Sprawa C-405/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria) w dniu 28 sierpnia 2020 r. - EB i in. / Versicherungsanstalt öffentlich Bediensteter, Eisenbahnen und Bergbau (BVAEB).

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria) w dniu 28 sierpnia 2020 r. - EB i in. / Versicherungsanstalt öffentlich Bediensteter, Eisenbahnen und Bergbau (BVAEB)

(Sprawa C-405/20)

Język postępowania: niemiecki

(2020/C 378/23)

(Dz.U.UE C z dnia 9 listopada 2020 r.)

Sąd odsyłający

Verwaltungsgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca skargę rewizyjną: EB, JS i DP

Druga strona postępowania rewizyjnego: Versicherungsanstalt öffentlich Bediensteter, Eisenbahnen und Bergbau (BVAEB)

Pytania prejudycjalne

1) Czy ograniczenie w czasie zakresu stosowania zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn na podstawie wyroku w sprawie C-262/88, Barber ¹  oraz zgodnie z protokołem nr 33 dotyczącym art. 157 TFUE i art. 12 dyrektywy 2006/54/WE ²  należy interpretować w ten sposób, że (austriacki) emeryt zgodnie z prawem nie może powołać się na zasadę równego traktowania lub może powołać się na nią jedynie (proporcjonalnie) w odniesieniu do tej części świadczenia, która wiąże się z okresami zatrudnienia przypadającymi po dniu 1 stycznia 1994 r., aby podnieść, że był dyskryminowany wskutek uregulowań dotyczących waloryzacji emerytur urzędników ustalonej na 2018 r., takiej jak ta, którą zastosowano w postępowaniach głównych?

2) Czy zasadę równego traktowania kobiet i mężczyzn (w świetle art. 157 TFUE w związku z art. 5 dyrektywy 2006/54) należy interpretować w ten sposób, że pośrednie nierówne traktowanie takie jak to, które wynika - ewentualnie - z uregulowań dotyczących waloryzacji emerytur w 2018 r., mających zastosowanie w postępowaniach głównych, okaże się uzasadnione również przy uwzględnieniu już wcześniej stosowanych podobnych środków i spowodowanej przez ich skumulowane skutki istotnej straty w stosunku do uwarunkowanej inflacją waloryzacji wartości rzeczywistej świadczeń emerytalnych (w danej sprawie o 25 %), w szczególności

– w celu przeciwdziałania (powstającej w przypadku regularnej waloryzacji o jednolity współczynnik) "przepaści" między świadczeniami emerytalnymi w wyższej i niższej wysokości, nawet jeśli miałaby ona charakter czysto nominalny, a stosunek między poszczególnymi wartościami pozostawałby bez zmian,

– w celu realizacji ogólnego "komponentu socjalnego" w rozumieniu zwiększenia siły nabywczej osób pobierających niższe świadczenia emerytalne, nawet jeśli a) cel ten można by osiągnąć również bez ograniczania waloryzacji świadczeń w wyższej wysokości, a b) ustawodawca nie przewiduje takiego środka w taki sam sposób również w odniesieniu do zwiększania siły nabywczej w ramach waloryzacji inflacyjnej niższych wynagrodzeń czynnych urzędników (kosztem waloryzacji wyższych wynagrodzeń czynnych urzędników) i nie przyjął także uregulowania służącego porównywalnej ingerencji w waloryzację emerytur wypłacanych w ramach pozostałych systemów zabezpieczenia społecznego pracowników (bez udziału państwa), aby (kosztem waloryzacji wyższych emerytur) uzyskać zwiększenie siły nabywczej niższych emerytur,

– w celu utrzymania i finansowania "systemu", mimo że podmiotem zobowiązanym do wypłaty świadczeń emerytalnych urzędników nie jest zakład ubezpieczeń w ramach systemu zorganizowanego w sposób przypominający ubezpieczenie i finansowanego ze składek, lecz państwo federalne jako pracodawca urzędników będących na emeryturze, przy czym świadczenia te wypłacane są jako wynagrodzenie za wyświadczoną pracę, w związku z czym istotne byłyby nie utrzymanie czy też finansowanie systemu, lecz ostatecznie jedynie względy budżetowe,

– ponieważ samo w sobie stanowi to niezależne uzasadnienie lub (przede wszystkim) z góry wyklucza przyjęcie wystąpienia pośredniej dyskryminacji mężczyzn ze względu na płeć w rozumieniu dyrektywy 2006/54, jeżeli statystycznie istotnie większą liczbę mężczyzn w grupie osób pobierających wyższe świadczenia emerytalne należy uznać za skutek typowego w szczególności w przeszłości braku równości szans kobiet w dziedzinie zatrudnienia i pracy, lub

– ponieważ uregulowanie to jest dopuszczalne jako działanie pozytywne w rozumieniu art. 157 ust. 4 TFUE?

1 Wyrok z dnia 17 maja 1990 r., C-262/88, EU:C:1990:209.

2 Dyrektywa 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy (Dz.U. 2006, L 204, s. 23)

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2020.378.19
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Sprawa C-405/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria) w dniu 28 sierpnia 2020 r. - EB i in. / Versicherungsanstalt öffentlich Bediensteter, Eisenbahnen und Bergbau (BVAEB).
• Data aktu: 09/11/2020
• Data ogłoszenia: 09/11/2020