Język postępowania: francuski(2022/C 51/30)
(Dz.U.UE C z dnia 31 stycznia 2022 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Evariste Boshab (przedstawiciele: adwokaci T. Bontinck, P. De Wolf, T. Payan, A. Guillerme)
Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej
Żądania wnoszącego odwołanie
Wnoszący odwołanie zwraca się do Trybunału o:
- uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 15 września 2021 r. w sprawie T-107/20, Boshab/Rada;
- odniesienie się do istoty skargi i stwierdzenie nieważności decyzji 2019/2109/WPZiB 1 w zakresie, w jakim pozostawia ona nazwisko wnoszącego odwołanie w pkt 8 załącznika do decyzji 2020/788/WPZiB, a także rozporządzenia wykonawczego 2019/2101/UE 2 w zakresie, w jakim pozostawia ono nazwisko wnoszącego odwołanie w pkt 8 załącznika Ia do rozporządzenia (WE) nr 1183/2005;
- obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnoszący je podnosi dwa zarzuty prawne, dotyczące naruszenia prawa do obrony i oczywistego błędu w ocenie.
Jeżeli chodzi o zarzut pierwszy, wnoszący odwołanie wskazuje, że Sąd naruszył jego prawo do obrony, a w szczególności prawo do bycia wysłuchanym, ponieważ nie wyciągnął odpowiednich wniosków z faktu, że Rada - nie dokonując koniecznych weryfikacji, w szczególności w drodze przesłuchania - pozbawiła prawo do bycia wysłuchanym jego istoty, a w konsekwencji postępowanie prowadzące do przedłużenia wpisu mogło zakończyć się inaczej.
Jeżeli chodzi o zarzut drugi, wnoszący odwołanie twierdzi, że Sąd popełnił oczywisty błąd w ocenie, ponieważ nie wziął pod uwagę okoliczności, że środki tymczasowe mają charakter zabezpieczający i z definicji tymczasowy, a ich ważność jest zawsze uzależniona od utrzymywania się okoliczności faktycznych i prawnych, które leżały u podstaw ich przyjęcia, a także od konieczności ich utrzymania na potrzeby realizacji związanego z nimi celu; ponieważ nie stwierdził, że informacje i dowody przedstawione przez Radę w żaden sposób nie mogły uzasadnić jakiegokolwiek zachowania objętego kryterium umieszczenia w spornych wykazach, mianowicie czynów stanowiących poważne naruszenie praw człowieka; ponieważ nie wytknął Radzie faktu, że nie zbadała ona informacji i dowodów przekazanych przez wnoszącego odwołanie w ramach procedury przeglądu i nie przeprowadziła na tej podstawie własnych weryfikacji.
