie stosowana praktyka zapewnia inkubację tych jaj w zupełnie innym czasie i w miejscu innym niż jaja niespełniające warunków lit. a);

c) drób hodowlany i użytkowy:

– nie może być szczepiony przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu, i

– był izolowany przez 14 dni przed przesyłką, albo w gospodarstwie rolnym albo stacji kwarantanny pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii. W związku z tym żadne ptactwo domowe w gospodarstwie swego pochodzenia czy stacji kwarantanny, w stosownych przypadkach, nie może być szczepione przeciw rzekomemu pomorowi drobiu w ciągu 21 dni poprzedzających przesyłkę i w tym czasie żaden ptak nieprzeznaczony na przesyłkę nie może przedostać się do gospodarstwa lub stacji kwarantanny; ponadto w stacjach kwarantanny nie mogą być przeprowadzane szczepienia, i

– przeszedł z wynikiem negatywnym, w ciągu 14 dni poprzedzających przesyłkę, reprezentatywne testy serologiczne na wykrycie przeciwciał rzekomego pomoru drobiu, zgodnie ze szczegółowymi zasadami przyjętymi w zastosowaniu procedury ustanowionej w art. 32;

d) drób rzeźny musi pochodzić ze stad, które:

– jeżeli nie były szczepione przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu, spełniają wymogi lit. c) tiret trzecie,

– jeżeli szczepienie miało miejsce, w ciągu 14 dni poprzedzających przesyłkę oraz na podstawie próby reprezentatywnej, przeszły test na wyizolowanie wirusa rzekomego pomoru drobiu zgodne ze szczegółowymi zasadami zastosowanymi według procedury ustanowionej w art. 32.

2. 23 Państwo Członkowskie, region lub regiony Państwa Członkowskiego, zainteresowane uznaniem ich za obszar zwolniony ze szczepień przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu, mogą przedstawić program ustanowiony w art. 13 ust. 1.

Komisja zbada programy przedstawione przez Państwa Członkowskie. Programy te mogą zostać zatwierdzone, stosownie do kryteriów określonych w art. 13 ust. 1, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 32. Zgodnie z tą samą procedurą można określić wszelkie dodatkowe gwarancje o charakterze ogólnym lub szczególnym, jakie mogą być wymagane w handlu wewnątrzwspólnotowym.

Jeśli Państwo Członkowskie lub region Państwa Członkowskiego uzna, iż osiągnął status obszaru zwolnionego ze szczepień przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu, może wystąpić do Komisji o przyznanie statusu państwa lub regionu zwolnionego ze szczepień przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 32.

Przy ustalaniu statusu Państwa Członkowskiego lub regionu zwolnionego ze szczepień przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu uwzględnia się dane określone w art. 14 ust. 1, w szczególności następujące kryteria:

– w ciągu poprzednich 12 miesięcy nie wydano zezwolenia na szczepienie określone w art. 1 przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu, z wyjątkiem obowiązkowego szczepienia gołębi pocztowych określonego w dyrektywie 92/66/EWG, art. 17 ust. 3,

– stada hodowlane poddawane były przynajmniej raz w ciągu roku kontroli serologicznej na obecność rzekomego pomoru drobiu, zgodnie ze szczegółowymi zasadami przyjętymi na mocy procedury przewidzianej w art. 32,

– w ciągu ostatnich 12 miesięcy, w gospodarstwach nie znajdował się drób zaszczepiony przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu, z wyjątkiem gołębi pocztowych zaszczepionych na mocy dyrektywy 92/66/EWG, art. 17 ust. 3.

W odniesieniu do Finlandii i Szwecji, odpowiednie decyzje dotyczące statusu "strefy niepodlegającej szczepieniom przeciwko pomorowi drobiu" zostaną podjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 32, przed datą wejścia w życie Traktatu o Przystąpieniu.

3. 24 Komisja może zawiesić status państwa lub regionu zwolnionego ze szczepień przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 32 w przypadku:

i) poważnej epizoocji rzekomego pomoru drobiu, której nie udaje się opanować;

ii) zniesienia ograniczeń ustawodawczych zakazujących systematycznego uciekania się do rutynowych szczepień przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu.

4. 25 (skreślony).

Artykuł  13

1. Jeśli Państwo Członkowskie stworzy lub stworzyło dobrowolny lub przymusowy program kontroli choroby, na którą podatny jest drób, może przedstawić ten program Komisji, w szczególności przedstawiając:

– rozmieszczenie choroby na jego terytorium,

– genezę programu z uwzględnieniem wagi choroby i ewentualnych korzyści z programu w stosunku do jego kosztów,

– obszar geograficzny, na którym program będzie wprowadzany w życie,

– kategorie statusowe, które mają być stosowane w stosunku do zakładów drobiowych, normy, które powinny zostać osiągnięte w każdej kategorii i zastosowane procedury badań,

– procedury monitorowania programu,

– działania, które zostaną podjęte, jeśli z jakichś powodów zakład traci swój status,

– środki, które zostaną podjęte, jeśli rezultaty badań przeprowadzonych zgodnie z założeniami programu będą pozytywne.

2. Komisja zbada programy zaprezentowane przez Państwa Członkowskie. Programy mogą być zatwierdzane zgodnie z kryteriami określonymi w ust. 1, w zgodzie z procedurą przewidzianą w art. 32. Wszelkie dodatkowe gwarancje ogólne lub szczególne, których może wymagać handel wewnątrzwspólnotowy mogą zostać określone zgodnie z tą samą procedurą. Tego typu gwarancje nie mogą wykraczać poza gwarancje wymagane przez Państwo Członkowskie na jego własnym terytorium.

W przypadku programów przedstawionych Komisji przed dniem 1 lipca 1991 r., decyzje, co do ich zatwierdzenia i dodatkowe gwarancje handlowe zostaną podjęte przed dniem 1 stycznia 1992 r.

3. Programy przedłożone przez Państwa Członkowskie mogą być zmienione lub uzupełnione zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 32. Zmiany lub uzupełnienia do wcześniej zatwierdzonych programów lub gwarancji, które zostały określone zgodnie z ust. 2, mogą zostać zatwierdzone na mocy tej samej procedury.

4. 26 Komisja dokona możliwie szybko przeglądu programu przedłożonego przez Szwecję w odniesieniu do infekcyjnego zapalenia oskrzeli (IB). Po przeprowadzeniu przeglądu i jeśli jest to uzasadnione, postanowienia ust. 2 mają zastosowanie. Odpowiednie decyzje przewidziane w ust. 2 zostaną podjęte możliwie szybko. Do czasu tej decyzji Szwecja może, w okresie jednego roku od daty wejścia w życie Traktatu o Przystąpieniu, stosować swoje krajowe zasady obowiązujące przed tą datą w odniesieniu do wyżej wymienionych chorób. Okres jednego roku może, o ile to konieczne, być przedłużony zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 32.

Artykuł  14

1. Jeśli Państwo Członkowskie uznaje, że na jego terytorium lub części jego terytorium nie występuje jedna z chorób, na jaką podatny jest drób, przedstawi ona Komisji odpowiednie dokumenty potwierdzające, w szczególności podkreślając:

– charakter choroby i historię jej występowania w danym Państwie Członkowskim,

– wyniki testu nadzoru oparte na testach serologicznych, mikrobiologicznych lub patologicznych i fakt, że zgodnie z przepisami prawa o chorobie należy powiadomić właściwe władze,

– okres, podczas którego przeprowadzano nadzór,

– w miarę potrzeb, okres w którym szczepionka przeciw chorobie była zakazana i jaki był obszar geograficzny objęty tym zakazem,

– uzgodnienia dotyczące sprawdzenia, że dany obszar nie jest zagrożony chorobą.

2. Komisja bada dokumentację przedłożoną przez Państwa Członkowskie. Dodatkowe gwarancje, ogólne lub szczególne, które mogą być wymagane w handlu wewnątrzwspólnotowym można określić zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 32. Takie gwarancje nie mogą wykraczać poza gwarancje wymagane przez Państwo Członkowskie na jego własnym terytorium. Jeśli uzasadnienie przedłożone jest przed dniem 1 lipca 1991 r., decyzje dotyczące dodatkowych gwarancji zostaną podjęte przed dniem 1 stycznia 1992 r.

3. Zainteresowane Państwo Członkowskie powiadomi Komisję o wszelkich zmianach w szczegółach określonych w ust. 1. Gwarancje określone jako ustanowione w ust. 2. mogą, po takim powiadomieniu, zostać zmienione lub wycofane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 32.

4. 27 Komisja dokona możliwie szybko badania, na podstawie nadesłanych przez Szwecję informacji dotyczących indyka (TRT), zespołu spuchniętej głowy (SHS), infekcyjnego zapalenia krtani i tchawicy (ILT), zespołu grubienia jaj 76 (EDS 76) oraz ospy ptactwa. Po przeprowadzeniu przeglądu i jeśli jest to uzasadnione, postanowienia ust. 2 mają zastosowanie. Odpowiednie decyzje przewidziane w ust. 2 zostaną podjęte tak szybko jako to możliwe. Do czasu tej decyzji Szwecja może, w okresie jednego roku od daty wejścia w życie Traktatu o Przystąpieniu, stosować swoje narodowe zasady obowiązujące przed tą datą w odniesieniu do wyżej wymienionych chorób. Okres jednego roku może, o ile to konieczne, być rozszerzony zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 32.

Artykuł  15

1. 28 "Jednodniowe pisklęta" i jaja wylęgowe muszą być transportowane:

– w nieużywanych, zaprojektowanych specjalnie do tego celu, kontenerach jednorazowego użytku, które po zastosowaniu zostaną zniszczone,

– lub w kontenerach, które mogą zostać wykorzystane ponownie pod warunkiem uprzedniego ich wyczyszczenia i dezynfekcji.

Każdorazowo kontenery takie muszą:

a) zawierać jedynie jednodniowe pisklęta lub jaja wylęgowe tych samych gatunków, kategorii i rodzaju drobiu, pochodzącego z tego samego zakładu;

b) zostać opatrzone etykietą wskazującą:

– nazwę Państwa Członkowskiego oraz regionu pochodzenia,

– numer identyfikacyjny zakładu pochodzenia, przewidziany w załączniku II, rozdział I 2,

– liczbę piskląt oraz jaj w każdym pudełku,

– gatunek drobiu do jakiego należą jaja lub pisklęta.

2. Pudełka zawierające jednodniowe pisklęta lub jaja wylęgowe mogą być pogrupowane do transportu w odpowiednich kontenerach. Na tych kontenerach jest widoczny numer tak pogrupowanych skrzyń i oznaczenia określone w ust. 1 lit. b).

3. 29 Drób hodowlany i użytkowy jest transportowany w skrzynkach lub klatkach:

– które zawierają wyłącznie drób tego samego gatunku, kategorii i rodzaju, pochodzący z tego samego zakładu,

– są wyposażone w numer identyfikacyjny zakładu, z którego pochodzą, jak przewidziano w załączniku II rozdział I (2).

4. a) Drób hodowlany i użytkowy oraz jednodniowe pisklęta są bezzwłocznie przekazywane do zakładu miejsca przeznaczenia , bez kontaktowania się z innymi ptakami, z wyjątkiem drobiu hodowlanego i użytkowego lub jednodniowych piskląt spełniających warunki ustanowione w niniejszej dyrektywie.

b) Drób rzeźny jest bezzwłocznie przekazywany do rzeźni miejsca przeznaczenia, bez kontaktowania się z innym drobiem, poza drobiem rzeźnym spełniającym warunki ustanowione w niniejszej dyrektywie.

c) ³⁰ Drób przeznaczony do odnowy stada musi zostać niezwłocznie dostarczony do miejsca przeznaczenia, bez wchodzenia w kontakt z innym drobiem, z wyjątkiem drobiu przeznaczonego do odnowy stada spełniającego warunki ustanowione w niniejszej dyrektywie.

5. Skrzynki, klatki i pojazdy muszą być zaprojektowane tak, aby:

– zapobiec gubieniu ekskrementów i minimalizować straty w upierzeniu w trakcie przejazdu,

– umożliwić kontrolę wzrokową drobiu,

– umożliwić czyszczenie i dezynfekcję.

6. Pojazdy i kontenery, klatki oraz skrzynki, jeśli nie są jednorazowego użytku, przed załadunkiem i wyładunkiem są myte i dezynfekowane zgodnie z instrukcjami właściwego organu danego Państwa Członkowskiego.

Artykuł  16

Drób określony w art. 15 ust. 4 nie może być transportowany przez tereny zakażonym influenzą drobiu lub rzekomym pomorem drobiu; chyba że transport odbywać się będzie jedynie koleją lub główną drogą.

Artykuł  17 ³¹

W handlu między Państwami Członkowskimi, drób i jaja wylęgowe są wyposażone na czas transportu do miejsca przeznaczenia, w świadectwo zdrowia, które:

– odpowiada właściwemu wzorowi w załączniku IV,

– jest podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii,

– jest sporządzone w dniu załadunku w języku lub językach Państwa Członkowskiego wysyłki i w języku lub językach Państwa Członkowskiego miejsca przeznaczenia,

– ważne jest przez pięć dni,

– składa się z pojedynczego arkusza,

– zwykle jest sporządzany dla jednego odbiorcy,

– posiada pieczęć i podpis w innym kolorze niż na świadectwie.

Artykuł  18

Państwa Członkowskie miejsca przeznaczenia zgodnie z przepisami ogólnymi Traktatu, mogą przyznać jednemu lub więcej Państwu Członkowskiemu wysyłki uprawnienia ogólne lub uprawnienia ograniczone do przypadków szczególnych pozwalające na wjazd na jego terytorium transportu drobiu i jaj wylęgowych bez świadectwa przewidzianego w art. 17.

Artykuł  19 ³²

(skreślony)

ROZDZIAŁ  III

Przepisy dotyczące przywozu z państw trzecich

Artykuł  20

Drób i jaja wylęgowe przywożone do Wspólnoty spełniają warunki ustanowione w art. 21-24.

Artykuł  21

1. Drób i jaja wylęgowe pochodzą z państwa trzeciego lub regionu państwa trzeciego umieszczonego w wykazie sporządzonej przez Komisję zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 32. Wykaz ten może być uzupełniany lub zmieniany zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 33.

2. Przy podejmowaniu decyzji czy państwo trzecie lub jego część mogą być umieszczone w wykazie określonym w ust. 1, szczególna uwaga jest zwracana na:

a) stan zdrowia drobiu, innych zwierząt domowych i zwierząt dzikich w państwie trzecim, a szczególna uwaga powinna być poświęcona chorobom egzotycznym zwierząt, sytuacji zdrowotnej na obszarach sąsiadujących skąd może przyjść zagrożenie zarówno dla zdrowia publicznego jak i zdrowia zwierząt w Państwach Członkowskich;

b) regularność i szybkość dostarczania informacji przez państwo trzecie odnośnie do istnienia zakaźnych chorób zwierząt na jego terytorium, w szczególności chorób z wykazu A i B Międzynarodowego Biura ds. Chorób Epizootycznych;

c) przepisy danego państwa dotyczące zapobiegania i kontroli chorób zwierząt;

d) strukturę służb weterynaryjnych danego państwa i ich kompetencje;

e) organizację i wprowadzanie w życie środków zapobiegających i zwalczających choroby zakaźne zwierząt;

f) gwarancje jakie może dać państwo odnośnie do zgodności z niniejsza dyrektywą;

g) zgodność z zasadami wspólnotowymi w kwestii hormonów i odpadów.

3. Wykaz określony w ust. 1 oraz wszelkie wprowadzone do niego zmiany zostaną opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł  22 ³³

1. Drób i jaja wylęgowe muszą pochodzić z państw trzecich:

a) w których influeneza drobiu oraz rzekomy pomór drobiu, określone w dyrektywach Rady 92/40/EWG i 92/66/EWG, są chorobami podlegającymi z mocy prawa obowiązkowi zgłoszenia;

b) wolnych od influenezy drobiu i rzekomego pomoru drobiu,

lub

takich, które pomimo iż nie są wolne od tych chorób, stosują do ich zwalczania środki, które są co najmniej równoważne środkom ustanowionym w dyrektywach 92/40/EWG oraz 92/66/EWG.

2. Dodatkowe kryteria dotyczące klasyfikacji państw trzecich w odniesieniu do ust. 1 lit. b), szczególnie w zakresie rodzaju stosowanych szczepionek, zostaną przyjęte przed dniem 1 stycznia 1995 r. zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 32.

3. Komisja, działając zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 32, może podjąć decyzję, na jakich warunkach przepisy ust. 1 będą stosowane jedynie w odniesieniu do części terytorium państw trzecich.

Artykuł  23

1. Drób i jaja wylęgowe mogą być przywożone z terytorium państwa trzeciego lub części terytorium tego państwa umieszczonego w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 21 ust. 1 tylko w przypadku gdy pochodzą ze stad, które:

a) przed przesyłką przebywały nieprzerwanie na terytorium lub części terytorium takiego kraju przez czas ustalony w procedurze przewidzianej w art. 32;

b) spełniają warunki zdrowotne zwierząt przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 32 dla przywozu drobiu i jaj wylęgowych z danego kraju. Warunki mogą różnić się zależnie od gatunków lub kategorii drobiu.

2. Warunki zdrowotne zwierząt zostaną ustalone na podstawie przepisów ustanowionych w rozdziale II i odpowiadających mu załącznikach. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 32, odstępstwa mogą być uznane przypadek po przypadku, jeśli dane państwo trzecie oferuje podobne gwarancje zdrowotne zwierząt, a które są, co najmniej równorzędne.

Artykuł  24

1. Drób i jaja wylęgowe są wyposażone w świadectwo zdrowia sporządzone i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii państwa trzeciego wywozu.

Świadectwo to musi:

a) zostać wydane w dniu załadunku do przesyłki do Państwa Członkowskiego miejsca przeznaczenia;

b) zostać sporządzone w urzędowym języku lub językach Państwa Członkowskiego miejsca przeznaczenia;

c) jego oryginał powinien być dołączony do przesyłki;

d) świadectwo powinno poświadczać fakt, że drób i jaja wylęgowe spełniają wymogi niniejszej dyrektywy oraz dyrektyw przyjętych na mocy niniejszej dyrektywy w doniesieniu do przywozu z państw trzecich;

e) powinno być ważne przez pięć dni;

f) składać się z pojedynczego arkusza;

g) powinno być sporządzone dla jednego odbiorcy;

h) ³⁴ jest zaopatrzone w pieczęć i podpis w innym kolorze niż na świadectwie.

2. Świadectwo określone w ust. 1 powinno być zgodne ze wzorem sporządzonym według procedury przewidzianej w art. 32.

Artykuł  25

Kontrole przeprowadzane na miejscu przez biegłych lekarzy weterynarii Państw Członkowskich i Komisji mają zapewnić, że wszystkie przepisy niniejszej dyrektywy zostały faktycznie zastosowane.

Biegli Państw Członkowskich odpowiedzialni za te kontrole zostaną wyznaczeni przez Komisję na wniosek Państw Członkowskich.

Kontrole będą przeprowadzane w imieniu Wspólnoty i na jej koszt.

Częstotliwość kontroli i procedura kontroli zostaną określone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 32.

Artykuł  26

1. Komisja może, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 33, zadecydować że przywóz z państwa trzeciego lub z jego części powinien zostać ograniczony do poszczególnych gatunków, jaj wylęgowych, drobiu hodowlanego lub użytkowego, drobiu rzeźnego lub drobiu przeznaczonego do specjalnych celów.

2. 35 Komisja może, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 32, ustalić, że przywożony drób, jaja wylęgowe lub drób wykluty z przywożonych jaj podlega kwarantannie lub izolacji na okres, który nie może przekroczyć dwóch miesięcy.

Artykuł  27 ³⁶

(skreślony)

Artykuł  27a ³⁷

Nie naruszając art. 20, 22, 23 oraz 24, Komisja może, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 32, zezwolić, w poszczególnych przypadkach, na przywóz drobiu i jaj wylęgowych z państw trzecich, z których taki przywóz nie odpowiada przepisom art. 20, 22, 23, oraz 24. Szczegółowe zasady takiego przywozu opracuje się równolegle z samą procedurą. Zasady te oferują gwarancje zdrowotne zwierząt równoważne co najmniej gwarancjom zdrowotnym zwierząt oferowanym przez rozdział II niniejszej dyrektywy, włączając obowiązkową kwarantannę i badanie na influenzę drobiu, rzekomy pomór drobiu i inne odnośne choroby.

Artykuł  28

Po przybyciu do Państwa Członkowskiego miejsca przeznaczenia, drób rzeźny zostaje zabrany bezpośrednio i bezzwłocznie do rzeźni w celu uboju.

Bez uszczerbku dla specjalnych warunków, które mogą być przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 33, właściwy organ Państwa Członkowskiego miejsca przeznaczenia może, na podstawie stanu zdrowia zwierząt, wyznaczyć rzeźnię, do której drób ma być przekazany.

ROZDZIAŁ  IV

Wspólne przepisy

Artykuł  29

1. Do celów handlu wewnątrzwspólnotowego środki ochronne przewidziane w dyrektywie 89/662/EWG stosuje się do drobiu i jaj wylęgowych.

2. 38 (skreślony).

Artykuł  30

1. Zasady kontroli weterynaryjnej przewidziane w dyrektywie 90/425/EWG dotyczą handlu wewnątrzwspólnotowego drobiem i jajami wylęgowymi.

2. W dyrektywie 90/425/EWG wprowadza się następujące zmiany:

a) W załączniku A pozycja I dodaje się odniesienie w brzmieniu:

"Dyrektywa Rady 90/539/EWG z dnia 15 października 1990 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy i przywóz z państw trzecich drobiu i jaj wylęgowych.

______

Dz.U. L 303 z 31.10.1990, str. 6."

b) W załączniku B skreśla się akapity w brzmieniu:

"- drób żywy"

"- jaja wylęgowe",

Artykuł  31

Do dnia wejścia w życie decyzji podjętych zgodnie z art. 20, 21 i 22 Państwa Członkowskie zastosują w odniesieniu do przywozu drobiu i jaj wylęgowych z państw trzecich warunki, co najmniej równoważne z tymi, które wynikają z zastosowania zapisu rozdziału II.

Artykuł  32 ³⁹

1. Komisję wspomaga Stały Komitet ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt, ustanowiony na mocy art. 58 rozporządzenia (WE) nr 178/2002⁽⁹⁾.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE⁽¹⁰⁾.

Termin określony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  33 ⁴⁰

1. Komisję wspomaga Stały Komitet ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Termin określony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na 15 dni.

Artykuł  34

O zmianach w załącznikach, w szczególności w celu dostosowania ich do zmian w metodach diagnozowania i zmian w ekonomicznym znaczeniu poszczególnych chorób, Komisja zdecyduje zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 32.

Artykuł  35 ⁴¹

(skreślony)

Artykuł  36 ⁴²

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy nie później niż do dnia 1 maja 1992 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Artykuł  37

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 15 października 1990 r.

	W imieniu Rady
	V. SACCOMANDI
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 89 z 10.4.1989, str. 1.

⁽²⁾ Dz.U. C 260 z 15.10.1990.

⁽³⁾ Dz.U. C 194 z 31.7.1989, str. 11.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 282 z 1.11.1975, str. 100.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 376 z 31.12.1987, str. 20.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 209 z 17.8.1997, str. 1.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 127 z 16.5.1987, str. 18.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 29.

⁽⁹⁾ Dz.U. L 31 z 1.2.2002, str. 1.

⁽¹⁰⁾ Dz.U L 184 z 17.7.1999, str. 23.

ZAŁĄCZNIK  I ⁴³

1. Krajowe laboratoria referencyjne zajmujące się chorobami drobiu:

AT	AGES: Österreichische Agentur für Gesundheit und Ernährungssicherheit GmbH - Institut für veterinärmedizinische Untersuchungen Mödling (Austrian Agency for Health and Consumer Protection-Institute for veterinary investigations Mödling) Robert Koch-Gasse 17 A-2340 Mödling Tel.: [phone] Fax: [phone] E-mail: [e-mail]
BE	CODA - CERVA - VAR Veterinary and Agrochemical Research Centre Groeselenberg 99 B-1180 Brussels
BG	Национален диагностичен научноизследователски ветеринарномедицински институт "Проф. д-р Георги Павлов", Национална референтна лаборатория "Нюкясълска болест и Инфлуенца А по птиците", бул. "Пенчо Славейков" 15, София 1606 (National Diagnostic Veterinary Research Institute "Prof. Dr. Georgi Pavlov", National Reference Laboratory for Newcastle Disease and Avian Influenza A, 15, Pencho Slaveykov Blvd., 1606 Sofia)
CY	State Veterinary Laboratory Veterinary Services 1417 Athalassa Nicosia
CZ	State Veterinary Institute Praha Sídlištní 136/24 165 03 Praha 6
DE	Friedrich-Loeffler-Institut Bundesforschungsinstitut für Tiergesundheit Boddenblick 5a 17493 Greifswald-Insel Riems Tel.: [phone] Fax: [phone]
DK	National Veterinary Institute, Technical University of Denmark Hangøvej 2 DK-8200 Aarhus N
EE	Veterinaar- ja Toidulaboratoorium Väike-Paala 3, 11415 Tallinn, Estonia Tel.: [phone] Faks: [phone] E-post: [e-mail]
ES	Laboratorio Central de Sanidad Animal de Algete Carretera de Algete, km 8 Algete 28110 (Madrid) Tel.: [phone] Fax: [phone] E-mail: [e-mail]
FI	Finnish Food Safety Authority Animal Diseases and Food Safety Research Mustialankatu 3 FI-00790 Helsinki, Finland E-mail: [e-mail] Tel.: [phone] (exchange) Fax: [phone]
FR	Laboratoire d'études et de recherches avicoles, porcines et piscicoles AFSSA site de Ploufragan/Brest - LERAPP BP 53 22440 Ploufragan
GB	Veterinary Laboratories Agency New Haw, Addlestone, Weybridge Surrey KT15 3NB, UK Tel. [phone] Fax [phone]
GR	Centre of Thessaloniki Veterinary Institutions, 80, 26th October Street, GR-546 27 Thessaloniki Tel.: [phone]
HU	Mezőgazdasági Szakigazgatási Hivatal Központ, Állat-egészségügyi Diagnosztikai Igazgatóság Central Agricultural Office, Veterinary Diagnostic Directorate Address: 1149 Budapest, Tábornok u. 2. Mailing Address: 1581 Budapest, 146. Pf. 2. Tel.: [phone] Fax: [phone] E-mail: [e-mail]
IE	Virology Division Central Veterinary Research Laboratory Department of Agriculture and Food Laboratories Backweston Campus Stacumny Lane Celbridge Co. Kildare
IT	Centro di Referenza Nazionale per l'influenza aviare e la malattia di New Castle e Centro di Referenza Nazionale per le Salmonellosi c/o Istituto zooprofilattico sperimentale delle Venezie, V.le dell'Università, 10-35020 Legnaro (Pd)
LT	National Veterinary Laboratory (Nacionalinė veterinarijos laboratorija) J. Kairiūkščio 10 LT-08409 Vilnius
LU	CODA - CERVA - VAR Veterinary and Agrochemical Research Centre Groeselenberg 99 B-1180 Brussels
LV	Nacionālais diagnostikas centrs (National Diagnostic Centre) Lejupes iela 3, Rīga, LV-1076 Tel.: [phone] Fax: [phone] E-mail: [e-mail]
MT	National Veterinary Laboratory, Marsa
NL	Centraal Instituut voor Dierziekte Controle CIDC-Lelystad Hoofdvestiging: Houtribweg 39 Nevenvestiging: Edelhertweg 15 Postbus 2004 8203 AA Lelystad
PL	Laboratory Department of Poultry Diseases Państwowy Instytut Weterynaryjny - Państwowy Instytut Badawczy Al. Partyzantów 57, 24-100 Puławy Tel.: [phone] Fax: [phone] E-mail: [e-mail]
PT	Laboratório Nacional de Investigação Veterinária (LNIV) Estrada de Benfica, 701 P-1549-011 Lisboa
RO	Institutul de Diagnostic şi Sănătate Animală, Strada Dr. Staicovici nr. 63, sector 5, codul 050557, Bucureşti
SE	Statens Veterinärmedicinska Anstalt Department of Virology SE-751 89 Uppsala Tel [phone] Fax [phone] Department of Bacteriology SE-751 89 Uppsala Tel [phone] Fax [phone]
SI	Univerza v Ljubljani Veterinarska fakulteta Nacionalni veterinarski inštitut Gerbičeva 60, SI-1000 Ljubljana
SK	Štátny veterinárny a potravinový ústav, Botanická 15, 842 52 Bratislava

2. Krajowe laboratoria referencyjne zajmujące się chorobami drobiu, wymienione w pkt 1, w każdym Państwie Członkowskim odpowiedzialne są za koordynację metod diagnostycznych przewidzianych w niniejszej dyrektywie: W tym celu:

a) mogą zaopatrywać zatwierdzone laboratoria w odczynniki niezbędne do testów diagnostycznych;

b) monitorują jakość wszystkich odczynników stosowanych przez zatwierdzone laboratoria;

c) organizują okresowe testy porównawcze.

ZAŁĄCZNIK  II

ZATWIERDZANIE ZAKŁADÓW

ROZDZIAŁ  I

Przepisy ogólne

1. W celu zatwierdzenia przez właściwy organ w celu handlu wewnątrzwspólnotowego zakład, powinien:

a) spełniać warunki odnoszące się do obiektów i działań wymienionych w rozdziale II;

b) stosować i przestrzegać programu nadzoru choroby zatwierdzonego przez właściwy centralny organ weterynaryjny, uwzględniając wymogi rozdziału III;

c) zapewnić wszelkie obiekty do celów realizacji zadań wymienionych w lit. d);

d) przyjąć nadzór właściwego organu weterynaryjnego w kontekście zorganizowanej formy monitorowania zdrowia zwierząt. Takie monitorowanie obejmuje w szczególności:

– przynajmniej jedną w roku kontrolę urzędowego lekarza weterynarii uzupełnioną sprawdzeniami weryfikującymi stosowanie środków higieny oraz działalność zakładu zgodnie z warunkami rozdziału II,

– rolnik-hodowca powinien prowadzić zapis informacji niezbędnej do stałego monitorowania stanu zdrowia w zakładzie przez właściwy organ weterynaryjny;

e) zawierać wyłącznie drób określony w art. 2 ust. 1.

2. Każdemu zakładowi, który spełnia warunki ustanowione w pkt 1 właściwy organ nada oddzielny numer identyfikacyjny, który może być tym samym numerem, nadanym na mocy rozporządzenia (EWG) nr 2782/75.

ROZDZIAŁ  II

Obiekty i działalność

A. Zakłady hodowli rodowodowej, zakład hodowlany i zakład chowu

1. Obiekty

a) Ustawienie i rozplanowanie obiektów powinno być zgodne z rodzajem produkcji, zapewnić możliwość zapobieżenia wprowadzeniu choroby lub jeśli się pojawi się ognisko chorobowe, pozostaje pod pełną kontrolą. Jeśli zakład mieści kilka gatunków drobiu, muszą one być od siebie ściśle oddzielone.

b) Obiekty powinny zapewniać dobre warunki higieniczne i umożliwić prowadzenie monitorowania zdrowia.

c) Sprzęt powinien być dostosowane do rodzaju produkcji, oraz pozwolić na czyszczenie i dezynfekcję obiektów i środków transportu drobiu i jaj w najdogodniejszym miejscu.

2. Chów

a) Techniki chowu powinny być oparte w jak największym stopniu na zasadzie "chowu chronionego" i na zasadzie "all in/all out" (wszystkie zwierzęta wchodzą do produkcji i wychodzą z produkcji jednocześnie w jednym czasie). Między jedną, a drugą partią jest prowadzone czyszczenie, dezynfekcja oraz opróżnienie obiektu ze zwierząt.

b) Zakłady hodowli rodowodowej, zakłady hodowlane i zakłady chowu powinny trzymać wyłącznie drób:

– tylko ze swojego zakładu, i/lub

– z innych zakładów hodowli rodowodowej, zakładów hodowlanych i zakładów chowu we Wspólnocie zatwierdzonych zgodnie z art. 6 lit. a), i/lub

– przywożony z państw trzecich zgodnie z niniejszą dyrektywą.

c) Zasady higieny powinny być ustalone przez zarząd zakładu; personel powinien nosić właściwą odzież roboczą, a goście odzież ochronną.

d) Budynki, zagrody i wyposażenie powinno być utrzymane w dobrym stanie.

e) Jaja powinny być zbierane kilka razy dziennie, powinny być czyste i szybko dezynfekowane.

f) Rolnik powinien poinformować zatwierdzonego lekarza weterynarii o każdej zmianie w wynikach produkcyjnych lub każdym innym sygnale wskazującym na obecność choroby zakaźnej wśród drobiu. Gdy tylko zaistnieje podejrzenie choroby, upoważniony lekarz weterynarii powinien wysłać do zatwierdzonego laboratorium próbki niezbędne do potwierdzenia diagnozy.

g) Historia stada, rejestr lub nośnik danych powinien być zachowany dla każdego stada przez co najmniej dwa lata od likwidacji stada i powinien wykazywać.

– przybycia i opuszczenia,

– wydajność produkcji,

– zachorowalność i śmiertelność wraz z przyczynami,

– badania laboratoryjne i ich wyniki,

– miejsce pochodzenia drobiu,

– przeznaczenie jaj.

h) Jeśli wystąpi choroba zakaźna drobiu, wyniki laboratoryjne powinny być niezwłocznie przekazane zatwierdzonemu lekarzowi weterynarii.

B. Wylęgarnie

1. Obiekty

a) Wylęgarnia powinna być fizycznie i użytkowo oddzielona od obiektów chowu. Jej rozplanowanie powinno pozwalać na to by niżej podane poszczególne jednostki funkcjonalne były od siebie oddzielone:

– składowanie jaj i sortowanie,

– dezynfekcja,

– preinkubacja,

– wylęganie,

– przygotowywanie i pakowanie towaru do wysyłki.

b) Budynki powinny być zabezpieczone przeciw ptakom przylatującym z zewnątrz i przeciw gryzoniom; ściany i podłogi powinny być z materiałów trwałych, zmywalnych i nieprzepuszczalnych; powinny posiadać naturalne lub sztuczne oświetlenie, system wentylacyjny i właściwa temperaturę; powinno być zapewnione higieniczne usuwanie odpadków (jaj i piskląt).

c) Sprzęt musi mieć gładkie, wodoodporne powierzchnie.

2. Funkcjonowanie

a) Funkcjonowanie musi być oparte na jednokierunkowym obiegu jaj, sprzęcie przenośnym i personelu.

b) Jaja wylęgowe powinny pochodzić:

– z zakładów hodowli rodowodowej, zakładów hodowlanych, i zakładów chowu, zatwierdzonych zgodnie z art. 6 lit. a),

– przywożone z państw trzecich zgodnie z niniejsza dyrektywą.

c) Zasady higieny powinny być ustalone przez zarząd gospodarstwa; personel powinien nosić odpowiednią odzież roboczą, a goście odzież ochronną.

d) Budynki i wyposażenie powinny być utrzymywane w dobrym stanie.

e) Dezynfekcji podlegają:

– jaja - między momentem ich przybycia, a procesem inkubacji,

– inkubatory, regularnie,

– wylęgarnie i ich sprzęt, po wylęgu każdej partii.

f) Dla oceny stanu zdrowia wylęgu, powinien być zastosowany program kontroli jakości mikrobiologicznej.

g) Rolnik powinien poinformować zatwierdzonego lekarza weterynarii o każdej zmianie w wydajności produkcji lub jakimkolwiek innym sygnale sugerującym obecność choroby zakaźnej drobiu. Gdy tylko zajdzie podejrzenie o chorobę zakaźną, zatwierdzony lekarz weterynarii powinien przesłać próbki niezbędne dla sporządzenia lub potwierdzenia diagnozy, do zatwierdzonego laboratorium, oraz poinformować właściwy organ weterynaryjny, który zadecyduje o podjęciu właściwych środków.

h) Historia stada, rejestr lub nośnik danych dla wylęgarni powinien być utrzymywany przez co najmniej dwa lata i wykazywać, jeśli to możliwe, dla każdego stada:

– pochodzenie jaj i data ich przybycia,

– wyniki wylęgu,

– wszelkie nieprawidłowości,

– wszelkie badania laboratoryjne i ich wyniki,

– szczegóły programów szczepień,

– liczba i przeznaczenie jaj inkubacyjnych, z których nic się nie wylęgło,

– miejsce przeznaczenie piskląt jednodniowych.

i) Jeśli wystąpi choroba zakaźna drobiu, wyniki badań laboratoryjnych powinny być niezwłocznie podane do wiadomości zatwierdzonego lekarza weterynarii.

ROZDZIAŁ  III

Program nadzoru choroby

Bez uszczerbku dla środki ochrony zdrowia i art. 13 oraz 14, program nadzoru choroby powinien, jako niezbędne minimum, objąć nadzór nad zakażeniami i gatunkami podanymi niżej.

A. Zakażenia: Salmonella pullorum, Salmonella gallinarum i Salmonella arizonae

1. Gatunki dotknięte chorobą:

a) Salmonellapullorum i gallinarum: ptactwo domowe, indyki, perliczki, przepiórki, bażanty, kuropatwy i kaczki.

b) Salmonella arizonae: indyki.

2. Program nadzoru choroby

a) Testy bakteriologiczne i/lub serologiczne powinny być zastosowane dla określenia czy zakażenie wystąpiło.

b) Próbki do testów powinny być pobrane z krwi, kurcząt drugiej kategorii, puchu lub pyłu pobranego z wylęgarni, wymazy pobrane ze ścian wylęgarni, ściółka lub woda z poidła.

c) Kiedy próbki krwi pobierane są ze stada do testów serologicznych na S. pullorum lub S. arizonae, informacja na temat rozpowszechniania się choroby w danym państwie i jej dotychczasowa częstotliwość występowania w zakładzie powinna być udostępniona dla określenia liczby próbek do pobrania. Stado powinno być kontrolowane w każdym okresie nieśności, najlepszym czasie do wykrycia choroby.

B. Zakażenia: Mycoplasma gallisepticum i Mycoplasma meleagridis

1. Gatunki dotknięte zakażeniem:

a) Mycoplasma gallisepticum: ptaki domowe i indyki.

b) Mycoplasma meleagridis: indyki.

2. Program nadzoru choroby

a) Obecność zakażenia sprawdza się testami serologicznymi i/lub bakteriologicznymi i/lub próbami na obecność zmian w worku powietrznym u jednodniowych piskląt i młodych indyków.

b) Próbki do testowania powinny być pobrane w należyty sposób, z krwi jednodniowych kurcząt i młodych indyków, nasienia lub wymazu pobranego z tchawicy, steku lub worka powietrznego.

c) Testy na wykrycie Mycoplasma gallisepticum albo Mycoplasma meleagridis powinny być przeprowadzone na reprezentatywnej próbce by umożliwić stały nadzór nad zakażeniem w czasie chowu i w okresie nieśności tj. tuż przed rozpoczęciem okresu nieśności i później co trzy miesiące.

C. Wyniki i podejmowane środki

Przy braku reaktorów test uważany jest za negatywny. W przeciwnym wypadku istnieje podejrzenie choroby w stadzie i należy zastosować środki określone w rozdziale IV.

D. W przypadku gospodarstw składających się z dwóch lub więcej oddzielnych jednostek użytkowych, właściwy organ weterynaryjny może odstąpić od tych środków w odniesieniu do zdrowej jednostki użytkowej w gospodarstwie, które jest zakażone, pod warunkiem, że zatwierdzony lekarz weterynarii potwierdzi, że struktura i wielkość tych jednostek użytkowych i podjęte w nich działania zapewniają zupełnie oddzielne urządzenia do zakwaterowania i karmienia tak, że choroba, o której mowa, nie może się przenosić z jednej jednostki użytkowej do drugiej.

ROZDZIAŁ  IV

Kryteria zawieszenia lub cofnięcia zezwolenia dla gospodarstwa

1. Zezwolenie przyznane dla zakładu, powinno być zawieszone w przypadku:

a) gdy warunki ustanowione w rozdziale II nie są już spełniane;

b) gdy nie zostało zakończone dochodzenie właściwe danej chorobie:

– jeśli istnieje podejrzenie, że w zakładzie wystąpiła influenza drobiu rzekomy pomór drobiu,

– jeśli zakład otrzymał drób lub jaja wylęgowe z gospodarstwa podejrzanego o zakażenie lub już zakażonego influenzą drobiu lub rzekomym pomorem drobiu,

– jeśli kontakt odpowiedzialny za przenoszenie zakażenia ujawnił się między zakładem a ogniskiem influenzy drobiu lub rzekomego pomoru drobiu;

c) do czasu wykonania nowych testów, jeśli wyniki nadzoru przeprowadzonego zgodnie z warunkami ustanowionymi w rozdziale II i III na zakażenie S. pullorum, S. gallinarum, S. arizonae, M. gallisepticum lub M. meleagridis dały powód do podejrzenia zakażenia;

d) do czasu zakończenia wprowadzania właściwych środków wymaganych przez urzędowego lekarza weterynarii, jeśli stwierdzi się, że zakład nie spełnia wymogów rozdziału I ust. 1 lit. a), b) i c).

2. Zezwolenie powinno być cofnięte:

a) jeśli w zakładzie wystąpiła influenza drobiu lub rzekomy pomór drobiu;

b) jeśli drugi właściwego rodzaju test potwierdza obecność zakażenia S. pullorum, S. gallinarum, S. arizonae, M. gallisepticum lub M. meleagridis;

c) jeśli po drugim ostrzeżeniu urzędowego lekarza weterynarii nie zostały podjęte działania by doprowadzić zakład do stanu zgodnego z wymogami rozdziału I ust. 1 lit. a), b) i c).

3. Warunki przywrócenia zezwolenia:

a) Jeśli zezwolenie zostało cofnięte z powodu wystąpienia influenzy drobiu lub rzekomego pomoru drobiu, może być ono przywrócone 21 dni po wyczyszczeniu i zdezynfekowaniu, w przypadku jeśli został przeprowadzony ubój sanitarny;

b) Jeśli zezwolenie zostało cofnięte w wyniku zakażenia spowodowanego przez:

i) Salmonella pullorum et gallinarum, lub Salmonella arizonae, może zostać ono przywrócone po otrzymaniu negatywnych wyników zanotowanych podczas dwóch testów wykonanych w gospodarstwie w odstępie, co najmniej 21 dni i po dezynfekcji przeprowadzonej po sanitarnym uboju zakażonego stada;

ii) Mycoplasma gallisepticum lub Mycoplasma meleagridis - zezwolenie może zostać przywrócone po zanotowaniu negatywnych wyników dwóch testów wykonanych na całym stadzie w odstępie, co najmniej 60 dni.

ZAŁĄCZNIK  III ⁴⁴

WARUNKI SZCZEPIENIA DROBIU

1. Szczepionki używane do szczepienia drobiu lub stad produkujących jaja wylęgowe muszą posiadać pozwolenie na dopuszczenie do obrotu, wydane przez właściwy organ Państwa Członkowskiego, na terytorium którego szczepionka jest używana.

2. Kryteria stosowania szczepionek przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu w kontekście programów szczepień rutynowych mogą być określone przez Komisję.

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  IV ⁴⁵

ŚWIADECTWA WETERYNARYJNE DLA HANDLU WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWEGO

(Wzory 1-6)

WZÓR 1

grafika

WZÓR 2

grafika

WZÓR 3

grafika

WZÓR 4

grafika

WZÓR 5

grafika

WZÓR 6

grafika

ZAŁĄCZNIK  V

CHOROBY PODLEGAJĄCE OBOWIĄZKOWI ZGŁOSZENIA

– influenza drobiu,

– rzekomy pomór drobiu.

1 Art. 2 pkt 1 zmieniony przez art. 7 ust. B dyrektywy nr 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiającej wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 90/425/EWG (Dz.U.UE.L.92.268.54) z dniem 29 lipca 1992 r.

2 Art. 2 pkt 3 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

3 Art. 2 pkt 7 zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

4 Art. 2 pkt 9 lit. c) zmieniona przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

5 Art. 2 pkt 15 skreślony przez art. 1 pkt 4 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

6 Art. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 5 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

7 Art. 5 lit. d) dodana przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

8 Art. 6 pkt 1 lit. c) zmieniona przez art. 1 pkt 6 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

9 Art. 6 pkt 2 zmieniony przez art. 1 pkt 7 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

10 Art. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 8 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

11 Art. 8 lit. b) zmieniona przez art. 1 pkt 9 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

12 Art. 9 lit. b) zmieniona przez art. 1 pkt 10 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

13 Art. 9 lit. c) zmieniona przez art. 1 pkt 11 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

14 Art. 9a dodany przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

15 Art. 9b dodany przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

16 Art. 10 lit. c) zmieniona przez art. 1 pkt 12 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

17 Art. 10 lit. d) zmieniona przez art. 1 pkt 13 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

18 Art. 10a dodany przez art. 1 pkt 14 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

19 Art. 10b dodany przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

20 Art. 11 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 15, 16 i 17 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

21 Art. 11 ust. 3 dodany przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 1999/90/WE z dnia 15 listopada 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.300.19) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 listopada 1999 r.

22 Art. 12 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 1999/90/WE z dnia 15 listopada 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.300.19) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 listopada 1999 r.

23 Art. 12 ust. 2:

- zmieniony przez art. 19 ust. 2 lit. a) dyrektywy nr 91/494/EWG z dnia 26 czerwca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.268.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lipca 1991 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 18 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

- zmieniony przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

24 Art. 12 ust. 3 dodany przez art. 1 pkt 18 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

25 Art. 12 ust. 4 skreślony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 1999/90/WE z dnia 15 listopada 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.300.19) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 listopada 1999 r.

26 Art. 13 ust. 4 dodany przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

27 Art. 14 ust. 4 dodany przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

28 Art. 15 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 19 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

29 Art. 15 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 20 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

30 Art. 15 ust. 4 lit. c) dodana przez art. 1 pkt 21 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

31 Art. 17 zmieniony przez art. 1 pkt 22 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

32 Art. 19 skreślony przez art. 1 pkt 23 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

33 Art. 22 zmieniony przez art. 1 pkt 24 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

34 Art. 24 ust. 1 lit. h) zmieniona przez art. 1 pkt 25 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

35 Art. 26 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 4 dyrektywy nr 1999/90/WE z dnia 15 listopada 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.300.19) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 listopada 1999 r.

36 Art. 27 skreślony przez art. 26 ust. 2 dyrektywy nr 91/496/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiającej zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnych zwierząt wprowadzanych na rynek Wspólnoty z państw trzecich i zmieniającej dyrektywy 89/662/EWG, 90/425/EWG oraz 90/675/EWG (Dz.U.UE.L.91.268.56) z dniem 19 sierpnia 1991 r.

37 Art. 27a dodany przez art. 1 pkt 5 dyrektywy nr 1999/90/WE z dnia 15 listopada 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.300.19) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 listopada 1999 r.

38 Art. 29 ust. 2 skreślony przez art. 26 ust. 2 dyrektywy nr 91/496/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiającej zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnych zwierząt wprowadzanych na rynek Wspólnoty z państw trzecich i zmieniającej dyrektywy 89/662/EWG, 90/425/EWG oraz 90/675/EWG (Dz.U.UE.L.91.268.56) z dniem 19 sierpnia 1991 r.

39 Art. 32:

- zmieniony przez art. 1 pkt 6 dyrektywy nr 1999/90/WE z dnia 15 listopada 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.300.19) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 listopada 1999 r.

- zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 806/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 2003 r.

40 Art. 33:

- zmieniony przez art. 1 pkt 7 dyrektywy nr 1999/90/WE z dnia 15 listopada 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.300.19) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 listopada 1999 r.

- zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 806/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 2003 r.

41 Art. 35 skreślony przez art. 1 pkt 26 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

42 Art. 36 zmieniony przez art. 19 ust. 2 lit. b) dyrektywy nr 91/494/EWG z dnia 26 czerwca 1991 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy oraz przywóz świeżego mięsa drobiowego z państw trzecich (Dz.U.UE.L.91.268.35) z dniem 23 lipca 1991 r.

43 Załącznik I:

-zmieniony przez art. 1 pkt 27 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r.

- zmieniony przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 2006/911/WE z dnia 5 grudnia 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.346.41) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 12 grudnia 2006 r.

- zmieniony przez art. 1 dyrektywy nr 2006/104/WE z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.352) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 2007 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 2007/729/WE z dnia 7 listopada 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.294.26) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem notyfikacji.

44 Załącznik III zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 92/369/EWG z dnia 24 czerwca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.195.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 czerwca 1992 r.

45 Załącznik IV:

-zmieniony przez art. 1 pkt 28 i 29 dyrektywy nr 93/120/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.340.35) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 stycznia 1994 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 2000/505/WE z dnia 25 lipca 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.201.8) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 października 2000 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 2001/867/WE z dnia 3 grudnia 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.323.29) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 2002 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 2007/594/WE z dnia 29 sierpnia 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.227.33) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 września 2007 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1990.303.6
• Rodzaj: Dyrektywa
• Tytuł: Dyrektywa 90/539/EWG w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy i przywóz z państw trzecich drobiu i jaj wylęgowych
• Data aktu: 15/10/1990
• Data ogłoszenia: 31/10/1990
• Data wejścia w życie: 19/10/1990, 01/05/2004