Język postępowania: angielski(2022/C 191/37)
(Dz.U.UE C z dnia 10 maja 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Sberbank Europe AG (Wiedeń, Austria) (przedstawiciel: adwokat M. Fellner)
Strona pozwana: Europejski Bank Centralny
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności wydanej wobec Sberbanku decyzji EBC z dnia 21 grudnia 2021 r. (nr ECB-SSM-2021- ATSBE-12, ESA-2020-00000051), bez zastępowania, na podstawie art. 263 i 264 TFUE; oraz
- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi czternaście zarzutów.
1. Zarzut pierwszy dotyczy tego, że nałożenie przez EBC odsetek wyrównawczych stanowi niedopuszczalną podwójną karę w świetle art. 50 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą") i art. 4 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (zwanej dalej "EKPC").
2. Zarzut drugi dotyczy tego, że decyzja EBC z dnia 21 grudnia 2021 r. narusza art. 49 karty i art. 7 EKPC, nakładając sankcję przekraczającą limity kwotowe ustanowione w art. 18 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 1 .
3. Zarzut trzeci dotyczy tego, że decyzja EBC nakładająca na Sberbank odsetki wyrównawcze narusza art. 17 karty oraz art. 1 protokołu dodatkowego nr 1 do EKPC.
4. Zarzut czwarty dotyczy naruszenia praw podstawowych i podstawowych wolności w świetle art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej. Zasada res iudicata zabrania EBC nałożenia na Sberbank odsetek wyrównawczych za przekroczenie limitów dużej ekspozycji na podstawie art. 395 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 2 .
5. Zarzut piąty dotyczy naruszenia zasady dobrej wiary ze względu na uchybienie przez EBC wytycznym w sprawie metody ustalania administracyjnych sankcji finansowych na podstawie art. 18 ust. 1 i 7 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013.
6. Zarzut szósty dotyczy naruszenia przez stronę pozwaną art. 6 EKPC.
7. Zarzut siódmy dotyczy naruszenia przez stronę pozwaną kwoty limitów sankcji w świetle art. 18 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013.
8. Zarzut ósmy dotyczy naruszenia zasady proporcjonalności w świetle § 99e austriackiej ustawy o bankowości (zwanej dalej "BWG").
9. Zarzut dziewiąty dotyczy tego, że § 97 BWG nie ma zastosowania, jeżeli nie dochodzi do uzyskania jakiejkolwiek korzyści lub do uniknięcia jakiejkolwiek straty.
10. Zarzut dziesiąty dotyczy tego, że uprawnienie EBC do nałożenia odsetek wyrównawczych uległo przedawnieniu na podstawie art. 130 rozporządzenia UE nr 468/2014 3 i § 22 austriackiej ustawy o organach sprawujących nadzór nad rynkiem finansowym.
11. Zarzut jedenasty dotyczy tego, że art. 395 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 przewiduje tylko jeden limit dużej ekspozycji, stąd § 97 ust. 1 pkt 2 BWG tylko jednokrotnie sankcjonuje przekroczenie tego limitu.
12. Zarzut dwunasty dotyczy tego, że Sberbank nie przekroczył limitu dużej ekspozycji umyślnie.
13. Zarzut trzynasty dotyczy tego, że Sberbank nie uzyskał jakiejkolwiek korzyści ani nie uniknął jakiejkolwiek straty, które podlegałyby wyrównaniu.
14. Zarzut czternasty dotyczy tego, że EBC, nie stosując odstępstwa na podstawie art. 396 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, nadużył przysługujących mu uprawnień dyskrecjonalnych.
1 Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (Dz.U. 2013, L 287, s. 63).
2 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. 2013, L 176, s. 1).
3 Rozporządzenie UE nr 468/2014 Europejskiego Banku Centralnego z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające ramy współpracy pomiędzy Europejskim Bankiem Centralnym a właściwymi organami krajowymi oraz wyznaczonymi organami krajowymi w ramach Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego (rozporządzenie ramowe w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego) (EBC/2014/17) (Dz.U. 2014, L 141, s. 1).
