Język postępowania: hiszpański(2022/C 128/10)
(Dz.U.UE C z dnia 21 marca 2022 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Aeris Invest Sarl (przedstawiciele: R. Vallina Hoset, E. Galán Burgos i M. Varela Suárez, abogados)
Druga strona postępowania: Europejski Bank Centralny, Komisja Europejska i Banco Santander, S.A.
Żądania wnoszącego odwołanie
- Uchylenie wyroku Sądu (trzecia izba w składzie powiększonym) z dnia 6 października 2021 r., Aeris Invest/EBC, T-827/17, EU:T:2021:660;
- uwzględnienie żądań przedstawionych przez Aeris Invest w pierwszej instancji i, w szczególności, stwierdzenie nieważności decyzji Europejskiego Banku Centralnego z dnia 7 listopada 2017 r. LS/MD/17/405, LS/MD/17/419, LS/MD/17/406 odmawiających dostępu do szeregu dokumentów dotyczących upadłości oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji Banco Popular Español, SA, salda depozytów i awaryjnego wsparcia płynnościowego przyznanego na rzecz Banco Popular Español, S.A., oraz
- zgodnie z art. 184 regulaminu postępowania przed Trybunałem obciążenie Europejskiego Banu Centralnego kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi dwa zarzuty.
- Poprzez zarzut pierwszy wnoszący odwołanie utrzymuje, że w zaskarżonym wyroku naruszono art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą") w zakresie, w jakim (i) nie jest możliwe żądanie dostępu do dokumentów objętych wnioskiem w sprawie T-628/17; oraz (ii) w wyroku tym uniemożliwiono wnoszącemu odwołanie skorzystanie z przysługującego mu prawa do skutecznego środka prawnego, a także zwiększono nierówność broni pomiędzy stronami. W każdym razie to ograniczenie art. 47 karty nie jest uzasadnione w świetle art. 52 ust. 1 karty.
- Poprzez zarzut drugi wnoszący odwołanie utrzymuje, że w zaskarżonym wyroku naruszono decyzję Europejskiego Banku Centralnego 2004/258/WE z dnia 4 marca 2004 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Europejskiego Banku Centralnego (zwaną dalej "decyzją 2004/258") 1 w związku z art. 47 karty. W szczególności zaskarżony wyrok narusza art. 1, 2 i 6 decyzji 2004/258 ze względu na to, że dokonano w nim wykładni celu wspomnianej decyzji, która jest sprzeczna z prawami podstawowymi.
