RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 75 i 94,
uwzględniając decyzję Rady z dnia 13 maja 1965 r. (1) w sprawie harmonizacji niektórych przepisów wpływających na konkurencję w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej,
uwzględniający wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (3),
a także mając na uwadze, co następuje:
jednym z celów wspólnej polityki transportowej jest usunięcie różnic, które odpowiadają za poważne zakłócenia w warunkach konkurencji właściwych dla pojęcia usługi publicznej nałożonych przez Państwa Członkowskie na przedsiębiorstwa transportowe;
dlatego konieczne jest zniesienie zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych określonych w niniejszym rozporządzeniu; jednakże w niektórych przypadkach niezbędne jest ich utrzymanie w celu zapewnienia świadczenia odpowiednich usług transportowych; odpowiedniość świadczenia usług jest rozpatrywana w zależności od popytu i podaży w sektorze transportu i od potrzeb społeczności;
te środki znoszące nie mają zastosowania do stawek i warunków transportu nakładanych na przedsiębiorstwa transportu osób zgodnie z interesem jednej lub wielu szczególnych kategorii osób;
w celu wykonania tych środków, konieczne jest określenie różnych zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych objętych niniejszym rozporządzeniem; zobowiązania te dotyczą zobowiązania do prowadzenia działalności, zobowiązania do przewozów i zobowiązań taryfowych;
należy pozostawić Państwom Członkowskim inicjatywę w kwestii podjęcia środków znoszących lub utrzymujących zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych; jednakże zobowiązania te mogą pociągać za sobą obciążenia finansowe dla przedsiębiorstw transportowych, należy dać im możliwość wystąpienia do właściwych władz Państw Członkowskich o ich zniesienie;
jest właściwe, aby ustalić, że przedsiębiorstwa przewozowe mogą wystąpić z wnioskiem o zniesienie zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych tylko wtedy, gdy te zobowiązania pociągają za sobą niekorzystne skutki gospodarcze, ustalone na postawie wspólnych procedur określonych w niniejszym rozporządzeniu;
w celu poprawy standardów działalności, przedsiębiorstwa transportowe powinny mieć możliwość zaproponowania w składanych wnioskach, aby był wykorzystany inny rodzaj transportu bardziej dostosowany do rozpatrywanego ruchu;
decydując się na utrzymanie zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych, właściwe władze Państw Członkowskich muszą być w stanie dołączyć do swojej decyzji warunki poprawiające rentowność danych rodzajów działalności; decydując się na zniesienie zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych, właściwe władze Państw Członkowskich muszą być w stanie, w celu zapewnienia świadczenia odpowiednich usług transportowych, wprowadzić w to miejsce usługi zastępcze;
w celu uwzględnienia interesów wszystkich Państw Członkowskich, należy wprowadzić procedurę wspólnotową stosowana w przypadku gdy zniesienie zobowiązania do prowadzenia działalności lub przewozu mogłoby zakłócić interesy innych Państw Członkowskich;
pożądane jest, w celu umożliwienia odpowiedniego przeprowadzania badania wniosków o zniesienie zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych składanych przez przedsiębiorstwa, ustanowienie terminów zarówno składania wniosków, jak i badania ich przez Państwa Członkowskie;
na podstawie art. 5 decyzji Rady z dnia 13 maja 1965 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów dotyczących konkurencji w transporcie kolejowym, drogowym i śródlądowym, każda podjęta przez właściwe władze decyzja o utrzymaniu zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych określonego w niniejszym rozporządzeniu pociąga za sobą obowiązek wypłaty rekompensaty wyrównującej obciążenia finansowe nałożone na przedsiębiorstwa transportowe;
prawo przedsiębiorstwa transportowego do rekompensaty powstaje w momencie podjęcia decyzji przez Państwo Członkowskie o utrzymaniu zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych; jednakże, ponieważ budżety przygotowywane są w skali rocznej, takie prawo do rekompensaty nie może powstać w okresie wstępnym obowiązywania rozporządzenia, przed dniem 1 stycznia 1971 r.; przy czym ta data może być odroczona, w przypadku ewentualnego odroczenia terminu na badanie wniosków przedsiębiorstw transportowych;
ponadto, art. 6 decyzji Rady z dnia 13 maja 1965 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów dotyczących konkurencji w transporcie kolejowym, drogowym i śródlądowym zobowiązuje Państwa Członkowskie do rekompensaty za obciążenia finansowe w transporcie osób, wynikające ze stosowania stawek i warunków transportu nałożonych na przedsiębiorstwo w interesie szczególnej grupy osób; prawo do rekompensaty będzie obowiązywać od 1 stycznia 1971 r.; data rozpoczęcia obowiązywania może zostać odroczona o jeden rok, na podstawie procedury wspólnotowej, w przypadku napotkania przez Państwo Członkowskie szczególnych trudności;
rekompensata za obciążenia finansowe nakładane na przedsiębiorstwa przewozowe w przypadku utrzymania zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych musi być wypłacona według wspólnie ustalonych zasad; w celu ustalenia wysokości rekompensaty należy wziąć pod uwagę następstwa, jakie miałoby zniesienie zobowiązania dla działalności przedsiębiorstwa;
należy stosować przepisy niniejszego rozporządzenia do każdego nowego przypadku zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych określonego w niniejszym rozporządzeniu, nałożonego na przedsiębiorstwo przewozowe;
rekompensaty wypłacone stosownie do niniejszego rozporządzenia przyznawane są przez Państwa Członkowskie zgodnie ze wspólnymi zasadami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu, takie rekompensaty powinny być zwolnione ze wstępnej procedury informowania ustanowionej w art. 93 ust. 3 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą;
Komisja musi otrzymywać od Państw Członkowskich wszystkie istotne informacje dotyczące wykonywania niniejszego rozporządzenia.
w celu umożliwienia Radzie zbadania sytuacji istniejącej w każdym Państwie Członkowskim w odniesieniu do wykonania niniejszego rozporządzenia, Komisja przedkłada Radzie sprawozdanie w tym zakresie przed dniem 31 grudnia 1972 r.;
pożądane jest zapewnienie dostępności odpowiednich środków finansowych Państw Członkowskich dla przedsiębiorstw transportowych w celu umożliwienia tym drugim składania zażaleń dotyczących ich interesów w przypadku indywidualnych decyzji podejmowanych przez Państwa Członkowskie podczas wykonywania niniejszego rozporządzenia;
ponieważ niniejsze rozporządzenie ma być obecnie stosowane do działalności w transporcie kolejowym sześciu krajowych przedsiębiorstw kolejowych Państw Członkowskich, i w odniesieniu do pozostałych rodzajów transportu, do przedsiębiorstw, których główną działalnością nie są lokalne lub regionalne usługi transportowe, Rada zdecyduje w terminie trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, o podjęciu działań w odniesieniu do zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych w zakresie działalności transportowej nieobjętej niniejszym rozporządzeniem,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.Sporządzono w Luksemburgu, dnia 26 czerwca 1969 r.
|
W imieniu Rady |
|
G. THORN |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. 88 z 24.5.1965, str. 1500/65.
(2) Dz.U. C 27 z 28.3.1966, str. 18.
(3) Dz.U. C 49 z 17.5.1968, str. 15.