Język postępowania: niemiecki(2022/C 244/59)
(Dz.U.UE C z dnia 27 czerwca 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Alexander Ponomarenko (Moskwa, Rosja) (przedstawiciel: adwokat M. Komuczky)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Skarżący wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie na podstawie art. 263 TFUE nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2022/337 z dnia 28 lutego 2022 r. zmieniającej decyzję 2014/145/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi (Dz.U. 2022, L 59, s. 1) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2022/336 z dnia 28 lutego 2022 r. wykonującego rozporządzenie (UE) nr 269/2014 w sprawie środków ograniczających w odniesieniu do działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażających (Dz.U. 2022, L 58, s. 1) w zakresie, w jakim akty te dotyczą skarżącego;
- zgodnie z art. 134 regulaminu postępowania przed Sądem obciążenie Rady kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi skarżący podnosi pięć zarzutów.
1. Zarzut pierwszy dotyczący uchybień proceduralnych.
- Rada nie dopełniła obowiązku weryfikacji, ponieważ przywołany powód umieszczenia w wykazie ujętym w dokumentach nie był zgodny z uzasadnieniem.
- Co więcej, przedstawione dowody nie są istotne pod względem czasowym i nie mogą w krótkim czasie zostać zbadane z wymaganą dogłębnością.
- Ponadto nawet gdyby okoliczności faktyczne przyjęte przez Radę były prawdziwe, nie są one w stanie uzasadnić przyjęcia zaskarżonych aktów.
2. Zarzut drugi dotyczący oczywistego błędu w ocenie.
- Okoliczności faktyczne przyjęte przez Radę są błędne. Skarżący jest odnoszącym sukcesy przedsiębiorcą i w żaden sposób nie jest zaangażowany w sprawy przywołane przez Radę.
- Są one również zbyt oddalone w czasie, aby uzasadnić sformułowany w czasie teraźniejszym powód umieszczenia w wykazie, na którym to powodzie opiera się Rada.
- Dowody przedstawione przez Radę opierały się wyłącznie na niewiarygodnych źródłach, które nie sprawdziły przedstawionych danych. Są one również wzajemnie sprzeczne i nie odpowiadają prawdziwemu stanowi faktycznemu. Ponadto są one zbyt oddalone czasowo, aby mieć jakiekolwiek znaczenie.
3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności.
Środki przyjęte przez Radę w zakresie, w jakim dotyczą skarżącego, nie są proporcjonalne, ponieważ nie są odpowiednie do osiągnięcia celów zamierzonych przez Radę.
4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia podstawowego prawa własności.
Zaskarżone akty naruszają przysługujące skarżącemu podstawowe prawo własności. Naruszenie to nie jest również uzasadnione.
5. Zarzut piąty dotyczący naruszenia zasady równego traktowania.
Ponieważ skarżący został umieszczony w wykazie, podczas gdy nie dotyczy to wielu innych przedsiębiorców znajdujących się w porównywalnej sytuacji, Rada poprzez zaskarżone akty naruszyła zasadę równego traktowania.
