(2022/C 73/74)
(Dz.U.UE C z dnia 14 lutego 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Front populaire pour la libération de la Saguia el-Hamra et du Rio de oro (Front Polisario) (przedstawiciel: adwokat G. Devers)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- uznanie skargi za dopuszczalną;
- stwierdzenie nieważności zaskarżonego rozporządzenia;
- obciążenie Rady kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi na rozporządzenie Rady (UE) 2021/1750 z dnia 28 września 2021 r. zmieniające rozporządzenie (UE) 2019/440 w sprawie przydziału uprawnień do połowów na podstawie Umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów między Unią Europejską a Królestwem Marokańskim oraz protokołu wykonawczego do niej (Dz.U. 2021, L 349, s. 1), strona skarżąca wysuwa jeden zarzut oparty na braku podstawy prawnej rzeczonego rozporządzenia, ze względu na niezgodność z prawem decyzji 2019/441 1 .
1. Część pierwsza zarzutu dotyczy braku kompetencji Rady do przyjęcia decyzji 2019/441, ponieważ Unia i Królestwo Maroka nie mają kompetencji do zawarcia umowy międzynarodowej mającej zastosowanie do Sahary Zachodniej w miejsce ludu Sahrawi, reprezentowanego przez Front Polisario.
2. Cześć druga zarzutu dotyczy uchybienia zobowiązaniu do zbadania kwestii przestrzegania praw podstawowych i międzynarodowego prawa humanitarnego, ponieważ Rada nie zbadała tej kwestii przed przyjęciem decyzji 2019/441.
3. Część trzecia zarzutu dotyczy naruszenia przez Radę ciążącego na niej zobowiązania do wykonania wyroków Trybunału, ponieważ decyzja 2019/441 nie uwzględnia uzasadnienia wyroku z dnia 27 lutego 2018 r., Western Sahara Campaign UK (C-266/16, EU:C:2018:118).
4. Część czwarta zarzutu dotyczy naruszenia zasad i podstawowych wartości kierujących działaniami Unii na scenie międzynarodowej, z tego względu że:
po pierwsze, z naruszeniem prawa narodów do poszanowania ich jedności narodowej, decyzja 2019/441 zaprzecza istnieniu ludu Sahrawi, zastępując go terminami "lud Sahary Zachodniej" oraz "zainteresowana ludność";
po drugie, z naruszeniem prawa narodów do swobodnego dysponowania ich zasobami naturalnymi, decyzja 2019/441 zawiera umowę międzynarodową, która organizuje, bez zgody ludu Sahrawi, eksploatację zasobów rybnych przez statki Unii;
po trzecie, decyzja 2019/441 zawiera umowę międzynarodową, mającą zastosowanie do okupowanej Sahary Zachodniej, z Królestwem Marokańskim, w ramach prowadzonej przez nie polityki aneksjonistycznej wobec terytorium i systematycznego łamania praw podstawowych, jakiego wymaga utrzymanie tej polityki.
5. Część piąta zarzutu dotyczy naruszenia zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, ponieważ decyzja 2019/441 jest sprzeczna z deklaracjami Unii, która wielokrotnie nalegała na konieczność przestrzegania zasad samostanowienia i względnej skuteczności traktatów.
6. Część szósta zarzutu dotyczy błędnego zastosowania zasady proporcjonalności, ponieważ, biorąc pod uwagę odrębny status Sahary Zachodniej, niematerialny charakter prawa do samostanowienia i status ludu Sahrawi jako strony trzeciej, nie do Rady należy ustanowienie związku proporcjonalności między rzekomymi "korzyściami" wynikającymi z umowy w sprawie połowów a jej konsekwencjami dla zasobów naturalnych Sahary Zachodniej.
7. Część siódma zarzutu dotyczy sprzeczności ze wspólną polityką rybołówstwa, ponieważ zgodnie z umową zawartą na mocy decyzji 2019/441 statki Unii Europejskiej będą mogły uzyskać dostęp do zasobów rybnych ludu Sahrawi bez jego zgody, w zamian za rekompensatę finansową wypłacaną organom marokańskim, podczas gdy wody Sahary Zachodniej nie są "wodami" marokańskimi w rozumieniu art. 61 i 62 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza.
8. Część ósma zarzutu dotyczy naruszenia prawa do samostanowienia, ponieważ:
po pierwsze, zastępując lud Sahrawi terminami "lud Sahary Zachodniej" oraz "zainteresowana ludność", decyzja 2019/441 zaprzecza jedności narodowej ludu Sahrawi jako podmiotowi prawa do samostanowienia;
po drugie, z naruszeniem prawa ludu Sahrawi do swobodnego dysponowania jego zasobami naturalnymi, decyzja 2019/441 organizuje, bez zgody ludu Sahrawi, eksploatację jego zasobów rybnych przez statki Unii;
trzecie, z naruszeniem prawa ludu Sahrawi do przestrzegania integralności terytorialnej jego terytorium narodowego, decyzja 2019/441 zaprzecza odrębnemu statusowi Sahary Zachodniej i potwierdza nielegalny jej podział przez marokański "Berm".
9. Część dziewiąta zarzutu dotyczy naruszenia zasady względnej skuteczności traktatów, ponieważ decyzja 2019/441 odmawia ludowi Sahrawi statusu strony trzeciejw stosunkach UE-Maroko i nakłada na niego zobowiązania międzynarodowe w odniesieniu do jego terytorium krajowego i zasobów naturalnych bez jego zgody.
10. Część dziesiąta zarzutu dotyczy naruszenia międzynarodowego prawa humanitarnego i międzynarodowego prawa karnego, ponieważ:
po pierwsze, decyzja 2019/441 zawiera umowę międzynarodową mającą zastosowanie do Sahary Zachodniej, mimo że marokańskie siły okupacyjne nie posiadają ius tractatus w odniesieniu do tego terytorium i nie mogą eksploatować jego zasobów naturalnych;
po drugie, zgodnie z umową zawartą poprzez decyzję 2019/441 Unia będzie subwencjonować infrastrukturę marokańską na okupowanym terytorium Sahrawi, tak aby Królestwo Marokańskie mogło tam długoterminowo osiedlić swoją ludność cywilną i rozmieścić swoje siły zbrojne;
po trzecie, używając terminów "lud Sahary Zachodniej" i "zainteresowana ludność", decyzja 2019/441 zatwierdza nielegalne przeniesienie marokańskich osadników na okupowane terytorium Sahrawi.
11. Część jedenasta zarzutu dotyczy naruszenia zobowiązań Unii wynikających z prawa odpowiedzialności międzynarodowej, ponieważ poprzez zawarcie umowy międzynarodowej z Królestwem Marokańskim, mającej zastosowanie do Sahary Zachodniej, decyzja 2019/441 potwierdza poważne naruszenia prawa międzynarodowego popełnione przez marokańskie siły okupacyjne wobec ludu Sahrawi oraz zapewnia pomoc i wsparcie w utrzymywaniu sytuacji wynikającej z tych naruszeń.
Nowa grupa osób uprawnionych z niepełnosprawnością do świadczenia wspierającego, wyższe świadczenie pielęgnacyjne i zmiany organizacyjne w orzecznictwie o niezdolności do pracy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych – to tylko niektóre zmiany w prawie, które będą dotyczyły osób z niepełnosprawnościami w 2026 roku.
27.12.2025Od 1 stycznia 2026 r. będą refundowane 24 nowe terapie, w tym 9 onkologicznych, 15 nieonkologicznych i 8 terapii w chorobach rzadkich. Dla 585 terapii refundacja będzie kontynuowana. Nowe opcje leczenia zyskały osoby chore na chłoniaka grudkowego, chłoniaka Hodgkina, raka piersi, niedrobnokomórkowego raka płuca, raka przełyku i gruczolakoraka żołądka lub połączenia żołądkowo-przełykowego.
27.12.2025W tym roku po raz pierwszy wszyscy pracownicy będą cieszyli się Wigilią jako dniem wolnym od pracy. Także w handlu. I choć z dnia wolnego skorzystają także pracodawcy, to akurat w ich przypadku Wigilia będzie dniem, kiedy zaczną obowiązywać przepisy zobowiązujące ich do stosowania w ogłoszeniach o pracę i np. w regulaminach pracy nazw stanowisk neutralnych pod względem płci.
23.12.2025Od 1 stycznia 2026 r. zacznie obowiązywać ustawa wprowadzająca Centralną e-Rejestrację. Zakłada ona, że od przyszłego roku podmioty lecznicze obowiązkowo dołączą do systemu m.in. w zakresie umawiania wizyt u kardiologa oraz badań profilaktycznych. Planowany start rejestracji na wszystkie świadczenia planowany jest na 2029 r. Kolejne świadczenia i możliwości w zakresie zapisywania się do lekarzy specjalistów będą wchodzić w życie stopniowo.
22.12.2025W piątek, 19 grudnia 2025 roku, Senat przyjął bez poprawek uchwalone na początku grudnia przez Sejm bardzo istotne zmiany w przepisach dla pracodawców obowiązanych do tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Odnoszą się one do tych podmiotów, w których nie działają organizacje związkowe. Ustawa trafi teraz na biurko prezydenta.
19.12.2025Nowe okresy wliczane do okresu zatrudnienia mogą wpłynąć na wymiar urlopów wypoczynkowych osób, które jeszcze nie mają prawa do 26 dni urlopu rocznie. Pracownicy nie nabywają jednak prawa do rozliczenia urlopu za okres sprzed dnia objęcia pracodawcy obowiązkiem stosowania art. 302(1) Kodeksu pracy, wprowadzającego zaliczalność m.in. okresów prowadzenia działalności gospodarczej czy wykonywania zleceń do stażu pracy.
19.12.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.C.2022.73.59 |
| Rodzaj: | Ogłoszenie |
| Tytuł: | Sprawa T-793/21: Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2021 r. - Front Polisario/Rada |
| Data aktu: | 14/02/2022 |
| Data ogłoszenia: | 14/02/2022 |